تغذيه کودک و نوجوان
نويسنده: دکتر حسن ضياء‌الديني
در طول زندگي، بسته به ميزان رشد، ميزان فعاليت، جنسيت و عواملي از اين قبيل، نيازهاي تغذيه‌اي تفاوت مي‌کند. همچنين نيازهاي تغذيه‌اي از فردي تا فرد ديگر متفاوت بوده ولي پيروي از اصول کلي تغذيه صحيح براي همه افراد قابل تعميم است.
مهم‌ترين دوران زندگي که عوامل تغذيه در آن از اهميت ويژه‌اي برخوردار است، دوران رشد است. بنابراين در سنين کودکي و نوجواني بيش از هر دوران ديگري در زندگي بايد مراقب وضعيت تغذيه بود. تغذيه مناسب در اين دوران باعث بهبود روند رشد و تکامل و همچنين افزايش کارايي فکري و عملي فرد خواهد شد. تغذيه نامناسب، علاوه بر ايجاد اختلال در عوامل فوق، مي‌تواند عوارض غيرقابل برگشتي براي سال‌هاي بعدي عمر نيز در بر داشته باشد. بسياري از بيماريهاي مزمن در سنين بزرگسالي از تغذيه اشتباه دوران کودکي و نوجواني سرچشمه مي‌گيرد.
چاقي، بيماريهاي گوارشي، برخي حساسيت‌ها، گرفتگي زودرس و پيشرفته سرخرگ‌ها، برخي سرطان‌ها و چند بيماري تحليل‌رونده ديگر، از اين قبيل بيماري‌ها هستند. بنابراين هر چه سن فرد کمتر و مرحله رشد او سريع‌تر باشد به مراقبت‌هاي تغذيه‌اي بيشتري نياز دارد؛ به عنوان مثال، سوءتغذيه در سنين کمتر از 18 ماهگي، علاوه بر اختلال رشد، عوارض غيرقابل برگشتي بر سيستم اعصاب مرکزي و بهره هوشي فرد ايجاد مي‌کند.
دوره بحراني ديگر از نظر اهميت تغذيه، دوران بلوغ است که به دليل جهش سريع رشد، تغذيه مناسب اثرات مثبت فراوان و تغذيه نامناسب عوارض متعددي بر رشد و وضعيت فکري و روحي در برخواهد داشت.
از سوي ديگر عادات غذايي هر فرد از زمان کودکي شکل مي‌گيرد و با ايجاد عادات مناسب غذايي از سنين پايين تا حد زيادي مي‌توان به دستيابي به يک تغذيه صحيح و بهداشتي تا دوران بزرگسالي کمک کرد. ميزان انرژي لازم در سنين مختلف بر اساس ميزان رشد متفاوت است.
قبل از دوران نوجواني، مقداري از مواد مغذي در بدن ذخيره مي‌شوند. در زمان جهش دوران بلوغ چون مواد غذايي دريافتي جوابگوي نيازهاي رشد سريع نوجوانان نخواهد بود، بدن از ذخاير دوران کودکي استفاده مي‌نمايد. بهترين مثال در اين مورد کلسيم است.
هرچه استخوان‌ها در دوران کودکي از تراکم بيشتري برخوردار باشند آمادگي بيشتري براي حمايت از رشد سريع نوجواني خواهند داشت وحتي اين موضوع براي دوره از دست دادن توده استخواني (پوکي استخوان) در سنين ميانسالي و کهولت نيز تاثير دارد. به بيان ديگر، وضعيت تغذيه در دوران کودکي نه تنها براي همان دوران، بلکه براي دوران نوجواني و مابقي سال‌هاي زندگي نيز تاثير دارد.
تغذيه مناسب از سنين پايين مي‌تواند به رشد در سال‌هاي اول عمر، رشد ذهني و جسماني در سال‌هاي بعدي عمر و همچنين به پيشگيري از بسياري بيماري‌ها مانند پوکي استخوان، بيماريهاي قلبي، برخي سرطان‌ها، چاقي مفرط و ديگر بيماريهاي خطرناک دوران بزرگسالي کمک کند. همچنان که کودک وارد دوران نوجواني مي‌شود يک برنامه تغذيه مناسب، وي را براي پاسخگويي به نيازهاي رشد سريع آماده مي‌سازد.
منبع: http://www.salamat.com
ae
مهم‌ترين دوران زندگي که عوامل تغذيه در آن از اهميت ويژه‌اي برخوردار است، دوران رشد است. بنابراين در سنين کودکي و نوجواني بيش از هر دوران ديگري در زندگي بايد مراقب وضعيت تغذيه بود. تغذيه مناسب در اين دوران باعث بهبود روند رشد و تکامل و همچنين افزايش کارايي فکري و عملي فرد خواهد شد. تغذيه نامناسب، علاوه بر ايجاد اختلال در عوامل فوق، مي‌تواند عوارض غيرقابل برگشتي براي سال‌هاي بعدي عمر نيز در بر داشته باشد. بسياري از بيماريهاي مزمن در سنين بزرگسالي از تغذيه اشتباه دوران کودکي و نوجواني سرچشمه مي‌گيرد.
چاقي، بيماريهاي گوارشي، برخي حساسيت‌ها، گرفتگي زودرس و پيشرفته سرخرگ‌ها، برخي سرطان‌ها و چند بيماري تحليل‌رونده ديگر، از اين قبيل بيماري‌ها هستند. بنابراين هر چه سن فرد کمتر و مرحله رشد او سريع‌تر باشد به مراقبت‌هاي تغذيه‌اي بيشتري نياز دارد؛ به عنوان مثال، سوءتغذيه در سنين کمتر از 18 ماهگي، علاوه بر اختلال رشد، عوارض غيرقابل برگشتي بر سيستم اعصاب مرکزي و بهره هوشي فرد ايجاد مي‌کند.
دوره بحراني ديگر از نظر اهميت تغذيه، دوران بلوغ است که به دليل جهش سريع رشد، تغذيه مناسب اثرات مثبت فراوان و تغذيه نامناسب عوارض متعددي بر رشد و وضعيت فکري و روحي در برخواهد داشت.
از سوي ديگر عادات غذايي هر فرد از زمان کودکي شکل مي‌گيرد و با ايجاد عادات مناسب غذايي از سنين پايين تا حد زيادي مي‌توان به دستيابي به يک تغذيه صحيح و بهداشتي تا دوران بزرگسالي کمک کرد. ميزان انرژي لازم در سنين مختلف بر اساس ميزان رشد متفاوت است.
قبل از دوران نوجواني، مقداري از مواد مغذي در بدن ذخيره مي‌شوند. در زمان جهش دوران بلوغ چون مواد غذايي دريافتي جوابگوي نيازهاي رشد سريع نوجوانان نخواهد بود، بدن از ذخاير دوران کودکي استفاده مي‌نمايد. بهترين مثال در اين مورد کلسيم است.
هرچه استخوان‌ها در دوران کودکي از تراکم بيشتري برخوردار باشند آمادگي بيشتري براي حمايت از رشد سريع نوجواني خواهند داشت وحتي اين موضوع براي دوره از دست دادن توده استخواني (پوکي استخوان) در سنين ميانسالي و کهولت نيز تاثير دارد. به بيان ديگر، وضعيت تغذيه در دوران کودکي نه تنها براي همان دوران، بلکه براي دوران نوجواني و مابقي سال‌هاي زندگي نيز تاثير دارد.
تغذيه مناسب از سنين پايين مي‌تواند به رشد در سال‌هاي اول عمر، رشد ذهني و جسماني در سال‌هاي بعدي عمر و همچنين به پيشگيري از بسياري بيماري‌ها مانند پوکي استخوان، بيماريهاي قلبي، برخي سرطان‌ها، چاقي مفرط و ديگر بيماريهاي خطرناک دوران بزرگسالي کمک کند. همچنان که کودک وارد دوران نوجواني مي‌شود يک برنامه تغذيه مناسب، وي را براي پاسخگويي به نيازهاي رشد سريع آماده مي‌سازد.
منبع: http://www.salamat.com
ae
