شهري به فتنه شد که فلاني از آن ماست

شاعر : خاقاني

ما عشق باز صادق و او عشق دان ماست		شهري به فتنه شد که فلاني از آن ماست
وانجا که پاي اوست سر و سجده زان ماست		آنجا که دست ماست درو حلقه زان اوست
مرغي است پر بريده که از آشيان ماست		هر دل که زير سايه‌ي زلفش نشان دهند
گردون درم خريد سگ پاسبان ماست		تا بر درش به داغ سگي نامزد شديم
سلطان عقل هندوي جان بر ميان ماست		با ترک تاز شحنه‌ي عشقش ميان جان
کز گاز بر کناره‌ي لعلت نشان ماست		پيغام دادمش که نشاني بدان نشان
اين هجر کافر تو که آفت رسان ماست		مگذار کاتشي شده بر جان ما زند
خاقانيا مترس که جان تو جان ماست		هم خود ز روي لطف جوابم نوشت و گفت
اقبال پهلوان عجم دايگان ماست		ما طفل وار سر زده و مرده مادريم
مير اجل نظاره‌ي احوال دان ماست		ما بيدقيم و مات عري گشته شاه ما
انصاف تاج بخش کيان ميزبان ماست		شروان و باي ظلم گرفته است و قحط عدل
کز عدل او مبشر مهدي زمان ماست		عادل همام دولت و دين مرزبان ملک
دولت زبان گشاد که اين مرزبان ماست		دين لاف زد زمانک اسفاهدار گفت
کاندر رکاب تو ملکان هم عنان ماست		دولت به گوش عزم تو اين رمز گفته است
ملت درست پهلو ازين پهلوان ماست		اسلام فخر کرد به دور همام و گفت
کاين سعدها ز مهتر صاحب قران ماست		نازند روشنان فلک در قران سعد
کاين صلح ما ز مير سپهر آستان ماست		لافند مادران گهر در مزاج صلح
برداشت آن حجاب که بند روان ماست		تا مير حاجب افسر حجاب روزگار
نعمان روزگار طفيلي خوان ماست		ما زله خوار مائده‌ي مير حاجبيم
تا نفخ صور صور دوم در دهان ماست		از مدحتش که زنده کن دوستان اوست
تاييد مير باد که حرز امان ماست		خصم ار بزرجمهري يا فسردگي کند
چون کيقباد قادر و نوشين روان ماست		ما را چه باک مزدک و بيم بزرجمهر
کاقبال مير بدرقه‌ي کاروان ماست		ما کاروان گنج روان را روان کنيم
کز مغز کرکسان فلک استخوان ماست		بخت همام گفت که ما را هماي دان
بريان شود که بابزن او سنان ماست		رمح همام گفت که عنقا ز زخم ما
در معرکه زبان ظفر ترجمان ماست		تيغ همام گفت که ما اعجمي تنيم
تا طاق گنج خانه‌ي نصرت کمان ماست		تيز همام گفت که ما اژدها سريم
مفلوج گشته کوه ز زور و توان ماست		رخش همام گفت که ما باد صرصريم
نقرس گرفته باد ز زخم گران ماست		گرز همام گفت که ما کوه آهنيم
ما در ضمان خلق و خدا در ضمان ماست		عدل همام گفت که ما حرز امتيم
کز هشت چشم چار ملک ديده بان ماست		راي همام گفت که ما حصن دولتيم
همت محيط ما و سخا آسمان ماست		دست همام گفت که ما ابر رحمتيم
کو خاص گلستان خواص بنان ماست		آن بلبل هماي فر زاغ فرق بين
کز نام پهلوان عجم داغ ران ماست		روز و شب است ابلق دو رنگ و گفته‌اند
دستارچه‌ي معنبر و برگستوان ماست		پرز پلاس آخور خاص همام دين
مهلان او تهمتن توران ستان ماست		کيخسرو است شاه و همام است زال زر
فرزند او که فرخ علي کامران ماست		ما امتيم و شاه رسول است و او عمر
هفتم سپهر ما نه که هشتم جنان ماست		اي مرزبان کشور پنجم که درگهت
پيرانه سر وجود تو بخت جوان ماست		بعد از هزار دور تو را يافت چرخ و گفت
کامروز عرش را همه رشک از مکان ماست		از خاک درگهت به مکاني رسيده‌ايم
تو دير زي که دولت تو غم نشان ماست		گر جان ما به مرگ منوچهر غم زده است
پس اعتقاد رافضيان رسم و سان ماست		گر معتقدتر از تو شنيديم هيچ مير
منديل حيض سگ صفتان طيلسان ماست		گر شيردل از تو شناسيم هيچ مرد
شايد که جان عنصري اشعار خوان ماست		محمود همتي تو و ما مدح خوان تو
تا طبع ما و سينه‌ي ما و روان ماست		مداح توست و مخلص توست و مريد توست
بر دعوي وفاق تو کاندر نهان ماست		هر چند اين قصيده گواهي است راست گوي
غدر و نفاق و منقصه تا خاندان ماست		اخلاص و صدق و منقبه داريم و خود نداشت
معلوم صد هزار يقين در گمان ماست		ما را گمان فتد که بماني هزار سال
وز مدحتت مبارکي دودمان ماست		نوروز را به خدمت صدرت مبارکي است
وين تازگي ز بهر صلاح جهان ماست		منشور حاجبي و اميريت تازه گشت
آمين پس از دعا مدد جاودان ماست		گوئيم جاودانت بقاباد و اين دعاست

شهري به فتنه شد که فلاني از آن ماست

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته