ياقوت روان بخش تو تا قوت روانست

ياقوت روان بخش تو تا قوت روانست شاعر : خواجوي کرماني چشمم ز غمت چشمه‌ي ياقوت روانست ياقوت روان بخش تو تا قوت روانست موئي بميان آمده يا موي ميانست آن موي ميان تو که سازد کمر از موي ليکن سخن ار هست در آن پسته دهانست در موي ميانت سخني نيست که خود نيست پيوسته ز ابروي تو پشتم چو کمانست تا پشت کمان مي‌شکند ابروي شوخت کز پسته‌ي تنگ تو يقينم بگمانست با ما به شکر خنده درآ زانکه يقينم گوئي که چنانست که با ما نچنانست گفتند که آن جان جهان با تو چنان...