روز رخسار تو ماهي روشنست

روز رخسار تو ماهي روشنست شاعر : خواجوي کرماني خال هندويت سياهي روشنست روز رخسار تو ماهي روشنست راستي را جايگاهي روشنست منظر چشمم که خلوتگاه تست شرمسارم کاين گناهي روشنست گر برويت کرده‌ام تشبيه ماه روي تو پشت و پناهي روشنست مه برخسارت پناه آرد از آنک روز محشر عذر خواهي روشنست بت پرستانرا رخ زيباي تو زانکه گه تاريک و گاهي روشنست موي و رويت روز و شب در چشم ماست چشم من بر اين گواهي روشنست گر کنم دعوي که اشکم گوهرست خسرو انجم که شاهي...