اي مرهم ريش و مونس جانم

اي مرهم ريش و مونس جانم شاعر : سعدي چندين به مفارقت مرنجانم اي مرهم ريش و مونس جانم جمعيت خاطر پريشانم اي راحت اندرون مجروحم تا دست بدارد از گريبانم گويند بدار دستش از دامن بي روي تو مي‌برد به زندانم آن کس که مرا به باغ مي‌خواند وز پيش تو ره به در نمي‌دانم وين طرفه که ره نمي‌برم پيشت روز دگرم ببين که سلطانم يک روز به بندگي قبولم کن مشغول بکردي از گلستانم اي گلبن بوستان روحاني از ياد برفت سرو بستانم زان روز که سرو قامتت ديدم...