دلبرا نازده در مار سر زلف تو دست

دلبرا نازده در مار سر زلف تو دست شاعر : سعدي چه کند کژدم هجران تو چندين نيشم دلبرا نازده در مار سر زلف تو دست چنگ‌وار از غم هجران تو سر در پيشم همچو دف مي‌خورم از دست جفاي تو قفا کمتر از خاکم و بر باد مده زين بيشم آبرويم چه بري آتش عشقم بنشان تا بداني که توانگر دلم ار درويشم گر به جان ناز کني گر نکنم در رويت تا به جان فتنه‌ي آن طره‌ي کافر کيشم دم به دم در دلم آيد که دم کفر زنم با پريشاني از آن بر سر حال خويشم عقل ديوانه شد از سعدي ديوانه...