يکي از بزرگان اهل تميز

يکي از بزرگان اهل تميز شاعر : سعدي حکايت کند ز ابن عبدالعزيز يکي از بزرگان اهل تميز فرو مانده در قيمتش جوهري که بودش نگيني بر انگشتري دري بود در روشنايي چو روز به شب گفتي از جرم گيتي فروز که شد بدر سيماي مردم هلال قضا را درآمد يکي خشک سال خود آسوده بودن مروت نديد چو در مردم آرام و قوت نديد کيش بگذرد آب نوشين به حلق چو بيند کسي زهر در کام خلق که رحم آمدش بر غريب و يتيم بفرمود و بفروختندش به سيم به درويش و مسکين و محتاج داد ...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

يکي از بزرگان اهل تميز

شاعر : سعدي

حکايت کند ز ابن عبدالعزيز		يکي از بزرگان اهل تميز
فرو مانده در قيمتش جوهري		که بودش نگيني بر انگشتري
دري بود در روشنايي چو روز		به شب گفتي از جرم گيتي فروز
که شد بدر سيماي مردم هلال		قضا را درآمد يکي خشک سال
خود آسوده بودن مروت نديد		چو در مردم آرام و قوت نديد
کيش بگذرد آب نوشين به حلق		چو بيند کسي زهر در کام خلق
که رحم آمدش بر غريب و يتيم		بفرمود و بفروختندش به سيم
به درويش و مسکين و محتاج داد		به يک هفته نقدش به تاراج داد
که ديگر به دستت نيايد چنان		فتادند در وي ملامت کنان
فرو مي‌دويدش به عارض چو شمع		شنيدم که مي‌گفت و باران دمع
دل شهري از ناتواني فگار		که زشت است پيرايه بر شهريار
نشايد دل خلقي اندوهگين		مرا شايد انگشتري بي‌نگين
گزيند بر آرايش خويشتن		خنک آن که آسايش مرد و زن
به شادي خويش از غم ديگران		نکردند رغبت هنر پروران
نپندارم آسوده خسبد فقير		اگر خوش بخسبد ملک بر سرير
بخسبند مردم به آرام و ناز		وگر زنده دارد شب دير تاز
اتابک ابوبکر بن سعد راست		بحمدالله اين سيرت و راه راست
نبيند مگر قامت مهوشان		کس از فتنه در پارس ديگر نشان
که در مجلسي مي‌سرودند دوش		يکي پنج بيتم خوش آمد به گوش
که آن ماهرويم در آغوش بود		مرا راحت از زندگي دوش بود
بدو گفتم اي سرو پيش تو پست		مر او را چو ديدم سر از خواب مست
چو گلبن بخند و چو بلبل بگوي		دمي نرگس از خواب نوشين بشوي
بيا و مي لعل نوشين بيار		چه مي‌خسبي اي فتنه روزگار؟
مرا فتنه خواني و گويي مخفت		نگه کرد شوريده از خواب و گفت
نبيند دگر فتنه بيدار کس		در ايام سلطان روشن نفس