يکي زهره‌ي خرج کردن نداشت

يکي زهره‌ي خرج کردن نداشت شاعر : سعدي زرش بود و ياراي خوردن نداشت يکي زهره‌ي خرج کردن نداشت نه دادي، که فردا بکار آيدش نه خوردي، که خاطر بر آسايدش زر و سيم در بند مرد ليم شب و روز در بند زر بود و سيم که ممسک کجا کرد زر در زمين بدانست روزي پسر در کمين شنيدم که سنگي در آن جا نهاد ز خاکش بر آورد و بر باد داد به يک دستش آمد، به ديگر بخورد جوانمرد را زر بقائي نکرد کلاهش به بازار و ميزر گرو کز اين کم زني بود ناپا کرو پسر چنگي و نايي...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

يکي زهره‌ي خرج کردن نداشت

شاعر : سعدي

زرش بود و ياراي خوردن نداشت		يکي زهره‌ي خرج کردن نداشت
نه دادي، که فردا بکار آيدش		نه خوردي، که خاطر بر آسايدش
زر و سيم در بند مرد ليم		شب و روز در بند زر بود و سيم
که ممسک کجا کرد زر در زمين		بدانست روزي پسر در کمين
شنيدم که سنگي در آن جا نهاد		ز خاکش بر آورد و بر باد داد
به يک دستش آمد، به ديگر بخورد		جوانمرد را زر بقائي نکرد
کلاهش به بازار و ميزر گرو		کز اين کم زني بود ناپا کرو
پسر چنگي و نايي آورده پيش		نهاده پدر چنگ در ناي خويش
پسر بامدادان بخنديد و گفت		پدر زار و گريان همه شب نخفت
ز بهر نهادن چه سنگ و چه زر		زر از بهر خوردن بود اي پدر
که با دوستان و عزيزان خورند		زر از سنگ خارا برون آورند
هنوز اي برادر به سنگ اندرست		زر اندر کف مرد دنيا پرست
گرت مرگ خواهند، از ايشان منال		چو در زندگاني بدي با عيال
که از بام پنجه گز افتي به زير		چو چشمار و آنگه خورند از تو سير
طلسمي است بالاي گنجي مقيم		بخيل توانگر به دينار و سيم
که لرزد طلسمي چنين بر سرش		از آن سالها مي‌بماند زرش
به اسودگي گنج قسمت کنند		به سنگ اجل ناگهش بشکنند
بخور پيش از آن کت خورد کرم گور		پس از بردن و گرد کردن چو مور
بکار آيدت گر شوي کار بند		سخنهاي سعدي مثال است و پند
کز اين روي دولت توان يافتن		دريغ است از اين روي برتافتن