عضد را پسر سخت رنجور بود

عضد را پسر سخت رنجور بود شاعر : سعدي شکيب از نهاد پدر دور بود عضد را پسر سخت رنجور بود که بگذار مرغان وحشي ز بند يکي پارسا گفتش از روي پند که در بند ماند چو زندان شکست؟ قفسهاي مرغ سحر خوان شکست يکي نامور بلبل خوش‌سراي نگه داشت بر طاق بستان سراي جز آن مرغ بر طاق ايوان نيافت پسر صبحدم سوي بستان شتافت تو از گفت خود مانده‌اي در قفس بخنديد کاي بلبل خوش نفس وليکن چو گفتي دليلش بيار ندارد کسي با تو ناگفته کار ز طعن زبان آوران رسته بود...