بامدادي که تفاوت نکند ليل و نهار

بامدادي که تفاوت نکند ليل و نهار شاعر : سعدي خوش بود دامن صحرا و تماشاي بهار بامدادي که تفاوت نکند ليل و نهار که نه وقتست که در خانه بخفتي بيکار صوفي از صومعه گو خيمه بزن بر گلزار نه کم از بلبل مستي تو، بنال اي هشيار بلبلان وقت گل آمد که بنالند از شوق دل ندارد که ندارد به خداوند اقرار آفرينش همه تنبيه خداوند دلست هر که فکرت نکند نقش بود بر ديوار اين همه نقش عجب بر در و ديوار وجود نه همه مستمعي فهم کنند اين اسرار کوه و دريا و درختان همه...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

بامدادي که تفاوت نکند ليل و نهار

شاعر : سعدي

خوش بود دامن صحرا و تماشاي بهار		بامدادي که تفاوت نکند ليل و نهار
که نه وقتست که در خانه بخفتي بيکار		صوفي از صومعه گو خيمه بزن بر گلزار
نه کم از بلبل مستي تو، بنال اي هشيار		بلبلان وقت گل آمد که بنالند از شوق
دل ندارد که ندارد به خداوند اقرار		آفرينش همه تنبيه خداوند دلست
هر که فکرت نکند نقش بود بر ديوار		اين همه نقش عجب بر در و ديوار وجود
نه همه مستمعي فهم کنند اين اسرار		کوه و دريا و درختان همه در تسبيح‌اند
آخر اي خفته سر از خواب جهالت بردار		خبرت هست که مرغان سحر مي‌گويند
غالب آنست که فرداش نبيند ديدار		هر که امروز نبيند اثر قدرت او
حيف باشد که تو در خوابي و نرگس بيدار		تا کي آخر چو بنفشه سر غفلت در پيش
يا که داند که برآرد گل صد برگ از خار		کي تواند که دهد ميوه‌ي الوان از چوب؟
به در آيد که درختان همه کردند نثار		وقت آنست که داماد گل از حجله‌ي غيب
سرو در باغ به رقص آمده و بيد و چنار		آدمي‌زاده اگر در طرب آيد نه عجب
بامدادان چو سر نافه‌ي آهوي تتار		باش تا غنچه‌ي سيراب دهن باز کند
صد هزار اقچه بريزند درختان بهار		مژدگاني که گل از غنچه برون مي‌آيد
بوي نسرين و قرنفل بدمد در اقطار		باد گيسوي درختان چمن شانه کند
راست چون عارض گلبوي عرق کرده‌ي يار		ژاله بر لاله فرود آمده نزديک سحر
در دکان به چه رونق بگشايد عطار؟		باد بوي سمن آورد و گل و نرگس و بيد
نقشهايي که درو خيره بماند ابصار		خيري و خطمي و نيلوفر و بستان افروز
همچنانست که بر تخته‌ي ديبا دينار		ارغوان ريخته بر دکه خضراء چمن
باش تا خيمه زند دولت نيسان و ايار		اين هنوز اول آزار جهان‌افروزست
باش تا حامله گردند به الوان ثمار		شاخها دختر دوشيزه‌ي باغ‌اند هنوز
فهم عاجز شود از حقه‌ي ياقوت انار		عقل حيران شود از خوشه‌ي زرين عنب
نخلبندان قضا و قدر شيرين کار		بندهاي رطب از نخل فرو آويزند
زير هر برگ چراغي بنهند از گلنار		تا نه تاريک بود سايه‌ي انبوه درخت
هم بر آن گونه که گلگونه کند روي نگار		سيب را هر طرفي داده طبيعت رنگي
کوزه‌اي چند نباتست معلق بر بار		شکل امرود تو گويي که ز شيريني و لطف
به از اين فضل و کمالش نتوان کرد اظهار		هيچ در به نتوان گفت چو گفتي که به است
حب خشخاش کند در عسل شهد به کار		حشو انجير چو حلواگر استاد که او
همچو در زير درختان بهشتي انهار		آب در پاي ترنج و به و بادام روان
اي که باور نکني في‌الشجرالاخضر نار		گو نظر باز کن و خلقت نارنج ببين
ماه و خورشيد مسخر کند و ليل و نهار		پاک و بي‌عيب خدايي که به تقدير عزيز
نقشبندي نه به شنگرف کند يا زنگار		پادشاهي نه به دستور کند يا گنجور
انگبين از مگس نحل و در از دريا بار		چشمه از سنگ برون آيد و باران از ميغ
و اندکي بيش نگفتيم هنوز از بسيار		نيک بسيار بگفتيم درين باب سخن
همه گويند و يکي گفته نيايد ز هزار		تا قيامت سخن اندر کرم و رحمت او
جاي آنست که کافر بگشايد زنار		آن که باشد که نبندد کمر طاعت او
شکر انعام تو هرگز نکند شکرگزار		نعمتت بار خدايا ز عدد بيرونست
گر به تقصير بگيري نگذاري ديار		اين همه پرده که بر کرده‌ي ما مي‌پوشي
تاب قهر تو نياريم خدايا زنهار		نااميد از در لطف تو کجا شايد رفت؟
به خداوندي خود پرده بپوش اي ستار		فعلهايي که ز ما ديدي و نپسنديدي
راستي کن که به منزل نرود کجرفتار		سعديا راست روان گوي سعادت بردند
يارب از هر چه خطا رفت هزار استغفار		حبذا عمر گرانمايه که در لغو برفت
يا نگويم که تو خود مطلعي بر اسرار		درد پنهان به تو گويم که خداوند مني

بامدادي که تفاوت نکند ليل و نهار

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته