مومنان سالم‌ترند
نويسنده:دکتر محمدعلي حيدرنيا - متخصص پزشکي اجتماعي
شيوه زندگي مهم‌ترين ابزار براي حفظ و ارتقاي سلامت است و از بين دوازده عامل موثر در شيوه زندگي سلامت مدار چهار عامل (ايمان به خداوند، فعاليت فيزيکي منظم، تغذيه خوب و مديريت استرس‌ها و هيجان‌هاي زندگي) از اهميت بيشتري برخوردار هستند. ايمان به خداوند عاملي جدي در شيوه زندگي است که پس از سال‌ها فراموشي، اکنون در محافل علمي و سلامتي جهان مورد توجه واقع شده است و متخصصان جهاني سلامت مي‌گويند: «وقت آن رسيده که به بعد معنوي سلامت توجه شود و آن عبارت است از: اعتقاد به خالق برتر و نظم حاکم بر جهان هستي و معني‌دار بودن زندگي.» توجه به معنويت، پاسخ به يکي از نيازهاي ضروري انسان بوده و کمبود آن مانند کمبود ساير موارد ضروري براي حيات انسان مانند کمبود ويتامين‌ها عوارض ناگوار و بيمارگونه فراواني را در پي خواهد داشت.
اين عامل به صورت مستقيم در سلامت معنوي و به صورت غيرمستقيم در همه ابعاد جسمي، رواني و اجتماعي سلامت تاثيرگذار است و براي دستيابي به سقف حداکثري سلامت نقش ويژه‌اي را ايفا مي‌کند. در محيط فيزيکي، اجتماعي و رواني اطراف ما عوامل زيادي وجود دارند که تهديد کننده سلامت بوده و تعدادي از آنها از کنترل ما خارج هستند. درساده‌ترين شکل ايمان به خالق برتر و يک نيروي ماوراءالطبيعه قدرت و تحمل ما را در پيشگيري و از هم پاشيدگي ناشي از اين عوامل مخرب افزايش مي‌دهد. در کتاب ارزشمند رهنمودهاي سلامت زيستن مي‌خوانيم که: «اعتقاد به معني داشتن زندگي، نظم حاکم بر جهان و قدرت برتر است که به زندگي فرد مفهومي ژرف‌تر مي‌بخشد و روح انسان را فراتر از فرد به گذشت و بخشش و رسيدگي به نيازهاي ديگران بيش از نيازهاي خود فرامي‌خواند. پرورش روح به هر شيوه‌اي که انجام پذيرد نتيجه‌اش فرا رفتن از رنج‌هاي انسان است، ارتباط با خالق برتر از طريق عبادات، آيين‌ها و مراسم به زندگي فرد معنايي تازه مي‌بخشد. افراد سالم از نظر روحي، اهدافي اساسي را در زندگي دنبال مي‌کنند. آنها آموخته‌اند که چگونه عشق به شادي و آرامش را احساس کنند و به خود و به ديگران براي دستيابي به ظرفيت‌هايشان ياري رسانند.»
علايم و نشانه‌هاي برخورداري از معنويت چيست؟ در يک مقايسه اگر بهداشت جسمي را داشتن بدني سالم با کارکرد مطلوب بدانيم، شخص برخوردار از بهداشت معنوي، توجه و کوشش براي دستيابي به کمال داشته، اخلاقيات و اصول تعريف‌شده‌اي دارد و هدفي متعالي را در زندگي دنبال کرده و متعهد به ارزش‌هاي والا و خالق برتر است. مختصر اين که، ايمان به خداوند و خالق برتر، انسان را در توفان‌هاي مهيب زندگي و موقعيت‌هاي اضطراب‌آور و غيرقابل پيش‌بيني به صورت سپري محکم حفظ مي‌کند. ايمان و معنويت در ساده‌ترين شکل آن همچون واکسني است که ما را در هجوم بيماري‌هاي رواني ياري مي‌کند.
منبع:www.salamat.com
اين عامل به صورت مستقيم در سلامت معنوي و به صورت غيرمستقيم در همه ابعاد جسمي، رواني و اجتماعي سلامت تاثيرگذار است و براي دستيابي به سقف حداکثري سلامت نقش ويژه‌اي را ايفا مي‌کند. در محيط فيزيکي، اجتماعي و رواني اطراف ما عوامل زيادي وجود دارند که تهديد کننده سلامت بوده و تعدادي از آنها از کنترل ما خارج هستند. درساده‌ترين شکل ايمان به خالق برتر و يک نيروي ماوراءالطبيعه قدرت و تحمل ما را در پيشگيري و از هم پاشيدگي ناشي از اين عوامل مخرب افزايش مي‌دهد. در کتاب ارزشمند رهنمودهاي سلامت زيستن مي‌خوانيم که: «اعتقاد به معني داشتن زندگي، نظم حاکم بر جهان و قدرت برتر است که به زندگي فرد مفهومي ژرف‌تر مي‌بخشد و روح انسان را فراتر از فرد به گذشت و بخشش و رسيدگي به نيازهاي ديگران بيش از نيازهاي خود فرامي‌خواند. پرورش روح به هر شيوه‌اي که انجام پذيرد نتيجه‌اش فرا رفتن از رنج‌هاي انسان است، ارتباط با خالق برتر از طريق عبادات، آيين‌ها و مراسم به زندگي فرد معنايي تازه مي‌بخشد. افراد سالم از نظر روحي، اهدافي اساسي را در زندگي دنبال مي‌کنند. آنها آموخته‌اند که چگونه عشق به شادي و آرامش را احساس کنند و به خود و به ديگران براي دستيابي به ظرفيت‌هايشان ياري رسانند.»
علايم و نشانه‌هاي برخورداري از معنويت چيست؟ در يک مقايسه اگر بهداشت جسمي را داشتن بدني سالم با کارکرد مطلوب بدانيم، شخص برخوردار از بهداشت معنوي، توجه و کوشش براي دستيابي به کمال داشته، اخلاقيات و اصول تعريف‌شده‌اي دارد و هدفي متعالي را در زندگي دنبال کرده و متعهد به ارزش‌هاي والا و خالق برتر است. مختصر اين که، ايمان به خداوند و خالق برتر، انسان را در توفان‌هاي مهيب زندگي و موقعيت‌هاي اضطراب‌آور و غيرقابل پيش‌بيني به صورت سپري محکم حفظ مي‌کند. ايمان و معنويت در ساده‌ترين شکل آن همچون واکسني است که ما را در هجوم بيماري‌هاي رواني ياري مي‌کند.
منبع:www.salamat.com
