گام به سوي پرورش يک کودک بردبار و مقاوم

با شناخت کودک خود و دانستن و تشخيص مسائل و مشکلاتي که کودکان با آنها روبه رو هستند، به آنها احترام بگذاريد و بدين ترتيب آنها را بردبار و مقاوم بار آوريد. الينور روزولت مي گويد: «حقوق جهاني بشر از مکان هاي کوچک نزديک به خانه شروع مي شود.» براي پرورش روحيه استقامات در کودکان، اوليا بايد حس خوشبختي، احترام گذاشتن و مسؤوليت پذيري نسبت به خود و ديگران را با تشخيص اين موضوع که هر فردي روي کره زمين يک نعمت است، در بچه ها تقويت کنند.
کودکان امروز ما همان کساني هستند که در آينده اي نه چندان دور، زمام امور در بخشي از جهان هستي را بر عهده مي گيرند و در اين راستا خواه ناخواه با مسائل و مشکلات زيادي مواجه مي شوند. اگر کودکي که پرورش داده ايم، به اندازه کافي مقاوم نباشد، به سرعت و با وزيدن اولين تندباد، خواهد شکست و عرصه را رها خواهد کرد. اين مسلماً آن چيزي نيست که والدين آنها خواهانش هستند! مقاوم سازي روحيه کودکان مي تواند به نوعي آينده آنها را بيمه کند. کودکان ما لاجرم بايد در کشاکش زندگي قرار بگيرند و در صورت آن که مقاومت را از همان کودکي نياموخته باشند، هيچ بعيد نيست که به گمراهي درافتند و در بيراهه ها سرگردان شوند.
پس پدران و مادران وظيفه دارند (هم به عنوان والدين و هم به عنوان عضوي از جامعه انساني!) به کودکان خود بياموزند که: «مرد آن است که در کشاکش دهر / سنگ زيرين آسيا باشد!»
والدين مي توانند با به کار بستن راهکارهاي ذيل، روحيه استقامت در برابر حوادث را ميان کودکان خود بالا ببرند:

1- در مورد استقامات صحبت کنيد:
 

تعليم استقامت يک مرحله در حال اجرا کاري نيست که در يک لحظه بتوان به آن دست يافت. به صحبت کردن در مورد تفاوت ها و درک آنها هر روز علاقه نشان دهيد. يک راه تسلي بخشيدن به کودکان، صحبت کردن در مورد مسائل اجتماعي است. بگذاريد کودکان بدانند که هيچ موضوعي غير قابل گفتگو نيست.

2- نداشتن استقامت را در کودکان تشخيص دهيد:
 

مسائل کليشه اي و ناآگاهي هاي فرهنگي را که در فيلم ها، برنامه هاي تلويزيوني، بازي هاي کامپيوتري و بقيه موارد ديده مي شود، متذکر شويد. در مورد تعصبات و پيش داوري هايي که گاهي بين افراد خانواده پيش مي آيد، بحث کنيد. هيچ لحظه اي را از دست ندهيد. با مطالب مناسب شروع کنيد و اجازه دهيد که کودکان بيشتر صحبت کنند و همين طور شما شنونده خوبي براي آنها باشيد.

3- وقتي از جانب کودک تان بي استقامتي مي بينيد، درباره آن بحث کنيد:
 

هنگامي که کودک حرفي مي زند يا کاري مي کند که منعکس کننده تعصبات و گرايش ها يا رفتاري کليشه اي است، به او تسلي خاطر دهيد. موضوع بحث را به سمت موضوعاتي از قبيل خوشبختي و احترام سوق دهيد.

4- هنگام نابردباري و بي استقامتي کودکان خود، از آنها حمايت کنيد:
 

اين تجربه را کوچک نپنداريد و از نظر عاطفي کودکان را حمايت کنيد.

5- در کودکان خود درک درست داشتن از هويت هاي گروهي و همسالان آنها را تشويق کنيد:
 

به آنها يادآور شويد که داشتن غرور در گروه همسالان آنها نبايد باعث بي احترامي و بي توجهي به گروه هاي ديگر شود و در آخر بايد از تحقير و پايين آوردن گروه هاي ديگر به منظور بالا بردن گروه خود اجتناب شود.

6- بردباري در فرهنگ هاي مختلف را به کودکان خود نشان دهيد:
 

با خواندن کتاب هايي راجع به استقامت در فرهنگ هاي مختلف، ديدن سايت هاي اينترنتي مفيد در اين مورد، گوش دادن به موسيقي ملل و مطالعه ادبيات کشورها و فرهنگ هاي مختلف بسيار مفيد است.

7- فرصت هايي را براي کودکان ايجاد کنيد تا به تفاوت هاي ميان خود و ديگران پي ببرند:
 

خوب نگاه کنيد ببينيد کودک چگونه واژه «عادي» را تعريف مي کند و به تعريف او پر و بال دهيد. به نشانه ها و علايق ديني که در انواع اماکن مذهبي وجود دارد، توجه کنيد. از زمين هاي بازي که در آن کودکان متفاوتي ديده مي شود، ديدن کنيد. کودک را تشويق کنيد که وقتش را با بزرگ ترها مثل پدربزرگ و مادربزرگ ها بگذراند.

8- آنها را به سمت جامعه سوق دهيد:
 

کودکان را تشويق کنيد که در اجتماع حضور بيشتري داشته باشند و به همنوعان خود کمک کنند.

9- در مقابل تفاوت ها صادق باشيد:
 

به بچه ها نگوييد که ما همه مثل هم هستيم، همه ما دنيا را از جهات مختلفي تجربه مي کنيم و اين تجارب ما هستند که اهميت دارند.

10- نمونه رفتاري شويد که انتظار دارد همان رفتار را از آنها ببينيد:
 

به عنوان يک ولي و به عنوان اولين مدل براي کودک تان، در رفتار خود با ديگران ثابت باشيد. مثلاً شما چطور در موارد عاطفي با دختر و پسرتان رفتار مي کنيد؟ آيا پسرتان را از گريه کردن منع مي کنيد و به دخترتان که گريه مي کند، قوت قلب دهيد؟ آيا تن صداي شما در صحبت کردن با يک گروه خاص از افراد فرق مي کند؟ به ياد آوريد که ممکن است بگوييد: «هر کاري را که مي گويم انجام بده و آن کاري را که مي کنم انجام نده»، اما در واقع، اعمال و رفتارتان بيشتر از سخنان شما تأثيرگذار خواهد بود. داشتن تحمل و بردباري نه تنها يک مزيت، بلکه يک ضرورت است.
منبع:کوچه ما شماره 13