تأملاتي نظري و تاريخي در علل و انگيزه هاي پيدايش جريان آقاي منتظري (22)

تأويل هاي باطل در عمل و دعوي بي گناهي در گفتار
 

براي آگاهي همه حقيقت جوياني كه دل به وابستگي هاي باندي و جرياني ندارند، شمه اي از موضع گيري آقاي منتظري را در سال هاي اول انقلاب در خصوص صدور انقلاب، دولت هاي منطقه و نهضت هاي آزادي بخش خواهيم آورد تا مشخص شود تراژدي تاريخ نگاري انقلاب اسلامي را چه كساني رقم زده اند و چرا چنين جريان هايي كه اخيرا پروژه خاطرات را وسيله اي براي تحريف تاريخ انقلاب اسلامي و تخريب چهره شخصيت هاي بزرگي چون امام خميني (ره) و ديگر مراجع عظام قرار داده اند، براي جلوگيري از نقد خاطرات آقاي منتظري به هر وسيله اي متوسل شده و هر گونه نقد را توهين افترا، دروغ پردازي و هتك حرمت به ايشان جلوه مي دهند تا اين خاطرات همچنان بدون پاسخ به عنوان سند تاريخي به نسل هاي بعدي منتقل شود.
خوانندگان بايد بدانند موضع گيري هايي كه در اين بخش آورده مي شود، موضع گيري هايي است كه آقاي منتظري قبل از آغاز جنگ تحميلي اتخاذ كرده است. با مطالعه بخش كوچكي از اين موضع گيري ها به راحتي مي توان قضاوت كرد كه چه كساني با موضع گيري هاي نسنجيده جهان را عليه انقلاب اسلامي تحريك كردند و به گفته خودشان: «چه بسا همين شعارها زمينه اي براي تحريك عراق و وقوع جنگ هشت ساله شد.»
البته لازم است با قاطعيت به همه كساني كه سعي مي كنند با نفي گذشته انقلاب اسلامي مجاهدت هاي فرزندان اين مرز و بوم را در دفاع از آرمان هاي انقلاب و حيثيت نظام جمهوري اسلامي، و تماميت ارضي كشور ايران مورد ترديد قرار دهند اعلام كنيم كه نقد سخنان كساني مثل آقاي منتظري به منزله نفي موضع گيري هاي درست دلباختگان راه امام خميني و انقلاب اسلامي در اين دوران نيست. بي ترديد بخشي از اين آرمان ها از زبان كساني نظير آقاي منتظري گفته شده است كه در آن دوران به هر دليلي به عنوان ركني از انقلاب مطرح بودند.
ترديدي نيست كه اين ملت ايران نيست كه از آرمان هاي خود عدول كرده است بلكه باندها، جريان ها و گروه هايي هستند كه به هر دليل نتوانستند به مطامع خود در فرآيند حاكميت انقلاب اسلامي دست يابند. لذا از موضع گيري انقلابي خارج شدند و اكنون همان مواضعي را مورد ترديد قرار مي دهند كه خود مدافع متصب چنين مواضعي بودند. آنچه در اينجا چالش برانگيز و تعجب آور است عدول اين چهره ها و جريان ها از مواضع انقلابي گذشته نيست، بلكه مظلوم نمايي و مبرا دانستن خود از اين مواضع است. جريان وابسته به آقاي منتظري كه در تاريخ انقلاب اسلامي به عنوان يكي از جريان هاي تندرو مدافع صدور انقلاب و حمايت از نهضت هاي آزادي بخش خود را نماينده بود چگونه مي تواند چنين فرازي را از تاريخ انقلاب ناديده گرفته و داعيه ديگري داشته باشد؟ ما در اينجا به انگيزه هاي حمايت جريان هاي وابسته به آقاي منتظري از نهضت هاي آزادي بخش و صدور انقلاب اسلامي به كشورهاي مسلمان (كه از روي جوزدگي و نان به نرخ روز خوردن يا از روي باورمندي به صدور انقلاب بوده است) كاري نداريم بلكه آنچه براي ثبت در تاريخ معاصر ايران اهميت دارد اين است كه چگونه شخصي كه خود در صدور انقلاب و حمايت از نهضت هاي آزادي بخش داراي تندترين و افراطي ترين مواضع بود، اكنون ديگران را به اين مواضع متهم كرده و خود را چهره اي عقلاني، به دور از شعارهاي افراطي و داراي مواضعي صلح طلبانه معرفي مي كند؟!
به نظر ما منصفانه ترين قضاوت وقتي امكان پذير است كه مواضع آقاي منتظري، از ابتداي انقلاب در خصوص مسأله صدور انقلاب، نابودي حكومت هاي غاصب و حمايت از نهضت هاي آزادي بخش مرور شود:
در 27 اسفند سال 1357 يعني حدود چهل روز بعد از پيروزي انقلاب اسلامي آقاي منتظري در پيامي به ملت مسلمان ايران مي نويسد:
در خاتمه توجه ملت مسلمان و قهرمان ايران را به اوضاع اسف انگيزملت برادر و همسايه افغانستان جلب مي نمايم و ضمن تقبيح و محكوم نمودن اعمال ضد اسلامي و ضد انساني رژيم حاكم آن كشور مراتب ناراحتي خود و علماي اعلام ايران را از سركوبي جنبش اسلامي و بازداشت عده زيادي از علماي اعلام و برادران مبارز افغاني توسط رژيم حاكم بدين وسيله ابراز مي دارد.(1)
آيا اين اظهار نظر در مورد افغانستان ازنظر آقاي منتظري تندروي و دخالت در امور كشورهاي ديگر نيست؟
در تاريخ 1358/2/12 در پيامي به مناسبت شهادت آيت الله مطهري مي نويسد:
جهانخواران مزدور و اربابان استعمارگر آنان بايد بدانند كه ملت قهرمان ايران با رشد سياسي و اسلامي خود ديگر فريب نمي خورند و به انقلاب خود ادامه خواهند داد تا ريشه هاي جنايت و استعمار را به كلي از بيخ بركنند.(2)
آيا اين اعلان جنگ و تحريك دشمنان انقلاب عليه ملت ايران نيست ؟
در تاريخ 14 خرداد 1358 در محكوم كردن دخالت سناي امريكا در دادگاه هاي انقلاب مي نويسد:
با ايمان به خدا و عمل به موازين و مقررات اسلامي و جهاني و همبستگي و پيروي از رهبر آگاه و قاطع خود نه فقط انقلاب ايران را پاسداري مي كند، بلكه به مقدار توانايي و قدرت خود از مبارزات حق طلبانه همرزمان مسلمان خود در فلسطين، اريتره و افغانستان و ساير منطقه ها حمايت و پشتيباني مي كند و براي نجات همه مستضعفين جهان از چنگال استعمار و استبداد مي كوشد با آگاهي و هوشياري مخصوص به خود... مصون گردد.(3)
آيا اين اعلان جنگ به همه كشورها و تحريك همسايگان نيست؟!
هر كس ذره اي درك سياسي داشته باشد مي داند كه جنبش هاي آزادي بخش جهان عمدتا عليه دولت هاي حاكم بر كشور خود مبارزه كرده و در پي ساقط كردن اين حكومت ها مي باشند. اولين سمينار جنبش هاي آزادي بخش جهان در ايران با توجه به ماهيت ضد استكباري، ضد استعماري و ضد استبدادي انقلاب اسلامي به دعوت دانشجويان پيرو خط امام در سال 1358برگزار شد. اگر چنين حركت هايي از ديد آقاي منتظري دم زدن از صدور انقلاب و تحريك جهان عليه مردم ايران بود چگونه ايشان براي اين نشست پيام ويژه اي صادر كرد و از كليه شركت كنندگان در اين سمينار خواست كه نه تنها با تبيين خط مشي نويني براي نهضت متحد جهاني، مستضعفين در طليعه دستاوردهاي انقلاب اسلامي روش واحدي را عليه ابرقدرت ها دو دولت هاي وابسته به آنها اتخاذ كنند بلكه به آنها چنين نويد داد:
هان اي سران نهضت هاي آزادي بخش جهان اين انقلاب پرتوان و خروشنده ما با تمام دستاوردها و تجربياتش در كنار شماست و...(4)
آيا انصافا در منطق نويسندگان خاطرات آقاي منتظري اين امام وديگران بودند كه شعارهاي تند سر داده واز صدور انقلاب سخن رانده اند يا كساني كه زنگ خطر را در گوش دولت ها و حاكمان كشورهاي جهان اين گونه به صدا در آوردند:
... دنيا به هم مربوط شده، مردم با راديو، تلويزيون، رسانه هاي گروهي، به وسيله اينها اطلاع پيدا كردند و رشدي پيدا كردند، در همه جا، ديگران رژيم هاي سابق بخواهي نخواهي بايد بروند و بايستي كساني هم كه در رأس كارند در كشورهاي عربي، اينها توجه داشته باشند كه خواهي نخواهي كل يوم يكي از اين اساس ها بالاخره از بين مي رود و آنها خيال مي كنند كه مي توانند اين انقلاب ايران را به واسطه تبليغات سوئي كه نسبت به آن مي كنند... خلاصه توجيه بكنند بودن خودشان را ...(5)
چه بايسته است كه خوانندگان انديشمند بار ديگر برگردند و به موضع امام در قبال دولت هاي اسلامي نگاهي بيندازند و ببينند كه امام با حاكمان كشورها چگونه سخن گفته و آنان را پيوسته به اتحاد و برادري فراخوانده است و مقايسه كنند با موضع آقاي منتظري كه رژيم ها، دولت ها و سران كشورهاي عربي را با آواز بلند تهديد مي كرده است كه «كل يوم» خواهي نخواهي بساط يكي از آنان فرو مي پاشد و اين رژيم خواهي نخواهي بايد بروند! تا مشخص شود چه كساني شعار تند مي دادند ودولت ها را تحريك مي كردند و عليه انقلاب اسلامي به توطئه وامي داشتند. سخنراني هاي شعار گونه و تحريك آميز آقاي منتظري را پي مي گيريم.
...سوگند به خون و خونين پيام شهدا و مقاومت و محروميت كه خطر رهبري امام حضرت آيت الله العظمي امام خميني را تا حصول پيروزي دنبال خواهيم كرد... سوگند به طراوات خون شهيد و روح پرخاشگر انقلابي كه توطئه هاي اهريمنانه و سياست هاي توسعه طلبانه و تجزيه گري و پيمان هاي شوم و مثلث ابرقدرت ها را نه تنها با دست و فرياد كه با خون و آتش متلاشي خواهيم كرد. سوگند به عنصر مقاومت و محروميت كه هرگز خاطره تلخ و وحشتناك استعمارزدگاني چون قهرمانان فلسطين، فيليپين، افغانستان، اريتره و ديگر جاها را از ياد نبرده با تمام امكانات آنان را ياري خواهيم كرد...(6)
بايد پيش از هر نكته اي از آقاي منتظري پرسيد به رغم سوگندي كه به خون و پيام شهدا ياد كرديد، چرا خط امام را پاس نداشتيد؟ و نه تنها از راه و خط امام منحرف شديد، بلكه با تحريف تاريخ انقلاب اسلامي و كلام امام روياروي امام ايستاديد و كوشيديد كه امام را به زير سؤال ببريد؟
راستي چه كساني اهل شعار بودند؟ امام ؟ يا آنها كه به خون شهدا سوگند ياد كردند و با اين وجود نام و پيام شهدا را زير پا گذاشتند؟؟
سزاوار است بخش هاي ديگري از سخنان امام درباره دولت ها و حكومت هاي مختلف كشورهاي اسلامي و كشورهاي مجاور مطالعه شود و نيز روش سخن گفتن آقاي منتظري با اين حكومت ها و دولت ها در آن روز، تحليل گردد تا بهتر روشن شود كه چه كساني شعارهاي تند و تحريك آميز سر مي داند و چه كساني در راه وحدت ميان دولت ها و ملت ها مي كوشيدند. در سخنان امام آمده است:
... ما از خداوند مي خواهيم كه اين نهضت اسلامي و نهضت انساني سرمشق باشد براي تمام مستضعفين و هشدار باشد بر مستكبرين . مستكبرين گمان نكنند كه بايد حكومت كنند بر مستضعفين و آنها را استعمار و استثمار كنند.
مستضعفين حكومت را به عنوان حكومت نشناسند، بلكه به عنوان خدمتگزار خود بشناسند، برادر باشند، برادري كه بر برادر ديگر خدمت مي كند، هر دو پشتيبان هم باشند، اگر قوانين اسلام در ملت ها، در حكومت ها جريان پيدا كند و آداب حكومت ها و ملت هاي اسلامي باشد، نه حكومت ها خيال تعددي بر ملت ها دارند و نه ملت ها با حكومت ها مخالف خواهند بود... مهم اين است كه سوء تفاهمي بين ملت ها و دولت هاي اسلامي نباشد و وحدت اسلامي هميشه محفوظ باشد و همه مسلمين با هم برادر باشند...(7)
امام در سخنراني ديگري چنين مي گويد:
... اميدوارم كه همه ملت هاي اسلامي و همه دولت هاي اسلامي يك روز به خود آيند و تفرقه و هواهاي نفساني و اغراض شخصيه را كنار بگذارند و تحت لواي اسلام و قرآن مجتمع شوند و در اين اجتماع قدرتي مافوق قدرت هاي موجود در عالم را به دست بياورند... اگر همه ملت ها ودولت هاي اسلامي اغراض شخصيه را كنار بگذارند و همه با هم به اسلام رو بياورند و تحت لواي «لااله الاالله» باشند، قدرت اول را در دنيا احراز مي كنند... و من اميدوارم كه ملت هاي مسلم و دولت هاي مسلم توجه كنند و اين رمز پيروزي كه براي ايران حاصل شده است به آن توجه كنند و انشاءا لله اين رمز را همه دردست بگيرند و اسلام را در همه جا گسترش دهند...(8)
اكنون سخنان آقاي منتظري درباره دولت ها و حكومت ها و شيوه برخورد او با آنان بررسي مي شود و موضع او در برابر كشورهاي اسلامي از نظر مي گذرد:
... من بدين وسيله به سران كشورهاي اسلامي كه مجاور ايران هستند تذكر مي دهم كه از اين اوضاعي كه در ايران براي سران كشور ايران پيش آمد عبرت بگيرند و آنها هم هيچ وقت قدرتشان زيادتر از قدرت دستگاه محمدرضا پهلوي نبوده و نيست و محمدرضا با اينكه دو ابر قدرت هاي شرق و غرب و ساير كشورها از آن حمايت مي كردند، تا بن دندان به خيال خود مسلح بود، ولي در مقابل ملت شكست خورد.
سران كشورهاي اسلامي !
به اينكه فشار بياوريد به مردم مسلمان نمي توانيد خودتان را حفظ كنيد، بياييد عبرت بگيريد. گناه محمدرضا پهلوي استبداد، ديكتاتوري،پا گذاشتن روي دستورات اسلام بود. بياييد سران كشورها! با ملت ها بسازيد، اين همه در آمدهايي كه در كشور شماست و اين همه ذخاير و معادني كه داريد اينها را خرج ملت كنيد. ملت با شما همراه باشند. به زور سر نيزه نمي شود هميشه حكومت را ادامه داد...(9)
اين موضع آقاي منتظري در خطبه نماز جمعه مورد اعتراض برخي از سران كشورهاي مجاور قرار گرفت و آن را نمونه اي از مداخله ايران در امور ديگر كشورها دانستند و نامبرده ناگزير شد در خطبه اي ديگر سخنانش را اين گونه توجيه كند:
... اگر من گفتم در يك خطبه اي كه سران كشورهاي اسلامي كه مي گويند مسلمانيم از اين سرنوشت شومي كه براي طاغوت ايران، محمدرضا پهلوي پيش آمد، درس عبرت بگيرند و بيدار شوند و از طغيانشان اگر دارند بكاهند، با ملت خود بسازند، با اسلام بسازند، دستورات اسلام را در كشورشان اجرا كنند، نسبت به مسلمانان سخت گيري نكنند. [آيا] اين دخالت در شئون كشورهاي ديگر است ؟! هرگز قصدمان كشورگشايي نيست (10) مطمئن باشيد ملت ايران يك وجب از خاك كشورهاي عربي، خليج همجوار، نمي خواهد. ما طمع نداريم در خاك كشورهاي ديگر...(11)
موضع گيري آقاي منتظري عليه اين و آن و سخنان تحريك آميز او تنها به آنچه آورده شد، محدود نمي شود. اميدوارم شبكه حاكم در بيت آقاي منتظري كه به نام او نان مي خورند و از وجود او را در راه مقاصد نفساني خود بهره برده اند، آن قدر به تاريخ اين ملت تعهد داشته باشند كه موضع گيري هاي تند و شعارگونه او را در دفاع از حقوق مستضعفان جهان و نهضت هاي آزادي بخش و صدور انقلاب اسلامي كه در سخنراني ها، مصاحبه و خطبه ها مطرح كرده است، گرد آورند و به صورت كتابي مستقل انتشار دهند تا ملت ايران و نسل هاي آينده تاريخ اين مرز و بوم بدانند چه كساني به تاريخ انقلاب، خون شهدا و منافع ملت ايران پشت كردند، چه كساني نان را به نرخ روز خوردند و در جو انقلابي تندترين شعارهاي انقلابي را سر دادند و آن روز كه از ملت و انقلاب بريدند و در جرگه ليبرال ها و سازشكارها قرار گرفتند، تغيير موضع بلكه تغيير ماهيت دادند و كوشيدند گذشته خود را پوشيده دارند. به يك نمونه ديگر از سخنان تحريك آميز آقاي منتظري كه در آن، از عراق نيز نامي آورده است گذر مي كنيم:
... ما به كليه مجاهدان رزمنده و تلاشگر و درستكاري فلسطين، لبنان، اريتره، فيليپين، فطاني، عراق، افغانستان و همه مسلمين و مستضعفين جهان سوم عموما دست برادري داده و به گرمي دست آنان را مي فشاريم . ما حتي براي يك لحظه طنين آسماني قرآن مجيد كه «قائلو ائمه الكفر» يا «قاتلوهم حتي لا تكون فتنه و يكون الدين كله لله» را از ياد نمي بريم و انقلاب شامخ توحيدي را علاوه بر پهنه كشورعزيزايران در صحنه هاي اينترناسيوناليسم متبلور خواهيم ساخت ولو بلغ ما بلغ...(12)
روشن است كه منظور از «ولو بلغ ما بلغ» كه در اين سخنان آمده، اين است كه ما روي صدور انقلاب پاي مي فشاريم، حتي اگر در اين راه ايران مثلا به حمام خون بدل شود.

پي‌نوشت‌ها:
 

*- مورخ انقلاب اسلامي.
1 ـ گذري بر زندگي و انديشه هاي فقيه عالي قدر آيت الله منتظري، به كوشش مصطفي ايزدي، تهران، نهضت زنان مسلمان، 1359، ص 169.
2 ـ همان، ص 176.
3 ـ همان، ص 182.
4 ـ همان، ص 233.
5 ـ همان، ص 246 .تكيه روي فرازها از اين نگارنده است.
6 ـ همان‌، ص 201 . تكيه روي فرازها از اين نگارنده است.
7 ـ صحيفه امام، ج7، ص 118، 119.
8 ـ همان، ص 124، 125.
9 ـ گذري بر زندگي و انديشه هاي فقيه عالي قدر ...، همان، ص 336.
10 ـ در اصل: نسبت.
11 ـ همان، ص 356 (تاريخ خطبه: 1358/7/13).
12 ـ همان، ص 211.
منبع:فصلنامه تخصصی 15 خرداد ش 9
ادامه دارد...