آرزو در پيري
نويسنده: نعيمه جلالي نژاد
هوا به شدت گرم بود و غلامان با بادبزن هاي بزرگ دو طرف تخت هارون ايستاده بودند و او را باد مي زدند.
سراي هارون در سكوت فرو رفته بود. هارون بر تخت تكيه زده و به گوشه اي خيره مانده بود.
گويي افكاري عميق مغزش را درهم پيچيده بود. بالاخره بعد از سكوتي طولاني لب به سخن گشود و گفت: خيلي مايل هستم تا بدانم آيا كسي در اين زمان هست كه پيغمبر اسلام را ديده باشد؟
يكي از درباريان جلو آمد و گفت: بله، مولايم! شنيده ام در يمن پير مردي زندگي مي كند كه پيغمبر اكرم را ديده است.
هارون شگفت زده از جا بلند شد در حالي كه لبخند بر لبانش نقش بسته بود گفتي: به هر وسيله اي كه ممكن است پير مرد را نزد من بياوريد كه مشتاق ديدارش هستم. چند نفر از فرستادگان رهسپار يمن شدند و پير مرد را در حاليكه محاسنش تا روي شكمش كشيده شده و پيش از مشتي استخوان نبود در كجاوه اي چوبي قرار داده و نزد هارون آوردند.
هارون از ديدن پير مرد خوشحال شد و بعد از خوش آمد گويي گفتي: آيا تو پيغمبر را از نزديك ديده اي؟
پير مرد با صدايي لزران و بسيار ضعيف جواب داد: آري من پاي منبر پيغمبر اكرم(ص) بوده ام و از او احاديث بسياري شنيده ام.
هارون كه قيافه حق به جانبي به خود گرفته بود و سعي بر اين داشت تا هيجاني را كه سرتاسر وجودش را فرا گرفته پنهان كند. سرفه اي كرد و گفت: مي تواني بگويي پيغمبر اسلام چه شكلي داشت و رخسارش چگونه بود؟
پير مرد گفتي: پيغمبر قامتي بلند داشت و چشم هايي مشكي رنگ كه در ميان صورت گندمگون و پيشاني بلندش مي درخشيد. موهاي آن جناب مجعد بود و بدنش بوي خوش ميداد. به طوري كه از هر كوچه اي عبور مي كرد تا مدتي بوي عطر بدن او در آن كوچه مي پيچيد و هر رهگذري را شيفته خود مي گرداند.
هارون گفتي: آيا از آن حضرت حديثي به ياد داري كه براي ما بيان كني؟
پير مرد لحظه اي مكث كرد و گفتي: در اين لحظه تنها يك حديث از آن حضرت به ياد مي آورم كه مي فرمود:
(يشيب ابن آدم و يشب فيه خصلتان الحرص و طول الامل)
اولاد آدم پير مي شود ولي دو صفت در او جوان مي گردد، حرص و آرزوي دراز.
هارون كه از پير مرد خوشش آمده بود دستور داد تا پول زيادي به او هديه دادند و او را به آهستگي درون كجاوه گذاشته و به وطنش باز گردانند.
پير مرد پول را گرفت و رهسپار وطن شد. چند فرسخي از بغداد دور شده بودند كه فرستادگان هارون متوجه صداي ضعيفي از كجاوه شدند. پير مرد با صدايي آهسته آن ها را صدا مي كرد. وقتي نزد پير مرد رفتند، گفتي: من را به بغداد باز گردانيد چون مطلب مهمي دارم كه حتما بايد با خليفه در ميان بگذارم.
فرستادگان دوباره كجاوه را به طرف بغداد باز گرداندند و پير مرد را نزد هارون رساندند. هارون كه از ديدن دوباره پير مرد متعجب شده بود گفتي: تو چه حرف مهمي داشتي كه به خاطرش اين همه راه را باز گشتي؟!
پير مرد با صداي ناله و ضعيفي گفتي: من خواستم بدانم هديه اي را كه به من داده اي فقط براي امسالم بود يا اين كه همه ساله بيايم و اين هديه را بگيرم؟
هارون از شنيدن سوال پير مرد با صداي بلند خنديد و گفتي: راست گفتي كه پيغمبر فرموده اند: هر چند اولاد آدم پير شود دو صفت او جوان مي شود! تو مي تواني تا هر چند سال ديگر كه دوست داشتي بيايي و اين هديه را از من بگيري.
پير مرد شاد شد و به طرف وطنش بازگشت اما اين شادي به پير مرد وفا نكرد. او هنوز در چند فرسخي وطنش بود كه عزرائيل جانش را گرفت و نتوانست از اين هديه بهره مند شود.
ماخذ: منهاج السرور ص 235.
منبع: نشريه ديدار آشنا- ش118
سراي هارون در سكوت فرو رفته بود. هارون بر تخت تكيه زده و به گوشه اي خيره مانده بود.
گويي افكاري عميق مغزش را درهم پيچيده بود. بالاخره بعد از سكوتي طولاني لب به سخن گشود و گفت: خيلي مايل هستم تا بدانم آيا كسي در اين زمان هست كه پيغمبر اسلام را ديده باشد؟
يكي از درباريان جلو آمد و گفت: بله، مولايم! شنيده ام در يمن پير مردي زندگي مي كند كه پيغمبر اكرم را ديده است.
هارون شگفت زده از جا بلند شد در حالي كه لبخند بر لبانش نقش بسته بود گفتي: به هر وسيله اي كه ممكن است پير مرد را نزد من بياوريد كه مشتاق ديدارش هستم. چند نفر از فرستادگان رهسپار يمن شدند و پير مرد را در حاليكه محاسنش تا روي شكمش كشيده شده و پيش از مشتي استخوان نبود در كجاوه اي چوبي قرار داده و نزد هارون آوردند.
هارون از ديدن پير مرد خوشحال شد و بعد از خوش آمد گويي گفتي: آيا تو پيغمبر را از نزديك ديده اي؟
پير مرد با صدايي لزران و بسيار ضعيف جواب داد: آري من پاي منبر پيغمبر اكرم(ص) بوده ام و از او احاديث بسياري شنيده ام.
هارون كه قيافه حق به جانبي به خود گرفته بود و سعي بر اين داشت تا هيجاني را كه سرتاسر وجودش را فرا گرفته پنهان كند. سرفه اي كرد و گفت: مي تواني بگويي پيغمبر اسلام چه شكلي داشت و رخسارش چگونه بود؟
پير مرد گفتي: پيغمبر قامتي بلند داشت و چشم هايي مشكي رنگ كه در ميان صورت گندمگون و پيشاني بلندش مي درخشيد. موهاي آن جناب مجعد بود و بدنش بوي خوش ميداد. به طوري كه از هر كوچه اي عبور مي كرد تا مدتي بوي عطر بدن او در آن كوچه مي پيچيد و هر رهگذري را شيفته خود مي گرداند.
هارون گفتي: آيا از آن حضرت حديثي به ياد داري كه براي ما بيان كني؟
پير مرد لحظه اي مكث كرد و گفتي: در اين لحظه تنها يك حديث از آن حضرت به ياد مي آورم كه مي فرمود:
(يشيب ابن آدم و يشب فيه خصلتان الحرص و طول الامل)
اولاد آدم پير مي شود ولي دو صفت در او جوان مي گردد، حرص و آرزوي دراز.
هارون كه از پير مرد خوشش آمده بود دستور داد تا پول زيادي به او هديه دادند و او را به آهستگي درون كجاوه گذاشته و به وطنش باز گردانند.
پير مرد پول را گرفت و رهسپار وطن شد. چند فرسخي از بغداد دور شده بودند كه فرستادگان هارون متوجه صداي ضعيفي از كجاوه شدند. پير مرد با صدايي آهسته آن ها را صدا مي كرد. وقتي نزد پير مرد رفتند، گفتي: من را به بغداد باز گردانيد چون مطلب مهمي دارم كه حتما بايد با خليفه در ميان بگذارم.
فرستادگان دوباره كجاوه را به طرف بغداد باز گرداندند و پير مرد را نزد هارون رساندند. هارون كه از ديدن دوباره پير مرد متعجب شده بود گفتي: تو چه حرف مهمي داشتي كه به خاطرش اين همه راه را باز گشتي؟!
پير مرد با صداي ناله و ضعيفي گفتي: من خواستم بدانم هديه اي را كه به من داده اي فقط براي امسالم بود يا اين كه همه ساله بيايم و اين هديه را بگيرم؟
هارون از شنيدن سوال پير مرد با صداي بلند خنديد و گفتي: راست گفتي كه پيغمبر فرموده اند: هر چند اولاد آدم پير شود دو صفت او جوان مي شود! تو مي تواني تا هر چند سال ديگر كه دوست داشتي بيايي و اين هديه را از من بگيري.
پير مرد شاد شد و به طرف وطنش بازگشت اما اين شادي به پير مرد وفا نكرد. او هنوز در چند فرسخي وطنش بود كه عزرائيل جانش را گرفت و نتوانست از اين هديه بهره مند شود.
ماخذ: منهاج السرور ص 235.
منبع: نشريه ديدار آشنا- ش118
