عکسهايي‌که‌از کره‌شمالي نديده‌ايد
سال‌هاست که مردم کره شمالي، خود را قدرتمندترين کشور جهان، صاحب بزرگترين ارتش جهان و البته بزرگترين هتل جهان مي‌دانند. اين اما نتيجه سياست‌هاي بسته حکومت کمونيستي اين کشور است که براي مردمش رويايي از قدرتمندترين کشور جهان ساخته؛ مردمي که دريچه‌هاي بسياري براي ديدن جهان ندارند و دنياي را از چشم سردمداران خود مي‌بينند.
تصور عمومي اما حاکي از حس دلسوزي و ترحم نسبت به مردم کره شمالي است؛ مردمي که امکانات اوليه زندگي را ندارند، در شرايط امنيتي زندگي مي‌کنند، تحريم‌هاي سنگين جهاني را تحمل مي‌کنند و... ولي گزارش‌هاي رسيده از کره شمالي، خبر از چيز ديگري مي‌دهد. مردمي که ديوانه‌وار حاکمان خود را دوست دارند، از جان و دل سختي‌ها را تحمل و وقت و توان خود را صرف حاکمان خود مي‌کنند.
دختران جواني که روزانه هشت ساعت در چهارراه‌هاي اين کشور با علاقه نقش چراغ راهنما را بازي مي‌کنند، چرا که استفاده از برق در اين کشور محدوديت‌هاي دارد؛ کشاورزاني که با تجهيزات و ادوات قديمي به سختي زراعت مي‌کنند، چون دروازه‌هاي تکنولوژي به روي اين کشور بسته است و قهرمانان ملي که که وقتي در جام جهاني سرود ملي‌شان پخش مي‌شود، اشک شوق مي‌ريزند، چرا که راهي براي سلام کردن به دنيا پيدا کرده‌اند. همه و همه نشان از اين دارد که هرچند زندگي آنها در حباب کمونيسم تعريف شده، ولي دست کم خودشان از اين زندگي راضي هستند.
کشوري که سالانه تنها به هشتصد نفر اجازه سفر به خاک خود را مي‌دهد و مردمش حتي از داشتن تلفن همراه محرومند، چه برسد به اينترنت و اتصال به شبکه جهاني. اين است که اگر عکاس يا خبرنگاري فرصت بازديد از اين کشور را پيدا کند، هم سعادت بزرگي نصيبش شده تا بتواند گزارشي ناب از سوژه‌اي کمياب را مخابره کند و هم جانش را کف دستش گرفته، چون اگر بخواهد کمي از روحيات جستجوگر ژورناليستي خود را در خاک اين کشور نشان دهد و سرک به هر گوشهاي بکشد، بي گمان سروکارش با دستگاه امنيتي اين کشور است.
چندي پيش، «ديويد گاتنفلدر»، رئيس سرويس عکس بخش آسياي AP اين فرصت را يافت تا تحت نظارت نيروهاي امنيتي و به همراه شماري از روزنامه‌نگاران و عکاسان دولتي کره شمالي از بخش‌هاي از اين کشور ديدار و گزارش تهيه کرد که در زير بخشي از اين تصاوير را مي‌بينيد:
منابع: مشرق نيوز
ارسال توسط کاربر محترم سایت : fc_farshad
تصور عمومي اما حاکي از حس دلسوزي و ترحم نسبت به مردم کره شمالي است؛ مردمي که امکانات اوليه زندگي را ندارند، در شرايط امنيتي زندگي مي‌کنند، تحريم‌هاي سنگين جهاني را تحمل مي‌کنند و... ولي گزارش‌هاي رسيده از کره شمالي، خبر از چيز ديگري مي‌دهد. مردمي که ديوانه‌وار حاکمان خود را دوست دارند، از جان و دل سختي‌ها را تحمل و وقت و توان خود را صرف حاکمان خود مي‌کنند.
دختران جواني که روزانه هشت ساعت در چهارراه‌هاي اين کشور با علاقه نقش چراغ راهنما را بازي مي‌کنند، چرا که استفاده از برق در اين کشور محدوديت‌هاي دارد؛ کشاورزاني که با تجهيزات و ادوات قديمي به سختي زراعت مي‌کنند، چون دروازه‌هاي تکنولوژي به روي اين کشور بسته است و قهرمانان ملي که که وقتي در جام جهاني سرود ملي‌شان پخش مي‌شود، اشک شوق مي‌ريزند، چرا که راهي براي سلام کردن به دنيا پيدا کرده‌اند. همه و همه نشان از اين دارد که هرچند زندگي آنها در حباب کمونيسم تعريف شده، ولي دست کم خودشان از اين زندگي راضي هستند.
کشوري که سالانه تنها به هشتصد نفر اجازه سفر به خاک خود را مي‌دهد و مردمش حتي از داشتن تلفن همراه محرومند، چه برسد به اينترنت و اتصال به شبکه جهاني. اين است که اگر عکاس يا خبرنگاري فرصت بازديد از اين کشور را پيدا کند، هم سعادت بزرگي نصيبش شده تا بتواند گزارشي ناب از سوژه‌اي کمياب را مخابره کند و هم جانش را کف دستش گرفته، چون اگر بخواهد کمي از روحيات جستجوگر ژورناليستي خود را در خاک اين کشور نشان دهد و سرک به هر گوشهاي بکشد، بي گمان سروکارش با دستگاه امنيتي اين کشور است.
چندي پيش، «ديويد گاتنفلدر»، رئيس سرويس عکس بخش آسياي AP اين فرصت را يافت تا تحت نظارت نيروهاي امنيتي و به همراه شماري از روزنامه‌نگاران و عکاسان دولتي کره شمالي از بخش‌هاي از اين کشور ديدار و گزارش تهيه کرد که در زير بخشي از اين تصاوير را مي‌بينيد:
منابع: مشرق نيوز
ارسال توسط کاربر محترم سایت : fc_farshad
/ج
