خبرنگاري، پيشه اي سخت
اطلاع رساني و آگاهي دادن همواره از نيازهاي بشري در تمامي ادوار بوده است، در اين ميان وظيفه خبرنگار به عنوان كساني كه اين اخبار و اطلاعات را به سراسر دنيا مخابره مي كنند بسيار مهم است.
از سوي ديگر، از آنجا كه وظيفه اصلي آنها بيان واقعيت ها است، همواره كشورها و گروه هايي هستند كه ارايه واقعيت را به ضرر و بر خلاف منافع خود مي دانند و به همين دليل سعي در جلو گيري از ارايه آن دارند و وقتي اين گروه ها و افراد نتوانند از طريق قانوني جلوي اين امر را بگيرند دست به اقدام هايي ديگر از جمله تهديد، اخراج، توقيف، تجاوز و قتل مي زنند. نمونه هاي فراوان از بدرفتاري با خبرنگاران در دنيا دليل روشني براي اين امر است.
اغلب در نقاط مختلف دنيا كه در آنجا بحران روي مي دهد، يا در كشور هايي كه در آن نظام ديكتاتوري حاكم است، حاكمان علاقه اي ندارند كه دنيا از وضعيت كشور آنها آگاهي يابند، لذا در كشور خود از سخت ترين موانع استفاده كرده تا بتوانند اوضاع را به نفع خود نگه دارند. در اين شرايط ، چنانچه اصحاب رسانه سعي در افشاي حقايق اين كشور داشته باشند اغلب با برخورد نيروها و گروه هاي امنيتي اين كشور رو برو مي شوند.
سازمان گزارشگران بدون مرز در آماري كه در سال 2008 منتشر كرد به عمق فاجعه برخورد با خبرنگاران پرداخته است. بر اساس اين گزارش 60 كشته، 673 زنداني، 929 رسانه توقيف يا سانسور شده و 293 خبرنگار ربوده شده، تنها بخشي از فشار وارد شده بر روزنامه‌نگاران جهان در سال 2008 ميلادي است، كه اين سازمان از آنها مطلع شده و مواردي را كه قربانيان براي حفظ امنيت خود خواهان افشاي آن نبوده‌اند در بر نمي‌گيرد.
در بين مناطق مختلف جهان آسياي غربي و خاورميانه قتل‌گاه خبر نگاران رسانه است، و در بين كشورها عراق با 15 روزنامه‌نگار كشته شده، پاكستان با 7 و فليپين با 6 خبرنگار كشته شده از كشورهايي هستند كه آمار بيشترين تعداد روزنامه‌نگاران كشته شده را از آن خود كرده‌اند. همچنين در سال 2008 در چين 10 وب‌نگار معترض دستگير شده‌اند، 31 نفر مورد تعرض و تهديد قرار گرفته‌اند و دست كم 3 نفر توسط دستگاه قضايي به زندان محكوم شده‌اند.
در زير به نمونه هايي از برخي برخورد ها كه توسط حكومت ويا گرو ههاي مختلف با خبرنگاران شده است اشاره كرده ايم؛
لطفي غرس، خبرنگار «العالم»، در حالي كه براي انجام فعاليت در عرصه خبر و تهيه گزارش از تحولات جاري در ليبي به شهر «زاويه» در اين كشور وارد شده بود، به گونه مشكوكي ناپديد شد و پس از گذشت سه هفته و با پيگيري هاي فراوان از منابع گوناگون و بنا بر شواهد، مشخص گشت كه وي به دست نيروهاي امنيتي حكومت قذافي بازداشت شده است.
لطفي مسعودي، خبرنگار شبكه «الجزيره» كه به مدت يك ماه توسط نيروهاي امنيتي قذافي ربوده شد و به تازگي آزاد شده است.
صديق الله توحيدي رييس ديده بان رسانه ها در افغانستان در گزارشي در باره وضع خبرنگاران در اين كشور آورده است: طي سال هاي سپري شده 26 خبرنگار در افغانستان كشته شده و تا اكنون حكومت افغانستان پرونده يكي از اين خبرنگاران را به صورت دقيق پيگيري نكرده است.
رژيم اشغالگر قدس نيز به دليل ماهيتي ضد بشري وتروريستي همواره از كشورهايي است كه در آن نمي توان به راحتي كار رسانه اي انجام داد، بعضي از اطلاعات و منابع حكايت از آن دارد كه خبر نگاراني كه سعي در ارايه تصويري از جنايت هاي اين رژيم داشتند تهديد ومورد تجاوز قرا گرفتند.
زنان با توجه به ذهنيت اعضاي جامعه در باره آنها، در اين حرفه مشكلات بيشتري نسبت به مردان دارند. تهديد هاي جاني و تهديد به تجاوز از جمله مشكلات اين حرفه براي زنان در اقصي نقاط دنيا است. نمونه بارز اين خشونت برعليه زنان خبرنگار در جريان انقلاب مردمي مصر بود كه لارا لوگان خبرنگار 39 ساله شبكه سي بي اس آمريكا در ميدان تحرير در شب فرار مبارك مورد تجاوز گروهي از مردان حاضر در ميدان تحرير قرار گرفت.
در جريان انقلاب مصر نه تنها لوگان بلكه يك زن روزنامه نگار و گمنام‌تر از لوگان در همان شب كناره‌گيري مبارك از قدرت مورد آزار جنسي قرار گرفت. سايت خبري دويچه وله در اين براه گزارش داد: مريم نكيوي زن 24 ساله وروزنامه نگار مصري است كه او هم مثل لارا لوگان درست در روز كناره‌گيري مبارك از قدرت قرباني آزار جنسي شد.
نمونه ديگر اين اعمال خشونت آميز عليه زنان در كشوري اين بار رخ داد كه خود داعيه دمكراسي دارد، اين بر خورد در كشور كانادا و در هنگام برگزاري نشست G20 در اين كشور صورت گرفت پايگاه اينترنتي 'اكنون دموكراسي' در اين باره آورده است: 'امي ميلر' خبرنگار مستقل كه در جريان اين تظاهرات بازداشت شده بود، پس از آزادي اعلام كرد كه افسران پليس ضمن آزار و اذيت وي، او را بارها به تجاوز جنسي نيز تهديد كرده‌اند.
اميلي در اين باره گفت: در جريان درگيري‌ها، نيروهاي پليس كانادا مرا كه با كارت خبرنگاري در حال تهيه خبر بودم، بازداشت كردند و در يك قفس آهني انداختند. آنها مرا به قسمت شرقي شهر بردند و به مدت سيزده ساعت، به همراه 25 زن ديگر نگهداري كردند و به من اعلام شد كه با من مانند گروه‌هاي تبهكاري برخورد خواهد شد و اگر بخواهم دوباره به عنوان يك خبرنگار در اين زمينه فعاليت داشته باشم، مطمئناً در زندان بارها مورد آزار و اذيت و تجاوز جنسي قرار خواهم گرفت.
در پي ماجرايي كه براي لورا لوگان- خبرنگار شبكه CBS- در مصر اتفاق افتاد، وب سايت مجله نيوزويك، گزارشي در مورد خبرنگاران زني كه در سال هاي اخير دچار سانحه شده‌اند، تهيه كرده است در اين گزارش نام برخي از زنان خبرنگاري كه قرباني حرفه ي خود شدند را مي بينيم.
*اطوار بهجت، خبرنگار زني كه در سال 2004 در نجف عراق حاضر بود. او در سال 2006 در يك عمليات بمب گذاري كشته شد.
*سرينگ ووسر، خبرنگاري كه از منطقه تبت در چين گزارش تهيه مي‌كرد، اما او به سبب انتشار اخبارش به پكن انتقال داده شد. او از سال 2003 به بعد او زير نظر مسئولان امنيتي چين قرار دارد.
*جيل كارول، خبرنگار 28 ساله‌اي كه در سال 2006، در عراق ربوده شد و مدت سه ماه گروگان گرفته شد.
* ياق، خبرنگار لبناني كه مجري برنامه تلوزيوني نيز بود. او در سال 2005 در يك حمله تروريستي، دست و پاي خود را از دست داد اما تا سال 2009 همچنان به كار مشغول بود.
* فريده نكزاد، خبرنگار افغاني كه سال‌ها به گزارش و تهيه خبر در افغانستان پرداخت و درمورد حقوق زنان در اين كشور بسيار فعال بود. او به طور مرتب تهديد به مرگ مي‌شد. او حتي يك بار از دست ربايندگان با پريدن از ماشين، فرار كرد.
* آنا پوليتكوفسكايا، خبرنگار روسي كه از تلاش هاي روس‌ها براي سركوب مردم مسلمان چچن خبر تهيه مي‌كرد. او همچنين يكي از منتقدان سر سخت پوتين بود. او در سال 2006 ترور شد.
* چوچو نامگاب، زن خبرنگاري كه در جمهوري كنگو به خبرنگاري مي‌پرداخت. او كه مجري راديويي بود، بارها مورد تعرض افرادي قرار گرفت كه از سوي مقامات دولتي براي سكوت او استخدام شده بودند.
* جميله بخارباوا، خبرنگار ازبكي كه در اين كشور به تهيه خبر مي‌پرداخت. او حتي يك بار، پس از اصابت گلوله به لپ تاپش از خطر مرگ رهايي يافت.
* كلوديا ژوليتا دوك، خبرنگاري كه در كلمبيا به تهيه گزارش مشغول بود. او بارها تهديد به مرگ، آدم ربايي و…شد.
اين فهرست پاياني ندارد و هر روز بايد منتظر ترور و يا آسيب جدي خبرنگاري در گوشه اي از جهان شد.
منبع:خبرگزاری جمهوری اسلامی
ارسال توسط کاربر محترم سایت : sukhteh
از سوي ديگر، از آنجا كه وظيفه اصلي آنها بيان واقعيت ها است، همواره كشورها و گروه هايي هستند كه ارايه واقعيت را به ضرر و بر خلاف منافع خود مي دانند و به همين دليل سعي در جلو گيري از ارايه آن دارند و وقتي اين گروه ها و افراد نتوانند از طريق قانوني جلوي اين امر را بگيرند دست به اقدام هايي ديگر از جمله تهديد، اخراج، توقيف، تجاوز و قتل مي زنند. نمونه هاي فراوان از بدرفتاري با خبرنگاران در دنيا دليل روشني براي اين امر است.
**تهديد و بد رفتاري با خبرنگاران
اغلب در نقاط مختلف دنيا كه در آنجا بحران روي مي دهد، يا در كشور هايي كه در آن نظام ديكتاتوري حاكم است، حاكمان علاقه اي ندارند كه دنيا از وضعيت كشور آنها آگاهي يابند، لذا در كشور خود از سخت ترين موانع استفاده كرده تا بتوانند اوضاع را به نفع خود نگه دارند. در اين شرايط ، چنانچه اصحاب رسانه سعي در افشاي حقايق اين كشور داشته باشند اغلب با برخورد نيروها و گروه هاي امنيتي اين كشور رو برو مي شوند.
سازمان گزارشگران بدون مرز در آماري كه در سال 2008 منتشر كرد به عمق فاجعه برخورد با خبرنگاران پرداخته است. بر اساس اين گزارش 60 كشته، 673 زنداني، 929 رسانه توقيف يا سانسور شده و 293 خبرنگار ربوده شده، تنها بخشي از فشار وارد شده بر روزنامه‌نگاران جهان در سال 2008 ميلادي است، كه اين سازمان از آنها مطلع شده و مواردي را كه قربانيان براي حفظ امنيت خود خواهان افشاي آن نبوده‌اند در بر نمي‌گيرد.
در بين مناطق مختلف جهان آسياي غربي و خاورميانه قتل‌گاه خبر نگاران رسانه است، و در بين كشورها عراق با 15 روزنامه‌نگار كشته شده، پاكستان با 7 و فليپين با 6 خبرنگار كشته شده از كشورهايي هستند كه آمار بيشترين تعداد روزنامه‌نگاران كشته شده را از آن خود كرده‌اند. همچنين در سال 2008 در چين 10 وب‌نگار معترض دستگير شده‌اند، 31 نفر مورد تعرض و تهديد قرار گرفته‌اند و دست كم 3 نفر توسط دستگاه قضايي به زندان محكوم شده‌اند.
در زير به نمونه هايي از برخي برخورد ها كه توسط حكومت ويا گرو ههاي مختلف با خبرنگاران شده است اشاره كرده ايم؛
لطفي غرس، خبرنگار «العالم»، در حالي كه براي انجام فعاليت در عرصه خبر و تهيه گزارش از تحولات جاري در ليبي به شهر «زاويه» در اين كشور وارد شده بود، به گونه مشكوكي ناپديد شد و پس از گذشت سه هفته و با پيگيري هاي فراوان از منابع گوناگون و بنا بر شواهد، مشخص گشت كه وي به دست نيروهاي امنيتي حكومت قذافي بازداشت شده است.
لطفي مسعودي، خبرنگار شبكه «الجزيره» كه به مدت يك ماه توسط نيروهاي امنيتي قذافي ربوده شد و به تازگي آزاد شده است.
صديق الله توحيدي رييس ديده بان رسانه ها در افغانستان در گزارشي در باره وضع خبرنگاران در اين كشور آورده است: طي سال هاي سپري شده 26 خبرنگار در افغانستان كشته شده و تا اكنون حكومت افغانستان پرونده يكي از اين خبرنگاران را به صورت دقيق پيگيري نكرده است.
رژيم اشغالگر قدس نيز به دليل ماهيتي ضد بشري وتروريستي همواره از كشورهايي است كه در آن نمي توان به راحتي كار رسانه اي انجام داد، بعضي از اطلاعات و منابع حكايت از آن دارد كه خبر نگاراني كه سعي در ارايه تصويري از جنايت هاي اين رژيم داشتند تهديد ومورد تجاوز قرا گرفتند.
**حرفه خبرنگاري و زنان
زنان با توجه به ذهنيت اعضاي جامعه در باره آنها، در اين حرفه مشكلات بيشتري نسبت به مردان دارند. تهديد هاي جاني و تهديد به تجاوز از جمله مشكلات اين حرفه براي زنان در اقصي نقاط دنيا است. نمونه بارز اين خشونت برعليه زنان خبرنگار در جريان انقلاب مردمي مصر بود كه لارا لوگان خبرنگار 39 ساله شبكه سي بي اس آمريكا در ميدان تحرير در شب فرار مبارك مورد تجاوز گروهي از مردان حاضر در ميدان تحرير قرار گرفت.
در جريان انقلاب مصر نه تنها لوگان بلكه يك زن روزنامه نگار و گمنام‌تر از لوگان در همان شب كناره‌گيري مبارك از قدرت مورد آزار جنسي قرار گرفت. سايت خبري دويچه وله در اين براه گزارش داد: مريم نكيوي زن 24 ساله وروزنامه نگار مصري است كه او هم مثل لارا لوگان درست در روز كناره‌گيري مبارك از قدرت قرباني آزار جنسي شد.
نمونه ديگر اين اعمال خشونت آميز عليه زنان در كشوري اين بار رخ داد كه خود داعيه دمكراسي دارد، اين بر خورد در كشور كانادا و در هنگام برگزاري نشست G20 در اين كشور صورت گرفت پايگاه اينترنتي 'اكنون دموكراسي' در اين باره آورده است: 'امي ميلر' خبرنگار مستقل كه در جريان اين تظاهرات بازداشت شده بود، پس از آزادي اعلام كرد كه افسران پليس ضمن آزار و اذيت وي، او را بارها به تجاوز جنسي نيز تهديد كرده‌اند.
اميلي در اين باره گفت: در جريان درگيري‌ها، نيروهاي پليس كانادا مرا كه با كارت خبرنگاري در حال تهيه خبر بودم، بازداشت كردند و در يك قفس آهني انداختند. آنها مرا به قسمت شرقي شهر بردند و به مدت سيزده ساعت، به همراه 25 زن ديگر نگهداري كردند و به من اعلام شد كه با من مانند گروه‌هاي تبهكاري برخورد خواهد شد و اگر بخواهم دوباره به عنوان يك خبرنگار در اين زمينه فعاليت داشته باشم، مطمئناً در زندان بارها مورد آزار و اذيت و تجاوز جنسي قرار خواهم گرفت.
در پي ماجرايي كه براي لورا لوگان- خبرنگار شبكه CBS- در مصر اتفاق افتاد، وب سايت مجله نيوزويك، گزارشي در مورد خبرنگاران زني كه در سال هاي اخير دچار سانحه شده‌اند، تهيه كرده است در اين گزارش نام برخي از زنان خبرنگاري كه قرباني حرفه ي خود شدند را مي بينيم.
*اطوار بهجت، خبرنگار زني كه در سال 2004 در نجف عراق حاضر بود. او در سال 2006 در يك عمليات بمب گذاري كشته شد.
*سرينگ ووسر، خبرنگاري كه از منطقه تبت در چين گزارش تهيه مي‌كرد، اما او به سبب انتشار اخبارش به پكن انتقال داده شد. او از سال 2003 به بعد او زير نظر مسئولان امنيتي چين قرار دارد.
*جيل كارول، خبرنگار 28 ساله‌اي كه در سال 2006، در عراق ربوده شد و مدت سه ماه گروگان گرفته شد.
* ياق، خبرنگار لبناني كه مجري برنامه تلوزيوني نيز بود. او در سال 2005 در يك حمله تروريستي، دست و پاي خود را از دست داد اما تا سال 2009 همچنان به كار مشغول بود.
* فريده نكزاد، خبرنگار افغاني كه سال‌ها به گزارش و تهيه خبر در افغانستان پرداخت و درمورد حقوق زنان در اين كشور بسيار فعال بود. او به طور مرتب تهديد به مرگ مي‌شد. او حتي يك بار از دست ربايندگان با پريدن از ماشين، فرار كرد.
* آنا پوليتكوفسكايا، خبرنگار روسي كه از تلاش هاي روس‌ها براي سركوب مردم مسلمان چچن خبر تهيه مي‌كرد. او همچنين يكي از منتقدان سر سخت پوتين بود. او در سال 2006 ترور شد.
* چوچو نامگاب، زن خبرنگاري كه در جمهوري كنگو به خبرنگاري مي‌پرداخت. او كه مجري راديويي بود، بارها مورد تعرض افرادي قرار گرفت كه از سوي مقامات دولتي براي سكوت او استخدام شده بودند.
* جميله بخارباوا، خبرنگار ازبكي كه در اين كشور به تهيه خبر مي‌پرداخت. او حتي يك بار، پس از اصابت گلوله به لپ تاپش از خطر مرگ رهايي يافت.
* كلوديا ژوليتا دوك، خبرنگاري كه در كلمبيا به تهيه گزارش مشغول بود. او بارها تهديد به مرگ، آدم ربايي و…شد.
اين فهرست پاياني ندارد و هر روز بايد منتظر ترور و يا آسيب جدي خبرنگاري در گوشه اي از جهان شد.
منبع:خبرگزاری جمهوری اسلامی
ارسال توسط کاربر محترم سایت : sukhteh
/ج
