فلسفه روزه و توصیه‌های استاد اخلاق امام خمینی (ره)
آیت‌الله نصرالله شاه‌آبادی فرزند عارف کامل مرحوم آیت‌الله شاه‌آبادی که این روزها در بستر بیماری است به مناسبت ماه مبارک رمضان فلسفه روزه، نگاه خداوند به آن در سایر ادیان و نیز توصیه‌های پدر عارف خود بیان کرد.
مثلاً در قضیه یوسف می‌فرماید « وَ شَرَوْهُ دَراهِمَ مَعْدُودَةٍ وَ کانُوا فیهِ مِنَ الزَّاهِدینَ ( یوسف آیه۲۰) » حضرت یوسف را به چند سکه انگشت شمار، یعنی همان ثمن بخس فروختند.
در اینجا هم خداوند متعال می‌فرماید؛ روزه‌گرفتن علاوه بر اینکه در امم سا بقه بوده است و ثمره تقوی را در پی دارد، برای رفع صعوبت آن از منظر بندگان خود آن را « ایام معدودات » می شمارد و باز تسهیلاتی را در ادامه آن بیان می‌کند که اگر کسی مریض است یا مسافر است روزه نگیرد و قضای آن را بجا آورد « فَمَنْ کانَ مِنْکُمْ مَریضاً أَوْ عَلی سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَیَّامٍ أُخَرَ » و اگر پیرمرد و پیر زن هست و طاقت روزه ندارد به ایشان می‌گوید روزه نگیرید بلکه کفاره و فدیه‌ای بدهید « وَ عَلَی الَّذینَ یُطیقُونَهُ فِدْیَةٌ طَعامُ مِسْکینٍ» بعد از این مقدمات، می‌فرماید « شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآنُ هُدیً لِلنَّاسِ وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدی وَ الْفُرْقانِ» و با این آیات عظمت ماه مبارک رمضان را بازگو می‌کند و در این ماه مبارک رمضان شبی را قرار داد که از هزار شب بالاتر است.
اساس امساک بر این معناست، جلوی طغیان را می‌گیرد و اگر انسان بخواهد به آن نتیجه‌ای که مراد و مقصود از روزه هست یعنی تقوی برسد. باید خوراک همه اعضا را کم کند، چشم و گوش و دست و … قلب و همه اعضا و جوارح و جوانح، او باید در امساک باشند لذا روزه داری و امساک از خورد و خوراک به تنهایی کار ساز نیست بلکه همه اعضا و جوارح باید امساک کنند، اگر این چنین روزه‌ای اتفاق افتاد تقوای مورد نظر الهی اتفاق می‌افتد ؛ لذا به خاطر ثمره و عظمتی که روزه دارد در تمام سال به آن اهتمام شده است، مثلا در اول ماه رجب، شب « لیلة الرغائب» که توصیه شده پنجشنبه آن را روزه بگیرند و همینطور در طول سال به مناسبت‌های مختلف امر به روزه شده است مانند؛ ایام البیض ؛ ایام التشریق ؛ دوشنبه و پنجشنبه هر هفته ؛ اول و وسط و آخر هر ماه، روزه گرفتن مستحب است و… خیلی از موارد چرا که انسان همواره در حال طغیان است و جلوی طغیان او را باید گرفت و اولین مرتبه آن به واسطه خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها در انسان ایجاد می‌شود، لذا به روزه گرفتن، دستور داده شده و فضیلت‌های فراوان و ثواب‌های مورد تحیر و تعجب برای آن شمرده شده است و عنایت پروردگار حد و حصر ندارد، لذا اهمیت یک شب ماه رمضان برتر از هزار شب است.
« الصَّوْمُ جُنَّةٌ مِنَ النَّارِ ( من‌لایحضره‌الفقیه ج : ۲ ص : ۷۴ ) » روزه سپر از بلا و آتش جهنم است، روزه انسان را از گناه دور می‌کند، باید توجه هم داشته باشیم که اگر خداوند متعال با این اهمیت فراوان روزه را واجب کرده است به خاطر معالجه درد خود من است، هم از لحاظ روحی و هم از لحاظ جسمی، صحت ظاهری هم به روزه ارتباط دارد اینکه فرمودند « صُومُوا تَصِحُّوا ( بحارالأنوار ج : ۵۹ ص : ۲۶۷ )» به همین مطلب اشاره دارد، خوردن دائمی، چاقی ؛ فشار خون ؛ قند و امثال ذلک را ایجاد می‌کند و صوم یک دارو است، هم برای روح و هم برای جسم، لذا برای رعایت آن باید برنامه ریزی صورت گیرد تا این معنا تحقق یابد، از این رو در سطح جامعه باید مقدمات و تسهیلات روزه داری را فراهم کنیم، هم با تبلیغ و هم با جمع آوری و ممنوعیت مظاهر روزه خواری و بی احترامی به ماه مبارک رمضان، حتی بعض اموری که بعضی فقهای ما امساک آن را لازم نداسته اند، مانند سیگار و امثال ذلک، اگر چه موجب ابطال روزه هم نشود، اما باید توجه داشت درست است که از نظر شرعی مخل روزه نیست، اما از نظر اینکه حرمت ماه رمضان را علنا از بین می‌برد، منافات با امساک دارد ولو از نظر شرعی اشکال نداشته باشد، لذا باید مردم و حاکم اسلامی وسائل امساک را در جامعه محقق کنند، کما اینکه خداوند متعال برای زیر بار رفتن بندگان به حکم روزه با مقدماتی آن را واجب کرده است، از این رو باید جلوی منکرات در جامعه گرفته شود، تا مسلمین دائما مرتکب محرمات نشوند .
ما دعا را می‌خوانیم، اما بدون توجه به معانی آن از آن رد می‌شویم در حالی که ادعیه نسخه‌های عملی هستند؛ و در ماه رمضان می‌توان همه برنامه‌های گذشته را پاک و تسویه حساب کرد، «ادعیه» نسخه عملی هستند که با عمل کردن به آن‌ها سعادت دنیا و آخرت جامعه بشری تامین می‌شود « و اعمر قلبی بطاعتک (البلدالأمین ص : ۱۸۶) » خواندن دعای تنها که آبادی نمی‌آورد، بلکه عمل است که آبادی می‌آورد، اگر ما این فرامین کوچک را انجام دهیم هر کدام آن برای از بین بردن فقر و فساد کافی است.
منبع:http://shiaha.com
ارسال توسط کاربر محترم سایت :hasantaleb
لطفا اهمیت و عظمت ماه مبارک رمضان را در لسان قرآن و روایات توضیح بدهید ؟
اگر ممکن است چگونگی این مقدمات را بیان نمایید
در زمینه روزه این تمهیدات به چه نحوی صورت گرفته است ؟
مثلاً در قضیه یوسف می‌فرماید « وَ شَرَوْهُ دَراهِمَ مَعْدُودَةٍ وَ کانُوا فیهِ مِنَ الزَّاهِدینَ ( یوسف آیه۲۰) » حضرت یوسف را به چند سکه انگشت شمار، یعنی همان ثمن بخس فروختند.
در اینجا هم خداوند متعال می‌فرماید؛ روزه‌گرفتن علاوه بر اینکه در امم سا بقه بوده است و ثمره تقوی را در پی دارد، برای رفع صعوبت آن از منظر بندگان خود آن را « ایام معدودات » می شمارد و باز تسهیلاتی را در ادامه آن بیان می‌کند که اگر کسی مریض است یا مسافر است روزه نگیرد و قضای آن را بجا آورد « فَمَنْ کانَ مِنْکُمْ مَریضاً أَوْ عَلی سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَیَّامٍ أُخَرَ » و اگر پیرمرد و پیر زن هست و طاقت روزه ندارد به ایشان می‌گوید روزه نگیرید بلکه کفاره و فدیه‌ای بدهید « وَ عَلَی الَّذینَ یُطیقُونَهُ فِدْیَةٌ طَعامُ مِسْکینٍ» بعد از این مقدمات، می‌فرماید « شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآنُ هُدیً لِلنَّاسِ وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدی وَ الْفُرْقانِ» و با این آیات عظمت ماه مبارک رمضان را بازگو می‌کند و در این ماه مبارک رمضان شبی را قرار داد که از هزار شب بالاتر است.
اگر ممکن است به بعضی از حکمت‌های روزه اشاره داشته باشید و بفرمایید که چگونه روزه موجب تکمیل و تعالی روح انسان است ؟
اساس امساک بر این معناست، جلوی طغیان را می‌گیرد و اگر انسان بخواهد به آن نتیجه‌ای که مراد و مقصود از روزه هست یعنی تقوی برسد. باید خوراک همه اعضا را کم کند، چشم و گوش و دست و … قلب و همه اعضا و جوارح و جوانح، او باید در امساک باشند لذا روزه داری و امساک از خورد و خوراک به تنهایی کار ساز نیست بلکه همه اعضا و جوارح باید امساک کنند، اگر این چنین روزه‌ای اتفاق افتاد تقوای مورد نظر الهی اتفاق می‌افتد ؛ لذا به خاطر ثمره و عظمتی که روزه دارد در تمام سال به آن اهتمام شده است، مثلا در اول ماه رجب، شب « لیلة الرغائب» که توصیه شده پنجشنبه آن را روزه بگیرند و همینطور در طول سال به مناسبت‌های مختلف امر به روزه شده است مانند؛ ایام البیض ؛ ایام التشریق ؛ دوشنبه و پنجشنبه هر هفته ؛ اول و وسط و آخر هر ماه، روزه گرفتن مستحب است و… خیلی از موارد چرا که انسان همواره در حال طغیان است و جلوی طغیان او را باید گرفت و اولین مرتبه آن به واسطه خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها در انسان ایجاد می‌شود، لذا به روزه گرفتن، دستور داده شده و فضیلت‌های فراوان و ثواب‌های مورد تحیر و تعجب برای آن شمرده شده است و عنایت پروردگار حد و حصر ندارد، لذا اهمیت یک شب ماه رمضان برتر از هزار شب است.
« الصَّوْمُ جُنَّةٌ مِنَ النَّارِ ( من‌لایحضره‌الفقیه ج : ۲ ص : ۷۴ ) » روزه سپر از بلا و آتش جهنم است، روزه انسان را از گناه دور می‌کند، باید توجه هم داشته باشیم که اگر خداوند متعال با این اهمیت فراوان روزه را واجب کرده است به خاطر معالجه درد خود من است، هم از لحاظ روحی و هم از لحاظ جسمی، صحت ظاهری هم به روزه ارتباط دارد اینکه فرمودند « صُومُوا تَصِحُّوا ( بحارالأنوار ج : ۵۹ ص : ۲۶۷ )» به همین مطلب اشاره دارد، خوردن دائمی، چاقی ؛ فشار خون ؛ قند و امثال ذلک را ایجاد می‌کند و صوم یک دارو است، هم برای روح و هم برای جسم، لذا برای رعایت آن باید برنامه ریزی صورت گیرد تا این معنا تحقق یابد، از این رو در سطح جامعه باید مقدمات و تسهیلات روزه داری را فراهم کنیم، هم با تبلیغ و هم با جمع آوری و ممنوعیت مظاهر روزه خواری و بی احترامی به ماه مبارک رمضان، حتی بعض اموری که بعضی فقهای ما امساک آن را لازم نداسته اند، مانند سیگار و امثال ذلک، اگر چه موجب ابطال روزه هم نشود، اما باید توجه داشت درست است که از نظر شرعی مخل روزه نیست، اما از نظر اینکه حرمت ماه رمضان را علنا از بین می‌برد، منافات با امساک دارد ولو از نظر شرعی اشکال نداشته باشد، لذا باید مردم و حاکم اسلامی وسائل امساک را در جامعه محقق کنند، کما اینکه خداوند متعال برای زیر بار رفتن بندگان به حکم روزه با مقدماتی آن را واجب کرده است، از این رو باید جلوی منکرات در جامعه گرفته شود، تا مسلمین دائما مرتکب محرمات نشوند .
* روزه چه نقشی در خداباوری دارد؟
خاطره‌ای ار مرحوم والدتان عارف کامل آیت‌الله شاه آبادی (ره) در خصوص ماه مبارک رمضان به یاد دارید ؟
دستورات خاص پدرتان در ماه مبارک رمضان چه بود ؟
اگر ممکن است توصیه‌ای به روزه داران داشته باشید تا از برکات این ماه بیشتر بهره ببرند؟
ما دعا را می‌خوانیم، اما بدون توجه به معانی آن از آن رد می‌شویم در حالی که ادعیه نسخه‌های عملی هستند؛ و در ماه رمضان می‌توان همه برنامه‌های گذشته را پاک و تسویه حساب کرد، «ادعیه» نسخه عملی هستند که با عمل کردن به آن‌ها سعادت دنیا و آخرت جامعه بشری تامین می‌شود « و اعمر قلبی بطاعتک (البلدالأمین ص : ۱۸۶) » خواندن دعای تنها که آبادی نمی‌آورد، بلکه عمل است که آبادی می‌آورد، اگر ما این فرامین کوچک را انجام دهیم هر کدام آن برای از بین بردن فقر و فساد کافی است.
منبع:http://shiaha.com
ارسال توسط کاربر محترم سایت :hasantaleb
/ج
