پردازنده‌های اینتل برای لپ‌تاپ‌ها

پردازنده‌ نوت‌بوکها مخصوصا از زمستان گذشته تنوع زیادی داشته که بیشتر حاصل اضافه شدن مدل‌های Core i به نوت‌بوک‌ها است. این گروه در کنار Core 2، پنتیوم،سلرون و اتم تعداد قابل توجهی از مدلهای رایج اینتل را تشکیل می‌دهند و اتلون‌ها و فنوم‌های AMD هم که جای خود را باز کرده‌اند. این راهنمای جمع و جور می‌تواند در شناسایی ویژگی‌های هر کدام موثر باشد. در ادامه مهمترین گزینه‌های موجود که اکنون در بازار هستند یا در سه ماه آینده به نوت‌بوک‌ها اضافه خواهند شد را مرور می‌کنیم، مطئنم نکاتی خواهید خواند که قبلا از آن بی‌اطلاع بودید پس ادامه دهید.

پردازنده نوت‌بوک‌ها در مقایسه با دسکتاپ‌ها محدودیت‌های بیشتری دارند که دو مورد اندازه فیزیکی و توان حرارتی از مهمترین نکات این شرایط خاص هستند و در ادامه هم می‌توان مسائلی مثل تاثیر بر عمر باتری را به آنها اضافه کرد. اما بطور خیلی کلی می‌‌توان گفت بر خلاف تصور عموم توان پردازش آنقدرها هم روی نوت‌بوک‌ها موثر نیست. دلیل این موضوع تا حدود زیادی به ماهیت لپ‌تاپ‌ها برمیگردد؛ نوع طراحی مهندسی این محصولات برای کاربردهای حرفه‌ای محدودیت‌های زیادی دارد مثلا برای بازی باید همه شرایط بازی فراهم باشد از کارت گرافیکی و پردازنده گرفته تا اندازه صفحه نمایش و نوع کلیدهای کیبورد، در نتیجه دستگاهی که این شرایط را داشته باشد خیلی خاص خواهد بود و دیگر یک دستگاه عادی نیست. اما در مقابل اغلب کارهای روزمره که با لپ‌تاپ انجام می‌شود به توان پردازش خیلی بالایی احتیاج ندارد و اگر دقت کرده باشید کم پیش می‌آید که پردازنده در لود کامل قرار بگیرد.
برای محافظه‌کارها یا بهتر بگویم متعادل‌ها اینتل همیشه انتخاب بهتری بوده حتی اگر به صرفه نباشد. در گزارشی که IDC منتشر کرد از هر چهار نوت‌بوک سه دستگاه دارای پردازنده‌های اینتل هستند پس طبیعی است که هنگام خرید تاکید بیشتری روی این مدل‌ها شود. اینتل اواخر سال ۲۰۰۹ و اوایل سال میلادی جدید مدل‌های تازه پردازنده برای لپ‌تاپ‌ها را منتشر کرد که شامل Core i3، Core i5 و Core i7‌ می‌شود. این شرکت برای اینکه انتخاب را راحت کند گفته است که طبقه بندی این مدل‌ها به ترتیب نشانه “خوب، خوب تر و بهترین” است. تا اینجا مشخص شد i3 مدل خوبی است اما i7 بهترین مدل بازار است. اینتل روی این طبقه‌بندی تاکید زیادی دارد و حتی اگر در طول سال (احتمالا اواخر امسال) مدل i9 به این مجموعه اضافه شود شاید مدل i3 از این گروه حذف شود ولی آنچه مسلم است بعد از سه ماه اول ۲۰۱۰ دیگر شاهد عرضه مدل‌های جدید بر اساس پردازنده‌های Core 2 نخواهیم بود.

سنترینو
 

یکی از عبارت‌هایی که با لپ‌تاپ‌های اینتل زیاد همراه می‌شود، پلتفرم سنترینو است. این پلتفرم سه بخش اصلی پردازنده، چیپ‌ست و شبکه بی‌سیم دستگاه به اضافه برخی فناوری‌های دیگر در هماهنگی بین قطعات را مشخص می‌کند و هدف اصلی آن افزایش عمر باتری و افزایش کارایی دستگاه است. به عنوان مثال بعد از معرفی سنترینو۲ در ساختار سانتا رزا فناوری توربومموری (Turbo Memory) نیز به این مجموعه اضافه شد که باعث افزایش سرعت بوت دستگاه و زمان اجرای برنامه‌ها می‌شود.
مهمترین تاثیر این پلتفرم هنگام انتخاب دستگاه در این است که می‌توانید از قدرت شبکه بی‌سیم (که به تدریج کاربرد آن در ایران هم زیاد می‌شود) ، کارایی کلی و بازدهی دستگاه و همینطور عمر باتری مطمئن باشید. این پلتفرم بعد از ارائه پردازنده‌های جدید تغییر کرد و بخش‌های پردازنده و تراشه مادربورد از آن حذف شد. در نتیجه در نوت‌بوک‌هایی که مجهز به یکی از پردازنده‌های Core i هستند سنترینو فقط روی بخش بی‌سیم دستگاه تمرکز می‌کند.

Core i
 

پردازنده‌های جدید Core i که مدت زیادی از ورود آنها نمی‌گذرد ویژگی‌های تازه‌ای به نوت‌بوک‌ها اضافه کردند ضمن اینکه روی سایر قطعات هم موثر هستند. ویژگی‌های مطرح این پردازنده‌ها در این است که آنها با رم‌های DDR3 سازگار هستند، با فناوری ساخت ۳۲ نانومتری به جای ۴۵ نانومتری تولید می‌شوند و از پخش Blu-ray و درگاه eSATA پشتیبانی می‌کنند.
در بحث مصرف انرژی نیز این مدل‌ها کارایی بالاتری دارند به عنوان مثال پردازنده نوت‌بوک‌ها همیشه می‌توانستند برخی از بخش‌های نیمه‌فعال خود را خاموش کنند ولی مسئله اینجا بود که در این موضوع راندمان بالایی نداشتند و تاثیر آنها در مصرف انرژی کم بود اما Core i ها خیلی هوشمندانه‌تر برخورد می‌کنند که این هم ناشی از همکاری اینتل و مایکروسافت است و بنابراین انتظار می‌رود بهترین کارایی این پردازنده‌ها در ویندوز ۷ دیده شود. زمانی که پردانده به تمام هسته‌های خود احتیاج نداشته باشد می‌تواند بعضی از آنها را کاملا خاموش کند در حالی که قبلا فقط انرژی این پردازنده‌ها کم می‌شد و آنها نیمه فعال باقی می‌ماندند.

Intel Turbo Boost
 

یکی از مشخصه‌های اصلی پردازنده‌های جدید نسل Core i همین توربو بوست است. اگر برنامه‌ای اجرا کنید که نیاز به توان بالای پردازنده داشته باشد مانند تبدیل فایل‌های صوتی، اما در عین حال این برنامه تنها از یکی از هسته استفاده کند، بطور ساده هسته‌های دیگر می‌توانند توان خود را به این هسته قرض دهند. این شرایط در بسیاری از برنامه‌های امروزی دیده می‌شود، اغلب آنها نیازی به چند هسته ندارند و با یک هسته با فرکانس بالاتر راحت‌تر کار می‌کنند. توربوبوست این کار را با افزایش فرکانس انجام می‌دهد بطوریکه تحت این شرایط فرکانس هسته تا ۷۵ درصد افزایش پیدا می‌کند. البته مدل‌های i5 و i7 کارایی بهتری در این فناوری دارند. آن ویژگی را با توربو مموری که باعث کاهش زمان بوت و افزایش سرعت اجرای برنامه‌ها میشد اشتباه نگیرید.
مشابه این فناوری در تراشه‌های گرافیکی اینتل هم پیدا می‌شود که به آن Intel HD Graphics with Dynamic Frequency می‌گویند. در این حالت اگر تراشه گرافیکی احتیاج به توان بیشتری داشته باشد فرکانس آن بالا می‌رود ودر شرایط عادی و نیمه فعال برای کاهش مصرف انرژی فرکانس آن کم می‌شود.

IPS
 

طراحی این فناوری واقعا جالب است. وقتی پردزنده یا کارت گرافیکی در حال پردازش هستند و فرکانس آنها افزایش پیدا می‌کند این فناوری به نوعی هماهنگ کننده فرکانس این دو قسمت است. یعنی نقطه ای که Turbo Boost و HD Graphics با هم برخورد می‌کنند این فناوری تنظیم میزان فعالیت آنها را بر عهده دارد تا بر اساس توان گرمایی دستگاه، فرکانس هر کدام از بخش‌ها تعیین شود.

به این ترتیب زمانی که هر یک از CPU یا GPU فعال است و دیگری کارایی زیادی ندارد می‌تواند توان گرمایی خود را در اختیار قطعه درگیر پردازش بگذارد.

بخش گرافیکی پردازنده
 

از تغییراتی که در پردازنده‌های جدید اینتل اعمال شد انتقال تراشه گرافیکی از مادربورد به پردازنده است و برخی از پردازنده‌های سری Core i (که معمولا شامل مدل‌های ارزان قیمت میشود) مجهز به بخش گرافیکی درون پردازنده هستند که می‌تواند بسیاری از وظایف ساده این بخش را به خوبی اجرا کند.
به عنوان مثال برای کاربردهایی مثل استفاده از نرم‌افزارهای آقیس، تماشای فیلم و اغلب گرافیک‌های دو بعدی این پردازنده‌ها مناسب هستند. حالا می‌توان فهمید که چرا گفته می‌شود پردازنده‌های Core i با قابلیت‌های پخش فیم مثل Blu-Ray‌ سازگار هستند و یا روی نمایش‌های خاص مثل تصویر در تصویر تاثیر دارند.

Core i7
 

اینتل حدود یک ماه پیش ۸ مدل جدید برای سری Core i7 معرفی کرد که سه مدل از آنها چهار هسته‌ای و بقیه دو هسته‌ای هستند.با اضافه شدن این مدل‌ها تعداد پردازنده‌های Core i7‌برای نوت‌بوک‌ها به ۱۰ مدل رسید. در این مدل‌ها هر دو فناوری ساخت ۴۵ و ۳۲ نانومتری دیده می‌شود و همگی دارای کش لایه سوم هستند. ضمن اینکه در آنها فناوری Hyper-Threading نیز بکار رفته است. توسط این فناوری هر کدام از هسته‌های فیزیکی پردازنده تبدیل به دو هسته منطقی می‌شوند و زمانی که پردازنده باید چندین وظیفه مختلف را انجام دهد این وظایف بین هسته‌ها تقسیم می‌شوند که می‌تواند سرعت اجرای برنامه‌ها را افزایش دهد. در پردازنده‌های Core i7 از توربوبوست نیز استفاده می‌شود.
در حال حاضر Core i7 بهترین گروه پردازنده‌های اینتل برای لپ‌تاپ‌ها است بطوریکه مدل‌های این گروه معمولا در نوت‌بوکهای گیم و بازی، نوت‌بوک‌های مدیا سنتر با قدرت ویرایش و ایجاد مولتی‌مدیا و نوت‌بوک‌های جانشین دسکتاپ استفاده می‌شوند. چهار مدل از پردازنده‌های گروه Core i7‌از نوع کم مصرف هستد که در لپ‌تاپ‌هایی با سایز کوچک بکار خواهند رفت.
بزرگ‌ترین نقطه ضعف Core i7 قیمت آن است بطوریکه اغلب لپ‌تاپ‌هایی که مجهز به این نوع پردازنده‌ هستند به دلیل ترکیب سایر بخش‌ها انتظار می‌رود قطعات قیمتی بالای یک و نیم میلیون تومان داشته باشند. البته مطمئنم که مدل‌های ارزان‌تر هم پیدا می‌شود ولی جریانی که در آن از Core i7 ‌استفاده می‌شود طیفی از محصولات گران بازار را تشکیل می‌دهند.

Core i5
 

فقط یک گام که از Core i7 پائین‌تر بیایید به پردازنده‌های همه کاره گروه Core i5 می‌رسید. این نوع پردازنده‌ها قرار است مدل‌های متوسط را تشکیل دهند اما توانایی آنها بسیار بالاتر از کاربردهای متوسط روزمره است پس می‌توان گفت منصفانه‌ترین کارایی را در میان اینتلی‌های جدید این‌ گروه دارد. Core i5 برای اغلب کاربردهای حرفه‌ای از خلق مولتی‌مدیا تا بازی نیز گزینه مناسبی است و آنچه که تاکنون در مورد این پردازنده دیده شده کارایی قابل قبول آن در مدل‌های بسیار نازک و لاغر اندامی است که از نظر حرارت با محدودیت‌هایی روبرو هستند اما این مدل‌ می‌تواند با این محدودیت‌ها سازگار باشد. در حال حاضر ۵ مدل از این گروه ارائه شده که همگی دو هسته‌ای هستند و در آنها از بخش گرافیکی استفاده شده است.
با توجه به توانایی‌های این مدل‌ها انتظار این است که محصولات زیادی از Core i5‌استفاده کنند در نتیجه این پردازنده‌ها را می‌توان در نوت‌بوک‌هایی با اندازه‌های کوچک و بزرگ، عمر باتری متفاوت و مشخصات متنوع دید.

Core i3
 

پردازند‌ه‌های Core i3 قرار است نماینده ارزان‌قیمت‌های اینتل در نوت‌بوک‌ها باشند اما آنها را دست کم نگیرید. قیمت پایین آنها لزوما به معنی کارایی پایین نیست هر چند که برای بسیاری از کاربردهایی حرفه‌ای و قوی توان محدودی دارند. اینتل این مدل‌ها را به صورت دو هسته ای تولید می‌کند و تاکنون هم سه مدل از این پردازنده‌ها را منتشر کرده که قرار است در نوت‌بوک‌های متوسط و ارزان مورد استفاده قرار بگیرند که فکر می‌کنم شامل مدل‌های زیر یک میلیون تومان باشد که محدوده وسیعی از مشتریان جدید لپ‌تاپ را شامل خواهد شد. این مدل‌ها اگرچه به توربو بوست مجهز نیستند اما در آنها از فناوری هایپرتریدینگ استفاده شده است.

پنتیوم، سلرون
 

حانواده پرجمعیت پنتیوم سال‌ها است که به بقای خود در نوت‌بوک‌ها ادامه می‌دهد و انواع تک هسته و دوهسته را شامل می‌شود. اعضای این گروه از نظر مصرف انرژی تنوع زیادی دارند و در آنها از مدل‌های هسته پنرین کم مصرف مانند SU2700 که تک هسته است و زیر ۱۰ وات مصرف دارد تا مدل‌های ۳۵ واتی هسته مروم را می‌توان دید. بهرحال با وجود مدل‌های جدید به نظر می‌رسد پنتیوم‌ها از نظر کارایی توان اندکی برای رقابت داشته باشند. زیرا کش آنها محدودتر است، پهنای مسیر کمتری دارند و از نظر فرکانس و فناوری‌های جدید مانند هایپرتریدینگ و توربو بوست نیز قدرت بالایی ندارند. البته هنوز هم می‌توان از این مدل‌ها در لپ‌تاپ‌های چند منظوره برای گشت و گذار در وب، اجرای آفیس و پخش مولتی‌مدیا استفاده کرد.
سلرون‌ها از ابتدائی‌ترین پردازنده‌های اینتل برای نوت‌بوک‌ها هستند که کارایی آنها نیز محدود است. این پردازنده‌ها انواع تک‌هسته و دو‌هسته دارند با این حال مدل‌های دو هسته در multitasking حرفه‌ای نیستند و نمی‌توان گفت دو‌هسته‌ای بودن آنها یک ویژگی شاخص برای این مدل‌ها است.

اتم
 

نت‌بوک به نوت‌بوکی گفته می‌شود که در آن از پردازنده اتم اینتل استفاده شده باشد هر چند که دیگر این ویژگی عمومی شده و به اغلب مدل‌های زیر ۱۰ اینچ نت‌بوک گفته می‌شود با این حال اولین ویژگی نام نت‌بوک استفاده از پردازنده اتم است. در طراحی اتم کاربردهای رایج و عمومی در نظر گرفته شده و در حالت کلی می‌توان گفت کارایی این پردازنده در کاربردهای خاص مثل تبدیل فایل‌های صوتی یا موارد مشابه تقریبا یک چهارم پردازنده‌های عادی است. معروف‌ترین مدل این پردازنده‌ها اتم N270 است که بعد از آن هم N280 معرفی شد اما اکنون این مدل‌ها بیشتر شده‌اند هرچند که برخی از مدل‌های معرفی شده برای نت‌تاپ‌ها هستند که راه‌حلی جایگزین برای دسکتاپ‌ها است. اتم‌ها معمولا زیر ۳ وات مصرف انرژی دارند که بسیار پایین است و پرمصرف‌ترین مدل‌ این گروه برای نت‌بوک‌ها N470 است که مصرف آن به ۶٫۵ وات می‌رسد. ویژگی مهم اتم‌ها در کارایی آنها نیست بلکه تاثیراتی است که در کل دستگاه دارند به عنوان مثال وزن نت‌بوک‌ها حدود یک کیلوگرم و یا کمی بیشتر از آن است، اندازه بسیار کوچکی دارند و باتری‌هایی که در آنها استفاده می‌شود میتواند از انواع سبک و کوچک ۳ سلولی باشد.
منبع : عصر ارتباط
ارسال توسط کاربر محترم سایت :hasantaleb