محله هاي تهران و علت نامگذاري شان

درکه
 

اگر چه هنوز دليل اصلي نامگذاري اين محل مشخص نيست، اما برخي آن را مرتبط به نوعي کفش براي حرکت در برف که در اين منطقه استفاده و به زبان اصلي «درک» ناميده مي شده، دانسته اند.

نياوران
 

نام قديم اين منطقه گردوي بوده است و برخي معتقدند که در زمان ناصرالدين شاه نام اين ده به نياوران تغيير کرده است. به اين ترتيب که نياوران مرکب از «نيا» (حد، عظمت و قدرت)؛ «ور» (صاحب) و «ان» علامت نسبت است و در مجموع يعني کاخ داراي عظمت.

شميران
 

نظريات مختلفي درباره ي نام شميران وجود دارد. يکي از مطرح ترين نظريات عنوان شده، ترکيب دو کلمه ي «سمي» يا «شمي» به معناي سرد و «ران» به معناي جايگاه است و در واقع شميران به معناي جاي سرد است، به همين ترتيب نيز تهران به معناي جاي گرم است.
همچنين در نظريه ي ديگري به دليل وجود قلعه ي نظامي در اين منطقه به آن شميران مي گفتند و همچنين برخي معتقدند که يکي از 9 ولايت ري را شمع ايران مي گفتند که بعدها به شميران تبديل شده است.

گيشا
 

نام گيشا که در ابتدا «گيشا» بوده است، برگرفته از نام دو بنيانگذار اين منطقه (کينژاد و شاپوري) است.

پل چوبي
 

قبل از اينکه شهر تهران به شکل امروزي خود درآيد، دور شهر دروازه هايي بنا شده بود تا دفاع از شهر ممکن باشد. يکي از اين دروازه ها، دروازه شميران بود با خندق هايي پر از آب در اطرافش که براي عبور از آن، از پلي چوبي استفاده مي شد، امروزه از اين دروازه و آن خندق پر از آب اثري نيست، اما اين محل همچنان به نام پل چوبي معروف است.

محموديه
 

(بين پارک وي و تجريش يا وليعصر تا ولنجک)
در اين منطقه باغي وجود داشت که متعلق به حاج ميرزا آقاسي بوده است و چون نام او عباس بود، آن را عباسيه مي گفتند، سپس علاء الدوله اين باغ بزرگ را از دولت خريد و به نام پسرش، محمودخان احتشام السلطنه، محموديه ناميد.

منيريه
 

منيريه در زمان قاجار يکي از محله هاي اعيان نشين تهران بوده و گفته مي شود نام آن از نام زن کامران ميرزا، يکي از صاحب منصبان قاجار، به نام منير گرفته شده است.

يوسف آباد
 

منطقه ي يوسف آباد را ميرزا يوسف آشتياني مستوفي الممالک در شمال غربي دارالخلافه ناصري احداث کرد و به نام خود، يوسف آباد ناميد.

ونک
 

نام ونک تشکيل شده است از دو حرف «ون» به معني درخت و حرف «ک» که به صورت صفت ظاهر مي شود.
منبع: نشريه 7 روز زندگي، شماره 98.