مفاهيم نقاشي کودکان
زير نظر: نازيلا سرهنگي
نقاشي الف: متأسفانه در اين نقاشي، ما از سن تقويمي کودک بي خبر هستيم ولي نقاشي کشيده شده، مبين نياز به محبت مادرانه و عشق عاطفي است. در واقع کودک در اين نقاشي، نياز خود را به ناز و نوازش اعلام مي دارد و اين حس معمولاً در کودکان 8-5 سال قوي تر است. محل کشيدن اجزاء نقاشي، باز هم به اين نکته اشاره مي کند که اين کودک نياز به مادر و احساس امنيت دارد و کاملاً به مادر خود وابسته است. نحوه ي نقاشي به گونه يي دلالت بر اين دارد که سن کودک سن ورود به مدرسه ي ابتدايي است و به نوعي خود را درگير قانون هاي تربيتي مي بيند و اين کاملاً بهنجار و مطابق با طبيعت کودک است. نکشيدن پنجره در نقاشي نيز، تا حدودي بر کمرويي و راز داري کودک دلالت دارد. بعضي از مسائل جاري در محيط اطراف کودک براي او مطلوب نيست و او امتناع از ديدن اين مسائل را در نقاشي خود بازگو کرده است.
نقاشي ب: چشم هاي آدم هاي کشيده شده توسط کودکان، به نوعي بازتاب و آيينه ي روح آنها در نقاشي هايشان است. کشيدن آدمک هايي با چشمان شاد، نشان دهنده ي روحيه ي شاد و کنجکاو کودک است. پدر اين کودک برايش به منزله ي سرچشمه ي قدرت و دانش بوده و ارتباط بسيار خوبي با پدر خود بر قرار کرده است. او نه تنها پدر را به عنوان مظهر قدرت و دانش مي بيند، بلکه او را به عنوان شخصيتي شاد، خوش مشرب و اجتماعي در نزد خود پذيرفته است. او مي خواهد بشنود و بداند و ميل به زود بزرگ شدن در او به چشم مي خورد. ترسيم شانه در پسران بيشتر از دختران ديده مي شود که نشانه ي پرورش نيروي جسماني است. کنترل غريزه هاي طبيعي در او، به راحتي پذيرفته شده است. او نهايت سعي خود را در القاء اهميت آدمک ها و پيام نقاشي کرده است.
منبع: 7روز زندگي شماره -82