10 شيوه غيرمتعارف پُست

اين روزها با وجود توسعه باور نكردني تكنولوژي در عرصه ارتباطات چنين به نظر مي رسد كه بسياري از مردم ديگر رغبتي به نوشتن نامه و ارسال آن از طريق پُست ندارند، البته در اروپا و ايالات متحده هنوز هم عده زيادي...
پنجشنبه، 27 بهمن 1390
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما
10 شيوه غيرمتعارف پُست

 10 شيوه غيرمتعارف پُست
10 شيوه غيرمتعارف پُست


 

ترجمه و نوشته: آرش راهبر




 
اين روزها با وجود توسعه باور نكردني تكنولوژي در عرصه ارتباطات چنين به نظر مي رسد كه بسياري از مردم ديگر رغبتي به نوشتن نامه و ارسال آن از طريق پُست ندارند، البته در اروپا و ايالات متحده هنوز هم عده زيادي هستند كه براي دوستان خود نامه مي نويسند و يا بعضي از امور اداري خود را از طريق نامه نگاري انجام مي دهند. امّا به نظر مي آيد اين شيوه ارتباطي، عمر درازي نخواهد داشت. مؤسسه خدمات پُستي ايالات متحده (USPS) اخيراً اعلام كرده كه در سال 2009 احتمالاً با كسر بودجه اي در حدود 6ميليارد دلار مواجه خواهد بود و از همين رو از كنگره اين كشور درخواست كمك كرده است. از ماه مي نيز هزينه تمبر زدن در اين واحد 2 سنت افزايش يافت و حتّي سرويس پُست هوايي برخي مناطق تعطيل شد، با اين اوصاف تاريخ جالب پُست ايالات متحده، با راه اندازي اولين مركز پُست در سال 1775 آغاز شده و همواره با نوآوري ها و تحولاتي همراه بوده امّا در اين مجال، 10 شيوه عجيب و غريب و حتّي غيرعادي در اين مورد را مرور خواهيم كرد.

پُست چهارپايان (از قرن نوزدهم تاكنون)
 

حيوانات اهلي هميشه نقش مهمي در ماجراي ارسال محموله ها و نامه هاي پُستي داشته اند و مي توان گفت كه ارتباطات بشر در قرون گذشته مديون چهارپاياني است كه براي اين كار تربيت شده اند.
پُست ايالات متحده نيز از شيوه هاي متفاوت مراسلاتي با استفاده از چهارپايان استفاده كرده كه در بين آنها مي توان به پوني اكسپرس كه با استفاده از اسب هاي كوچك صورت مي گرفت تا دليجان هاي ويژه، اشاره داشت. جالب است كه هنوز يك خط ويژه ارسال بسته هاي پُستي با استفاده از قاطر در ايالات متحده وجود دارد كه در تصوير مي بينيد. در اين خط يك پستچي به همراه قاطر مسير 6 تا 8 ساعته را به مدّت 5 روز در منطقه گرندكانيون طي مي كند تا بسته هاي پُستي را به اهالي منطقه «سوپاي» در آريزونا برساند. اين آخرين خط پُستي است كه هنوز با چهارپايان كار مي كند.

لوله هاي پنوماتيك پُستي (1953-1893)
 

نيويورك، بوستون، سنت لوئيس، شيكاگو و فيلادلفيا در حدود 60 سال به سيستم بادي ارسال تيوب هاي پُستي وابستگي داشتند. اين شيوه ارسال مرسولات پُستي، خصوصاً در سال هاي اوليه قرن بيستم رايج بود. در اين شيوه لوله هاي دربسته ويژه اي وجود داشت كه حدود 600 بسته نامه را در خود جاي مي داد و از طريق لوله هاي زيرزميني و با فشار باد به مقصد مي رسيد. سرعت حركت اين تيوب ها در مسيرهاي لوله اي حتّي به 35مايل بر ساعت هم مي رسيد. جالب است كه در نيويورك حدود 27 مايل مسيرهاي حركت اين لوله ها تعبيه شده بود و لوله ها حتّي از زير پل بروكلين هم رد مي شد.
اين شيوه ارسال نامه ها سرانجام به خاطر توسعه خودروهاي ويژه و البته توسعه شهرها، به مرور از بين رفت. امروزه هنوز هم بخشي از لوله هاي زيرزميني مربوط به ارسال نامه به شكل، درست زير خيابان هاي تعدادي از شهرها وجود دارد.

برف نورد(1921)
 

هر چند ارسال نامه توسط واگن هاي ويژه برف نورد هيچ گاه به صورت رسمي بخشي از پُست ايالات متحده نبوده امّا به هر حال اين شكل از ارسال نامه ها نيز براي خودش سهمي در تاريخ مراسلات پُستي دارد. در سال 1921 و با استفاده از يك مدل تغيير يافته فورد T اين امكان به وجود آمد كه ارسال نامه ها در مسيرهاي برف گير و لغزنده نيز ميسر شود. اين خودرو در بسياري از مواقع كارآيي مناسب تري نسبت به ارابه اسبي داشت و قدرت بيشتري براي عبور از مسيرهاي پُر برف نشان مي داد، جالب است كه اسنوموبيل هاي فعلي با امكانات بهتر و عملكرد برتر هنوز هم در بخش هايي از مينه سوتا، آلاسكا و ويسكانسين براي تحويل بسته هاي پُستي در زمستان مورد استفاده قرار مي گيرند.

دفتر پُست اتوبوسي(1974-1941)
 

يقيناً ارسال بسته هاي پُستي با استفاده از اتوبوس، مسئله غيرمعمولي نيست امّا اداره پُست ايالات متحده شيوه جالبي را در اين اتوبوس ها به كار گرفت. در واقع اين اتوبوس ها يك دفتر پُستي روي چرخ بودند و زمان كمتري را نسبت به همتايان ريلي خود داشتند. اولين گروه از اين اتوبوس ها توسط كمپاني وايت (White) ساخته شد و مجهز به ميزهاي كار، محفظه هاي حفظ نامه ها و فضاي كافي براي جاي دادن 150گوني حمل نامه بود. نكته جالب در اين اتوبوس ها اين بود كه پستچي ها پس از جمع آوري نامه ها، وظيفه مرتب كردن آنها بر مبناي آدرس و طبقه بندي آنها را در حين حركت اتوبوس برعهده داشتند و در اصل از زمان حركت اتوبوس در راه ها به اين شكل استفاده بهينه مي شد. اين شيوه مراسلاتي هم به خاطر راه اندازي مراكز مكانيزه تفكيك و ساماندهي نامه ها براساس آدرس به مرور پايان گرفت.

ويكتوري ميل(1945-1942)
 

اين شيوه نامه رساني از جالب ترين و در عين حال از امن ترين شيوه هاي ارسالي بود كه در زمان جنگ جهاني دوم مورد استفاده قرار گرفت.
اداره پُست ايالات متحده براي انتقال نامه هاي سربازان درحال جنگ دست به ابتكار جالبي زد.
از يك سو تعداد ارسال نامه ها بيشتر از حالت عادي بود و از سوي ديگر امكان استفاده از حمل كننده هاي حجيم و بزرگ وجود نداشت. بنابراين پاكت هاي ويژه اي ساخته شد كه نامه ها را پس از تبديل شدن به ميكرو فيلم حمل مي كرد. نامه ها پس از رسيدن به مراكز پُستي مجدداً تا حدّ سايز طبيعي خود با دستگاه بزرگنما، بازآفريني شده و پس از مرتب شدن به مقصد مي رسيدند. يك بسته از اين شيوه نامه رساني كه به V-Mail مشهور بود، با 37 بسته عادي پُستي برابري مي كرد. البته نامه ها نبايد بيش از 700 كلمه مي شدند.

ميل استر(1967-1657)
 

«ميل استر» يك وسيله نقليه سه چرخه است كه در زمان خود، كمتر از 250 كيلوگرم وزن داشت و با اضافه شدن پستچي و نامه ها حداكثر به 500 كيلوگرم مي رسيد. ابعاد كوچك و قابل مانور اين خودرو باعث شد كه به وسيله اي ايده آل براي حمل نامه در مناطق در حال توسعه شهرها بدل شود. در پايان دهه 1950 حدود يك سوم از ناوگان اداره پُست ايالات متحده مجهز به اين وسيله بود.
اوايل كار بسياري از پستچي ها به خاطر راحتي و امنيت نسبي اين وسيله مشتاق به استفاده از آن بودند امّا بعدها با فرسوده شدن اين سه چرخه ها و بروز مشكلات فني، روش كار تغيير كرد. اين خودروهاي 7/5 اسب بخاري، كم كم از رده خارج شدند و تعداد كمي از جيپ هاي ويژه كار آنها را به عهده گرفتند.

پُست موشكي(1959)
 

سال هاي پس از پايان جنگ جهاني دوم حجم بيشتري از تبادل نامه ها همراه بود و هم چنين شمار نامه هاي محرمانه و داراي اطلاعات مهم امنيتي و نظامي نيز به شدت بالا رفت. ژنرال ارتش «آرتور سامرفيلد» براي بالا رفتن سرعت تحويل نامه، فراخوان داد و كمي بعد سيستم پُستي موشكي متولد شد.
در هشتم ژوئن 1959، يك سرباز نيروي دريايي به نام «باربرو» يك موشك كنترل شوند حامل 300 نامه مهم را به سوي ساحل فلوريدا فرستاد، در حالي كه مبدأ حركت از روي يك زيردريايي بود. گرچه اين موشك ظرف 22دقيقه مسيري طولاني را طي كرد و به مقصد رسيد امّا نكته مهم اين بود كه نامه ها نياز به مرتب شدن مجدد و طبقه بندي از روي آدرس داشتند و نامه هاي حاوي اطلاعات سري نيز بايد معدوم مي شدند. ژنرال «سامرفيلد» در پايان آزمايش، بادي به غب غب انداخت و گفت: قبل از آنكه يك فضانورد به ماه برسد، نامه ها از نيويورك به كاليفرنيا، بريتانيا، هندوستان و استراليا خواهند رسيد. ما در سرآغاز عصر پُست موشكي ايستاده ايم. با وجود آزمايش موفقيت آميز پُست موشكي، اداره پُست ايالات متحده هرگز سراغ اين شيوه نرفت.

سگوي(2002)
 

كمي بعد از مرعفي ايده پروفسور «ليپيخ» و اولين نمايش سگوي، اين وسيله نقليه بي سر و صدا و پُرتحرك به ناوگان پُست ايالات متحده پيوست. در ابتدا اضافه شدن كيف مخصوص حمل نامه ها، كمي دست و پاگير به نظر مي رسيد و از قدرت مانور اين وسيله كاست. اوضاع در شرايطي كه نامه ها بيشتر مي شد، بدتر بود چون كيسه نامه ها واقعاً مسئله ساز شده و در هنگام حركت چندان قابل كنترل نبود. امّا با اين وجود عوامل ديگري بود كه استفاده از اين وسيله را به ترديد مواجه كرد. گرچه با استفاده از سگوي سرعت نامه رساني بالا رفت امّا اين وسيله نياز به مسيري مناسب و بي دست انداز داشت. به طور مثال در ويرجينيا، پياده روها مناسب استفاده از سگوي نبود. علاوه بر اين در صورت برخورد با هرگونه پله، خطر از دست رفتن كنترل وجود داشت و در زمين هاي مفروش به چمن نيز دائماً لرزش در حركت به وجود مي آمد. نتيجه اينكه پس از مدتي آزمايش، ماجراي استفاده از سگوي به پايان رسيد.

خودروي الكتريكي EV (2006(
 

ادار پُست ايالات متحده مدّت هاست كه به دنبال استفاده از وسايل نقليه برقي است و هنوز هم اين سودا در سر مديران اين اداره وجود دارد. در سال 2006 آزمايش ميداني با يك ون كرايسلر آغاز شد كه توسط كمپاني آزور (Azure) به صورت الكتريكي درآمده بود. امّا آزمايش اين وسيله نقليه دو تني مدّت زيادي به طول نينجاميد چون پاسخ قطعي به نياز اداره پُست نداد. امّا در ماه آوريل همان سال، سخنگوي كرايسلر از توافق ديگري خبر داد كه بر مبناي آن تعداد قابل توجهي از ميني ون هاي اصلاح شده به ناوگان اداره پُست ايالات متحده پيوستند. اين اتفاق زماني رخ داد كه بودجه لازم تأمين شد و كمي بعد 142 هزار ميني ون و وانت الكتريكي به مرور ناوگان پُست را مجهز كردند. اين اقدام با صرفه جويي 68 ميليون گالني در مصرف سوخت همراه بود و تبليغات وسيعي را به راه انداخت.

پيل سوختي هيدروژني (آينده)
 

تا 10 سال آينده نزديك به 140هزار خودروي برقي و بنزيني در اداره پُست ايالات متحده بازنشسته خواهد شد و از چرخه خدمات رساني كنار خواهد رفت. بنابراين با كنار رفتن اين تعداد خودرو لازم است وسايل نقليه جديدي وارد ميدان شود. با توجه به علاقه مندان مديران اداره پُست در استفاده از نيروهاي جديد، آزمايش نسل سوم مجموعه پيل سوختي جنرال موتورز كه در حال حاضر روي شورولت اكينو نصب شده، آغاز گشته است. مسؤولان اداره پُست سرگرم آزمايش روي پتانسيل هاي استفاده از هيدروژن هستند و اميدوارند در آينده نه چندان دور راه استفاده مناسب از اين انرژي جديد را بيابند. البته به نظر مي رسد راه زيادي براي رسيدن به هدف، پيش رو باشد.
منبع:نوآور-ش59



 



ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
مقالات مرتبط