آشنایی با فیلیپین
معرفی کشورها : فیلیپین Republic of the Philippines
ویژگی های جغرافیایی و اقلیمی
سرزمین فیلیپین با 300 هزار کیلومتر مربع مساحت از حدود 7 هزار جزیره بزرگ و کوچک در منتهی الیه جنوبشرق آسیا – حدفاصل دریای فیلیپین و دریای جنوبی چین - تشکیل شده که در میان آنها جزایر لـوزون Luzon)) ، میندانائو( Mindonao ) و سولو(Sulu) بزرگترین مساحت را دارا هستند . محیط ساحلی فیلیپین بالغ بر 36 هزار و 280 کیلومتر طول دارد و این سرزمین فاقد هرگونه مرز خشکی با کشورهای همسایه است .
آب و هوای فیلیپین گرم و استوایی با رطوبت بسیار بالاست . . دمای هوا در فیلیپین در اغلب فصول گرم و بین 25 تا 35 درجه سانتیگراد در نوسان است . میزان رطوبت هوا نیز بین 40 تا 90 درجه نوسان دارد . این سرزمین در طول سال با طوفان های مهیب دریایی و بارانهای موسمی مواجه است که معمولا حوادث تلخی به همراه دارد . بارش متناوب باران ، پوششی از جنگل انبوه و متراکم را در فیلیپین گسترده و بیش از 43 درصد از خاک این سرزمین را جنگلهای سرسبز استوایی فراگرفته است . از سوی دیگر وقوع زلزله های پی در پی در نقاط مختلف فیلیپین به امری عادی برای ساکنان آن مبدل شده است .
در جزایر مختلف فیلیپین ارتفاعات بلندی به چشم می خورد ولی مرتفع ترین قله این سرزمین آپو( Apo) نام دارد که ارتفاع آن از سطح دریا به 2954 متر می رسد .
رودهای بزرگ عبارتند از : کاگایان ، پامیانیا ، آبرا ، آگوسان ، ماگات ، لائوآنگ و آنیو که برخی آز آنها برای کشتیرانی تجاری کاملا مناسب هستند.
* ویژگی های جمعیتی ، بهداشتی و فرهنگی
جمعیت فیلیپین بر اساس برآورد سال 2009 حدود 98 میلیون نفر است که 2/35 درصد از آنها زیر 14 سال ، 6/60 درصد بین 15 تا 64 سال و 1/4 درصد نیز بالاتر از 65 سال سن دارند .
نرخ زاد و ولد در فیلیپین 01/26 در هزار ، نرخ مرگ و میر 1/5 در هزار ، نرخ مهاجرت ( 34/1 - ) در هزار و متوسط نرخ رشد جمعیت حدود 957/1 درصد است .
پراکندگی شهرها در جزایر فیلیپین باعث شده تا بالغ بر 65 درصد از مردم این کشور در مناطق شهری سکونت کنند . از طرف دیگر بهبود سیستم های بهداشتی و امکانات درمانی میزان امید به زندگی در میان نوزادان و بالغین فیلیپین را افزایش داده است . هم اینک از هر 100 نوزاد فیلیپینی فقط 2 کودک شانس رسیدن به سن 4 سالگی را ندارند . ضمن آنکه امید به زندگی در میان مردان این کشور 17/68 سال و در بین زنان فیلیپین 15/74 سال است . با این حال برخی مشکلات فرهنگی در زمینه کنترل رشد جمعیت سبب شده تا نرخ باروری زنان فیلیپین همچنان بالا و در حد 27/3 بارداری در طول دوران باروری باشد .
* تقسیمات کشوری و ویژگی های سیاسی
فیلیپین دارای ۱۷ ناحیه، ۸0 استان و نزدیک به ۱۵۰۰ منطقه مستقل شهری (شهرستان) است.
نواحی جمعیتی فیلیپین عبارتند از : آبرا ، آگوسان دل نورته ، آگوسان دل سور ، آکلان ، آلبای ، آنجلس ، آنتیک ، آرورا ، داپیتان ، ایریگا، لانائو دل نورته ، لایونیون ، مانیل ، پالاوان ، کوئه زون ، سان پابلو ، لانائو دل سور ، تاکلوبان ، تانگوب و زامبوآنگا
شهر مانیل پایتخت فیلیپین در طی سالهای گذشته پیشرفت زیادی داشته است.این شهر حدود ۱۰ میلیون نفر جمعیت دارد و هنوز یکی از ارزانترین شهرهای دنیاست.
فیلیپین در قرن نوزدهم مستعمره اسپانیا و در نیمه اول قرن بیستم مستعمره آمریکا بود ، سپس در جنگ جهانی دوم به تصرف ژاپن درآمد و در سال ۱۹۴۶ در حالی که مانیل ویرانه‌ای بیش نبود، حکومت جمهوری در این کشور بوجود آمد. حضور پرقدرت آمریکا تاثیری عمیق بر جامعه فیلیپین نهاده است به طوری که این جامعه هم اکنون تلفیقی از فرهنگ آسیایی و کاتولیک اسپانیایی و سرمایه داری آمریکایی است .
مطابق قانون اساسی فیلیپین نظام سیاسی این کشور جمهوری است. رئیس جمهور و مجلس سنای ۲۴ نفره بر اساس رای مردم برای یک دوره شش ساله انتخاب می‌شوند. هم اکنون خانم " گلوریا ماکاپاگال آرویو " ریاست قوه مجریه فیلیپین را بر عهده دارد که از ۱۹ وزارتخانه متشکل شده است.
مجلس نمایندگان شامل 218 نماینده انتخابی با رای مردم و22 نماینده انتصابی از سوی احزاب و 5 نماینده انتصابی است که این نمایندگان را رئیس جمهور از بین گروههای اقلیت انتخاب می کند. همچنین تعیین اعضای کابینه نیز بر عهده رئیس جمهور و بدون تصویب مجلس است.
احزاب عمده سیاسی در فیلیپین عبارتند از: حزب آزادیخواه( لیبرال) ، حزب دمکراتیک فیلیپین( نهضت نیروی خلق)، حزب کارگر ، حزب اتحاد برای دمکراسی ، حزب دمکراتیک مسیحی و مسلمان و حزب اصلاحات مردم .
از سوی دیگر گروه های مخالف مسلح نظیر اسلام گرایان تندرو معروف به گروه " ابوسیاف " که بر بخشی از جزایر میندانائو و مجمع الجزایر سولو خودمختاری دارند مهمترین تهدید بر علیه حکومت این کشور هستند.
فیلیپین علاوه سازمان ملل متحد در بانک توسعه آسیا ، بانک تضمین بین المللی ، سازمان بین المللی خواربار و کشاورزی ، گروه 24 ، گروه 77 ، آزانس بین المللی انرزی اتمی ، بانک بین المللی ترمیم و توسعه ، سازمان جهانی هواپیمایی ، اتاق بازرگانی بین المللی ، جامعه بین المللی توسعه ، صندوق بین المللی توسعه کشاورزی ، کمیته مالیه بین المللی ، صلیب سرخ بین المللی ، سازمان بین المللی نقشه برداری دریایی ، سازمان بین المللی کار ، صندوق بین المللی پول ، سازمان بین المللی دریانوردی ، سازمان بین المللی پلیس جنایی ، کمیته بین المللی المپیک ، اتحادیه بین المجالس ، سازمان بین المللی استاندارد ، اتحادیه بین المللی ارتباطات ، اتحادیه جهانی ارتباطات ماهواره ای ، جنبش عدم تعهد ، سازمان توسعه فرهنگی ملل متحد ، کمیسیون حقوق بشر ملل متحد ، سازمان توسعه صنعتی ملل متحد ، اتحادیه اقتصادی آسیا و اقیانوسیه ، بنیاد پژوهش و تبلیغات ، انجمن ملل جنوبشرق آسیا ، موسسه بین المللی سوابق مدیران خبره ، سازمان بین المللی تلفن همراه ، سازمان بین المللی مهاجرت ، آزانس ضمانت سرمایه گذاری چند جانبه ، دبیرخانه جهانی سالمندان ، سازمان جهانی املاک صنعتی ، نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد ، سازمان جهانی گمرک ، کمیسیون توسعه و تجارت ملل متحد ، اتحادیه جهانی پست ، فدراسیون جهانی اتحادیه های تجاری ، سازمان جهانی بهداشت ، سازمان جهانی ماکیت معنوی ، سازمان جهانی هواشناسی و سازمان جهانی تجارت عضویت دارد .
*ویژگی های اقتصادی
فیلیپین که بعد از پایان جنگ جهانی دوم از سوی کارشناسان به عنوان موتور محرکه اقتصاد شرق آسیا ارزیابی می شد ، هیچگاه به جایگاه واقعی خود در اقتصاد آسیا نرسید البته از زمان روی کار آمدن دولت خانم آرویو هرساله بطور متوسط رشد اقتصادی تا 5 درصد را تجربه کرده است . برنامه منظم اقتصادی دولت فیلیپین برای عبور از بحران مالی جهانی شامل تدابیری نظیر ایجاد درآمدهای جدید ، کاهش هزینه های جاری ، کاهش کسری بودجه و توازن میان نسبت بدهی ها می شود .
موفقیت های دولت در بخش مالی در سالهای اخیر منجر به جذب سرمایه گذاران خارجی شده است ، اما با وجودی که چشم انداز عمومی اقتصاد کلان این کشور به طور چشمگیری در چهارسال گذشته بهبود یافته ، اقتصاد فیلیپین هنوز با چالش های متعددی در دراز مدت روبروست . فیلیپین باید برنامه اصلاحات خود را به منظور سازگاری با رقبای منطقه ای همراه با بهبود فرصت های اشتغال ، کاهش فقر و حفظ قدرت پول ملی اجرا کند . اقتصاد این کشور دراوج قدرت خود ظرف سه دهه اخیر ، در سال 2007 رشد 7 درصدی در تولید ناخالص داخلی را تجربه کرد ، اما کاهش شتاب رشد اقتصاد آن به 8/3 درصد در سال 2008 تحت تاثیر بحران مالی جهانی بسیاری از برنامه های توسعه فیلیپین را ناکام گذاشت .
ارزش واقعی تولید ناخالص داخلی فیلیپین در پایان سال 2008 به 167 میلیارد دلار رسید و برآوردها نشان می دهد که سال 2009 نیز میزان تولید ناخالص داخلی این کشور اندکی بیشتر از سال پیش از آن خواهد بود . در آمد سرانه ملی فیلیپین حدود 3500 دلار است . ضمن آنکه بخش کشاورزی 7/14 درصد ، بخش صنعت 6/31 درصد و بخش خدمات 7/53 درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور را شامل می شود .
فیلیپین 37 میلیون نفر نیروی کار دارد که 35 درصد از آنها در بخش کشاورزی ، 15 درصد در بخش صنعت و 50 درصد در بخش خدمات شاغلند . نرخ بیکاری این کشور سال گذشته از 4/7 درصد گذشت .
همچنین از صنایع بزرگ این کشور می‌توان به صنعت نساجی، مواد غذایی، دارو سازی، تاسیسات برق ، کفش و صنایع دستی اشاره کرد. بخش گردشگری هم نقش مهمی در رونق اقتصاد فیلیپین دارد.
مقدار ذخایر معدنی فیلیپین با وجود وسعت کم این کشور بسیار قابل ملاحظه است. در فیلیپین منابع کانی های فلزی سرشاری از جمله نیکل ، نقره ، طلا ، مس، کروم و معادن غیرفلزی نظیر کبالت ، نمک، سنگ مرمر و آهک وجود دارد، به طوری که با توجه به تولیدات قبلی و ذخایر اثبات شده در معادن طلا رتبه دوم جهان و در معادن مس رتبه سوم دنیا را به خود اختصاص داده است.
فیلیپین توان تولید 57/56 میلیارد کیلووات ساعت انرژی الکتریکی دارد که بخش عمده آن به مصارف داخلی می رسد . علاوه بر این ظرفیت تولید نفت خام در فیلیپین حدود 25 هزار بشکه در روز است ولی این کشور ناچار است حداقل 15 برابر این مقدار نفت خام در روز برای تامین نیاز داخلی خود وارد کند .
فیلیپین در سال 2008حدود48 میلیارد و 200 میلیون دلار کالا شامل محصولات الکتریکی ، منسوجات و پوشاک ، کاتد مس ، محصولات پتروشیمی و صنایع چوبی و مبلمان به خارج صادر کرد . مهمترین شرکای صادراتی فیلیپین را آمریکا ، ژاپن ، هنگ کنگ ، چین و هلند شامل می شوند .
همچنین واردات این کشور در این مدت به60 میلیارد و 780 میلیون دلار رسید که شامل ماشین آلات صنعتی ، نفت و فراورده های وابسته ، تجهیزات مخابراتی ، آهن آلات و فولاد ، مواد آلی و شیمیایی بود . آمریکا ، ژاپن ، سنگاپور ،عربستان سعودی ، کره جنوبی ، مالزی، تایوان و چین مهمترین فروشندگان کالا به فیلیپین هستند .
فیلیپین حدود 66 میلیارد دلار بدهی خارجی دارد و واحد رسمی پول این کشور " پزو " است . هر دلار آمریکا حدودا با 45 پزو فیلیپین برابر است .
*مناسبات اقتصادی ایران و فیلیپین
مناسبات سیاسی و اقتصادی جمهوری اسلامی ایران با فیلیپین از هجدهم مهر 1343 آغاز شد ولی اوج گسترش این مناسبات در 10 سال اخیر بوده است . هرچند که حجم روابط اقتصادی ایران و فیلیپین طی 3 سال گذشته با کارشکنی مستقیم برخی کشورهای اروپایی و به خصوص انگلیس، کاهش جدی پیدا کرده و هرگز منطبق با شان روابط سیاسی و پتانسیل همکاری های دوکشور نیست .
در حال حاضر، حجم مبادلات اقتصادی ایران و فیلیپین کمتر از 370 میلیون دلار است که 290 میلیون دلار از این رقم، میزان صادرات ایران به فیلیپین و در حدود 80 میلیون دلار واردات از این کشور است. بخش اعظم صادرات ایران به فیلیپین مربوط به صادرات نفتی است به طوری که ایران روزانه بین 15 تا 20 هزار بشکه نفت به این کشور نفت صادر می کند. در واقع ایران بعد از عربستان سعودی به عنوان دومین تامین کننده نفت خام فیلیپین محسوب می شود.
همچنین حدود ۸۰ درصد صادرات غیرنفتی ایران به مانیل را محصولات پتروشیمی در بر می گیرد .سایر کالاهای صادراتی ایران به فیلیپین نیز شامل خشکبار ، کالاهای ساختمانی، کوداوره ، فولاد ، مس، ورق و نوار روی و برنز، فرش و کفپوشهای دیگر، کفش، مبلمان، وسایل دندانپزشکی، رب، خرما، وغیره می شود . در همین حال روغن نارگیل، موز، آناناس، الکل های چرب ، فرآورده‌های دریایی، قطعات الکترونیکی، مواد شیمیایی و پاک کننده ها، مواد اولیه تهیه غذای حیوانات ، لوازم آرایش و محافظ های پوست بیش از ۹۰ درصد صادرات فلیپین به ایران را شامل می شود.
ایران که 3 سال پیش یک پالایشگاه مدرن پتروشیمی را به منظور تولید LLDPE برای فیلیپین ساخته ، به تازگی برای احداث فاز دوم آن پالایشگاه و نیز چند پالایشگاه دیگر در این کشور اعلام آمادگی کرده است.
روابط اقتصادی و تجاری بین جمهوری اسلامی ایران و فیلیپین از طریق برگزاری کمیسیون‌های مشترک اقتصادی فیمابین تنظیم می شود. بین ایران و فیلیپین موافقتنامه ها و اسناد متعددی به امضاء رسیده که از آن میان می توان به موافقتنامه تشویق و حمایت از سرمایه گذاری متقابل (2003)، تشویق صنعت گردشگری (2001) ، همکاری کشاورزی و گسترش تجارت محصولات کشاورزی (1994)، موافقتنامه سه جانبه میان ایران، فیلیپین و ترکمنستان(1995)، یادداشت تفاهم میان اتاقهای بازرگانی و صنایع دو کشور (2003) و… اشاره کرد.
سفر " فیدل راموس " و " هاشمی رفسنجانی " رئیسان جمهور وقت دوکشوربه تهران ومانیل به ترتیب درسالهای 1373 و1374و سفر" ناطق نوری " رئیس وقت مجلس شورای اسلامی به فیلبیپین در اواخر پائیز سال 1377 و سفر " سیازون " وزیر و " باها " معاون سیاسی وزارت امورخارجه فیلیپین به تهران در سالهای 1378 و 1379 و بالاخره دیدار" منوچهر متکی " وزیر امور خارجه ایران با رئیس جمهور و وزیر امورخارجه فیلیپین در آبان1388 از جمله رفت و آمدهای دیپلماتیک بین ایران و فیلیپین بوده که در جریان سفر " باها " اولین اجلاس کمیته مشورتی سیاسی اقتصادی و فرهنگی دو کشور برگزار شد و دومین اجلاس آن در سفر سال 1380" امین زاده " معاون آسیا اقیانوسیه ومشترک المنافع به فیلیپین گشایش یافت. در چهارمین کمیسیون مشترک اقتصادی ایران و فیلیپین که دو سال پیش برگزار شد ، مقامات دو کشور مقرر کردند که مذاکرات خود در مورد ساختمان سازی، راه سازی، امضای موافقتنامه های اجتناب از اخذ مالیات مضاعف، حمایت از سرمایه گذاری های مشترک، عقد قراردادهای حمل و نقل و ایجاد پرواز مستقیم تهران – مانیل را ادامه دهند. پنجمین کمیسیون مشترک اقتصادی ایران و فیلیپین نیز احتمالا اوایل سال 1389 در تهران برگزار خواهد شد .
دکتر محمد نهاوندیان رئیس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران چندی قبل در دیدار با سفیر فیلیپین در تهران خواستار تبادل اطلاعات بازرگانی و گسترش روابط بانکی میان دو کشور شد که قطعا سهم قابل توجهی در توسعه روابط اقتصادی ایران و فیلیپین دارد.
ایجاد خطوط منظم باربری و مسافری، تاسیس اتاق یا شورای مشترک بازرگانان دو کشور، برگزاری نمایشگاه های تخصصی و تجاری درشهرهای مهم فیلیپین، ایجاد مرکز تجاری و اعزام رایزن بازرگانی به این کشور نیز از دیگر راهکارهای گسترش مناسبات اقتصادی ایران و فیلیپین است .
سفارت فیلیپین در تهران و در خیابان آفریقا، نرسیده به مدرس، خیابان مهیار، پلاک13 قراردارد و آقای " گنرزو سنگا " سفیر فیلیپین در تهران از طریق شماره تلفن های 3-22047802، 22046239 آماده ارائه خدمات کنسولی به تجار و صنعتگران ایرانی است .
تجار ایرانی برای دریافت روادید سفر به این کشور باید نامه درخواست شرکت، مدارک ثبت شرکت، کارت بازرگانی، بلیت رفت و برگشت، دعوتنامه محضری از شرکت فیلیپینی که به تأیید وزارت بازرگانی و صنایع فیلپین رسیده باشد، گذرنامه با حداقل 6 ماه اعتبار، 2 قطعه عکس 4×6 داشته باشند .
منبع:http://political.ir پایگاه تخصصی سیاست بین الملل
ارسال توسط کاربر محترم سایت :salmanjavan
ویژگی های جغرافیایی و اقلیمی
سرزمین فیلیپین با 300 هزار کیلومتر مربع مساحت از حدود 7 هزار جزیره بزرگ و کوچک در منتهی الیه جنوبشرق آسیا – حدفاصل دریای فیلیپین و دریای جنوبی چین - تشکیل شده که در میان آنها جزایر لـوزون Luzon)) ، میندانائو( Mindonao ) و سولو(Sulu) بزرگترین مساحت را دارا هستند . محیط ساحلی فیلیپین بالغ بر 36 هزار و 280 کیلومتر طول دارد و این سرزمین فاقد هرگونه مرز خشکی با کشورهای همسایه است .
آب و هوای فیلیپین گرم و استوایی با رطوبت بسیار بالاست . . دمای هوا در فیلیپین در اغلب فصول گرم و بین 25 تا 35 درجه سانتیگراد در نوسان است . میزان رطوبت هوا نیز بین 40 تا 90 درجه نوسان دارد . این سرزمین در طول سال با طوفان های مهیب دریایی و بارانهای موسمی مواجه است که معمولا حوادث تلخی به همراه دارد . بارش متناوب باران ، پوششی از جنگل انبوه و متراکم را در فیلیپین گسترده و بیش از 43 درصد از خاک این سرزمین را جنگلهای سرسبز استوایی فراگرفته است . از سوی دیگر وقوع زلزله های پی در پی در نقاط مختلف فیلیپین به امری عادی برای ساکنان آن مبدل شده است .
در جزایر مختلف فیلیپین ارتفاعات بلندی به چشم می خورد ولی مرتفع ترین قله این سرزمین آپو( Apo) نام دارد که ارتفاع آن از سطح دریا به 2954 متر می رسد .
رودهای بزرگ عبارتند از : کاگایان ، پامیانیا ، آبرا ، آگوسان ، ماگات ، لائوآنگ و آنیو که برخی آز آنها برای کشتیرانی تجاری کاملا مناسب هستند.
* ویژگی های جمعیتی ، بهداشتی و فرهنگی
جمعیت فیلیپین بر اساس برآورد سال 2009 حدود 98 میلیون نفر است که 2/35 درصد از آنها زیر 14 سال ، 6/60 درصد بین 15 تا 64 سال و 1/4 درصد نیز بالاتر از 65 سال سن دارند .
نرخ زاد و ولد در فیلیپین 01/26 در هزار ، نرخ مرگ و میر 1/5 در هزار ، نرخ مهاجرت ( 34/1 - ) در هزار و متوسط نرخ رشد جمعیت حدود 957/1 درصد است .
پراکندگی شهرها در جزایر فیلیپین باعث شده تا بالغ بر 65 درصد از مردم این کشور در مناطق شهری سکونت کنند . از طرف دیگر بهبود سیستم های بهداشتی و امکانات درمانی میزان امید به زندگی در میان نوزادان و بالغین فیلیپین را افزایش داده است . هم اینک از هر 100 نوزاد فیلیپینی فقط 2 کودک شانس رسیدن به سن 4 سالگی را ندارند . ضمن آنکه امید به زندگی در میان مردان این کشور 17/68 سال و در بین زنان فیلیپین 15/74 سال است . با این حال برخی مشکلات فرهنگی در زمینه کنترل رشد جمعیت سبب شده تا نرخ باروری زنان فیلیپین همچنان بالا و در حد 27/3 بارداری در طول دوران باروری باشد .
* تقسیمات کشوری و ویژگی های سیاسی
فیلیپین دارای ۱۷ ناحیه، ۸0 استان و نزدیک به ۱۵۰۰ منطقه مستقل شهری (شهرستان) است.
نواحی جمعیتی فیلیپین عبارتند از : آبرا ، آگوسان دل نورته ، آگوسان دل سور ، آکلان ، آلبای ، آنجلس ، آنتیک ، آرورا ، داپیتان ، ایریگا، لانائو دل نورته ، لایونیون ، مانیل ، پالاوان ، کوئه زون ، سان پابلو ، لانائو دل سور ، تاکلوبان ، تانگوب و زامبوآنگا
شهر مانیل پایتخت فیلیپین در طی سالهای گذشته پیشرفت زیادی داشته است.این شهر حدود ۱۰ میلیون نفر جمعیت دارد و هنوز یکی از ارزانترین شهرهای دنیاست.
فیلیپین در قرن نوزدهم مستعمره اسپانیا و در نیمه اول قرن بیستم مستعمره آمریکا بود ، سپس در جنگ جهانی دوم به تصرف ژاپن درآمد و در سال ۱۹۴۶ در حالی که مانیل ویرانه‌ای بیش نبود، حکومت جمهوری در این کشور بوجود آمد. حضور پرقدرت آمریکا تاثیری عمیق بر جامعه فیلیپین نهاده است به طوری که این جامعه هم اکنون تلفیقی از فرهنگ آسیایی و کاتولیک اسپانیایی و سرمایه داری آمریکایی است .
مطابق قانون اساسی فیلیپین نظام سیاسی این کشور جمهوری است. رئیس جمهور و مجلس سنای ۲۴ نفره بر اساس رای مردم برای یک دوره شش ساله انتخاب می‌شوند. هم اکنون خانم " گلوریا ماکاپاگال آرویو " ریاست قوه مجریه فیلیپین را بر عهده دارد که از ۱۹ وزارتخانه متشکل شده است.
مجلس نمایندگان شامل 218 نماینده انتخابی با رای مردم و22 نماینده انتصابی از سوی احزاب و 5 نماینده انتصابی است که این نمایندگان را رئیس جمهور از بین گروههای اقلیت انتخاب می کند. همچنین تعیین اعضای کابینه نیز بر عهده رئیس جمهور و بدون تصویب مجلس است.
احزاب عمده سیاسی در فیلیپین عبارتند از: حزب آزادیخواه( لیبرال) ، حزب دمکراتیک فیلیپین( نهضت نیروی خلق)، حزب کارگر ، حزب اتحاد برای دمکراسی ، حزب دمکراتیک مسیحی و مسلمان و حزب اصلاحات مردم .
از سوی دیگر گروه های مخالف مسلح نظیر اسلام گرایان تندرو معروف به گروه " ابوسیاف " که بر بخشی از جزایر میندانائو و مجمع الجزایر سولو خودمختاری دارند مهمترین تهدید بر علیه حکومت این کشور هستند.
فیلیپین علاوه سازمان ملل متحد در بانک توسعه آسیا ، بانک تضمین بین المللی ، سازمان بین المللی خواربار و کشاورزی ، گروه 24 ، گروه 77 ، آزانس بین المللی انرزی اتمی ، بانک بین المللی ترمیم و توسعه ، سازمان جهانی هواپیمایی ، اتاق بازرگانی بین المللی ، جامعه بین المللی توسعه ، صندوق بین المللی توسعه کشاورزی ، کمیته مالیه بین المللی ، صلیب سرخ بین المللی ، سازمان بین المللی نقشه برداری دریایی ، سازمان بین المللی کار ، صندوق بین المللی پول ، سازمان بین المللی دریانوردی ، سازمان بین المللی پلیس جنایی ، کمیته بین المللی المپیک ، اتحادیه بین المجالس ، سازمان بین المللی استاندارد ، اتحادیه بین المللی ارتباطات ، اتحادیه جهانی ارتباطات ماهواره ای ، جنبش عدم تعهد ، سازمان توسعه فرهنگی ملل متحد ، کمیسیون حقوق بشر ملل متحد ، سازمان توسعه صنعتی ملل متحد ، اتحادیه اقتصادی آسیا و اقیانوسیه ، بنیاد پژوهش و تبلیغات ، انجمن ملل جنوبشرق آسیا ، موسسه بین المللی سوابق مدیران خبره ، سازمان بین المللی تلفن همراه ، سازمان بین المللی مهاجرت ، آزانس ضمانت سرمایه گذاری چند جانبه ، دبیرخانه جهانی سالمندان ، سازمان جهانی املاک صنعتی ، نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد ، سازمان جهانی گمرک ، کمیسیون توسعه و تجارت ملل متحد ، اتحادیه جهانی پست ، فدراسیون جهانی اتحادیه های تجاری ، سازمان جهانی بهداشت ، سازمان جهانی ماکیت معنوی ، سازمان جهانی هواشناسی و سازمان جهانی تجارت عضویت دارد .
*ویژگی های اقتصادی
فیلیپین که بعد از پایان جنگ جهانی دوم از سوی کارشناسان به عنوان موتور محرکه اقتصاد شرق آسیا ارزیابی می شد ، هیچگاه به جایگاه واقعی خود در اقتصاد آسیا نرسید البته از زمان روی کار آمدن دولت خانم آرویو هرساله بطور متوسط رشد اقتصادی تا 5 درصد را تجربه کرده است . برنامه منظم اقتصادی دولت فیلیپین برای عبور از بحران مالی جهانی شامل تدابیری نظیر ایجاد درآمدهای جدید ، کاهش هزینه های جاری ، کاهش کسری بودجه و توازن میان نسبت بدهی ها می شود .
موفقیت های دولت در بخش مالی در سالهای اخیر منجر به جذب سرمایه گذاران خارجی شده است ، اما با وجودی که چشم انداز عمومی اقتصاد کلان این کشور به طور چشمگیری در چهارسال گذشته بهبود یافته ، اقتصاد فیلیپین هنوز با چالش های متعددی در دراز مدت روبروست . فیلیپین باید برنامه اصلاحات خود را به منظور سازگاری با رقبای منطقه ای همراه با بهبود فرصت های اشتغال ، کاهش فقر و حفظ قدرت پول ملی اجرا کند . اقتصاد این کشور دراوج قدرت خود ظرف سه دهه اخیر ، در سال 2007 رشد 7 درصدی در تولید ناخالص داخلی را تجربه کرد ، اما کاهش شتاب رشد اقتصاد آن به 8/3 درصد در سال 2008 تحت تاثیر بحران مالی جهانی بسیاری از برنامه های توسعه فیلیپین را ناکام گذاشت .
ارزش واقعی تولید ناخالص داخلی فیلیپین در پایان سال 2008 به 167 میلیارد دلار رسید و برآوردها نشان می دهد که سال 2009 نیز میزان تولید ناخالص داخلی این کشور اندکی بیشتر از سال پیش از آن خواهد بود . در آمد سرانه ملی فیلیپین حدود 3500 دلار است . ضمن آنکه بخش کشاورزی 7/14 درصد ، بخش صنعت 6/31 درصد و بخش خدمات 7/53 درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور را شامل می شود .
فیلیپین 37 میلیون نفر نیروی کار دارد که 35 درصد از آنها در بخش کشاورزی ، 15 درصد در بخش صنعت و 50 درصد در بخش خدمات شاغلند . نرخ بیکاری این کشور سال گذشته از 4/7 درصد گذشت .
همچنین از صنایع بزرگ این کشور می‌توان به صنعت نساجی، مواد غذایی، دارو سازی، تاسیسات برق ، کفش و صنایع دستی اشاره کرد. بخش گردشگری هم نقش مهمی در رونق اقتصاد فیلیپین دارد.
مقدار ذخایر معدنی فیلیپین با وجود وسعت کم این کشور بسیار قابل ملاحظه است. در فیلیپین منابع کانی های فلزی سرشاری از جمله نیکل ، نقره ، طلا ، مس، کروم و معادن غیرفلزی نظیر کبالت ، نمک، سنگ مرمر و آهک وجود دارد، به طوری که با توجه به تولیدات قبلی و ذخایر اثبات شده در معادن طلا رتبه دوم جهان و در معادن مس رتبه سوم دنیا را به خود اختصاص داده است.
فیلیپین توان تولید 57/56 میلیارد کیلووات ساعت انرژی الکتریکی دارد که بخش عمده آن به مصارف داخلی می رسد . علاوه بر این ظرفیت تولید نفت خام در فیلیپین حدود 25 هزار بشکه در روز است ولی این کشور ناچار است حداقل 15 برابر این مقدار نفت خام در روز برای تامین نیاز داخلی خود وارد کند .
فیلیپین در سال 2008حدود48 میلیارد و 200 میلیون دلار کالا شامل محصولات الکتریکی ، منسوجات و پوشاک ، کاتد مس ، محصولات پتروشیمی و صنایع چوبی و مبلمان به خارج صادر کرد . مهمترین شرکای صادراتی فیلیپین را آمریکا ، ژاپن ، هنگ کنگ ، چین و هلند شامل می شوند .
همچنین واردات این کشور در این مدت به60 میلیارد و 780 میلیون دلار رسید که شامل ماشین آلات صنعتی ، نفت و فراورده های وابسته ، تجهیزات مخابراتی ، آهن آلات و فولاد ، مواد آلی و شیمیایی بود . آمریکا ، ژاپن ، سنگاپور ،عربستان سعودی ، کره جنوبی ، مالزی، تایوان و چین مهمترین فروشندگان کالا به فیلیپین هستند .
فیلیپین حدود 66 میلیارد دلار بدهی خارجی دارد و واحد رسمی پول این کشور " پزو " است . هر دلار آمریکا حدودا با 45 پزو فیلیپین برابر است .
*مناسبات اقتصادی ایران و فیلیپین
مناسبات سیاسی و اقتصادی جمهوری اسلامی ایران با فیلیپین از هجدهم مهر 1343 آغاز شد ولی اوج گسترش این مناسبات در 10 سال اخیر بوده است . هرچند که حجم روابط اقتصادی ایران و فیلیپین طی 3 سال گذشته با کارشکنی مستقیم برخی کشورهای اروپایی و به خصوص انگلیس، کاهش جدی پیدا کرده و هرگز منطبق با شان روابط سیاسی و پتانسیل همکاری های دوکشور نیست .
در حال حاضر، حجم مبادلات اقتصادی ایران و فیلیپین کمتر از 370 میلیون دلار است که 290 میلیون دلار از این رقم، میزان صادرات ایران به فیلیپین و در حدود 80 میلیون دلار واردات از این کشور است. بخش اعظم صادرات ایران به فیلیپین مربوط به صادرات نفتی است به طوری که ایران روزانه بین 15 تا 20 هزار بشکه نفت به این کشور نفت صادر می کند. در واقع ایران بعد از عربستان سعودی به عنوان دومین تامین کننده نفت خام فیلیپین محسوب می شود.
همچنین حدود ۸۰ درصد صادرات غیرنفتی ایران به مانیل را محصولات پتروشیمی در بر می گیرد .سایر کالاهای صادراتی ایران به فیلیپین نیز شامل خشکبار ، کالاهای ساختمانی، کوداوره ، فولاد ، مس، ورق و نوار روی و برنز، فرش و کفپوشهای دیگر، کفش، مبلمان، وسایل دندانپزشکی، رب، خرما، وغیره می شود . در همین حال روغن نارگیل، موز، آناناس، الکل های چرب ، فرآورده‌های دریایی، قطعات الکترونیکی، مواد شیمیایی و پاک کننده ها، مواد اولیه تهیه غذای حیوانات ، لوازم آرایش و محافظ های پوست بیش از ۹۰ درصد صادرات فلیپین به ایران را شامل می شود.
ایران که 3 سال پیش یک پالایشگاه مدرن پتروشیمی را به منظور تولید LLDPE برای فیلیپین ساخته ، به تازگی برای احداث فاز دوم آن پالایشگاه و نیز چند پالایشگاه دیگر در این کشور اعلام آمادگی کرده است.
روابط اقتصادی و تجاری بین جمهوری اسلامی ایران و فیلیپین از طریق برگزاری کمیسیون‌های مشترک اقتصادی فیمابین تنظیم می شود. بین ایران و فیلیپین موافقتنامه ها و اسناد متعددی به امضاء رسیده که از آن میان می توان به موافقتنامه تشویق و حمایت از سرمایه گذاری متقابل (2003)، تشویق صنعت گردشگری (2001) ، همکاری کشاورزی و گسترش تجارت محصولات کشاورزی (1994)، موافقتنامه سه جانبه میان ایران، فیلیپین و ترکمنستان(1995)، یادداشت تفاهم میان اتاقهای بازرگانی و صنایع دو کشور (2003) و… اشاره کرد.
سفر " فیدل راموس " و " هاشمی رفسنجانی " رئیسان جمهور وقت دوکشوربه تهران ومانیل به ترتیب درسالهای 1373 و1374و سفر" ناطق نوری " رئیس وقت مجلس شورای اسلامی به فیلبیپین در اواخر پائیز سال 1377 و سفر " سیازون " وزیر و " باها " معاون سیاسی وزارت امورخارجه فیلیپین به تهران در سالهای 1378 و 1379 و بالاخره دیدار" منوچهر متکی " وزیر امور خارجه ایران با رئیس جمهور و وزیر امورخارجه فیلیپین در آبان1388 از جمله رفت و آمدهای دیپلماتیک بین ایران و فیلیپین بوده که در جریان سفر " باها " اولین اجلاس کمیته مشورتی سیاسی اقتصادی و فرهنگی دو کشور برگزار شد و دومین اجلاس آن در سفر سال 1380" امین زاده " معاون آسیا اقیانوسیه ومشترک المنافع به فیلیپین گشایش یافت. در چهارمین کمیسیون مشترک اقتصادی ایران و فیلیپین که دو سال پیش برگزار شد ، مقامات دو کشور مقرر کردند که مذاکرات خود در مورد ساختمان سازی، راه سازی، امضای موافقتنامه های اجتناب از اخذ مالیات مضاعف، حمایت از سرمایه گذاری های مشترک، عقد قراردادهای حمل و نقل و ایجاد پرواز مستقیم تهران – مانیل را ادامه دهند. پنجمین کمیسیون مشترک اقتصادی ایران و فیلیپین نیز احتمالا اوایل سال 1389 در تهران برگزار خواهد شد .
دکتر محمد نهاوندیان رئیس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران چندی قبل در دیدار با سفیر فیلیپین در تهران خواستار تبادل اطلاعات بازرگانی و گسترش روابط بانکی میان دو کشور شد که قطعا سهم قابل توجهی در توسعه روابط اقتصادی ایران و فیلیپین دارد.
ایجاد خطوط منظم باربری و مسافری، تاسیس اتاق یا شورای مشترک بازرگانان دو کشور، برگزاری نمایشگاه های تخصصی و تجاری درشهرهای مهم فیلیپین، ایجاد مرکز تجاری و اعزام رایزن بازرگانی به این کشور نیز از دیگر راهکارهای گسترش مناسبات اقتصادی ایران و فیلیپین است .
سفارت فیلیپین در تهران و در خیابان آفریقا، نرسیده به مدرس، خیابان مهیار، پلاک13 قراردارد و آقای " گنرزو سنگا " سفیر فیلیپین در تهران از طریق شماره تلفن های 3-22047802، 22046239 آماده ارائه خدمات کنسولی به تجار و صنعتگران ایرانی است .
تجار ایرانی برای دریافت روادید سفر به این کشور باید نامه درخواست شرکت، مدارک ثبت شرکت، کارت بازرگانی، بلیت رفت و برگشت، دعوتنامه محضری از شرکت فیلیپینی که به تأیید وزارت بازرگانی و صنایع فیلپین رسیده باشد، گذرنامه با حداقل 6 ماه اعتبار، 2 قطعه عکس 4×6 داشته باشند .
منبع:http://political.ir پایگاه تخصصی سیاست بین الملل
ارسال توسط کاربر محترم سایت :salmanjavan
/ج
