ماجراي جالب اختراع چيپس
چيپس در آمريکا متولد شد. اما پدري داشت به نام سيب زميني سرخ شده که اولين بار در اواخر قرن 18 به وسيله شخصي به نام «توماس جفرسون» در آمريکا معرفي شد.
در اوايل قرن 19، سيب زميني سرخ شده به تدريج محبوبيت پيدا کرد تا جايي که وارد فهرست غذايي رستوران ها شد. يکي از شب هاي زمستان سال 1853 در رستوران «درياچه ماه» در ساراتوگاي ايالت نيويورک شخصي همراه شام، سيب زميني سرخ شده سفارش داد. پس از دريافت غذا اين شخص که ظاهرا «کوريليوس وندربيلت» نام داشت، با اعتراض به اين که سيب زميني ها خوب سرخ نشده اند و چندان ترد نيستند، آنها را به آشپزخانه پس فرستاد.
«جورج کرام» سرآشپز رستوران که از اين انتقاد حسابي عصباني شده بود براي تمسخر، سيب زميني ها را به نازکي کاغذ بريد، به شدت به آنها نمک زد و دوباره سرخشان کرد و محصول را به اين خيال که غيرقابل خوردن است سر ميز «وندربيلت» برد؛ اما دست پخت «کرام» به جاي يک غذاي بي مصرف، يک شاهکار از آب درآمد و به همين راحتي چيپس اختراع شد.
صاحب رستوران «درياچه ماه» به زودي اين خوراکي را وارد فهرست غذاي خود کرد. چندي بعد «کرام» براي خود رستوراني باز کرد که سيب زميني نازک سرخ شده را به شهرت رساند. «کرام» اسم اين اختراع را به ياد رستوران اول «چيپس ساراتوگا» گذاشت. (چيپس Chips به معني ورقه نازک و لايه نازک است.) به اين ترتيب که نام چيپس به طور رسمي وارد ادبيات غذايي شد و به زودي رستوران هاي ديگر نيز شروع به عرضه آن کردند.
اما اين «ويليام تاپندون» از اهالي اوهايو بود که براي اولين بار چيپس سيب زميني را از رستوران به مغازه هاي خوار و بار فروشي برد. در سال 1895 او فروش چيپس را به خوار و بار فروشي هاي محل شروع کرد و وقتي کارش گرفت، طويله اش را به اولين کارخانه چيپس سيب زميني دنيا تبديل کرد. کم کم مصرف چيپس آن قدر زياد شد که در اولين سال هاي قرن بيستم چند شرکت و کارخانه بزرگ براي توليد انبوه آن بنا کردند. امروزه چيپس سيب زميني در شکل ها، مزه ها و مارک هاي مختلفي توليد و عرضه مي شود که بعضي از آنها به جاي ورقه هاي سيب زميني از قطعه هاي ريز به هم پيوسته آن استفاده مي کنند.
راستي فکر کنيد اگر در آن شب سرد، «کورپليوس وندربيلت» مشکل پسند، هوس سيب زميني سرخ کرده نمي کرد، يا «جورج کرام» آشپز انتقادپذيري نبود، جهان چند سال ديگر در انتظار چيپس باقي مي ماند؟!
منبع:نشريه راه موفقيت، شماره 17.
در اوايل قرن 19، سيب زميني سرخ شده به تدريج محبوبيت پيدا کرد تا جايي که وارد فهرست غذايي رستوران ها شد. يکي از شب هاي زمستان سال 1853 در رستوران «درياچه ماه» در ساراتوگاي ايالت نيويورک شخصي همراه شام، سيب زميني سرخ شده سفارش داد. پس از دريافت غذا اين شخص که ظاهرا «کوريليوس وندربيلت» نام داشت، با اعتراض به اين که سيب زميني ها خوب سرخ نشده اند و چندان ترد نيستند، آنها را به آشپزخانه پس فرستاد.
«جورج کرام» سرآشپز رستوران که از اين انتقاد حسابي عصباني شده بود براي تمسخر، سيب زميني ها را به نازکي کاغذ بريد، به شدت به آنها نمک زد و دوباره سرخشان کرد و محصول را به اين خيال که غيرقابل خوردن است سر ميز «وندربيلت» برد؛ اما دست پخت «کرام» به جاي يک غذاي بي مصرف، يک شاهکار از آب درآمد و به همين راحتي چيپس اختراع شد.
صاحب رستوران «درياچه ماه» به زودي اين خوراکي را وارد فهرست غذاي خود کرد. چندي بعد «کرام» براي خود رستوراني باز کرد که سيب زميني نازک سرخ شده را به شهرت رساند. «کرام» اسم اين اختراع را به ياد رستوران اول «چيپس ساراتوگا» گذاشت. (چيپس Chips به معني ورقه نازک و لايه نازک است.) به اين ترتيب که نام چيپس به طور رسمي وارد ادبيات غذايي شد و به زودي رستوران هاي ديگر نيز شروع به عرضه آن کردند.
اما اين «ويليام تاپندون» از اهالي اوهايو بود که براي اولين بار چيپس سيب زميني را از رستوران به مغازه هاي خوار و بار فروشي برد. در سال 1895 او فروش چيپس را به خوار و بار فروشي هاي محل شروع کرد و وقتي کارش گرفت، طويله اش را به اولين کارخانه چيپس سيب زميني دنيا تبديل کرد. کم کم مصرف چيپس آن قدر زياد شد که در اولين سال هاي قرن بيستم چند شرکت و کارخانه بزرگ براي توليد انبوه آن بنا کردند. امروزه چيپس سيب زميني در شکل ها، مزه ها و مارک هاي مختلفي توليد و عرضه مي شود که بعضي از آنها به جاي ورقه هاي سيب زميني از قطعه هاي ريز به هم پيوسته آن استفاده مي کنند.
راستي فکر کنيد اگر در آن شب سرد، «کورپليوس وندربيلت» مشکل پسند، هوس سيب زميني سرخ کرده نمي کرد، يا «جورج کرام» آشپز انتقادپذيري نبود، جهان چند سال ديگر در انتظار چيپس باقي مي ماند؟!
منبع:نشريه راه موفقيت، شماره 17.
/ج
