موز
تهيه و تنظيم: فهيمه گلرخيان
موز از چهار هزار سال قبل در هندوستان کشت مي شده است. پرتغالي ها موز را در سواحل گينه پيدا کرده و به جزاير قناري بردند و سپس به وسيله اسپانيولي ها به نواحي قاره ي آمريکا برده شد و اکنون در تمام مناطق گرمسير دنيا کشت مي شود.
موز را زماني که هنوز سبز است از درخت چيده ودر مناطق مختلف به وسيله ي گرما دادن رسيده مي کنند.
موز انواع مختلفي دارد. يک نوع آن بسيار درشت و نوع ديگر خيلي ريز با مزه يي شيرين است.
در کشورهاي استوايي معمولاً موز را مي پزند و همراه با برنج و لوبيا مي خورند در کشورهاي آمريکاي لاتين موز را ورقه ورقه کرده و در آفتاب خشک مي کنند.
هنگامي که موز انتخاب مي کنيد بايد پوست آن زرد و سفت و روي آن لکه هاي سياه وجود داشته باشد، اين نشانه ي موز رسيده است. موز نارس به دليل داشتن نشاسته ي زياد هضمش سنگين است.
درصد گرم موز مواد زير موجود است:
انرژي: 100 کالري
آب: 70 گرم
پروتئين: 0/8 گرم
چربي : 0/2 گرم
قند: 6/5 گرم
کلسيم: 8 ميلي گرم
فسفر: 25 ميلي گرم
آهن: 0/7 ميلي گرم
سديم: 1 ميلي گرم
پتاسيم: 370 ميلي گرم
ويتامين A: 190 واحد
ويتامين B1: 0/5 ميلي گرم
ويتامين B2: 6/ ميلي گرم
ويتامين B3: 7 ميلي گرم
ويتامين C: 10 ميلي گرم
در موز چند ماده ي شيميايي بسيار مهم مانند «سروتونين»، «نوروپي تفرين»، «دوپامين» و «کاته چولامين» وجود دارد.
*به دليل داشتن پتاسيم زياد، ضد سرطان بوده و غذاي خوبي براي ماهيچه ها است.
*ملين بوده و همچنين انواع اسهال را درمان مي کند.
*خون ساز است بنابراين اشخاص لاغر و کم خون حتماً بايد موز بخورند.
*تقويت کننده معده و نيروي جنسي است.
*درمان زخم معده و روده است.
*داروي خوبي براي پايين آوردن کلسترول است.
*جوشانده موز، در قطع خونريزي درد مؤثر است.
*ضماد برگ درخت موز براي درمان سوختگي مفيد است.
*ريشسه ي موز دفع کننده کرم معده است.
*موز نفاخ است و زياد خوردن آن به خصوص در سرد مزاجان، توليد گاز معده مي کند براي رفع اين عارضه بايد کمي نمک خورد.
*تأثير خوبي در تأمين رشد و تعادل سيستم اعصاب دارد.
*براي درمان ضعف بدن، موز را با عسل بخوريد.
*موز به علت دارا بودن قند زياد، براي مبتلايان به مرض قند مضر است و نبايد از خوردن آن افراط کرد.
منبع: 7 روز زندگي، شماره 106.
خواص ميوه ها
کليات گياه شناسي
موز از چهار هزار سال قبل در هندوستان کشت مي شده است. پرتغالي ها موز را در سواحل گينه پيدا کرده و به جزاير قناري بردند و سپس به وسيله اسپانيولي ها به نواحي قاره ي آمريکا برده شد و اکنون در تمام مناطق گرمسير دنيا کشت مي شود.
موز را زماني که هنوز سبز است از درخت چيده ودر مناطق مختلف به وسيله ي گرما دادن رسيده مي کنند.
موز انواع مختلفي دارد. يک نوع آن بسيار درشت و نوع ديگر خيلي ريز با مزه يي شيرين است.
در کشورهاي استوايي معمولاً موز را مي پزند و همراه با برنج و لوبيا مي خورند در کشورهاي آمريکاي لاتين موز را ورقه ورقه کرده و در آفتاب خشک مي کنند.
هنگامي که موز انتخاب مي کنيد بايد پوست آن زرد و سفت و روي آن لکه هاي سياه وجود داشته باشد، اين نشانه ي موز رسيده است. موز نارس به دليل داشتن نشاسته ي زياد هضمش سنگين است.
ترکيبات شيميايي
درصد گرم موز مواد زير موجود است:
انرژي: 100 کالري
آب: 70 گرم
پروتئين: 0/8 گرم
چربي : 0/2 گرم
قند: 6/5 گرم
کلسيم: 8 ميلي گرم
فسفر: 25 ميلي گرم
آهن: 0/7 ميلي گرم
سديم: 1 ميلي گرم
پتاسيم: 370 ميلي گرم
ويتامين A: 190 واحد
ويتامين B1: 0/5 ميلي گرم
ويتامين B2: 6/ ميلي گرم
ويتامين B3: 7 ميلي گرم
ويتامين C: 10 ميلي گرم
در موز چند ماده ي شيميايي بسيار مهم مانند «سروتونين»، «نوروپي تفرين»، «دوپامين» و «کاته چولامين» وجود دارد.
خواص دارويي
*به دليل داشتن پتاسيم زياد، ضد سرطان بوده و غذاي خوبي براي ماهيچه ها است.
*ملين بوده و همچنين انواع اسهال را درمان مي کند.
*خون ساز است بنابراين اشخاص لاغر و کم خون حتماً بايد موز بخورند.
*تقويت کننده معده و نيروي جنسي است.
*درمان زخم معده و روده است.
*داروي خوبي براي پايين آوردن کلسترول است.
*جوشانده موز، در قطع خونريزي درد مؤثر است.
*ضماد برگ درخت موز براي درمان سوختگي مفيد است.
*ريشسه ي موز دفع کننده کرم معده است.
*موز نفاخ است و زياد خوردن آن به خصوص در سرد مزاجان، توليد گاز معده مي کند براي رفع اين عارضه بايد کمي نمک خورد.
*تأثير خوبي در تأمين رشد و تعادل سيستم اعصاب دارد.
*براي درمان ضعف بدن، موز را با عسل بخوريد.
*موز به علت دارا بودن قند زياد، براي مبتلايان به مرض قند مضر است و نبايد از خوردن آن افراط کرد.
منبع: 7 روز زندگي، شماره 106.