تجربه پرواز و آتش

مدت ها بود که عنوانی در سبک شبیه ساز جنگ های هوایی عرضه نشده بود و به نظر می رسید که کم کم تمامی سازندگان بیشتر به جنبه های آرکید گونه یک عنوان رو آورده اند. اما سازندگان IL*2 STURMOVIK: Birds of Prey با نگاهی به سبک آرکید نیم نگاهی هم به طرفداران بازی های شبیه ساز داشته اند و سعی کرده اند در بازی خود رضایت هر دو گروه را جلب کنند. داستانIL* 2 : BOP نیز همانند Heroes Over Europe و دیگر عنوان خوش ساخت Ubisoft یعنی Blazing Angels در رابطه با مسائل جنگ جهانی دوم در اروپا است. کشورهایی همچون روسیه، آلمان و ایتالیا در این جنگ نقش پررنگی را ایفا کرده اند و در این بازی نیز ایفا خواهند کرد. اما این بازی یک عنوان داستان محور نیست و تمامی تمرکز سازنده بازی بر روی بخش هایی همچون گیم پلی، گرافیک و صداگذاری بازی است تا داستان.
در ابتدای بازی بازیباز وارد بخش آموزشی می شود و پس از آموختن یک سری از کارایی ها و امکانات اولیه، خود بازی درجه سختی ای را به بازیباز پیشنهاد می کند که در کل می توان آن را به دو حالت آرکید و شبیه ساز تقسیم کرد. در حالت آرکید تمامی امکانات و قابلیت های کمکی در اختیار بازیباز است و هوش مصنوعی بازی هم مسلماً در سطح آنچنان بالایی قرار نمی گیرد. اما در درجه سختی شبیه ساز بازیباز مجبور به استفاده از زاویه دید Cock-Pit یا همان داخل کابین است. در این حالت دیگر خبر از رادار، نشان دهنده های وضعیت هواپیما و دیگر علایم در صفحه نیست و بازیباز خود باید با در نظر گرفتن درجه های داخل کابین و صدای هواپیما به وضعیت آن پی ببرد. وجود این نوع سیستم انتخاب کمی دردسر ساز است چرا که شما امکان انتخاب مستقیم بین دو حالت آرکید و شبیه ساز را ندارید، اگر شما بخش شبیه ساز را دوست داشته باشید و در بخش آموزشی خوب ظاهر نشوید بازی به حالت آرکید برای شما پیشنهاد خواهد شد. یکی از بهترین نقاط قوت این بازی کنترل روان و لذت بخش آن است، این کنترل روان باعث شده که بازیباز در مقابله با دشمن های قوی تر در درجه سختی شبیه ساز به مشکلی بزرگ و حل نشدنی ای برخورد نکند و بتواند به خوبی مانورهای مورد نظر خود را انجام بدهد. در این درجه سختی بازیباز باید با دشمنانی بسیار باهوش دست و پنجه نرم کند که نه تنها به صورت تکی به سمت وی حمله می کنند بلکه به صورت گروهی و با در نظر گرفتن وضعیت هوایی و مدل هواپیما بازیباز حمله خود را طرح ریزی می کنند. به طور مثال اگر بازیباز کنترل یک بمب افکن که در انتهای آن یک مسلسل نصب شده است را بر عهده داشته باشد، دشمنان به هیچ وجه از پشت سر به او حمله نمی کنند و سعی می کنند که از بالای سر و از پایین به سمت وی حمله ور بشوند. خوشبختانه در IL*2:BOP شاهد تفاوت هایی در کارایی مدل های مختلف هواپیما هستید. بر عکس HOE که در این بخش بسیار ضعیف عمل کرده است IL*2:BOP به خوبی در امر شبیه سازی هواپیماها نکات خوبی را در نظر داشته است و هواپیماها در آن از نظر وزن، قدرت مانور، سرعت، دور موتورو ... به خوبی طراحی شده اند همین نکته باعث شده است که بازیباز پس از انتخاب هر هواپیما تفاوت های موجود را احساس کند. به جز این نکته قابلیتی همچون Stall نیز در این بازی وجود دارد و بازی به صورت خودکار جهت و سرعت حرکت هواپیما را تغییر نمی دهد. این قابلیت در کنار این که کمک بسیاری به طبیعی تر شدن بازی کرده است تأثیر مستقیمی بر روی گیم پلی گذاشته است و از اجرای مانورهای تخیلی توسط بازیباز جلوگیری می کند. با نظرگرفتن تمامی این موارد IL*2:BOP از جهات مختلفی یک شبیه ساز کامل است پس باید موردی همچون وجود انواع مأموریت ها نیز در آن در نظر گرفته بشود. به همین منظور روند کلی مراحل مختلف همانند دیگر عناوین این سبک دنبال می شود و بازیباز در هر مرحله هدف هایی همچون از بین بردن هواپیماهای مختلف، تانک ها و تأسیسات زمینی و اسکورت هواپیماهای دیگر را در پیش روی خود دارد. این نوع مأموریت ها شاید کمی تکراری به نظر برسند اما همین تعداد نیز تمامی چیزی بوده است که سازنده بازی می توانسته در عنوان خود بگنجاند و به خوبی هم از پس وظیفه خود برآمده است. همین تعداد محدود نوع مأموریت ها در کنار وجود مناطقی همچون سیسیل ایتالیا، برلین آلمان و روسیه که در بازی حضور دارند، تنوع خوبی را در بازی ایجاد کرده اند که همواره باعث می شوند که بازیباز به ادامه بازی ترغیب شود و به خاطر کمبود نوع مأموریت ها خسته نشود. همان طور که می بینید بخش تک نفره بازی دارای نکات خوبی است اما این بخش به تنهایی نمی تواند کامل کننده یک عنوان در این سبک باشد و بازی باید حتماً دارای بخش چند نفره نیز باشد به همین منظور IL*2:BOP دارای بخش چند نفره ای است که همانند دیگر عناوین این سبک از 4 ماد اصلی و کلاسیکی همچون Death Match و ... پشتیبانی می کند و می تواند لحظات به یاد ماندنی ای را برای بازیباز به ارمغان بیاورد. جالب است بدانید که درجه سختی انتخاب شده توسط بازیباز نه تنها در قسمت تک نفره تأثیر خود را بر روی بازی می گذارد بلکه در بخش چند نفره نیز اثرات خود را نشان می دهد. البته سازندگان از مکانیزم خوبی استفاده کردند و آن این است که بازیبازهایی که با درجه سختی بالاتری در قسمت چند نفره به بازی می پردازند در ازای انجام کارهای مشخصی همچون از بین بردن هواپیماهای حریف امتیاز بیشتری را نسبت به کسانی دریافت می کنند که این قسمت را در درجه سختی های پایین تر بازی می کنند.
در کل می توان گیم پلی BOP را چه در بخش تک نفره و چه در بخش چند نفره بسیار خوب ارزیابی کرد. سازندگان در کل توانسته اند تا انتظارات تمامی بازیبازها را چه تازه کار و چه حرفه ای با در نظر گرفتن یک سیستم درجه سختی مناسب برآورده کنند. اما انتظارات یک مخاطب تنها به یک گیم پلی خوب پایان نمی یابد و عنوانی همچون BOP سعی کرده تا در زمینه های دیگری نظیر گرافیک نیز خود را مطرح کند. طراحی مدل هواپیماها در سطح بسیار بالایی قرار دارد.BOP یکی از معدود عناوینی در این سبک است که از تخریب پذیری برای هوپیما نیز استفاده کرده. به این صورت که بدنه هواپیماها به خاطر برخورد گلوله با آن ها صدمه می بیند و این صدمه به بهترین شکل ممکن به نمایش درمی آید. از سوی دیگر در این عنوان شاهد طراحی های زیبایی در زمینه موارد موجود در سطح زمین هستیم. ساختمان، پل، رودخانه، دشت و تپه ها به خوبی طراحی شده اند و ظاهری زشت ندارند. این مسئله نشان از دقت بالای تیم سازنده بازی دارد که برخلاف دیگر سازنده ها تمام تمرکز خود را بر روی طراحی هواپیماها نگذاشته اند و سعی در این داشته اند که مواردی که کمتر در دید بازیباز هستند نیز از طراحی خوبی برخوردار باشند. یکی از موارد جالبی که در BOP تنها ظاهری نمایشی ندارد ابرها هستند. ابرها در اکثر عناوین امروزی تنها جنبه بصری دارند و تأثیری بر روی گیم پلی بازی نمی گذارند. اما ابرها در این عنوان نقش به سزایی را در بازی ایفا می کنند، به این صورت که بازیباز می تواند با حرکت بر بالای ابر یا زیر آن ها از دید تیربارها و هواپیماهای دشمن دور باشد و با طراحی تاکتیک های مناسبی آن ها را دور زده و از مناطق دیگری حمله کند.
در کنار این نکات موجود در گیم پلی طراحی ابرها بسیار خوب است و بازیباز کاملاً این احساس را می کند که این ابرها دارای حجم هستند. از تأثیرپذیری آن ها نسبت به وضعیت آب و هوایی و وزش باد نیز نمی توان چشم پوشی کرد که هر لحظه باعث می شوند که بازیباز مجبور به استفاده از یک استراتژی جدید شود. در کنار این مسائل ابرها بر روی زمین سایه نیز ایجاد می کنند که این نیز جزو نقاط قوت بازی به حساب می آید. اما عظمت گرافیکی BOP در جو یا همان اتمسفری است که بازی از آن بهره می برد. شاید به جرأت بتوان گفت که BOP در زمینه طراحی اتمسفر جنگ جهانی دوم یکی از بهترین ها باشد. جوی که عناوین بزرگی همچون Call Of Duty و Company of Heroes توانسته اند آن را طراحی کنند و اکنون می توان نام BOP را نیز در کنار این عناوین قرار داد. سازندگان هر چند توانسته اند تا BOP را از لحاظ جو داخل بازی در سطح بالایی قرار دهند اما متأسفانه تمامی تلاش های خود را با طراحی های بد و ضعیف در قسمت صحنه های سینمایی (Cut-Scene) به هدر داده اند. این طراحی ها به حدی ضعیف است که بازیباز عموماً ترجیح می دهد که صحنه های سینمایی بازی را رد کند تا وقت خود را برای دیدن آن ها هدر ندهد.
همان طور که اشاره شد سازندگان BOP سعی در این داشته تا تمامی موارد و نکات موجود در بازی خود را به خوبی طراحی کنند و خود را به عنوان یک عنوان سطح بالا مطرح کنند برای همین منظور بازی نیازمند صداگذاری و استفاده از موسیقی های خوبی است تا بتواند نظر تمامی بازیبازها و منتقدین را به خود جلب کند. در همین راستا نکته ای که خود را در همان چند لحظه ابتدایی بازی نشان می دهد وجود موسیقی های حماسی و زیبایی است که کاملاً با جو و حال و هوای جنگ جهانی مطابقت دارند و لحظات به یاد ماندنی را برای بازیباز به ارمغان می آورند. در اینجا می توان به شخصی همچون جری سول (Jeremy Soule) اشاره کرد که در کارنامه خود ساخت موسیقی برای عناوینی همچون Guilds War و Oblivion را دارد. وی به خوبی توانسته تا حس حماسی را در غالب یک عنوان نبردهای هوایی به بازیباز منتقل کند. در کنار موسیقی های عالی، BOP از صداگذاری خوبی نیز سود می برد. افکت های مورد استفاده برای صدای شلیک مسلسل موجود بر روی هواپیما و انفجارهای به وجود آمده از پرتاب بمب های چند کیلویی بر روی کشتی و ناوهای حریف دارای کیفیت مناسبی هستند. صداگذاری محیط نیز از کیفیت خوبی برخوردار است و بازیباز در طول هر مرحله صداهای مختلفی را می شنود که به صورت پیش فرض در بازی قرار گرفته اند. در کل می توان BOP را عنوانی کامل در این سبک لقب داد که توانسته با در نظر گرفتن مسائل مشخصی خود را در سطح بهترین عناوین این سبک در این نسل قرار دهد. عنوانی که به خوبی توانسته راه عناوین قبلی در این سری را دنبال کند و هدف های آن ها را بیش از پیش به واقعیت نزدیک کند. اهدافی که شاید در گذشته انجام نپذیرفتند اما اکنون و با استفاده از سخت افزار بهتر و امکانات در دسترس تر به خوبی تأثیر خود را در تمامی زمینه های موجود گذاشته اند. BOP عنوانی است که امتحان آن را به تمامی کسانی که از طرفداران واقعی این سری هستند پیشنهاد می کنم و مطمئن هستم که از وقتی که صرف آن می کنید پشیمان نخواهید شد.
منبع: مجله ی بازی رایانه، شماره ی 32