اسکوار انیکس و تجربه ای متفاوت

تابستانی گرم تر از همیشه

Wargame قبل از این که به عنوان یک سازنده جهانی مطرح شود، عنوانی به نام Operation Bagration را روانه بازار کرد که در کل به عنوان یک استراتژی خوب و حرفه ای شناخته شد. اما بعد از این که شرکت بزرگی چون SE وظیفه انتشار OoW را بر عهده گرفت؛ سیاست های این استدیو تغییر کرد و اکنون آن ها بیش از هر چیز به راضی نگه داشتن تازه کارها فکر می کنند. داستان بازی در تابستان سال 1944 روی می دهد. بازیباز می تواند در دو جبهه کاملا متفاوت به عنوان یک ژنرال نیروهای خود را هدایت کند. اما بر خلاف رویه ای که به تازگی به شدت در سبک استراتژی رواج پیدا کرده، OoW بازیباز را در راس ارتش های آمریکا در غرب و آلمان در شرق قرار می دهد. شاید در عناوین بزرگ این سبک بازیباز در نقش نیروهای مخالف روند اصلی جنگ قرار بگیرد؛ اما به هیچ وجه با جذابیت بخش اصلی مواجه نمی شود. این کار ضربه بزرگی به گیم پلی عناوین مختلف وارد کرده؛ زیرا سازندگان، بازیباز را با بخشی از گیم پلی رو به رو می کنند که علاوه بر تفاوت در نحوه انجام، سطح کیفی پایین تری نیز دارد. طبق اظهارات نیکلاس نبیشینتس ( Nicholas Nebyshinets ) کارگردان این عنوان، تیم سازنده تمام تلاش خود را کرده است تا تعادل لازم بین دو Campaign مختلف بازی برقرار شود. در تابستان سال 1944 ارتش های روسیه و آمریکا طی دو عملیات بزرگ ارتش آلمان را در مرز روسیه و فرانسه شکست دادند و این دو شکست بزرگ یکی از عوامل اصلی عدم موفقیت آلمان در جنگ جهانی دوم به حساب می آید. قابل ذکر است OoW بازیباز را در نقش ژنرال آمریکا و آلمان قرار می دهد. البته هنوز مشخص نشده بازی در Campaign آلمان روند اصلی و واقعی تاریخ را طی می کند یا این که داستانی غیر واقعی برای این قسمت در نظر گرفته شده است.

نبرد در جهان

یکی از نکاتی که استفاده از آن در سبک استراتژی به تازگی شدت پیدا کرده دوربین آزاد است. دوربین آزاد امکان مانور بیشتری را در اختیار بازیباز قرار می دهد و باعث می شود بازیبازهای تازه کار نیز بتوانند با این سبک ارتباط برقرار کنند. مثلا World In Conflict با برخی تغییرات جالب در این سبک توانست طرفداران زیادی برای خود دست و پا کند. همانند بازی قبلی تیم سازنده WiC یعنی Ground Control این بازی نیز از رابط کاربر (User Interface) جدید و مدرن این سبک بهره می برد که طی آن دوربین آزاد در کنار HUD محدود و خلاصه تردید وسیع و البته کنترل آسان تری را برای بازیباز به ارمغان می آورد. همانند Wic در OoW نیز مدریت منابع به کلی حذف شده و بازیباز تنها می تواند با از بین بردن نیروهای دشمن و گرفتن نقاط معینی امتیاز کسب کند. بعد از به دست آوردن امتیاز مورد نیاز این امکان فراهم می شود که بازیباز تعداد و نوع نیروهای مورد نظر خود را انتخاب و آن ها را دریافت کند. این مکانیسم که در اکثر عناوین روز مورد استفاده قرار گرفته، باعث شده روند کلی گیم پلی سرعت بیشتری پیدا کند و دیگر لازم نیست بازیباز زمان زیادی را صرف به دست آوردن منابع و تولید نیروی جدید کند. در OoW نیروهای مختلفی از جمله تانک، جیپ، پیاده نظام و... موجود هستند که در کنار نیروی هوایی می توانند تنوع خوبی برای این بازی به ارمغان بیاورند.
البته همان طورکه اشاره شد استفاده از نیروی هوایی فقط به صورت قابلیت های جانبی در بازی موجود است که در ادامه به آن ها نیز می پردازیم. اما چه چیزی OoW را متفاوت از دیگر عناوین این سبک از جمله WiC کرده است؟ پاسخ: هیچ محدودیتی برای نیروهای موجود در هر نبرد وجود ندارد. Wargame حتی اعلام کرده OoW از سری بازی های Total War الگوبرداری های زیادی کرده و سعی دارد در زمینه شلوغی صحنه های نبرد از این سری نیز پیشی بگیرد؛ چیزی که تاکنون در نمایش های این عنوان اصلا دیده نشده است!
سازندگان این عنوان قول های زیادی در زمینه وسعت نبردها و زیاد بودن نیروها داده اند؛ اما در نمایش های E3 09 این بازی، تنها نقشه های بازی وسعت لازم را داشتند و خبری از نیروهای فراوان مانند سری Total War نبود. شاید مراحل نمایش داده شده، چنین ویژگی ای نداشته و باید منتظر بمانیم و ببینیم Wargame می تواند در نسخه اصلی به وعده های خود عمل کند یا خیر.
نکته ای که می تواند در طول مراحل ضربه سنگینی به گیم پلی OoW وارد کند عدم کنترل درست و کامل بر تمامی نیروها است.
اگر یکی از عناوین سری Total War را بازی کرده باشید؛ دیده اید که نیروها در دسته های بزرگ تقسیم بندی می شوند و این نکته باعث می شود کنترل کلی آن ها روان و کارآمد باشد؛ ولی نحوه طراحی مراحل OoW و تمرکز این بازی بر جنگ جهانی دوم عملا این نوع مدریت نیروها را غیر ممکن و دور از ذهن می سازد. سازندگن برای رفع این مشکل راهکاری انتخاب کرده اند که طی آن نیروهای مختلف با کمک هوشی مصنوعی بالای خود می توانند به صورت فردی یا گروهی کارهای خاصی را بدون دستور گرفتن از بازیباز انجام دهند. مثلا زمانی که یک سری از نیروهای پیاده نظام، توسط دشمن محاصره می شود؛ به صورت خودکار تصمیم می گیرند عقب نشینی کرده یا از امکانات محیط برای سنگرگیری بهره بگیرند. این مکانیسم شاید مشکل ذکر شده را برطرف کند؛ اما از سوی دیگر باعث می شود بازی بیش از حد ساده و بازیباز حتی بدون کنترل نیروهای خود نیز پیروز شود. البته لازم به ذکر است Wargame قول درجه سختی های بالاتری را نیز به طرفداران این سبک داده تا آن ها نیز بتوانند از این بازی لذت ببرند. اما این نکته نیز به خودی خود باعث می شود. مشکلات به وجود آید که با هم به بررسی آن ها می پردازیم. اگر زمانی که درجه سختی بازی بالا می رود. سیستم جدید هوش مصنوعی حذف نشود، بازی باز هم ساده خواهد بود و اگر حذف بشود، کنترل نیروهای فراوان موجود عملا غیرممکن می شود.
پس با یک نتیجه گیری ساده متوجه می شویم که زیاد بودن نیروها در هر صحنه می تواند بازیبازهای تازه کار را خوشحال کند؛ ولی برای کسانی که به صورت حرفه ای این سبک را دنبال می کنند، بسیار کودکانه و فاقد جذابیت خواهد بود.

World In Conflict یا Total War مساله این است!

همان طور که می ببینید OoW هویت مستقلی ندارد و میان ترکیبی که ساخته، سرگردان مانده است. روند کلی گیم پلی و طراحی ویژگی های آن بازیباز را به یاد World In Conflict می اندازد. این شباهت حتی مربوط به HUD بازی نیز می شود. در کنار این مطلب سازندگان گفته اند، نبردها همانند سری Total War خواهد بود؛ اما این نکته کاملا با روند کلی گیم پلی در تناقض است.

ظهور سینما در استراتژی

یکی از نکاتی که Wargame تاکید زیادی بر آن دارد. قابلیت جدیدی به نام دوربین سینمایی است. زمانی که بازیباز دوربین سینمایی را فعال می کند، کنترل دوربین و نیروها از اختیار او خارج شده و می توان صحنه هایی سینمایی که توسط بازی انتخاب شده و به نمایش در می آیند را تماشا کرد. تقریبا تنها قابلیت مفیدی که این المان برای OoW به ارمغان آورده، این است که بازیبازهای تازه کار زمانی که از نمای ایزومتریک بازی خسته شدند، می توانند دوربین سینمایی را فعال و صحنه های نبرد را مانند فیلم های سینمایی نگاه کنند. یکی از نکات جالبی که سازندگان به آن اشاره کرده اند هم سطح بودن این صحنه های سینمایی با فیلمی چون " نجات سرجوخه رایان" است. اما اگر تنها چند لحظه بازی را از این نما ببینید، کاملا متوجه می شوید که صحبت های سازندگان چیزی جز یک مانور تبلیغاتی نبوده است. این در حالی است که دیگر عناوین استراتژی تمام تلاش خود را به کار می گیرند چند لحظه بازی را از این نما ببینید، کاملا متوجه می شوید که صحبت های سازندگان چیزی جز یک مانور تبلیغاتی نبوده است. این در حالی است که دیگر عناوین استراتژی تمام تلاش خود را به کار می گیرند، تا بازیباز بین مراحل شاهد میان پرده های زیبا و طبیعی باشد، ولی Wargame نه تنها این کار را به خوبی انجام نداده؛ بلکه ایده جدیدش را نیز به خوبی در بازی نگنجانده است. از بخش های بصری که بگذریم باید به این نکته نیز اشاره کرد که این صحنه های سینمایی در اصل کنترل نیروها را از اختیار بازیباز خارج می کند و باز هم شاهد این مساله هستیم که کنترل نیروها در طول بازی با دقت لازم انجام نمی گیرد. یکی دیگر از المان هایی که در عناوین امروزی سبک استراتژی به عنوان یکی از اصول شناخته می شود، قابلیت حملات جانبی است که در ازای آن امتیازهای خاصی به بازیباز داده می شود. به نظر می رسد در OoW نیز از این قابلیت به خوبی استفاده شده و بازیباز می تواند در این بخش از حملات هوایی هم استفاده کند.
Wargame برای طراحی گرافیک OoW از موتور گرافیکی Flaming Engine استفاده کرده که پیش از این قدرت خود را در بازی Operation Bagration نشان داده بود. Wargame تمامی افکت های به کار رفته در بازی های استراتژی روز را مورد استفاده قرار داده و نتیجه کار چیزی از آب در آمده که چه در قسمت هنری و چه در بخش فنی نوید یک عنوان عالی را می دهد. مدل ها دارای جزییات زیادی هستند و این جزییات بالا حداقل می توانند به یکی از چندین قول سازندگان مبنی بر این که با زوم کردن دوربین، OoW حتی با بازی های سوم شخص نیز رقابت می کند، جامعه عمل بپوشاند.
در کل به نظر می رسد Wargame تمرکز خود را بیشتر بر بازیبازهای تاره کار و ناآشنا با این سبک گذاشته تا بتواند حداقل از لحاظ مالی موفقیت خوبی را کسب کند.
منبع: بازی رایانه شماره 31