هیپ، هوپ Hip-Hop-Dj
هزاران سال است که کره زمین در حال چرخیدن است. از بدو پیدایش انسان در روی زمین، همیشه با مصائب طبیعی مواجه بوده است، سیل، زلزله، گردباد، طوفان، آتش فشان و غیره. انسان برای حفظ کردن وجود خود، دائم در تلاش بود و با بهره بردن از طبیعت، از خود نگهداری می کرد.برای سیر کردن خود از شیر و گوشت حیوانات استفاده می کرد و چون به تنهایی عملی دشوار بود، در نتیجه به جمعی زندگی کردن رسید و آموخت که چگونه به شکل اجتماعی زندگی کند. در این ارتباط اولین تشکل انسانی شکل گرفت و نگارش تاریخ هم برگرفته از زندگی جمعی انسان است. این تشکل باعث شد که انسان ها بتوانند در مقابل مصیبت ها بیشتر خود را در امان نگه دارند.
بعد از جمعی زندگی کردن، به فکر داشتن سرپناه افتادند که غار اولین سرپناه انسان شد. تا این زمان مالک خصوصی وجود نداشت و کسی صاحب و مالک نبود.
در دوره پارینه سنگی، ابزار و آلاتی برای دفاع ساخته شد و تخصص کاری هم شکل گرفت و در همین ارتباط بعضی ها مالک خصوصی شدند. با شکل گرفتن مالک خصوصی، زمینه برده و برده داری گذاشته شد. آنانی که صاحب ابزار بودند، تعدادی را به خدمت می گرفتند. تاریخ انسانی به گونه ای دیگر رقم خورد و شکل ارباب و رعیت به ثبت تاریخ رسید.
کسانی که صاحب زمین بودند، دیگران را به خدمت گرفتند. این شرایط، جامعه را از فرم ساده و ابتدایی خود خارج ساخت و بروز اختلافات شدت یافت و تا زمان حال تاریخ را دربرگرفته است.
در زمان حال ما شاهد مبارزات روزافزون کارگر و کارفرما هستیم. هر دوره از تاریخ، نشانگر مبارزات انسان هایی است که تحت فشار اجتماعی قرار گرفته اند (برای نمونه: قیام برده ها).
انسان ابتدایی، مصیبت اول را پشت سر می گذاشت که مصیبت دوم بر او وارد شد.
مصیبت دوم با یک سیستم نادرست خاص شکل گرفت که خود زمینه ساز نابسامانی حاکمیت انسان بر انسان شد، اشکال مختلف، انسان های تحت ستم را به تخاصم واداشته است که دست به ناهنجاری های اجتماعی بزنند. همان طور که در مقابل مصیبت های طبیعی خود را حفظ کرد، تلاش می کند که مصیبت انسان بر انسان را به نوعی سامان بخشد و تا به امروز هم در مقابل آن ایستاده است.
شکل گرفتن هیپ - هوپ مشخصه زور و فشار طبقه خاصی است بر انسان های تحت ستم قرن بیستم که در منطقه ای خاص (آمریکا) قد علم کرده است. این جوانان ستم دیده یاغی شدند - با نگاهی به چرخش تاریخی و با دیدگاه امروزی قرن 20 - خواستند جهان را متوجه خود کنند و تهاجم خود را با نگرشی نو بروز دادند اما چگونه؟
تا قبل از 1910 اغلب سیاهان در جنوب آمریکا زندگی می کردند و معمولاً شغل خاصی نداشتند. با گسترش یافتن کارخانه ها در شمال آمریکا، مهاجرت وسیعی به شهرهای بزرگ شمال آغاز شد که بیشتر مردمان آن سیاه پوست بودند. اما سفیدها با ذهنیت تبعیض نژادی (1) به مهاجرت سیاهان روی خوش نشان ندادند، چون سرزمین را از آن خود می دانستند. به همین دلیل نابسامانی های اجتماعی بیشتر شد و درگیری به اوج خود رسید. سیاهان فقیر در گتو (2) بیشتر مورد تهاجم قرار گرفتند و دائماً اوج تهاجم سفید بر سیاه افزوده شد و تا به امروز هم جریان دارد. در درون گتو - آن طور که امروزه هم مشهود است - فقر حاکم بوده است و در نتیجه برای سرکوبی آنها اقدام می کنند که در نتیجه اولین گروه تبهکاران در آنجا شکل می گیرد، به این شکل:
بعد از 1910 در طول پنجاه سال بعدی دسته های دوستانه مختلفی در کنار هم گرد آمدند و گهگاه با یکدیگر زد و خوردی هم داشتند!
در دهه 60 سیاهان قدرت بیشتری به دست آوردند و اولین گروه تبهکاران، با عنوان بلاک پاور (3) یا نیروی سیاه در درون آن شکل گرفت و آنها با تمام نیرو برای حفاظت خود دست به مقابله زدند. در این زد و خورد به کار بردن چاقو و حتی اسلحه برای دفاع شخصی، مرسوم شد و همین موجب شد که بر اثر عادت در مقابل زور هم ایستادگی کنند.
روی کره زمین تعدادی از انسان ها خود را با بیان فرهنگی مسلح می کنند و تجربه های درون جامعه را با اشکال و بیان فرهنگی خود ابراز می دارند و کوشش می کنند که ذهنیت فرهنگی خود را به جهان عرضه کنند:
شخصی می نویسد، دیگری رسم می کند، آن دیگری تئاتر بازی می کند و حتی مجسمه می سازد و... اما بعضی ها هم از تیغ بُرنده موسیقی بهره می برند، چون تأثیرپذیری، تأثیرگذاردن موسیقی به خصوص در این زمان بر همگان روشن شده است. در موسیقی کلاسیک آثار و نمونه های بسیاری یافت می شود. حتی بعد از جنگ جهانی دوم تأثیر موسیقی جاز بر موسیقی و موسیقی دانان کلاسیک و جهانی شدن آن کاملاً بارز است. چنانچه موسیقی راک - پاپ که امروزه به تمام جهان راه یافته است و بسیاری از کشورهای سفید و سیاه پوست از آن متأثر شده اند و بهره می برند، اما این شانس برای یک نویسنده، شاعر یا نقاش کمتر اتفاق افتاده است، اگرچه شاندر پتوفی به عنوان یک شاعر شهرت جهانی به دست آورد و شاید بتوان نمونه های دیگری را هم یافت و... اما موسیقی جایگاه دیگری دارد.
ویکتور خارا، نوازنده گیتار، شاعر و خواننده بود که با موسیقی خود، منتقد حکومت شد و حکومت برای خاموش کردن صدای او، ابتدا انگشتان او را خرد کردند و بعد مجبور شدند که زبان او را از حلقومش بیرون بکشد. در عرصه موسیقی نمونه های زیادی از این دست داریم.
از این دست قصه های تلخ در بسیاری از جریان های فرهنگی دیده می شود، مانند پیکاسو و یا سالوادور دالی که از دیکتاتوری اسپانیا به تنگ آمده بودند یا ویکتور هوگو که به نابسامانی شرایط اجتماعی فرانسه معترض بود و... همین طور نمونه هایی در سرزمین خودمان وجود دارد که این شعر وحشی بافقی، نمایانگر مشتی از خروار است.
زندگی قصه تلخی ست که از آغازش
بس که آزرده شدم چشم به پایان دارم
و یا بقول شاعر شوریده حال معاصر:
در دیاری که در آن نیست کسی یار کسی
کاش یارب که نیافتد به کسی کار کسی
(شهریار)
و یا شعر دیگری:
ناله پنداشت که در سینه ما جا تنگست
رفت و برگشت سراسیمه که دنیا تنگست
(بهادر یگانه)
به هر حال، بچه های گتو خود را با موسیقی مسلح کردند تا در عرصه های جهانی سهمی داشته باشند و زبان و فریاد در سینه نهفته میلیون ها انسان تحت ستم را به گوش جهانیان برسانند.
به این ترتیب میلیون ها جوان تحت فشار روی کره زمین، این واکنش را با رضایت کامل پذیرفتند و خود را مقاوم ساخته تا بتوانند نظر خود را ابراز دهند. جالب توجه است که وسایل ارتباط جمعی به این واکنش بی اعتنا بودند، اما سرانجام فرزندان اواخر قرن بیستم به اجبار و ناخواسته وسایل ارتباط جمعی را وادار به قبول و پذیرش نظریه خود کردند. ایستگاه های تلویزیونی، رادیویی، مطبوعاتی و حتی اینترنت، به دنبال یافتن پاسخی برای این سؤال بودند که دیدگاه آنها چیست و به دنبال چه هستند؟
آنها به رغم روند متداول جامعه که قوانین آن با تفکر خاص سیاسی نظم گرفته است و علیه ستم دیدگان، چوب و چماق به کار می گرفته اند، حرکت خود را این گونه آغاز کردند: آن طور که می خواهی بپوش، آنچه می خواهی بگو، آزاد باش و زندگی را با شرایط امور خود بگذران و این دیدگاه بچه های زیر ستم گتو (Ghetto) شد و شکل عمومی به خود گرفت.
اما این دیدگاه چیست؟ چیست که آخرین نسل هزاران سال زندگی انسانی امروزه به آن می اندیشد و در پس به دست آوردن جام پیروزی آن است. آیا یک نیروی مجهول است یا یک بیماری ریشه دار و یا آزمایش در سرزمین مافیا - که کنترل از دست داده و انسانی بی توجه است. در پی آنچه نهفته است؟
در طول سال های گذشته به خصوص چند سال گذشته - مهاجرت انسان های اقوام مختلف از تمام جهان به شهرهای بزرگ آمریکا اتفاق افتاد و فرهنگ های مختلفی در آنجا شکل گرفت. اما فرهنگ سیاه ریشه عمیق تری دارد، آنها آزادانه کوچ نکردند، بلکه به عنوان برده به این سرزمین آورده شدند، با توجه به اینکه دوران برده داری در دوران اولیه تاریخ رقم خورده است، آمریکا فراموش کرده است که برده و برده داری مربوط به چه دوره ای از تاریخ است. بنابراین سیاه امروزی فریاد می زند تا این اتفاق تاریخی به دست فراموشی سپرده نشود آنها با کلام موسیقی و تأثیر شگرف آن به خوبی آشنا هستند، موسیقی جاز همه گیر شد، پاپ - راک جهانی شد و حال هیپ - هوپ، زبان جدید آنان است.
سرانجام هیپ - هوپ به نقطه عطفی برای جوانان ستم دیده ابتدای قرن 21 بدل شد. ذهنیت اولیه هیپ - هوپ ریشه در زمان های بسیار گذشته دارد. حتی به دوره پارینه سنگی و زمان برنز باز می گردد و مایه اصلی آن از نقاشی های درون غارهاست که انسان های اولیه رسم کردند. چنانچه در جنگ دوم جهانی در اتریش و شهر مونیخ آلمان گروه سیاسی با عنوان رز سفید (4) (Weisse Rose) شکل گرفت. آنها شابلون هایی درست کردند و نظریه مخالف خود را بر روی دیوارهای خیابان نوشتند. حتی مردی به نام کیل روی (Kill Roy) در این زمان (دهه 1940، پایان جنگ سال 1945) به هر جایی که می رفت نام خود را روی دیوارها می نوشت و پلیس نمی توانست سرنخی برای یافتن او به دست آورد. از سال 1950 گروه هایی (گنگ) شکل گرفت که اغلب متشکل از جوانان بود و به قول معروف دائم به دنبال دردسر می گشتند. به عبارتی می خواستند با زور در مقابل زورگویی اجتماعی بایستند. این گروه ها هر کدام جداگانه، مرز و محدوده ای برای خود در نظر گرفتند که فیلم «داستان وست ساید» نمونه ای از زندگی آنهاست. این شکل گروهی در تمام شهرهای بزرگ دنیا مثل مسکو، آمریکا... تشکیل شد. (5) در زمان حال هم بسیاری از مناطق مثل لوس آنجلس (وست کوسته) آمریکا و آمریکای جنوبی هم این گروه ها وجود دارد.
با فعالیت پیگیر این گروه ها، وسایل ارتباط جمعی را وادار به پذیرش کردند و چون همه گیر شد، لئونارد برنشتاین (رهبر ارکستر فیلارمونیک آمریکا) موسیقی فیلم داستان وست سایت را ساخت که در میان عام و خاص، شهره شد.
در سال 1961، فیلم رمئو و ژولیت ساخته شد که موضوع را با گروه های مخالف همراه با رقص به تصویر کشید. به عبارتی این تصاویر ذهنیت برک دانس (Break Dance) را عینیت بخشید، چنانچه نقاشی داخل غارها زمینه نوشته ها و گرافیک های دیوار زمان حال گردید.
(نمونه دیگر مبارزه برده ها که همراه با رقص و حرکت بود و نمایی از جنگ را داشت و الگوی برک دانس است، البته این تفسیر زمان حال است که با گذشته مقایسه می شود) کاپوئیرا (6) (Capoeira) هم نمونه دیگری در برزیل است.
در دهات غرب آفریقا در دوران گذشته همه دور آتش جمع می شدند و رئیس قبیله از وضعیت دنیا که بر آن آگاهی داشت می گفت. آنچه او به زبان می آورد، قافیه دار بود (مثل نقالی خودمان). حتی امروزه هم کتاب بچه ها هم موزون نوشته می شود. در دهه 1940 لویی آرمسترانگ یک تکنیک ساز و آواز را ارائه داد که اصوات در میزان ها دارای اکسنت شد و هر سیلاب یک لغت را با ساز به صدا درآورد.
این نمونه ها در شکل گیری فرم هیپ - هوپ تأثیرگذار بودند. امروزه هیپ - هوپ را به چهار نوع تقسیم می کنند: رَپ - برک دانس - Djing-Writing
هیپ - هوپ یک جریان تغییر یافته در موسیقی گذشته است و دارای مشخصه خاصی است. این لغت در آفریقا به معنی جهیدن و پریدن به کار می رفت ولی تاریخچه آن کاملاً مستند نیست، فقط براساس نقل قول های مردمی که با آن آشنا بودند تنظیم شده است. این تفکر زمینه ساز موسیقی این دوره شد.
پدیده هیپ - هوپ به عنوان حرکتی در مقابل زور و ستم در جهان است و این حرکت خارج از ذهنیت سفیدپوستان بود و سیاه پوستان با این اندیشه، محتوای موسیقی جدیدی را شکل دادند. این فرهنگ جوان، در اواخر دهه 1960 قرن بیستم با مسائل سیاسی در شهرهای بزرگ ترکیب شد. محتوای آن عدم توازن اجتماعی، ناموزون بودن تحکم انسان بر انسان، تبعیض نژادی (راسیسم)، زورگویی، برخورد نادرست اجتماعی و غیر انسانی بود که فضای سیاسی و اجتماعی آمریکا را دربرگرفته بود. همین شرایط نادرست، ناقوس تولد تفکری جدید را به نام هیپ - هوپ در شهر نیویورک به صدا درآورد، شهری با تضاد اجتماعی، روابط ناقص اجتماعی که در درون این نابسامانی فرهنگ نویی ریشه دواند و زندگی نوینی را خواستار شد.
هیپ - هوپ یک حرکت فرهنگی و به عبارتی فرمی است جدید که بسیاری از انسان های تحت فشار جذب این فرهنگ شده و یا خواهند شد.
تقریباً در تمام دنیا وسایل ارتباط جمعی تحت نظر حکومت و دولت اداره می شود و به این دلیل هر تفکر خارج از سیستم حکومت به آن راه ندارد. هیپ - هوپ، قصد ثبت این جریان فرهنگی را داشت، اما در رسانه ها راهی نداشت و به جای قلم و مداد از اسپری و به جای دفتر و کاغذ از دیوارهای خیابان استفاده برد (7).
به خصوص عمل Writing (= نوشتن با اسپری) بر در و دیوار و Graffiti (= مصور کردن ایده های خود،) راهکاری برای پیشبرد هیپ - هوپ شد.
با گذشته زمان، این تفکر، به این نتیجه رسید که گفت و گوی خود را در معرض قضاوت عام بگذارد، به طوری که کسی متوجه نشود و لغتی تحت عنوان اسلنگ (Slang) برای این منظور در نظر گرفتند. به عبارتی کسی متوجه صحبت آنها در خیابان های پر تردد نشود. آنها برای این تفکر دو حالت را در نظر داشتند: تغییر نام - تغییر مفهوم برای مثال (8):
Ey Yohome ya betta plip shit up to tha muthaphunkin، funk side
ای، رفیق، بهتره بری به طرف اون ماشین و در اون گُه دونی رو ببندی.
در آمریکا زبان اسلانگ را هر سیاهی به کار نبرد، فقط بخشی از سیاهان از آن استفاده کردند و توانستند آن را برای تغییر گفتار خود به کار گیرند. رسانه های گروهی در گسترش فرهنگ هیپ - هوپ رل مهمی بازی کردند، به این گونه که با تبلیغات منفی کارهای را ارائه دادند که به اثبات برسانند این حرکت جدید یک عمل غیر قانوی و حتی دارای بار جنایی است در نتیجه این واکنش منفی، باعث شهرت بیشتر آنان شد.
دی جی کول هرک با کشف میکس (9) جدید، فرمی را عرضه کرد که همراه با برک (10) بیت بود و زمینه ساز برک دانس شد. او در یک پارتی سیاهان در نیویورک - فستیوال در هوای آزاد - بیت (11) خود را اجرا کرد، کلمات موسیقی او بسیار کوتاه بود. کلمات قصار همراه با بیت هماهنگ شد و در ارتباط با قافیه عرضه شد و همین کار زمینه ساز موسیقی رپ بود.
بچه های برونکس (گتو) در قلب نیویورک، واکسن ویروس هیپ - هوپ را حدود بیست و پنج سال به مردم تزریق کردند. تکنیک جدید آنها توسط دی جی کول هرک ابداع شد که او صدای دو صفحه را که روی دستگاه پخش می شد، با هم ترکیب کرد و به این ترتیب، برک بیت تولد یافت.
او اولین شخصی بود که هیپ - هوپ را به جهانیان شناساند. او در بلاک پارتی سخنرانی کرد و همین امر مخالفت برخی را برانگیخت و در مقابل او جبهه گرفتند. کارهای او پیام صلح و دوستی را به همراه داشت، به خصوص برای آزاد ساختن بچه هایی که در حصار فعالیت می کردند. عرضه کارهای او زمینه ساز موسیقی رپ گردید، اما رپ مفهوم دیگری غیر از هیپ - هوپ به خود گرفت، اگرچه پیام هیپ - هوپ سازندگی بود، اما رپ از بدو شروع به مسائل اقتصادی می اندیشید.
تا این زمان، فعالیت بچه ها برای شناساندن هیپ - هوپ به جامعه بود ولی بعدها، شناخته شدند و امروزه صدها هیپ - هوپ مانند یک سرمایه دار بزرگ زندگی می گذرانند! هیپ - وپ در حومه هر مثل یک جزیره متروک بود که کشف شد و دریای اطراف آن از وجود آن بی اطلاع بود، اما در دهه 1970 همه چیز آن چنان تغییر کرد که آوازه این جزیره متروک تمام قاره را دربرگرفت. در سال 1980 با تغییر نسل، بچه های نسل جدید بر انگیزه رشد اقتصادی متمرکز شدند و صفحه هایی از موسیقی را روانه بازار ساختند به خصوص این سال، سالی پر بار برای بچه های رپ به شمار آمد که در حومه شهر و در نهایت فقر و گوشه خیابان ها زندگی می کردند به این وسیله، احوالات خود را مطرح کردند.
از سال 1982 صفحه هایی از مؤسسه های مختلف به بازار عرضه شد که محتوای آن متن های سیاسی و شکوه آمیز بود. این هم برای هیپ - هوپ سال پرباری بود و آنها موقعیت خود را در جهان به اثبات رساندند. در همین راستا زمینه مسافرت برای کنسرت آنها به نقاط مختلف فراهم شد.
هیپ - هوپ ها با تمرکز بر کارهای جدید خود، ریتم موسیقی خود را بر کار سوار کردند که در نتیجه، مردم توجه بیشتری به کار آنان نشان دادند. موسیقی رپ هم با مایه گرفتن از آن، مسائل خود را به شکل دیگری عرضه کرد. اسلحه، زور، مواد مخدر و سکس، (ناگفته نماند که وسایل ارتباط جمعی در بزرگ نمایی آن بی تقصیر نبود). رپ با فرمی جدید ظاهر شد و متن آنها بر سر زبان ها افتاد. ریتم آنها به نحوی بود که به طور دائم در پایه می کوبید. کار آنها توهین آمیز بود، ولی بعضی از آنها کوشش داشتند که جلودار این حرکت باشند. با این وصف بسیاری از طرفداران خود را از دست دادند. در غرب آمریکا هم گروه هایی ظاهر شدند تحت عنوان «گانگستر رپ» (N. W. A) و متن کار آنها، اسلحه، زور و مواد مخدر و اشاعه روحیه آدمکشی بود. در این راستا اولین باند آلمانی هم به شهرت بین المللی دست یافت تحت عنوان Fantastisch Vier. زبان آلمانی خشونت بیشتری به نسبت زبان آمریکایی و فرانسه داشت و به همین دلیل از آن استفاده کردند! بنابراین می شود گفت که فرهنگ هیپ - هوپ در آمریکا شکل گرفت، بعد به تمام کشورهای اروپایی راه یافت و حتی از اروپا هم فراتر رفت.
رپ Rap=Mcing
رپ (شعر - ریتم) MCs=Master of Ceremonyبا گسترش وسایل ارتباط جمعی، جهان به یک دهکده جهانی تبدیل شد و روابط انسانی شکل وسیع تر و پیچیده تری یافت. به طور مثال، در تاریخ معاصر، پاتریس لومومبا با کودتای نظامی موسی چومبه، جان خود را از دست داد و اخبار آن از آفریقا به سرتاسر دنیا مخابره شد.
با کودتای پینوشه در آمریکای جنوبی سیاستمدار محبوب دیگری به نام سالوادور آلنده جان در کف گذارد و تا آخرین نفس بر عقاید خود پا فشارد. خبر به تمام جهان رسید و میلیون ها نفر اشک ریختند. همین طور چه گوارا محبوب دیگری از آمریکای جنوبی جان در کف گذارد و تا آخرین نفس به مبارزه خود ادامه داد. امروزه زندگی انسانی که میراث گذشتگان است تغییر یافته است و عده ای فقیر، اکثریت جامعه را تشکیل می دهند و عده کمی سرمایه دار، اقلیتی را در جهان شکل داده اند. انسان های فقیر بیلیونی دور از هم زندگی می کنند ولی با مصائب و مشکلات یکدیگر آشنا هستند و با یکدیگر حس مشترک دارند.
حال فرهنگ و هنر از طریق این وسایل به تمام جهان مخابره می شود و این وسایل تعیین می کنند که چه نوع فرهنگ و هنری مخابره شود. در این میان هیپ - هوپ از آن سر کره زمین به ما می رسد و ما را در فهم مقاصد خود شریک می کند.
رپ یا آواز صحبتی به نوعی در فرهنگ هیپ - هوپ شکل گرفت و آنها احساس، تفکر، آرزوها و تخیل خود را در قالب قافیه عرضه کردند، البته در شکل گیری فرهنگ اولیه هم نمونه هایی داریم و می توانیم به آن اشاره کنیم: به طور مثال، ساختن اشعار با اوزان و قافیه تأثیر شگرفی بر عموم مردم می گذارد.
دوران کلاسیک اروپا افراد فرهنگی (شیلر - گوته) که به قصرها رفت و آمد داشتند مطالب خود را در قالب شعری می سرودند امروزه هم کلام پند آمیز در جامعه متداول است و حتی در دروس ادبی هم به گونه وظیفه انجام می شود.
همچنان می توان به اشعار گوناگون قافیه دار و موزون برای بچه ها، سرود و تصانیف، اشعار برده ها، زندانیان، اشعار نظامی و مارش گونه و غیره اشاره داشت که امروزه نوع دیگری تحت عنوان رپ مطرح شده است.
گفتار ریتم دار (نثر مسجع) در آفریقا متداول بود که امروزه در قالب رپ مطرح است، موسیقی رپ با مایه گرفتن از موسیقی های موجود، تا حدودی قدیمی تر است و به این شکل فرم خود را به دست آورد. موسیقی گاسپل (12)، جاز (13)، سُول (14)، توآستر (15)، هیچ یک از این فرم ها در ارتباط با رپ نیستند، چون قبلاً شکل گرفته بودند، اما دست مایه موسیقی رپ شدند.
رپ امروزه در آمریکا (آفرو آمریکا) و در آخر این سده شکل گرفت، اما ریشه در صدها سال فرهنگ سیاه دارد. حتی آفرو آمریکایی ها فرهنگ فحاشی و ناسزایی را که ریشه در فرهنگ آنها داشت، در این دوره به کار بردند و لغت Sounding که نشانی از قدرت جنس مذکر است، ظاهر ساختند و این چیزی بود که در مقابل توهین و تهاجم و تحقیر انباشته شده، زیر عنوان رپ آشکار شد.
رپ در واقع آواز در قالب گفت و گوست و بخشی از فرهنگ هیپ - هوپ است. به عبارتی مفهوم رپ موزیک همان هیپ - هوپ موزیک است. اما رپ امروزه تا حدود زیادی از ریشه خود جدا شده و با استیل های موسیقی دیگر مثل Nu Metal، Cross over، Euro dance، Pop پیوند خورده است.
در دهه 1950 قرن بیستم یک روش با عنوان Doo Woop در فرهنگ جوانان شکل گرفت که به فرهنگ هیپ - هوپ نزدیک بود. به این شکل که جوانان در گوشه ای از خیابان یا کوچه و یا راهروی یک خانه دور هم جمع می شدند و می خواندند (مثل علاقه مندانی که در ورزشگاه شعار گونه می خوانند.) بازار فروش دو ووپ، قربانی نظام بازرگانی نادرست گردید و با همان سرعت که ظاهر شده بود، محو شد. بچه های رپ هم به همین روش کار خود را شروع کردند، همکلاسی ها و یا دوستان به شکل گروهی دور هم جمع می شدند و تکه های مختلف رپ را می خواندند.
در واقع رپ منطقی Toasting بود که ریشه آن از جامائیکا (Jamaika) است، اگرچه کار آنها در به کار بردن قافیه های خسته کننده بود، اما گاهی تفریحی و حتی گاهی خشونت را در برداشت، ولی اساس آن تفریح و لذت بود. در ابتدا آنچه در قالب رپ شکل گرفت، اشعار با محتوای آفرو آمریکایی بود و ریشه مذهبی داشت که خارج از Sounding Gehrt بود. این کار اساس Soul Rap شد و در ابتدای دهه 1970 بسیار نو جلوه کرد.
در اواخر دهه 1970 یک بلاک پارتی به عنوان تجلیلی از آن برگزار شد و کول هرک (Kool DjHerc) مجری رپ شد و از کلمات قصار بهره برد، به این ترتیب MCs الگو شد.
در سال 1980 تا حدودی کاری به بازار عرضه شد و نسبتاً وضعیت آشفته ای داشت. به این علت که اغلب رپ ها روی چشم و هم چشمی که در یک محدوده زندگی می کردند، کار را عرضه کردند، به عبارتی عرضه کار از روی تعقل و استعداد نبود. به همین دلیل این کارها برای شنوندگان هم ایجاد ابهام می کرد، با این وجود، اگر تمام کارهای عرضه شده مناسب نبود، اما روحیه آن جدید و سر حال بود.
در اواخر دهه 1980 گروه های دیگری ظاهر شدند و کار آنها فرم های درونی تری داشت که به شکل رپ عرضه شد. در اواسط دهه 90 راه این گروه ها به غرب باز شد و زمینه اقتصادی مثبتی برای رشد آن هموار گردید. در سپتامبر 1996 و مارس 1997 دو گروه رپ در مقابل هم قرار گرفتند و نتیجه آن تقابل، جان دو انسان را گرفت.
در اول دهه قرن 21 تکنیک کار آنها رشد بیشتری کرد و موسیقی آنها منطقی تر شد، به این شکل که آواز در میزان های موسیقی تقسیم بندی شد و سازهای ریتمی خیلی جدی تر به کار برده شد و حتی سیلاب های اشعار با ساز بندی هماهنگ شد.
جالب توجه است که بیجیز (Bee Gees) که گروهی قدیمی تر و شناخته شده بود، از هیپ - هوپ بهره گرفت و کارهایی به بازار عرضه کرد.
رپ از این زمان به بعد به شهرت و موفقیت رسید و تمام مناطق جهان (Welt-Chart) را در تصرف خود درآورد و به عبارتی در جدول جهانی قرار گرفت.
برک دانس (Break Dance) = (B-Boying)
نیویورک سیتی مرکز موسیقی رپ شد. برک دانس و گرافیک روی دیوارها از آنجا شروع شد و در اوایل دهه 1970 در ساحل غرب، بوگی الکتریکی (16) هم شکل گرفت. این فرم به عکس فرم مورد استفاده مایکل جاکسون بود که بارها حرکت ربات گونه خود را در جوانی برای اجرای تلویزیونی به عنوان مکانیکال دانس به کار برده بود (Jackson-Five-Hits). بوگی یک پانتومیم دو نفره است که توسط Schields & yarnell بارها در کنار خیابان سانفرانسیسکو اجرا می کردند.زمان زیادی طول نکشید که حرکت آن دو مورد توجه تلویزیون قرار گرفت. رقص ربات به کار مفرحی برای نوجوانان تبدیل شد و در سال 1977 یک گروه در هارلم آمریکا، رقص Pop-Locker را پایه گذاردند.
بچه های برک دانس در ابتدا در مقابل آن گروه (Poppern & Lockern) به اجرا نشستند. باید اشاره شود این مراسم نه تنها در خیابان، رستوران و دیسکوها انجام می شد، بلکه حتی در تلویزیون آلمان هم ظاهر شد. جیمز براون هم رقص های دیگری را در کار خود وارد کرد، اما فیلم های مایکل جاکسون شهرت زیادی به دست آورد و از Bogie Electric هم رقص Floats مایه گرفت. فرمی که امروزه برک دانس نامیده می شود. (Popping-Locking و یا B.Boying) در انواع رقص های دیگر انعکاس داشت، اما از لحاظ تکنیک از آنها جلوتر است. به دلیل آنکه خود را با زمان الکترونیک هم گام کرده است. این بچه ها (Kiddies) را باید پیشروی رقص دانست چون حرکت آنها، یک حرکت طبیعی است و نباید با شکل هنری و یا تفکر جدی مقایسه شود و در واقع باید آن را مناسب خود آنها دانست.
تلویزیون با پخش بعضی از برنامه ها بر حرکات جدید تأثیر گذاشت. برای مثال: یک فیگور کارتون Rerun و یا What's Happening یک الگو برای ایده اصلی locks شد، مثال دیگر فیلم شادی است به نام Teve Martin که الهام بخش King-Tutstyle گردید.
سال پُر موفقیت برک دانس 1983-1984 بود، آنچه که باور نداشتند این بود که ناگهان سر از بلوک شرق درآورد (کشورهای کمونیستی) و در بین جوانان و فرهنگ سراها مطرح شود و از آنها تقلید کنند!
B.Boys= بچه های برک دانس، سالن تئاتر را برای اجرای قطعات خود رزرو می کردند. فیلم مستند و فیلم هایی ساخته شد که مربوط به تم کاری آنها بود و در هر گوشه جهان به نمایش درآمد. تبلیغات برای آنها زیاد بود، به شکلی که آنها بر سر زبان ها افتاده بودند و خودشان به این باور نرسیده بودند که می شود از راه هنر به ثروت رسید!
در شروع دهه 1990 وسایل ارتباط جمعی نسبت به آنها بی اعتناتر شدند و آنها، این تم بسیار جذاب را به همان حال به پیش بردند، بدون اینکه شکل جدیدی از آن عرضه کنند.
بسیاری از جوانان آرزومند به تقلید از بچه های برک دانس، با کفش ورزشی و کلاه کج بر سر در انتظار یک حرکت جدید نشستند. با این وجود در حدود 1997، 1998، موج رقص های جدید به جهان سرازیر شد.
دیوار نویسی یا گرافیک Grafiti-writing
قبل از مطرح شدن و موفق گشتن هیپ - هوپ، نوشتار به کمک می آید و زمینه های ایجاد فرهنگ هیپ - هوپ فراهم می شود. در ابتدا نوشتن روی دیوار غیر قانونی بود، به این جهت نمی توانست مثل هیپ - هوپ و رپ (B.Boying-MCing) شکل فرهنگ درستی به خود بگیرد. اما در دهه 1980 شکل درست تری به خود گرفت. از آن گذشته مکان های نوشتن در محله های عمومی بسیار محدود بود و آنهایی که نقش داشتند، غالباً بدون نام و نشان می ماندند. ایده اصلی نوشتن، تبلیغ نام خود بود.گزارش دادن در مورد عمل اولیه آنها کمی دشوارست و فقط به طور ناقص به بعضی از مسائل استناد می شود. نوشتن روی دیوار حتی به شکل نارسا، الگویی برای شناساندن خود شد. در حقیقت نوشتن در شهر نیویورک تولد یافت، اما در همین زمان در شهرهای دیگر هم - مثل فیلادلفیا - به این کار دست زدند. البته قبل از شروع نوشتن با استفاده از گرافیک و تبلیغ در جراید به آن اشاره کردند، اگرچه زمان شروع گرافیک هم نامشخص است، اما شروع نوشتن پیش از آغاز گرافیک است.
در سال 1968 جوانان در نیویورک شروع به نوشتن نام خود کردند. و به زودی شکل مشخصی به آن بخشیدند، نام های مهم در این زمان تحت عناوین Julio، 144 coco 183 Taki، 149 Stay high، 204 خوانده می شد.
در این زمان متداول بود که بعد از نام خود شماره ای هم اضافه کنند، به طوری که به عنوان یک مشخصه برای نوشتن به کار رود. معمولاً این نوشته ها، شماره های یک خیابان و یا شماره یک منزل بود که تا به امروز هم رواج دارد.
گروهی که این شماره ها را می آوردند، می خواستند منطقه خود را با نام خود مرزبندی کنند و این عمل برای آنها عادی شده بود، اما ناگهان، توجه بعضی از جوانانی که به شکل گروه متشکل شده بودند، جلب شد و آنها هم نام خود را بر روی دیوارها حک کردند.
در تابستان 1971 در نیویورک تایمز مصاحبه ای با 183 Taki یونانی صورت گرفت، البته بار اول نبود که موضوع یک مصاحبه برای عموم، جذابیت داشته باشد اما جذابیت آن بیشتر به شکل تصویری و برای جوانان بود و آنان توانستند از این مصاحبه تقلید کنند. اغلب کسانی که (نوشتن اولین نسل از مانهاتان، برونکس و بروکلین بود) و تا این زمان نوشتن همگانی نشده بود، اما چند سال بعد وسط شهر نیویورک پوشیده از نوشته شد. نوشته ها در تمام منطقه با اسپری: Lee 163 d 2 Phase بود.
آنهایی که می نوشتند، به زودی متوجه شدند که نوشتن نام خود به تنهایی نمی تواند عموم را جلب کند و باید به نوعی برای آن جذابیت ایجاد کنند. نوشتن به این شکل ایجاد می شد Hulk، Joe، 182 Joe. 2 Kool Herk، Phase، 127 Stay High، tree 62 Babara، 2 Fuz، Hitler، 163 و غیره در اوایل دهه 1970 شکل گرفت. بعد از به کار بردن قوطی اسپری به این فکر رسیدند که حروف الفبا را درشت تر کنند و روی الفبا سایه بیندازند و به عبارتی نوشته ای را طراحی کنند که بهتر و با ارزش تر نمایان شود. به این ترتیب نوشتن شروع به رشد کرد و امروزه شاهد نتیجه آن هستیم. در همان ابتدا به سیستم نقلیه عمومی توجه کردند و به خصوص به ترن که به عنوان دیوارهای متحرک مورد استفاده قرار می گیرد. در سال 1972 اولین تابلوی تبلیغاتی را در شهر نصب کردند، اما در گذشته آنها را در اطراف شهر به شکل تابلو (Panel) به کار می بردند.
در سال 1974 بچه های نیویورک با مالکان ترانسپورت MTA صحبت کردند تا بتوانند قطارها را به طور سیستماتیک نقاشی کنند، با این وجود، تا دهه 1980 موقعیتی به دست نیاوردند. در همین زمان، اولین کتاب با تم نوشتن به بازار آمد که البته آن هم موفق نبود، چون روزانه در گوشه و کنار مطالبی نوشته می شد. این کتاب هم به ندرت شناخت درستی در مورد نوشتن ارائه می کرد.
مهم ترین کار گرافیکی را انجمنی مثل NOGA و یا اتحادیه گرافیک انجام می دادند. تا اواخر دهه 1970 هیپ - هوپ در وضعیت عمومی باقی ماند و نوشتن هم در بعضی از شهرهای بزرگ آمریکا محدود بود. در دهه 1981 نوشتن در دست صحنه سازان هنری افتاد و به گالری ها راه گشود. در این زمان نوشتن در نیویورک به اوج خود رسید و اولین نشریه گرافیک چاپ شد، نتیجه آن رشد، نوشتن با هیپ - هوپ در ساحل غرب آمریکا و به خصوص اروپا بود. در اروپا هم در اواخر دهه 1970 اولین نوشته ظاهر شد و در سال های موفق بعدی به فرهنگ جوانان راه یافت که به عنوان مبارزه فردی محسوب نمی شد.
مرکز اولین نوشتار دارای مفهوم در اروپا، هلند، پاریس، لندن، کوپنهاگ و استکهلم بود. در آلمان به خصوص مونیخ و محدوده رود راین هم به این راه پیوستند. نوشتاری مثل Loomit، Gawki، Gor، Bando، Mode 2 که با صحنه های بین المللی گره خوردند. حدود اواخر دهه 1980 نوشتن در نیویورک با قدرت تمام مورد تعقیب و منع قانونی قرار گرفت و به ناچار بسیاری از بچه های نسل اول از گالری ها سر در آوردند. به این ترتیب شهر نیویورک از نوشته ها پاک شد. صحنه های نوشتن کم کم به زیرزمین های کوچک رفت و از همین زمان این صحنه ها به اروپا منتقل گردید و در اروپا هم بسیاری در این راه موقعیتی به دست آوردند.
در دهه 90 بعد از اینکه بلوک شرق (ممالک کمونیستی) جنگ سرد را باخت (17) نوشتن در این ممالک به یک اپیدمی بدل شد. از این زمان نوشتن در نیویورک توسط توریست ها که از اروپا برای گردش آمده بودند، انجام می شد. در بسیاری از کشورها استیل های مختلفی در گرافیک رشد کرد و صحنه های گرافیک برجسته تر و پُر حرارت تر می شدند. با این وجود در همه جای دنیا این کار یک عمل غیر قانونی محسوب می شد. با این اوصاف هنور هم مهم ترین MCs و DJs متعلق به آمریکا هستند همراه و با همین تبلیغات در و پیکر به کار می روند.
برای شناخت مشخص هیپ - هوپ به طور فشرده مطالبی می آوریم.
بر اثر زور و فشار سیستم حکومتی، گروه های مختلفی شکل گرفت که متشکل از بچه های گتو و آمریکای لاتین بود و آنها گاهی اعمال خطرناکی انجام می دادند.
بین دهه 1980 تا 1970 آفریقا با مباآتاآ موسیقی خود را (DJ) شکل را که در واقع با عنوان هیپ - هوپ ظاهر گشت. عناوین اصلی و ماتریال کاربرد آنها، رقص، رپ، گرافیک بود که برای تفریح از آن استفاده می کردند. ساختار اولیه آنها با عنوان True School یا old School شکل گرفت و بعد از مطرح کردن و عرضه موسیقی خود نام New School بر آن نهادند که کار خود را جدا از مکتب قدیمی عرضه می کردند. این دو مکتب (تحت عنوان School) در فرهنگ هیپ - هوپ مهم است چون دارای دو محتوای اولیه و ثانویه می شود.
با مباآتاآ و دوست او آفریقا اسلام هر دو مسلمان بودند و در سال 1976 تشکیلاتی با عنوان Nation Zulu را به همراه چهل هزار نفر شکل دادند. قبل از شروع کار موسیقی بامباآتاآ، در یک گروه تخریبی شرکت داشت و زمانی که دوست او را با گلوله کشتند، از گروه خارج شد و به کار موسیقی پرداخت. او همراه با کول دی جی هرک و گراند «مستر فلاش» موسیقی رپ را پایه گذاردند. و به عبارتی پدر (ikon = پدر) این موسیقی هستند. آنها در ابتدا DJ بودند و موسیقی رپ از درون هیپ - هوپ بیرون آمد. رپ هم شکل موسیقی بچه های فقیر خیابانی بود که با هم زد و خورد داشتند و زد و خورد در فرهنگ آنها ریشه داشت. هیپ - هوپ در ابتدا نوعی موسیقی بدون ملودی و بسیار کوبنده بود که مایه از زد و خورد داشت. بعدها همین آواز بر پایه گفت و گو شکل منظمی به خود گرفت و با عنوان Old School، Hip Hop خوانده شد.
زمانی که سیاهان با موسیقی خود شهرتی به دست آوردند، بر این عقیده شدند که تمام ملت کره زمین ریشه آفریقایی دارند و حتی سفیدها را هم از ریشه خود دانستند! به این علت که سفیدها، بعد از شهرت سیاهان، خود را به شکل سیاه درمی آوردند و از آنها تقلید می کردند، چنانچه از موسیقی سیاه جاز سفیدها بهره بردند و به خصوص موسیقی پاپ و راک و الویس پریسلی اولین سفیدی بود که موسیقی سیاه خواند و در همین زمینه شهرت به دست آورد.
آنچه از سیاهان ظاهر می شد، عنوان مد روز شناخته شد و به خصوص زمانی که موسیقی رپ مطرح شد، سفیدها هم به تقلید از آنان به میدان آمدند و با ورود سفیدها در نقش سیاهان، غرور سیاه زیادتر شد و به همین دلیل تحت این عنوان مدعی سیاه بودن تمام آدم های دیگر شدند Afrozentrism-Eurozentrism گسترش این تفکر به خصوص به کمک گروه رپ Pulic Enemy و گروه KRSONE و غیره آمد.
هیپ - هوپ هایی که دارای اهمیت بودند: East Coast ساحل شرق نیویورک و West Coast ساحل غرب نیویورک (لوس آنجلس) بودند.
هیپ - هوپ های این دو منطقه بسیار مطرح شدند و به هیپ هوپ های دیگر اهمیتی نمی دادند حتی رقابت های شدیدی، بین این دو در گرفت و گاهی هم به روی هم اسلحه می کشیدند. از این زمان به بعد هر کدام از این گروه ها برای خود یک علامت مشخصه در نظر گرفتند. برای مثال انگشت سبابه و انگشت کوچک را از مشت خود باز می کردند (مثل علامت V که ما در انقلاب خودمان به کار می بردیم.)
اگرچه موسیقی رپ نشئت گرفته از هیپ - هوپ است، اما در عمل با هم تفاوت دارند، یک هیپ - هوپ یا به عبارتی DJ یک آدم فنی است، یعنی او دو دستگاه پخش صفحه را با کمی فاصله کنار هم گذارده و در وسط، یک میکسر قرار می دهد. هر دو دستگاه را با دو صفحه به کار می اندازد، یک صفحه را خود با هدفون گوش می دهد و دستگاه دیگر، برای همگان موسیقی پخش می کند. (موسیقی که او با هدفون گوش می دهد، در انتظار آن موسیقی می شود که با ریتم آنی که گوش می دهد هم خوانی داشته باشد.) به محض اینکه به موسیقی مورد نظر رسید، صفحه ای را که خود می شنود به کار می اندازد. البته ناگفته نماند چرخاندن صفحه با دست بر روی دستگاه هم از شگردهای آن هاست.
اما یک مجری رپ موسیقی را با دستگاه گوش می دهد و خود میکروفن در دست در بین حاضران قرار می گیرد و آواز گفت و گو را اجرا می کند. رپ حتی گاهی هم از موسیقی DJ بهره می گیرد.
تذکر: در دهه 1970 Old School Hip Hop 1970 مکتب اولیه هیپ - هوپ و از 1984 New School تأسیس شد. برای مثال دی جی کول هرک از مکتب اولیه شکل هیپ هوپ را پایه نهاد.
مهمترین لغات هیپ - هوپ
Above the Law: گانگستر رپ، یک گروه از لوس آنجلس.
Acid Jazz: در انگلیس یک کلوپ موسیقی سازی است که ترکیبی از جاز و غالباً با هیپ - هوپ و همراه شعر اجرا می شود.
Afrika Bambaataa: یک هیپ - هوپ از برونکس و متعلق به نیویورک آمریکاست. هیچ شخصی در جهان به اندازه این شخص در هیپ - هوپ مطرح نیست. او در گنگ خیابانی نیویورک یک نوجوان (تین ایجر) بود. زمانی که در سال 1975 بهترین دوست او جلوی چشمش با گلوله کشته شد، تصمیم گرفت که گنگ را ترک کرده و موسیقی را شروع کند.
Afrika Islam: یک DJ و تهیه کننده از نیویورک بود و به عبارتی متعلق به لوس آنجلس کالیفرنیا و دوست نزدیک بامباآتاآ بود و در دهه 1960 در جنگ خیابانی دوست خود را از دست داد و تصمیم گرفت که همراه با بامباآتاآ در اواسط دهه 1970 ملت زولو (Nation Zulu) را تشکیل دهد.
Alkaholiks، tha: یک گروه هیپ - هوپ از لوس آنجلس است.
Al: نشریه هیپ - هوپ در ایتالیا.
Amok: یکی از مهم ترین و مشهورترین مکتب های قدیمی نوشتن در برلین که از سال 1985 مطرح شد.
Anarchist Academy: گروه هیپ - هوپ آلمانی که به خصوص تحت شرایط سیاسی و اقتصادی خاصی مورد توجه قرار گرفتند. (عکس داریم در کتاب)
Arrested Development: یک باند هیپ - هوپ از آتلانتا، جورجیا (Atlanta).
Auflegen: مشخصه ای برای گذراندن صفحه روی دستگاه و بازی کردن با صفحه است که، در کلوب یا پارتی ها و یا رادیو انجام می دهند.
Back ground: مشخصه ای برای نوشتن در پشت گرافیک.
Bad: (انگلیسی به معنی بد). مفهومی برای زبان اسلنگ که در آن بسیاری از لغات مفهوم نادرستی را دربرمی گیرند و دارای دو مفهوم است.
Bagup: بیان اسلانگ که دارای مفاهیم زیادی است. برای مثال دستگیری توسط پلیس و یا برای سکس.
Bass (drum): طبل باس، یکی از مهم ترین عناصر یک قطعه هیپ - هوپ است چون دارای صدای بمی است و طرفداران هیپ - هوپ به آن تمایل دارند.
Bass Line: قسمت مهم قطعه هیپ - هوپ است و با تکرار دائمی و صدای بم مثل یک نخ قرمز به داخل یک قطعه نفوذ می کند و با صدای بلند به گوش می رسد.
Battle: (نبرد، کشتار) مفهوم خشونت در درون را دارد، همین مفهوم را هم در هیپ هوپ به کار بردند.
Battle Mixer: (درهم کردن مسابقه موسیقی) یک دستگاه ترکیبی (Kompakte) و دارای دو و یا سه کانال است.
B. Boy: در حقیقت برای کول دی جی هرک به عنوان یک واژه مترادف رقص برک دانس به کار می برند و همچنین برای هر هیپ - هوپ مطرح و پُر تحرک دیگر است.
B. Boy-Character: برای نوشتن به کار می برند و غالباً موتیوی برای کاراکتر B. Boy است که به خصوص در مکتب قدیم (Old School) اعتبار دارد. (عکس کتاب)
B-Boying در حقیقت مفهوم برک دانس را دارد (Breaker= رقصنده ها) (B-Boys)
Beat: (تکرار مکررات) کوبیدنی. بیت در واقع یک عنصر قطعه هیپ - هوپ است که شامل طبل باس است. (ورود در میزان 4/4).
Beat Box: Human Beat Box هم نامیده می شود، بیت به تنهایی لب، زبان و صدا معنی می دهد، به عبارتی ساختن دود که در اجرا تولید می کنند، معنی می دهد. معنی دیگر آن طبل کامپیوتری است. یکی از معروف ترین های آن Roland TR 8o8 نام دارد.
Big Apple: نام عمومی برای نیویورک سیتی.
Big Dadd kane: مجری رپ از بروکلین، از 1984 شروع به ترقی و پیشرفت کرد، تا زمانی که در دایره هیپ - هوپ های سرشناس قرار گرفت و تهیه کننده ای او را مطرح کرد.
Bill: اسلنگ، این لغت را در زبان اسلنگ برای اسکناس 100 دلاری به کار بردند. اسکناس آمریکایی.
Bitch: یک لغت متداول در آمریکا که به عنوان ناسزا به کار می رفت.
Biten: در نوشتن به این مفهوم است که تا حدود امکان از یک استیل کپی شود.
Black sheep: اجرای دو نفره هیپ - هوپ از نیویورک سیتی.
Blahzay Blahzay: هیپ - هوپ دو نفره از بروکلین و نیویورک.
Boogie Down: اشاره به اسلانگ برای برونکس دارد.
Boogie-woogie: در گذشته به عنوان یک روش پیانو نوازی بود، اما در قرن 20 با سرعت به استیل بیت بلوز رسید و بعدها به یک بیگ باند تبدیل شد.
Boo-yaa: اسلانگ و دارای چند مفهوم است: در مجموع برای مواد مخدر، بسیار خوب است. چند مفهوم دیگر هم برای مواد مخدر به کار برده اند.
Brand Nubian: یک گروه هیپ - هوپ از نیویورک سیتی (عکس کتاب).
Break dance: رقصی که توسط رقاص های برک در Locking-popping و B-Boying انجام می شود. اولین عکس رسمی برک دانس در سال 1980 در روزنامه نیویورک پست چاپ شد.
Breaker: مترادف برای رقص برک دانس و B.Boy است.
Brown، James: مبلغ، موزیسین و سمبل فیگورهای بدنی روی صحنه از جورجیای آمریکا که سال 1928 در خانواده فقیر به دنیا آمد و در دوران نوجوانی خواننده کر کلیسا شد. در همان دوره به کار شستن ظروف مشغول شد سپس در تمیز کردن کفش و سرانجام به ماشین دزدی مشغول شد. از او صفحه های زیادی در سال های 1970-1960 منتشر شده است.
Busta Rhymes: یک مجری رپ از ایسلند، نیویورک. پیشرفت او در سن هفده سالگی شروع شد و در سال 1991 به عضویت گروه Leaders of the new school در آمد و اولین قرارداد صحنه را بست.
Buyaha: بیان اسلنگ جامائیکا که به مفهوم اسلحه است و به عبارتی ادای صدای تیراندازی است.
Cartagging: مفهومی برای نوشتن است. زمانی که بچه های نیویورک متوجه شدند که نوشتن روی دیوار اهمیت زیادی ندارد، شروع به نوشتن روی قطار، کامیون و ماشین ها کردند و از آنها به عنوان دیوار متحرک استفاده بردند.
Capoeira: یک نوع رقص که ممنوع شد. این رقص به نوعی مبارزه آفرو برزیل بود که به عنوان برده در آنجا زندگی می کردند و طبل و آواز را برای همراهی رقص به کار می بردند.
Cheese: بیان اسلنگ برای پول.
144Coco: اولین نوشتن بچه های نیویورک. Old school.
Cypress Hill: گروه هیپ - هوپ از لوس آنجلس، کالیفرنیا.
De La Soul: گروه موسیقی هیپ - هوپ از Amityville، نیویورک.
Dj: مخفف لغت Disc Jockey مشخصه ای انگلیسی برای کسی که صفحه می گذارد و در موسیقی هیپ هوپ رل مهمی را ایفا می کند. فرهنگ DJ از کلوب های فرهنگی دیگر مثل House و Techno گرفته شده است. Djing و فرهنگ DJ هم به همین معنی است.
D.O.C: مجری رپ از هوستون، تگزاس.
Dolby: یک سیستم صوتی که بعد از کشف Ray Dolby در فیزیک به کار برده می شود.
Doo Woop: آنچه از این لغت فهمیده می شود یک استیل آوازی با هارمونی و متشکل از سه تا پنج خواننده بود که با همراهی فشرده ترین سازها در پایه نواخته می شد. این موسیقی در اواسط دهه 1950 شکل گرفت و درست مثل همان پدیده هیپ - هوپ است. خواننده آن نه تنها در گوشه خیابان ها بلکه روی پله های منازل در داخل کوچه ها هم می خواند.
Electric Boogie: حدود 1972 در Fresno کالیفرنیا یک فرم شکل گرفت که بدون وابستگی به برک دانس، در نیویورک سیتی رشد کرد.
Electro: نوعی بازی صفحه هیپ - هوپ بود که برای افراد خاصی به کار گرفته می شد که به نوعی معرف لحن و آهنگ آنها بود. در این ارتباط بیشتر با کامپیوتر کار می شد و روی تغییرات اصوات کار می کردند.
EpmD: گروه هیپ - هوپ از Long Island نیویورک.
Fabulousfive: یکی از مطرح ترین گروه دیوار نویسی از نیویورک است که در دهه 1970 خیلی جدی کار کرد و تأثیر زیادی در صحنه های دیدار نویسی داشت.
Fake: (انگلیسی آن: غیر درست) برای چیزهایی در هیپ - هوپ به کار برده شد که نادرست و غیر واقعی بود و مورد استفاده قرار گرفت.
Fatboys: گروه کمدی رپ از نیویورک.
Fugees (Tranzlater Crew): Refugeecamp یک گروه هیپ - هوپ از نیوجرسی.
Funk: (انگلیسی وحشت یا تیراندازی)، یک استیل موسیقی سیاه که در دهه 1960 از Soul به تکامل رسید. در این موسیقی به عکس موسیقی سول درست، ریتم در اساس قرار گرفته است.
2000Futura: هنرمند گرافیک از نیویورک که از سال 1971 بسیار جدی کار کرد و متعلق به نسل اول دیوار نویس ها است.
G: برمی گردد به westcoast (ساحل غرب نیویورک) این حرف دارای چند مفهوم است برای مثال گانگستر، خداوند، دختر و غیره و گاهی هم به معنی پول (Money) و رابطه جنسی است!
Gang: انجمن بین المللی پدیده ها که از دهه 1950 در تمام شهرهای بزرگ دنیا به عنوان روشنی روز مطرح شد. درست همین شکل هم در اوایل قرن 21 ظاهر شد به عنوان جوانان خیابان که اغلب روزنامه فروش بودند و در شهرهای بزرگ پخش می کردند، این جوانان از همان ابتدای زندگی وارد جامعه شدند و خیلی زود دگرگون می شدند. زمانی که هیپ - هوپ به عنوان فرهنگ خیابان مطرح می شود، گنگ های بسیار زیادی هم شکل می گیرد.
Gangbanger: مشخصه برای اعضای گنگ.
Gangsta: زبان اسلنگ برای یک عضو گنگ. اگر یک گنگ بخواهد وارد گنگ دیگری شود، باید قوانین آن را بداند و امتحان بدهد. معنی دیگر آن یک روش موسیقی رپ است.
Gang starr: اجرای موسیقی دو نفره هیپ - هوپ از بروکلین آمریکا.
Gangster-Rap: در واقع به نوعی مفهوم موسیقی هیپ هوپ را دارد. در اواخر دهه 1980 زمانی که Actwie، schooly D، Ice-T و N.W.A مطرح شدند. جریان رویایی = Gangster leben) زندگی گانگستر (بیان تبلیغاتی را مطرح کردند. علاقه آنها به الکل، سکس، مواد مخدر و غیره بود. نسبتی که آنها به خود می دادند ابرمرد یا سوپرمن بود که در این رابطه، خشونت و بی پروایی را رواج می دادند. درست مثل فیلمی که در دهه 1970 ساخته شد به نام Blaxploitation بود. امروزه موسیقی رپ ساحل غرب نیویورک، تقریباً به عنوان گانگستر رپ مشخص شده است.
G. Funk: (گانگستر فوک) مشخصه برای یک تهیه کننده
Goodie Mob: موسیقی هیپ - هوپ گروه چهار نفره از جنوب غرب آلانتای جورجیا
The Fourios Five MCs (Grandmaster Flash)
گروه - موسیقی - هیپ - هوپ از نیویورک سیتی آمریکا
Heltah Skeltah: گروه هیپ - هوپ از بروکلین، نیویورک آمریکا
HipHop: در دهه 1970 در جنوب برونکس به فرهنگ جوانان بدل شد که شامل Mcing، Writing، Djing و B-Boying است.
HipHop Szene: به مفهوم تحرک و پُر تحرک ترین در این زمینه است، مثال:
B-Boying-writing-djing-rapren هستند.
Housenigger: در ابتدا این لغت را مالکوم (Malcomx) به کار برد. او این لغت را برای اشخاصی که کورکورانه به دنبال دیگران راه می افتند، به کار برد.
Ice Cube: مجری رپ، تهیه کننده، بازیگر و کارگردان از مرکز جنوب لوس آنجلس، آمریکا.
IceT: مجری رپ، تهیه کننده، بازیگر از لوس آنجلس، کالیفرنیا، آمریکا.
Jackson، Michael: معروف ترین موزیسین راک - پاپ در جهان.
Jay. za. k. a Jhigga:مجری رپ و مالک از بروکلین، نیویورک.
Jungle Brothers: تریو موسیقی هیپ - هوپ (تریو: سه نفره) از بروکلین و هارلم نیویورک.
Kid Capri: Dj و MC از نیویورک سیتی.
Kid Frost: مجری رپ و تهیه کننده از لوس آنجلس.
Kool Dj Herc: هیپ هوپ - DJ - پیش رو از برونکس، نیویورک سیتی. او در سال 1967 با خانواده اش از جامائیکا به نیویورک آمد، زمانی که سیزده سال داشت تأثیر جدیدی در فرهنگ DJ در برونکس گذاشت.
Kool Moe Dee: MC از نیویورک سیتی، آمریکا از اعضای گروه old school بود که در تأسیس آن شرکت داشت.
Kriminalisierung: هر فرهنگ جوان که دست به هر کار جنایی زده و بدون آگاهی مبارزه می کند.
KRS ONE: تهیه کننده و مجری هیپ - هوپ از نیویورک سیتی آمریکا. او اسم خود را معلم و یا متافیزیسین گذاشته است. البته نمی شود انکار کرد که او کار خود را به ندرت مثل هیپ - هوپ و دیگران عرضه کرد. (به استثنای آفریقا بامباآتاآ)
L.A: برچسب لوس آنجلس. رجوع شود به westcoast.
Label: مشخصه یک چاپخانه موسیقی است و یا تجارت خانه صفحه و همچنین برای تجارت خانه های مشخص به کار می رود. برای مثال مهم ترین لیبل هیپ هوپ در آلمان MZEE و غیره است.
LL COOLJ: تولد در سال 1968، مجری رپ از کوئین (Queens) نیویورک.
Lyrics: متن یک آواز یا متن برای یک مجری رپ
Mainstream: مترادف برای مفید بودن توده مردم است موسیقی عام (Populare)
MC: به مفهوم رپ Master of ceremony: Move the crowd آکتور روی صحنه که دارای این وظیفه است، جمعیت حاضر را سر حال کند و به تحرک وادارد. Mcing هم دارای همین مفهوم است.
Message: (انگلیسی به معنی پیام، خبر) گفتن مطلبی، چیزی را این طرف یا آن طرف گفتن. اولین مسیح رپ، با این مفهوم توسط Brother D انجام شد.
Mixer: یک دستگاه کمپاکت بود که به وسیله آن با دست می شود چند صدا را با هم ترکیب کرد و این کار به خصوص توسط DJS مورد استفاده قرار گرفت.
Mixtape: یک مجموعه کاست موسیقی است که توسط DJ انجام شده که اغلب محتوای جدیدترین رپ را داراست.
Nation of Graffiti Artists: در سال 1972 جک پلز ینگر (jack pelsinger) یک سازماندهی گرافیک را پایه گذاشت که وارد رقابت با Unied Graffiti-Artists شد.
Negrill: نام یک کلوب شبانه در شمال مانهاتم که در حدود 1981 به عنوان اولین کلوپ هیپ هوپ تشکیل شد.
New york: یک شهر وسیع با ابعاد بسیار بزرگ در ساحل شرق ایالت متحده آمریکا که محل و تولد B-Boying-writing و Mcing است. اینجا محل اقامت بسیاری از هیپ - هوپ ها بود که در هیچ کجای دنیا دیده نمی شود. هیپ - هوپ در جنوب برونکس و اولین نوشتن در مانهاتان بود.
New School: نسل جدید در فرهنگ هیپ - هوپ را به عنوان مکتب جدید نام گذاشتند. در نیویورک، مکتب قدیم (old school) و این مکتب با شرایط مختلفی کار عرضه کردند.
N. W. A: گروه گانگستر رپ از مرکز جنوب لوس آنجلس، کالیفرنیا، آمریکا.
OG: گانگستر اصلی، در حقیقت برای آنهایی که نگران هستند (Gang banger) به کار رفته است که در گذشته کارهای خلاف قانون انجام می دادند. برای مثال قتل، جرم و زندان Drive By Schootings
Old school: اولین نسل یک کار صحنه ای که در واقع برای تکامل این مدرسه نقش داشتند و نام این مدرسه برای هیپ - هوپ به کار رفت.
Pitch: انگلیسی به معنی زیر و بم اصوات است و برای هر DJ کنترل اصوات (pitch) حالت بسیار مهمی در بازی با صفحه دارد. به این ترتیب که آن می تواند سرعت بشقاب دستگاه پخش صفحه را تنظیم کند و در حالت میکس، با سرعت های مختلف موسیقی را درهم کند.
Player: مشخصه ای برای کسی که True to the gameist (مترادف playboy) است.
Pop music: مفهوم معتبری برای موسیقی popular است. یک مجری هیپ هوپ زمانی موفق است که در مقام پوپ وارد شود.
Poser: مفهومی تحقیر آمیز برای کسی که غالباً لباس های بسیار گران را به تن می کند. برای نشان دادن یک وجه مشخص چه برای انجام یک کار به خصوص در یک صحنه. اما هیپ - هوپ برای آنکه آزادی جست و خیزهای بدنی داشته باشد، از لباس خاصی استفاده نکرد.
Posse: (انگلیس به معنی ساحل) مترادف یک گروه بزرگ است.
Public Enemy: یک گروه هیپ هوپ از لوس آنجلس، نیویورک.
Racken: مشخصه ای برای دزدی از یک مغازه.
RAP: (انگلیسی به معنی کوبیدن، عمل نادرست) در حقیقت رگ اصلی و فنر حرکت هیپ هوپ است. رپ یک فرم خاص آواز گفت و گو است. Rappen کسانی که کار رپ می کنند و Mcing هم گفته می شود.
Real: در هیپ - هوپ همیشه فکر فروش و به خصوص به آدم هایی که این فرهنگ را به قلب خود راه نداده بودند اطلاق می شد. تولیدات یک کارخانه همراه با مارک هیپ هوپ، با توجه به اینکه آنها اصلاً با فرهنگ هیپ هوپ کاری دارند یا نه.
Rhythm'n Blues/R&B: نمی شود به طور دقیق در مورد رشد موسیقی هیپ هوپ نظر داد، به هر جهت نه تنها ریشه موسیقی هیپ هوپ بود، بلکه در موسیقی راک هم تأثیر داشت. غیر از این اساس موسیقی جاز بود و بر آواز تأثیر گذاشت.
Sample: (انگلیسی به معنی تمرین) مشخصه ای برای موسیقی فنی یا صنعت. یک Loop برای ملودی و یا لید (آواز) که توسط یک Sampler به شکل دیجیتال انجام می شود و اغلب دچار تغییرات کمی می شود که بتواند ریتم مناسب پیدا کند. Sa-pler کردن تنها در مورد ملودی نیست، بلکه غالباً به شکل جیغ زدن است.
Sampler: مشخصه ای برای کامپیوتر است که زیگنال موسیقی آنالوگ را به دیجیتال تغییر دهد. طوری که می شود در روی آن کارهایی کرد و تغییراتی داد از جمله در سرعت، کوتاه و بلند کردن صدا، تغییرات اصوات و غیره.
School: قسمت های مختلف زمان در فرهنگ هیپ - هوپ که به این مفهوم گرفته شده است در حقیقت اختلاف بین old school، New school.
Scratch: مفهومی است که برای Djing به کار برده می شود. به عبارتی تکنیکی برای صفحه که در یک جای خاص با دست صفحه را به عقب و جلو می چرخانند که صدای خراشیدن ایجاد کنند.
Slum: مشخصه ای برای گتو، یک منطقه فقیر نشین، خانه های نابسامان که اغلب افراد بی بضاعت در آن زندگی می کنند.
Snoop Doggy Dogg: یک مجری رپ از کالیفرنیا، آمریکا. او در منطقه ای فقیر بزرگ شد و مثل بسیاری دیگر تین ایجر رپ شد. نام او از یک فیگور کمدی به اسم snoopy گرفته شده است.
Sounding: فرهنگ فحاشی آفرو آمریکایی ها.
Street dancer: امروزه این لغت به ندرت مورد استفاده است و به عنوان مشخصه ای برای برک دانس، استفاده می شود. Electric Boogie، B. Boy یا به عنوان روش آزاد رقص آزاد به کار می رود.
Style: در هیپ - هوپ با استیل خصوصی آن دارای مفهوم خاصی است. در قاعده شامل نوشتن. Mcs مجریان برک و DI است این مهم نیست که style خوب و یا جدید باشد بلکه باید دارای شرایط خود باشد.
Tag: (انگلیسی به معنی تابلوی اسم، تابلوی نمره). ساده ترین نوع گرافیک که همان امضای نوشتن اسم Tags است. جمله ساده آن: من اینجا بودم. به این ترتیب Tags برای آگاهی به یک فرم ارتباطی جدید گفته می شود.
Toasting: نوعی آواز گفتاری که DIS Raegge از جامائیکا وارد کرد. به همین دلیل اغلب Toasts با اکسنت جامائیکایی شنیده می شود.
True school: مترادف old schoold.
Tupak: مجری رپ از کالیفرنیا، او در سال 1971 متولد شد و مدرسه هنرپیشگی را شروع کرد و با رقص و رپ کار خود را ادامه داد.
Turntables: مترادف بازی با صفحه است.
Universal zulunation: zulunation، آفریقا بامباآتاآ
Vibe: یک مجله فرهنگی سیاهان.
Westcoast: مربوط به ساحل غربی آمریکا می شود. در اینجا و در طول زمان صحنه هایی با استیل خاص رشد کرد. در این منطقه locking و popping شکل گرفت.
Writer crew: در قاعده نوشتن خود را به یک گروه وابسته می کند.
Wu-tang clan: یک گروه MCS از saten Island نیویورک.
Zulu Nation: آفریقا بامباآتاآ پایه گذار موسیقی اجتماعی و تنظیم کننده هنر که در گذشته کار خود را از قسمت جنوب برونکس به عنوان پل مثبت شروع کرده بود به خصوص در دهه 1970 که تمام اعضای این ملیت معتقد به آزادی، برابری، عدالت، دانش، روشنایی و تفاهم بودند.
پی نوشت ها :
1. Racism
2. Ghettos منطقه فقیرنشین در هارلم آمریکا که در گذشته منطقه ی یهودیان بود.
3. Black Power
4. در سال 1942-1943 تعدادی از دانشجویان علیه هیتلر متشکل شدند و فعالیت کردند که دو نفر از آنها را حکومت اعدام کرد. آنها خواهر و برادر بودند. در آلمان بسیاری از جاهای آموزشی و خوابگاه دانشجویان، به نام این خواهر و برادر است.
5. در دوران بچگی ما هم گروه هایی شکل گرفت تحت عنوان «محله» که هر محله ای برای خود دار و دسته ای داشت. ورود به حریم محله دیگر، همراه با درگیری های شدید بود تا بتوانند مرز و محدوده ی خود را حفظ کنند!!
6. یک فرم رقص ممنوعه برده های آفرو برزیل بود که همراه با طبل و آواز به کار برده می شد. این رقص تا سال 1930 ممنوع بود و با تغییر فرم در B. Boling و موسیقی رپ به کار برده شد. B. Boling = برگ دانس.
7. نمونه این حرکت در ایران قبل و بعد از انقلاب است که تمام شعارهای انقلابی و خواست بسیاری مردم بر در و دیوار نوشته می شد.
8. در سال های گذشته در تهران هم چند زبان خاص مورد استفاده قرار گرفت که برای همگان نامفهوم بود، از جمله زبان مطربی، زرگری، قصابی و زبان بچه های جنوب شهر و به خصوص بچه های پای خط ماشین دودی تهران (شاه عبدالعظیم)، فکر می کنم شکل گیری این زبان به خصوص زبان مطربی، ریشه ی یهودی داشت و بر اساس مسائل اقتصادی بود، یعنی مطرب ها در مجالس عروسی و غیر عبارات خاصی برای رد و بدل کردن مبلغ به کار می بردند که صاحب مجلس متوجه نشود. حتی استفاده از زبان زرگری هم به همین منظور بود. چون در بازار زرگرها برای نفهمیدن خریدار (و به نوعی کلاه گذاران بر سر او) به این زبان صحبت می کردند. زبان بچه های «پای خط» بسیار پیچیده بود و اصلاً قابل فهم برای هیچ کس نبود، چون آن را از سمت چپ بیان می کردند و فکر می کنم فراگیری آن کاری بسیار دشوار است.
9. میکس: ترکیب کردن - درهم کردن
10. Break beat
11. Beat اساس و پایه ی ریتم خاصی در موسیقی جاز است.
12. gospel: آواز محلی و مذهبی سیاهان شمال آمریکا که ریشه در موسیقی جاز دارد.
13. Jazz: حدود سال 1900 سیاهان شمال آمریکا موسیقی مذهبی خود (Spiritual) و غیر مذهبی (Blues: اشعار کار) را شکل داده و عرضه کردند و امروزه توجه جهان را به خود جلب کردند.
14. Soul: استیل موسیقی آفرو آمریکا در سال 1960 که شامل موسیقی مذهبی و غیر مذهبی بوده و تأثیر بسزایی در موسیقی پاپ گذارد.
15. Toasting = نوعی آواز گفت و گو که Reagge-Djs این موسیقی را از جامائیکا به آمریکا آورد. در این آواز، اکسنت جامائیکا به طور واضح قابل فهم است.
16. Boogie Electric=Boogie-Woogie: در خویشاوندی با پیانوی جاز در استیل بلوز و نوعی رقص خاص است.
17. جنگ سرد بلوک شرق: در دهه ی 1990 شوروی در رأس کشورهای کمونیستی با کشورهای اروپایی و آمریکایی دست در یک کاسه نهادند، مرزهای این کشورها باز شد و دیوار برلین برداشته شد و آزادی نسبی عمومیت یافت و بدون اینکه جنگ و خونریزی اتفاق بیفتد.
