وضعیت مطلوب در روابط دختر و پسر

وضعیت مطلوب در این گونه برخوردها می تواند دارای ویژگی های زیر باشد:

1. شناخت واقعیت های جنس مخالف

در این زمینه هر یک از دختران و پسران باید بدانند که جنس مخالف هم چون خود آنان دارای ویژگی های مثبت و منفی گوناگونی است. به این معنا که آنان در عین حال که برخوردار از توانایی های خاصی هستند،‌ دارای ضعف ها و ناتوانی هایی نیز هستند.

2. اجتناب از خیال پردازی و تصور رؤیایی در مورد جنس مخالف

هر گونه خیال پردازی افراطی در مورد جنس مخالف؛ به واقع بینی انسان لطمه می زند. تصور یک موجود ماورایی مانند فرشته در مورد جنس مخالف، نشانگر ضعف بینش واقع بینانه است. بنابراین باید خیال پردازی ها در مورد جنس مخالف تحت کنترل درآورده شود.

3. از بین بردن ترس ها، ‌دلهره ها، هیجان ها،‌ احساس خصومت و خشونت نسبت به جنس مخالف

باید هر گونه پیش داوری را که ایجاد نوعی هیجان منفی نسبت به جنس مخالف می کند از ذهن دور کرد و آنان را افرادی مانند خود دانست که می توانند خوب یا بد باشند.

4. کنترل خونسردی و صلابت شخصیت هنگام برخورد با جنس مخالف

برخورد مناسب و مطلوب با جنس مخالف دارای این خصوصیت است که فرد با خونسردی تمام و حفظ ارزش شخصیت خویش، بدون خرد کردن شخصیت خود و دیگران با جنس مخالف برخورد کند.

5. برخورد مبتنی بر احترام با مراعات حدود شرعی در مورد محرم و نامحرم

از ویژگی های یک برخورد سالم این است که احترام و ارزش گذاری به دیگران از جمله جنس مخالف در آن مراعات شده باشد.

6. فقدان روابط پنهانی با جنس مخالف و مشورت با والدین در این گونه موارد

در جامعه وجود رابطه بین دو فرد نامحرم، در اذهان و قضاوت ها مسئله ساز و اثرگذار است. علاوه بر این،‌ برقراری روابط پنهانی می تواند مقدمه لغزش هایی باشد که آثار آن را در انسان در سراسر زندگی خود ممکن است به همراه داشته باشد. جوانان می توانند با طرح موضوع به شکل مناسب با والدین خود، از آنان مشورت بخواهند و سعی کنند با استدلال و زبان و منطق، ‌مسئله را طرح و از اطرافیان در این زمینه نظر خواهی و یاری بگیرند.

7. اجتناب از برقراری روابط صمیمانه با جنس مخالف قبل از عقد شرعی

اگر چه برخی معتقدند که باید آشنایی و صمیمیت قبل از ازدواج وجود داشته باشد تا دو فرد یکدیگر را به خوبی بشناسند و بعد از آن، زندگی مشترک خود را شروع کنند،‌ اما باید دانست که عشق واقعی و علاقمندی حقیقی بین دو جنس زمانی ایجاد می شود که آن دو نفر ارتباط خود را به سادگی تزلزل پذیر ندانند و از سوی دیگر هر یک از آن ها برای جلب نظر دیگری دست به رفتار نمایشی نزند. در آشنایی های قبل از ازدواج این مسئله به وفور دیده می وشد.

8. نداشتن رفتار سبک، خودنمایی و جلب توجه جنس مخالف در جوامع مختلف

رفتار مبتنی بر خودنمایی برای جلب توجه دیگران، نشانه عدم رشد کافی شخصیت انسان است. انسانی که به لحاظ شخصیتی به سطوح بالاتر دسترسی پیدا می کند، بر اساس اصول و ضوابط عقلانی و انسانی عمل می کند؛ نه برای جلب توجه دیگران. انسانی که می خواهد توجه دیگران را جلب کند،‌ انسان آشفته ای است که به طور دائم به اقتضای محیطی که در آن قرار گرفته است رفتار خود را دگرگون می کند (احمدی، 1385: 105-111).
منبع مقاله: کاوه، محمد، (1353) آسیب شناسی بیماری های اجتماعی، تهران: جامعه شناسان، چاپ اول.