یهودیان با آن که خود، بر تمسّک به عهد قدیم و التزام به تعالیم توراتی و تلمودی تأکید می ورزند و فرزندان خود را از دوره ی آموزش ابتدایی و در تمام دوران تحصیل، با مضامین تعالیم دینی آشنا می سازند(1)، در عین حال، خود، عامل پیدایش بیش تر جنبش های الحادی و ضدّ دینی در جهانند.
مگر نه آن که کارل مارکس، بنیان گذار مکتب الحادی «ماتریالیسم کمونیسم»، به اعتبار یهودی بودن مادرش، از نگاه یهودیان، یک یهودی به حساب می آمد؟(2)
مگر نه آن که زیگموند فروید (روان کاو اتریشی)، امیل دورکیم (فیلسوف و جامعه شناس فرانسوی)، آلبرتو موراویا (نویسنده ی ایتالیایی)، توماس مان (نویسنده ی آلمانی)، آندره موروا (نویسنده ی فرانسوی) و ... بسیاری از چهره های سرشناس تمدّن معاصر غرب که تأثیرات فراوانی در گرایش های ضدّ دینی و خلاف اخلاق دنیای امروز داشته اند، یهودی بوده اند؟!
این نکته تأمّل برانگیز است که یهودیان برخلاف آن که با همه ی امکانات و با برنامه، در نشر اندیشه های ضدّ دینی و اخلاقی و ترویج لاابالی گری در میان مردم جهان می کوشند، خود با حسّاسیت و تعصّب تمام، برای تقویت و تثبیت روح یهودیت و اخلاق و تعالیم توراتی در میان جوانان خویش تلاش می کنند!
ادگار برونفمان میلیاردر یهودی آمریکایی، به عنوان رئیس کنفرانس جهانی یهود، در سال 1994/م در دیدار با یهودیان آمریکا، مهم ترین وظیفه ی آنان را بررسی راه های افشاندن بذر یهودیت در دل فرزندانشان اعلام کرد.(3)
البتّه صرف نظر از آموزه های تلمودی و توصیه های اکید پروتکل های حکمای صهیون، این تعارض و تضادّ رفتاریِ یهودیان، ناشی از مزدوج بودن اخلاق این گروه است که بنا به تعبیر دیوید دیوک عضو اسبق کنگره ی آمریکا:
با هم کیشان خود، تعصّب و حمیّت می ورزند و با دیگران رابطه ای دزدانه دارند. این همان عاملی است که در سلطه ی اقتصادی آنان و حتّی در عادّی ترین فعّالیت های تجاری ایشان اثر نهاده است.(4)
دیوک می افزاید:
از نگاه یهودیان بهره کشی از دیگران و فریب آنان مادامی که شریعت یهود را نیالاید، یعنی مزاحمتی برای این طایفه فراهم نیاورد، امری مجاز تلقّی می شود.(5)
در این جا بی مناسبت نیست که این واقعیّت را از زبان پروفسور اسرائیل شاهاک بشنویم.
وی رئیس جامعه ی حقوق بشر اسرائیل (L.I.D.H) و استاد دانشگاه عبرانی بیت المقدّس بود که به سبب مواضع ضدّ صهیونیستی خود، مبغوض رژیم اسرائیل قرار گرفت و از دانشگاه اخراج گردید و هر روز در معرض اذیّت و آزار صهیونیست های افراطی واقع شد.
او درباره ی نگرش هم کیشان خود نسبت به غیر یهودیان و چگونگی رفتار آنان با بیگانگان می نویسد:
بیگانگان، دروغ گویان مادر زادند، گواهی شان در برابر یک دادگاه حاخامی، هیچ ارزشی ندارد.(6)
بسیاری از مقامات حاخامی (و نه همه ی آن ها) و از جمله این میمون، تکلیف می کنند که از وام گیرندگان غیریهودی، سنگین ترین نرخ های ممکن بهره، طلب گردد.(7)
تلمود و تمامی مقامات حاخامی قدیمی، نه تنها تصاحب شیء گم شده ی متعلّق به غیر یهودیان را مجاز می شمارند، بلکه قاطعانه باز گرداندن آن را ممنوع دانسته اند.(8)
هرگونه فریب کاری در حقِّ یک یهودی، گناهی بزرگ است. در حقِّ یک غیر یهودی، تنها فریب کاری مستقیم ممنوع است. فریب کاری غیر مستقیم مجاز است، به شرط آن که بیم آن نرود که خصومتی علیه یهودیان یا دشنامی علیه مذهب آنان برانگیزد. نمونه ی کلاسیک، اشتباه در محاسبه در قیمت، به هنگام یک معامله است.(9)
عریان تر از بیان شاهاک، اظهارات آشکار و شگفت تلمود است که در لابه لای صفحات آن، نگاه نفرت بار یهود، نسبت به دیگران قابل مشاهده است.
دکتر روهلنگ در این باره می نویسد:
تلمود، غیر یهودیان را سگ می داند ... و حتّی سگان را برتر از غیر یهودیان می شمارد.(10)
او می افزاید:
از آن جا که یهودیان، خود را جلوه ی عزّت الهی می شمارند، لذا دنیا و نعمت های آن را مِلک خویش دانسته و مجازند در همه چیز به هر گونه که بخواهند، تصرّف کنند.(11)
در تلمود آمده است هرگز به هم کیش خود که او را به کاری گمارده ای ستم روا مدار، امّا اجنبی (غیر یهودی) از این حکم مستثناست.
حاخام (عشی) می گوید: خدمت گزار خود را فرستادم تا ببیند چنان چه باغ انگور متعلّق به اجنبی است. پاره ای انگور برایم بیاورد؛ امّا اگر ملک یهودی است، متعرّض آن نشود.(12)
حاخام میمانود،(13) در تفسیر این کلام تورات که مرتکب سرقت نشو، زیرا سرقت از انسان (یعنی یهودی) جایز نیست، می گوید: امّا سرقت از اجانب (غیر یهودیان)، مجاز است.
این تفسیر بر این باور یهودی است که جهان ملک یهود بوده و این قوم حقِّ تصرّف کامل در جهان را دارند. از این رو، سرقت از دیگران، تنها باز پس گیری اموال خودی است.(14)
از نگاه تلمود، نه تنها کشتن غیریهودیان جرم به شمار نمی آید، بلکه وسیله ی خشنودی خداست ... . تلمود می گوید: صالحان اقوام دیگر را از پای درآور. بر یهودی حرام است که یکی از اقوام دیگر را از هلاکت نجات دهد؛ زیرا این امر موجب حفظ حیات یک بت پرست می شود.(15)
ناگفته نماند که چنان چه بخواهیم گامی فراتر نهاده و منویّات پنهان نخبگان صهیونیسم را نسبت به غیریهودیان بکاویم، باید بندهای بیست و چهار گانه ی پروتکل های حکمای صهیون را مورد ملاحظه قرار دهیم؛ ولی به منظور پرهیز از اطاله ی کلام، دامن قلم را از آن در می چینیم.
از جمله مطالبی که در مدارس دینی یهود به کودکان آموزش داده می شود، این است که: «وظیفه ی یک یهودی، نابود ساختن غیریهودیان است...».
اسرائیل شاهاک می گوید: امروز رایج ترین کتاب ها، در میان یهودیان، سه کتاب است:
یکی دلاله الحایرین از موسی بن میمون؛ دیگری لذّت های یدیش نوشته ی بدروستون یهودی است که در هر دو کتاب آمده است: «غیر یهودیان، حیواناتی آلوده اند. آن ها موجودات تهوّع آوری اند که پلید و حقیر و لجوجند».
شولامیت آلونی، حاخام و پیشوای کنیسه اسرائیلی، اذعان کرده است که در میان کتاب لذّت های یدیش که در آن تأکید شده است: «غیر یهودیان، موجوداتی ابلیسی اند و هرگز خیری در آنان نیست» توزیع شد. در این کتاب هم چنین آمده است: «وجود غیریهودیان، اصلاً وجودی زاید است؛ زیرا خداوند همه موجودات را تنها به خاطر یهودیان آفریده است».
توزیع این کتاب، نقش بسیار مؤثری در آرامش وجدان جنگ جویان اسرائیلی نسبت به کثرت کشتار و جنایاتی که مرتکب می شدند، داشت.
... سومین کتابی که در میان اسرائیلیان رواج دارد، شیفیت موسار است که چاپ نخستِ آن در سال 1712/م منتشر شد و در آن آمده است:
غیر یهودیان، انسان نیستند. آنان سگان و شیاطینی در هیئت انسانند ... .
دکتر اسرائیل شاهاک می افزاید:
یهودیان به همین جهت، قرآن و انجیل را می سوزانند و آن ها را لگد مال می کنند ... .(16)
مجلّه ی هفتگی اسرائیلی هاو لام هازه پرسش نامه ای را میان تعدادی از دانش آموزان تل آویو توزیع کرد که 95% آنان، در پاسخ خود اظهار داشتند که کشتن همه ی اعراب، امری لازم و واجب است. مادرِ یکی از آنان در پاسخ به این پرسش که فرزند شما از چه زمان و چگونه این احساس را نسبت به اعراب پیدا کرده است؟ گفت: او این احساس را در مدرسه کسب کرده است.
... در طول هشت سال تحصیلی، دانش آموزان اسرائیلی، هزاران ساعت آموزش های دینی، مبتنی بر تورات و تلمود می بینند.
بدین ترتیب از سال های نخست تحصیلی، تلقین و آموزش مبانی اندیشه صهیونیستی برای دختران و پسران آغاز می شود و این مفاهیم در باورهای قلبی و ذهنی آنان جای می گیرد که «یهود، ملت برگزیده ی خداوند در جهان است» و «هر یهودی از آغاز ولادت، فردی نابغه است» و «انجام هر کاری برای یهودیان، مجاز است» ... .(17)
از این رو، جای شگفتی نیست که وقتی ژرژ تامارین، روان شناس اسرائیلی، ضمن پژوهش های میدانی که در جامعه خود به عمل می آورد، یکی از دختران دانش آموز شهرک صهیونیستی «معوچد» در پاسخ نامه ی خویش می نویسد: «اقدام یشوع بن نون در قتل عام مردم شهر اریحا، کار بسیار خوب و شایسته ای بوده است؛ زیرا لازم بود تمام شهر تصرّف شود و نمی توانست وقت خود را همراه اسیران تلف کند».
دانش آموز دیگری از کلاس هشتم، اظهار می دارد:
به اعتقاد من، ارتش ما باید در روستاهای عربی، مانند یشوع بن نون عمل کند؛ زیرا اعراب دشمنان ما هستند و به همین جهت حتّی در زمانی هم که اسیرند، تلاش می کنند که به نگهبانان خود حمله کنند.(18)
نسخه برابر با اصل است و هم آهنگی بینش نونهالان دانش آموز نظام صهیونیستی، با دیدگاه و عملکرد سران این رژیم، حیرت انگیز می نماید.
در جریان جنگ 1967/م، اریل شارون که فرماندهی بخشی از ارتش اسرائیل را در صحرای سینا بر عهده داشت، براساس سفارش موشه دایان (وزیر جنگ) از اسیر گرفتن، در آخرین روزهای جنگ امتناع ورزید. سفارش دایان این بود که «از اسیر گرفتن خودداری کنید و نیروهای مصر را در سینا نابود سازید!».(19)
پی نوشت ها :
1. رژیم صهیونیستی، کودکان یهود را در مدارس خود، با عشق و التزام به اسرائیل پرورش می‌دهد. متن ذیل، سوگندنامه‌ای است که پارلمان اسرائیل تصویب کرده و دانش‌آموزان، آن را تکرار می‌کنند:
«این سوگند ما به توست ای اسرائیل! پیمان می‌بندم که به خدای خود و تورات و اسرائیل، متعهد باشم و قول می‌دهم که بخشی از هر روز را با دین یهود زندگی کنم، و هر خدمتی که از من بخواهند، به یهودیان تقدیم کنم.» (ر.ک: چاک تنی، الاخطبوط الصهیونی و خیوط المؤامره لاتبلاع الفلسطین، تعلیق هشام عواض، ص 69).
2. از نگاه شریعت یهود، فرزند، منسوب به دین مادر است؛ یعنی یهودی کسی است که مادرش یهودی باشد؛ اما یهودی نبودن پدر در این امر دخیل نیست؛ زیرا ممکن است پدرِ واقعیِ طفل مشکوک باشد؛ ولی مادرِ واقعیِ او محل تردید نیست.
شگفت است که این حکم ریشه در تهمت ناروای زنا به زنان یهودی دارد!
اما شگفت‌تر این است که یهودیان را اعتقاد بر این است که زن یهودی هرگز تن به زنا نمی‌دهد و در صورت ارتکاب، باردار نمی‌شود! از این‌رو، جای پرسش است که چرا باید فرزند را تنها به مادر نسبت داد؟! (ر.ک: نعمان عبدالرزاق السامرایی، الماسونیه و الیهود و التواره، ص 79).
3. هنری فورد، الیهودی العالمی، ترجمه‌ی علی الجوهری، پاورقی ص 68.
4. دیوید دیوک، الصحوه، النفوذ الیهودی فی الولایات المتحده الامریکیه، تعریب ابراهیم یحیی الشهابی، ص 243. نام اصلی این کتاب عبارت است از: MY AWAKENING, The Jewish Control over USA
5. همان، ص 244.
6. اسرائیل شاهاک، تاریخ یهود- مذهب یهود، بار سنگین سه هزاره، ترجمه‌ی مجید شریف، ص 220.
7. همان، ص 222.
8. همان.
9. همان، ص 223.
10. د. روهلنج و شارل لوران، الکنز المرصود فی قواعد التلمود، تعریف یوسف حنّا نصرالله، ص 139.
11. همان، ص 143.
12. همان، ص 144.
13. به ظاهر همان موسی بن میمون (1135-1204/م) فیلسوف، پزشک و دانشمند یهودی اندلسی، نویسنده‌ی دلاله‌ی الحایرین است.
14. روهلنج و شارل لوران، الکنز المرصود فی قواعد التلمود، تعریبِ یوسف حنّا نصر الله، ص 144.
15. همان، ص 153.
16. د. یحیی العریضی، اسرائیل رقص علی هضاب العجز، ص 24-25.
17. همان.
18. کامل سعفان، الیهود تاریخاً و عقیده، ص 168-169.
19. روژه گارودی، ماجرای اسرائیل، صهیونیسم سیاسی، ترجمه منوچهر بیات مختاری، ص 180 (به نقل از: مجله‌ی اسرائیلی هاولام هازه (Ha'olam Hazeh) 24 اوت 1973/م).
