پژوهشگر: مهدی تسلی‌بخش
سال ها فرید خیدر در جودوی فرانسه رقیب نداشت. اما با سیستم فدرالی آن جا نتوانست کنار بیاید، او قربانی سیستم فدرالی شد. اما او امروز در جایگاه خوبی قرار دارد و امسال را در MMA می گذراند.
چه طور شد که فرید از جودو به مسابقات MMA رسید؟ خب بهتر است از خودش بپرسیم!
چه طور شد که خودت را در حال و هوای MMA احساس کردی؟
ـ سال ۲۰۰۴ به طور کامل مسابقه و رقابت های جودو را رها کردم تا به مربیگری بپردازم. به باشگاه جودوی تیه رفتم اما دولت فدرال مشکلات زیادی برایم به وجود آورد. برایم خیلی مشکل بود که بتوانم واقعاً از پس آن همه مشکل بربیایم و کارم را آن طور که می خواهم، انجام بدهم. تصمیم گرفتم توانائی هایم را در رشته جدیدی محک بزنم، همان جائی که جودو درس می دادم. بین سال های ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۴ برای تمرین به کوبا رفتم و با رقابت های MMA سال ۲۰۰۵ در استرالیا آشنا شدم.پس در ورود تو به MMA، هکتور لومبارو کوبائی و استرالیائی بودند؟
ـ من با هکتور و با بچه های استرالیائی تماس داشتم. پس از آن شروع به تمرین کردم آن هم در رشته جدید موی تای و MMA تا این که در اکتبر ۲۰۰۶ اولین مبارزه حرفه ای MMA را در استرالیا انجام دادم. البته هکتور را از تورنوای پاریس ۱۹۹۸ می شناختم و با هم اوقات خوشی داشتیم.از چه زمان از MMA خوشت آمد؟
ـ از همان زمانی که جودو کار می کردم کمی روحیه تهاجمی داشتم تا این که هیچ قوت از حد نمی گذراندم. در MMA توانستم جای خودم را خوب پیدا کنم. خاک کردن و کار روی زمین را بلد بودم، اما قفل دست و پا و تکنیک های نگه داشتن را غنی تر کردم. مورد جالب تر برایم آن بود که می شد تمام مسیرهای جودو را بدون پوشیدن گی طی کرد. هر چیزی که سالیان سال در مسیری دیگر یاد گرفته بودم با تجربه ای متفاوت از نو یاد می گرفتم. کار سنگین اما جذاب بود. همیشه ضربه برایم جالب است، پدربزرگم بوکسور بود ولی جودو همیشه برایم هیجان برانگیز بوده است.پس تو جودوکا باقی می مانی؟
ـ قطعاً! اما در حال حاضر می گویم MMA برایم جذاب تر از جودو است. من با جودو بزرگ شدم. جودو عشق من است! اما با MMA حس می کنم با همان حرکات جودو تجربیات دیگری نیز می توانم به دست بیاورم. این برایم جالب است. واقعاً دوست دارم هر روز چیزهای جدیدی یاد بگیرم.اولین آشنائی تو با این روش در فرانسه بود، این طور نیست؟
ـ پس از شهرتی که در مسابقات جودو به دست آوردم، از سال ۲۰۰۴ جوجیتسوی برزیلی و موی تای را تمرین می کردم. در تیم BTT فرانسه و همراه بندی، فرانکی و دیگران بودم. من تای کار می کردم و مربی ام ژان ماری مارشه بود. خیلی به او نزدیک شده بودم. چون مثل خودم بود، خوره آموزش دادن بود، و در ضمن کاراته کا هم بود.و به سرعت MMA را با عنوان حرفه ای پذیرفتی؟
ـ آن زمان که تمریناتم را بسیار جدی و شدید کرده بودم، بله. به خاطر خوشایند و لذت این ورزش را انتخاب نکرده بودم، باید برای آینده ام برنامه ای در نظر می گرفتم. یک بار که در استرالیا و برای نمایش MMA کار می کردم با یک جودوکای قدیمی به نام تیری سوکورجو آشنا شدم که مقیم آمریکا بود و در پراید کار می کرد. او مرا با رئیس خود آشنا کرد و بدین وسیله با تیم کوئست آشنا شدم.
نتیجه:
تو یک قرارداد یک ساله با تیم کوئست امضا کردی!
از اوت ۲۰۰۷ تو در کالیفرنیا هستی و برای تیم کوئست بازی می کنی؟
ـ در تیم کوئست به همراه دان آندرسون که مبارزی است با روحیه ای عالی و اخلاقی ورزشکاری. من در تیم جودوی فرانسه بوده ام و این باعث افتخارم است. صبح ها تکنیک می زنم و عصرها بدنسازی دارم. توهین و بی احترامی یا آزار نداریم، با این که از ملیت های مختلف هستیم، هدفمان تمرین کردن و ارتقاء است و بس. ما در بهترین شرایط ممکن تمرین می کنیم. تیم کوئست برای همه آنهائی است که پتانسیل بالائی دارند.و اهدافت برای ۲۰۰۸؟
ـ امسال چیزی حدود ۲۰ مبارزه خواهم داشت و به همین اندازه به تجربیاتم اضافه خواهد شد. بیشترین بار تجربیاتم به ژاپن برمی گردد، آن روزها که جودوکا بودم. مبارزه درون قفس را دوست دارم. در آمریکا بودن را هم دوست دارم. آن جا مبارزان با برترین های دنیا برابرند و همین برای من کافی است.http://www.aftabir.com منبع آفتاب:
