vتقریبا" در قرن ششم میلادی ( بودیسم ) وارد ژاپن شد و منجر به درگیری بین کسانیکه میخواستند بودیسم را بصورت یک مذهب رسمی درآورند و کسانیکه از ( شینتوایسم ) بعنوان مذهب ملی طرفداری میکردند شد.
طبق شواهد موجود پیشینیان نینجاهای ژاپنی از طرفداران بودیسم بودند و به همین دلیل یاغی نام گرفتند ، آنها در اوایل قرن هفتم برای فرار از شکنجه مذهبیون و کشته شدن توسط نیروهای سلطنتی به کوهستانهای نزدیک کیوتو رفتند و بعدها ( یامابوشی یا زاهدان کوهستان ) نام گرفتند آنها فلسفه عارفانه خود را بر پایه واقع بینی عملی پایه گذاری کردند و برای حمایت از خود دانش و تمرین هنرهای رزمی و استراتژی نظامی را با ترس روانی و قدرتهای اسرارآمیز ترکیب کردند تا بتوانند با نیروهای نظامی کم خود در دل دشمنان ترس ایجاد کنند.
در سال 1192 با شروع دوران فئودال ژاپن تعدادی از طوایف فامیلی نینجاها منشعب شدند و به چریکهای حرفه ای و نیروهای سری تبدیل شدند که به استخدام اربابان ایـالات مختلف (دایمیوها ) در می آمدند .
در بین سالهای 1192 و 1333 بعد از میلاد تعداد مکتبهای نینجا به 25 مکتب باتکنیکهای خاص خود رسید .
در اکثر این سالها دو ایالت (( کوگا و ایگا )) در ژاپن توسط نینجاها اداره میشد . خانواده های ( هاتوری ، موموچی ، و فوجی بایاشی ) از معروفترین خانواده های نینجا بودند . از تحقیقات بدست آمده عقیده بر این است که هنر رزمی نینجوتسو ریشه در قلب تاریخ کهن چین و ژاپن دارد ، عقاید و نظرات فراوانی از شروع و گسترده شدن این هنر رزمی در جهان وجود دارد .
این عقیده که نینجوتسو همراه با آئین بودا به ژاپن وارد شده قویتر و محکمتر است ، سالهای گذشته در چین و ژاپن به مهارتهای یک نینجا اهمیت های فراوانی داده میشد .
آنها یک نینجا را انسان فوق العاده می دانستند و به شدت از آنها میترسیدند ، گفته میشود سرچشمه نینجوتسو قبل از ورود به کشور ژاپن به نام (( فاشو یعنی هنر سیاه چینی )) لقب داشته است و بعد از اینکه به کشور ژاپن وارد شد توسط ژاپنی ها اصلاح و به تدریج توسعه و ترویج یافت و به هنرهای رزمی زیبا و سریع ، مخوف و پیچیده مبدل شد .
درکشور چین معمولا" نینجوتسو ( یین ، سین ، شو ) یا تکنیکهای ناپدید شدن جسم نامیده میشد . اولین سند نوشته شده ای که در آن نینجوتسو نامبرده شده است کتابی سیزده جلدی مربوط به استراتژی نظامی ( علوم لشکر کشی ) با نام "" هنر رزم "" که توسط ( سان تزو ) نوشته شده است استفــاده از نینجــوتسو به عنــوان یک تاکتیک نظـامی در آخرین جلد این کتاب و در بخشی بنام "" یوما "" شرح داده شده است .
آموزش در نین جوتسو به 9 قسمت از مبتدی تا عالی دسته بندی شده:
1-.یادگیری و مهارتهای پایه
2-.یادگیری نظم و انضباط
3-.فراگیری فنون مقابله با حریف
4-.هنر آکروبات رزمی
5-.کلاس‌های شیدوشی کای
6-.یادگیری انواع تمرینات
7-.نحوه فراگیری عبور از موانع
8-.کاربرد سلاح در هنر رزمی
9-.آموزش شنا در آب
یکی از برجسته ترین خصوصیات نین جوتسو این است که بدن و جسم را پایگاه فکر و اندیشه می‌داند و کالبد آدمی را آموزش می‌دهد تا با آن روح را بسازد. اصول اصلی و اجرای تکنیک‌ها نیاز به سرعت، تعادل، تمرکز، قدرت و تنظیم زمان تنفس و کنترل آن دارد و بدون آن فاقد ارزش است که از شعار های نین جوتسو نیز می باشد یعنی" قدرت سرعت تعادل انعطاف تمرکز پنج هنر نینجاست .
منبع:رزمی کار
تاریخچه نینجوتسو
یکی از رهبران یامابوشی ها تلاش کرد که بین مرتجعین بودیسم و طرفداران شینتوایسم صلح ایجاد نماید که نتیجه آن سرازیر شدن جنگجویان دولتی برای سرکوبی یاموبوشی ها شد . البته این عمل نیروهای دولتی باعث شد تا یامابوشی ها یا نینجاها به تکمیل فنون رزمی و جنگی خود که بوسیله آن در برابر دشمنان مقاومت می کردند بپردازند.در سال 1192 با شروع دوران فئودال ژاپن تعدادی از طوایف فامیلی نینجاها منشعب شدند و به چریکهای حرفه ای و نیروهای سری تبدیل شدند که به استخدام اربابان ایـالات مختلف (دایمیوها ) در می آمدند .
در بین سالهای 1192 و 1333 بعد از میلاد تعداد مکتبهای نینجا به 25 مکتب باتکنیکهای خاص خود رسید .
در اکثر این سالها دو ایالت (( کوگا و ایگا )) در ژاپن توسط نینجاها اداره میشد . خانواده های ( هاتوری ، موموچی ، و فوجی بایاشی ) از معروفترین خانواده های نینجا بودند . از تحقیقات بدست آمده عقیده بر این است که هنر رزمی نینجوتسو ریشه در قلب تاریخ کهن چین و ژاپن دارد ، عقاید و نظرات فراوانی از شروع و گسترده شدن این هنر رزمی در جهان وجود دارد .
این عقیده که نینجوتسو همراه با آئین بودا به ژاپن وارد شده قویتر و محکمتر است ، سالهای گذشته در چین و ژاپن به مهارتهای یک نینجا اهمیت های فراوانی داده میشد .
آنها یک نینجا را انسان فوق العاده می دانستند و به شدت از آنها میترسیدند ، گفته میشود سرچشمه نینجوتسو قبل از ورود به کشور ژاپن به نام (( فاشو یعنی هنر سیاه چینی )) لقب داشته است و بعد از اینکه به کشور ژاپن وارد شد توسط ژاپنی ها اصلاح و به تدریج توسعه و ترویج یافت و به هنرهای رزمی زیبا و سریع ، مخوف و پیچیده مبدل شد .
درکشور چین معمولا" نینجوتسو ( یین ، سین ، شو ) یا تکنیکهای ناپدید شدن جسم نامیده میشد . اولین سند نوشته شده ای که در آن نینجوتسو نامبرده شده است کتابی سیزده جلدی مربوط به استراتژی نظامی ( علوم لشکر کشی ) با نام "" هنر رزم "" که توسط ( سان تزو ) نوشته شده است استفــاده از نینجــوتسو به عنــوان یک تاکتیک نظـامی در آخرین جلد این کتاب و در بخشی بنام "" یوما "" شرح داده شده است .
آموزش در نین جوتسو به 9 قسمت از مبتدی تا عالی دسته بندی شده:
1-.یادگیری و مهارتهای پایه
2-.یادگیری نظم و انضباط
3-.فراگیری فنون مقابله با حریف
4-.هنر آکروبات رزمی
5-.کلاس‌های شیدوشی کای
6-.یادگیری انواع تمرینات
7-.نحوه فراگیری عبور از موانع
8-.کاربرد سلاح در هنر رزمی
9-.آموزش شنا در آب
یکی از برجسته ترین خصوصیات نین جوتسو این است که بدن و جسم را پایگاه فکر و اندیشه می‌داند و کالبد آدمی را آموزش می‌دهد تا با آن روح را بسازد. اصول اصلی و اجرای تکنیک‌ها نیاز به سرعت، تعادل، تمرکز، قدرت و تنظیم زمان تنفس و کنترل آن دارد و بدون آن فاقد ارزش است که از شعار های نین جوتسو نیز می باشد یعنی" قدرت سرعت تعادل انعطاف تمرکز پنج هنر نینجاست .
منبع:رزمی کار
