نویسندگان: دکتر محسن ایمانی- فاطمه وجدانی
چرا پدرم همیشه اصرار دارد که از تجربیات او استفاده کنم و نمی گذارد خودم تجربه کسب کنم؟
پدرها سال های طولانی عمر و جوانی خود را پشت سر گذاشته اند و در عوض، تجربیات زیادی را به زحمت به دست آورده و اندوخته اند و اکنون حاضرند آن را به رایگان در اختیار نسل جدید قرار دهند. این، دستاوردی آماده و بی دردسر، در اصل، هدیه ای است که شاید حاصل آزمون و خطاهای بسیار، مشکلات فراوان و با پرداخت بهای سنگین باشد. حال نوجوان با استفاده از این دستاوردها، می تواند از تکرار اشتباهات گذشتگان بپرهیزد و فوت و فن ظریف کارها را در همان ابتدای راه به کار گیرد و در نتیجه، مسیر رشد و پیشرفت را با سرعت بیش تر و موانع کم تر، طی کند؛ بنابراین استفاده از تجارب ارزنده ی والدین، موجب صرفه جویی در عمر و وقت نوجوان می شود.پس علت اصرار پدرها بر استفاده ی نوجوان از این تجربیات این است که آنان پس از 50-60 سال زندگی، راه ها و بیراهه ها را به خوبی می شناسند و نمی خواهند فرزند دلبندشان نیز متحمل همان اشتباهات، شکست ها، سختی ها و ناکامی ها شود و لذا گفته اند: «آزموده را آزمودن خطاست.» والدین نیز باید با صمیمت و مهربانی تجارب خود را در اختیار فرزندان نوجوان یا جوان قرار دهند. پیاژه، روان شناس سرشناس سوئیسی می گوید: «نوجوان تمام ساختارهای ذهنی فرد بزرگسال را دارد، ولی تفاوت آن دو، در میزان تجربیات شان است.» یعنی فرد بزرگسال واجد آن تجارب است و باید ترتیبی بدهد که آن تجربه ها در اختیار نوجوان و جوان قرار گیرد. این کار گاهی از طریق بیان تجربه ها و گاه در قالب نصایح انجام می شود. حافظ رمز سعادتمندی جوانان را در پذیرش نصایح پدران شان می داند و می گوید:
نصحیت گوش کن جانا که از جان دوست تر دارند*** جوانان سعادتمند پند پیر دانا را
و البته او نیز برای تجارب بزرگان ارزش زیادی قائل است و می گوید:
بنده پیر مغانم که زجهلم برهاند *** پیر ما هرچه کند، عین ولایت باشد
به هر حال، بیان ویژگی های انسان های بزرگی هم چون حافظ برای فرزندان جوان و نوجوان می تواند مفید باشد و بر تأثیر و نفوذ کلام والدین بیفزاید.
منبع مقاله :
ایمانی، محسن؛ وجدانی، فاطمه؛ (1388)، چالش های من و پدرم،(پاسخ به سؤالات نوجوانان)، تهران: نشر قطره، چاپ اول (1389)
