نویسندگان: دکتر محسن ایمانی- فاطمه وجدانی
نوجوانان در این دوره از زندگی، تمایل به تجزیه و تحلیل افکار و احساسات خود و هم چنین خیال پردازی دارند. این تمایل خود را به صورت درون گرایی و انزواطلبی نشان می دهد. این خیال پردازی ها، شیرین و لذت بخش هستند و همه چیز در عالم خیال، طبق دلخواه فرد پیش می رود؛ اما تداوم خیال پردازی مانع رویارویی نوجوان با واقعیات و یافتن راه حل مناسب برای مسائل و مشکلات می شود و به مرور زمان، فرد را دچار سردرگمی و خستگی می کند که به آن «رؤیا در بیداری» می گویند.
عدم رشد مهارت های اجتماعی نیز یکی دیگر از پیامدهای انزواطلبی است. شاید به دلیل اجتناب از چنین پیامدهایی است که بعضی پدرها اجازه نمی دهند و صلاح نمی دانند که نوجوان بیش از پیش درون گرا شود. ضمن آن که علاوه به «دور هم بودن» و اوقات را «با هم» سپری کردن، ریشه ای قوی در فرهنگ ایرانی ما دارد و نشانه ی اجتماعی بودن و رفتار سالم است.
گاهی نیز ممکن است برخی نوجوان ها با انجام برخی رفتارهای نامناسب و پرخطر، اعتماد و اطمینان خانواده را سلب کنند. به هرحال، اگر پدر مطمئن باشد که فرزند نوجوانش به حدی از رشد و بلوغ فکری، روحی و اخلاقی رسیده است که رفتارهای خویش را به خوبی مدیریت و از موقعیت های خطرآفرین و آسیب رسان اجتناب می کند، کم تر احتمال دارد که با خواسته ی او مخالفت کند.
در مواقعی نیز ممکن است پدری دچار بدبینی و سوءظن باشد و حتی بدون وجود مشکلی خاص، به کنترل بیش از حد نوجوان بپردازد. در این گونه موارد نیز انجام رفتارهای مطلوب که کم تر شک برانگیز باشد، می تواند اسباب تغییر و بازنگری در رفتار پدر را فراهم کند.
منبع مقاله :
ایمانی، محسن؛ وجدانی، فاطمه؛ (1388)، چالش های من و پدرم،(پاسخ به سؤالات نوجوانان)، تهران: نشر قطره، چاپ اول (1389)
