ترجمه: حمید وثیق زاده انصاری
منبع:راسخون
منبع:راسخون
یک عفونت اسرار آمیز تقریباً یک سال است که در حال گسترش می‌باشد.
در طول یک سال گذشته، یک عفونت ویروسی 15 نفر را مبتلا ساخته و به مرگ 9 نفر انجامیده است. همه‌ی این افراد ساکن خاورمیانه یا بریتانیا بوده‌اند. ویروس جدید هم چنان فاقد یک نام رسمی است. این ویروس باعث ابتلا به ذات الریه می‌شود، که در واقع نوع شدید عفونت ریه محسوب می‌شود. در تاریخ 27 فوریه، دانشمندانی از سرتاسر دنیا در واشینگتن گرد هم آمدند تا آن چه را در باره‌ی این بیماری مرگ بار و تهدیدات مربوط به آن می‌دانند با هم در میان بگذارند.
به گزارش گوئن استفانز از وزارت بهداشت عربستان سعودی واقع در ریاض، هیچ شواهد و قرائنی موجود نیست که نشان دهند این بیماری به آسانی از فردی به فرد دیگر منتقل می‌شود. ویروس جدید در ریه، گلو و بینی فرد لانه می‌گزیند. پزشکان بر این باورند که این ویروس احتمالاً از طریق قطرات مخاط بینی و بزاق دهان منتقل می‌شود.
مشخص گردیده است که تنها دو نفر از افراد مبتلا ویروس را از فردی دیگر گرفته‌اند. آنها احتمالاً با لمس فردی که یک فرد بیمار دیگر در صورت وی سرفه یا عطسه کرده است به این بیماری مبتلا گردیده‌اند. هیچ کس نمی‌داند دیگر افراد مبتلا چگونه گرفتار این بیماری شده‌اند یا این که کلاً چند نفر به این بیماری مبتلا گردیده‌اند. این بیماری در برخی موارد ممکن است باعث بروز علائمی شود که با علائم آنفلوانزا اشتباه گرفته می‌شوند.
یک مرد 60 ساله در عربستان سعودی اولین قربانی ویروس جدید بود. این مرد به خاطر عفونت شدید ریه در بیمارستان بستری گردیده بود. پزشکان در ابتدا نتوانستند منشأ بیماری را شناسایی نمایند. بنا بر این، یکی از پزشکان به نام علی محمد زکی ویروس‌های موجود در بدن بیمار را جدا نمود و نزد یک ویروس شناس در هلند فرستاد. این کار شناس به زکی اطلاع داد که ویروس مربوطه یک کرونا ویروس است. زکی در مصاحبه با تیتا سای از نشریه Science News اظهار داشت که ویروس مذکور از خانواده‌ی همان ویروسی است که باعث بروز بیماری سارس می‌شود.
ویروس سارس اولین بار در سال 2002 مشاهده گردید. این ویروس هم چنین باعث ابتلا به یک آنفلوانزای مرگ بار شد. ویروس سارس بر خلاف ویروس جدید به سرعت پخش می‌شود. ویروس سارس در نهایت 8100 نفر را در سرتاسر دنیا مبتلا نمود.
علی رغم این تفاوت، زکی می‌گوید: "هنگامی که متوجه شدم که این ویروس یک کرونا ویروس است با خودم گفتم این یک چیز خطرناک است."
اریک اشنایدر، ویروس شناسی که در مرکز پزشکی دانشگاه لیدن واقع در هلند به کار مشغول است، بیان داشته است که هیچ درمانی برای عفونت‌های کرونا ویروسی وجود ندارد. پزشکان تنها می‌توانند بیماران مبتلا به این ویروس را در وضعیت راحت و آسوده قرار دهند و امیدوار باشند که بدن بیمار به اندازه کافی مقاوم بوده و با عفونت می‌جنگد.
با این حال، اشنایدر به نشریه‌یScience News گفته است که تیم تحقیقاتی وی در حال بررسی این موضوع است که ویروس چگونه تکثیر می‌یابد. محققین امیدوارند که یافته‌های آنها ممکن است روزی شیوه‌ی کار برد داروها در راستای مداخله در فرآیند بیماری را روشن نمایند.
سوزان گربر در مصاحبه با نشریه‌ی Science News اظهار داشته است که شیوع این عفونت "باعث نگرانی است، اما هشدار دهنده نیست". گربر متخصص واگیر شناسی از مراکز کنترل و پیش گیری بیماری واقع در شهر آتلانتای ایالت جرجیا می‌باشد. متخصصین واگیر شناسی در واقع کار آگاهان سلامت هستند. آنها مشخص می‌سازند چه چیزی باعث بروز یک بیماری خاص می‌شود و بیماری چگونه شیوع می‌یابد.
اگر چه ویروس جدید با ویروس سارس مرتبط است، اما به شیوه‌ی متفاوتی سلول‌ها را عفونی می‌سازد و به آسانی شیوع نمی‌یابد. اما این شرایط می‌توانند تغییر یابند. ویروس‌ها می‌توانند سریعاً جهش یابند و این بدین معنا است که ویروس‌ها از لحاظ ژنتیکی تغییر می‌یابند. یک یا بیش از یک جهش می‌تواند یک ویروس عفونی ملایم را به ویروسی تبدیل کند که باعث همه گیری می‌شود. همه گیری هنگامی رخ می‌دهد که یک بیماری عفونی سریعاً در میان جامعه منتشر می‌شود. نگرانی عمده این است که بیماری جدید ممکن است مانند آتشی بزرگ به سرعت دنیا را درنوردیده و باعث همه گیری در سطح دنیا شود.
در حال حاضر، میکروب شناسان (کسانی که درباره‌ی عوامل میکروسکوپی مطالعه می‌کنند) آزمایشاتی را آغاز نموده‌اند تا در باره‌ی چگونگی رفتار ویروس جدید اطلاعات بیشتری کسب کنند.
برای نمونه، وینسنت مانستر که در یکی از آزمایشگاه‌های ویروس مؤسسات ملی بهداشت واقع در شهر همیلتون ایالت مونتانا مشغول به کار است ویروس جدید را بر روی حیوانات آزمایش کرده است. موش‌ها و راسوها به بیماری مبتلا نشدند، اما ویروس باعث بیماری میمون‌های رزوس شد. ویروس نه تنها به ریه‌ی میمون‌ها صدمه زد، بلکه باعث تب، لرز و بی‌اشتهایی نیز گردید.
تیم تحقیقاتی مانستر در حال حاضر در حال بررسی این موضوع است که ویروس بر کدام ژن‌ها اثر می‌گذارد. داده‌های آنها درباره‌ی میمون‌ها نشان می‌دهد که عفونت ناشی از ویروس باعث تغییر بیش از 170 ژن می‌شود. مشخص شده است که بسیاری از این ژن‌ها در مبارزه با عفونت‌ها یا افزایش التهاب نقش ایفا می‌کنند. (التهاب یکی از راه‌های حمله‌ی سیستم ایمنی بدن به میکروب‌ها می‌باشد.)
آن چه بیولوژیست‌ها فرا می‌گیرند می‌تواند به دست یابی به شیوه‌های درمانی ویروس جدید ـ یا حتی تهیه‌ی واکسن جهت پیش گیری از عفونت ـ کمک نماید.
در طول یک سال گذشته، یک عفونت ویروسی 15 نفر را مبتلا ساخته و به مرگ 9 نفر انجامیده است. همه‌ی این افراد ساکن خاورمیانه یا بریتانیا بوده‌اند. ویروس جدید هم چنان فاقد یک نام رسمی است. این ویروس باعث ابتلا به ذات الریه می‌شود، که در واقع نوع شدید عفونت ریه محسوب می‌شود. در تاریخ 27 فوریه، دانشمندانی از سرتاسر دنیا در واشینگتن گرد هم آمدند تا آن چه را در باره‌ی این بیماری مرگ بار و تهدیدات مربوط به آن می‌دانند با هم در میان بگذارند.
مشخص گردیده است که تنها دو نفر از افراد مبتلا ویروس را از فردی دیگر گرفته‌اند. آنها احتمالاً با لمس فردی که یک فرد بیمار دیگر در صورت وی سرفه یا عطسه کرده است به این بیماری مبتلا گردیده‌اند. هیچ کس نمی‌داند دیگر افراد مبتلا چگونه گرفتار این بیماری شده‌اند یا این که کلاً چند نفر به این بیماری مبتلا گردیده‌اند. این بیماری در برخی موارد ممکن است باعث بروز علائمی شود که با علائم آنفلوانزا اشتباه گرفته می‌شوند.
یک مرد 60 ساله در عربستان سعودی اولین قربانی ویروس جدید بود. این مرد به خاطر عفونت شدید ریه در بیمارستان بستری گردیده بود. پزشکان در ابتدا نتوانستند منشأ بیماری را شناسایی نمایند. بنا بر این، یکی از پزشکان به نام علی محمد زکی ویروس‌های موجود در بدن بیمار را جدا نمود و نزد یک ویروس شناس در هلند فرستاد. این کار شناس به زکی اطلاع داد که ویروس مربوطه یک کرونا ویروس است. زکی در مصاحبه با تیتا سای از نشریه Science News اظهار داشت که ویروس مذکور از خانواده‌ی همان ویروسی است که باعث بروز بیماری سارس می‌شود.
ویروس سارس اولین بار در سال 2002 مشاهده گردید. این ویروس هم چنین باعث ابتلا به یک آنفلوانزای مرگ بار شد. ویروس سارس بر خلاف ویروس جدید به سرعت پخش می‌شود. ویروس سارس در نهایت 8100 نفر را در سرتاسر دنیا مبتلا نمود.
علی رغم این تفاوت، زکی می‌گوید: "هنگامی که متوجه شدم که این ویروس یک کرونا ویروس است با خودم گفتم این یک چیز خطرناک است."
اریک اشنایدر، ویروس شناسی که در مرکز پزشکی دانشگاه لیدن واقع در هلند به کار مشغول است، بیان داشته است که هیچ درمانی برای عفونت‌های کرونا ویروسی وجود ندارد. پزشکان تنها می‌توانند بیماران مبتلا به این ویروس را در وضعیت راحت و آسوده قرار دهند و امیدوار باشند که بدن بیمار به اندازه کافی مقاوم بوده و با عفونت می‌جنگد.
با این حال، اشنایدر به نشریه‌یScience News گفته است که تیم تحقیقاتی وی در حال بررسی این موضوع است که ویروس چگونه تکثیر می‌یابد. محققین امیدوارند که یافته‌های آنها ممکن است روزی شیوه‌ی کار برد داروها در راستای مداخله در فرآیند بیماری را روشن نمایند.
سوزان گربر در مصاحبه با نشریه‌ی Science News اظهار داشته است که شیوع این عفونت "باعث نگرانی است، اما هشدار دهنده نیست". گربر متخصص واگیر شناسی از مراکز کنترل و پیش گیری بیماری واقع در شهر آتلانتای ایالت جرجیا می‌باشد. متخصصین واگیر شناسی در واقع کار آگاهان سلامت هستند. آنها مشخص می‌سازند چه چیزی باعث بروز یک بیماری خاص می‌شود و بیماری چگونه شیوع می‌یابد.
اگر چه ویروس جدید با ویروس سارس مرتبط است، اما به شیوه‌ی متفاوتی سلول‌ها را عفونی می‌سازد و به آسانی شیوع نمی‌یابد. اما این شرایط می‌توانند تغییر یابند. ویروس‌ها می‌توانند سریعاً جهش یابند و این بدین معنا است که ویروس‌ها از لحاظ ژنتیکی تغییر می‌یابند. یک یا بیش از یک جهش می‌تواند یک ویروس عفونی ملایم را به ویروسی تبدیل کند که باعث همه گیری می‌شود. همه گیری هنگامی رخ می‌دهد که یک بیماری عفونی سریعاً در میان جامعه منتشر می‌شود. نگرانی عمده این است که بیماری جدید ممکن است مانند آتشی بزرگ به سرعت دنیا را درنوردیده و باعث همه گیری در سطح دنیا شود.
در حال حاضر، میکروب شناسان (کسانی که درباره‌ی عوامل میکروسکوپی مطالعه می‌کنند) آزمایشاتی را آغاز نموده‌اند تا در باره‌ی چگونگی رفتار ویروس جدید اطلاعات بیشتری کسب کنند.
برای نمونه، وینسنت مانستر که در یکی از آزمایشگاه‌های ویروس مؤسسات ملی بهداشت واقع در شهر همیلتون ایالت مونتانا مشغول به کار است ویروس جدید را بر روی حیوانات آزمایش کرده است. موش‌ها و راسوها به بیماری مبتلا نشدند، اما ویروس باعث بیماری میمون‌های رزوس شد. ویروس نه تنها به ریه‌ی میمون‌ها صدمه زد، بلکه باعث تب، لرز و بی‌اشتهایی نیز گردید.
تیم تحقیقاتی مانستر در حال حاضر در حال بررسی این موضوع است که ویروس بر کدام ژن‌ها اثر می‌گذارد. داده‌های آنها درباره‌ی میمون‌ها نشان می‌دهد که عفونت ناشی از ویروس باعث تغییر بیش از 170 ژن می‌شود. مشخص شده است که بسیاری از این ژن‌ها در مبارزه با عفونت‌ها یا افزایش التهاب نقش ایفا می‌کنند. (التهاب یکی از راه‌های حمله‌ی سیستم ایمنی بدن به میکروب‌ها می‌باشد.)
آن چه بیولوژیست‌ها فرا می‌گیرند می‌تواند به دست یابی به شیوه‌های درمانی ویروس جدید ـ یا حتی تهیه‌ی واکسن جهت پیش گیری از عفونت ـ کمک نماید.
/ج
