ایماگو در آثار فروید

 Imago
* اصطلاح ایماگو (1) را کارل گوستاو یونگ در دگرگونی و سمبل های لیبیدو (1911)پیشنهاد کرده است و به رُمانی به همین نام به قلم کارل اشپیتلِر (2)(1903) ارجاع دارد. در عُرف فروید ایماگو عبارت است از تصویری خیالی که فرد از نخستین مطلوبات آرزومندی خود برای خویش ساخته و پرداخته و آن را به صورتی ایده آل درآورده و با آن انطباق هویت کرده است.
** ایماگو مقوله ای دیرینه در سرگذشت فرد است که به حضور اولیه ی والدین مربوط شده و بدان ها حالتی برجسته بخشیده است. فروید تأثیرات بعدی آن را در تصویری که فرد از مربیان خود به دست می آورد، توصیف می کند. این مربیان درواقع جانشینی از صور خیالی والدین هستند که نه تنها پس از به وجود آمدن احساس مهراکین* نسبت بدان ها ظاهر می شوند بلکه حاکی از بزرگداشت خاطره ی حسرت آمیز(3) آن هاست. انتقال قلبی * بیمار نیز نسبت به شخص روان کاو* بازگشت همین ایماگوهاست.
*** این مفهوم نشان دهنده ی اهمیت غیریت غیر(4) در پیدایش و تکوین فاعل نفسانی است که به هیئت تصویری نفسانی ظاهر شده است.

پی‌نوشت‌ها:

1.Imago (به آلمانی).
2.Carl Spitteler
3.nostalgique
4.Altérité

مراجع:
-زیگموند فروید، در باب روان شناسی شاگردان دبیرستانی (1914).

منبع مقاله:
اسون، پل-لوران؛ (1386)، واژگان فروید، ترجمه: کرامت موللی، تهران: نشر نی، چاپ سوم.