نقش والدین در کاهش اضطراب فرزندان

برای چاره جویی در مشکل ابتدا باید بدانیم علل آن مشکل چیست و سهم والدین در به وجود آمدن آن چقدر است. در این صورت است که اقدامات آن ها متناسب و مؤثر خواهد بود. در بسیاری از موارد ما شاهد دو طیف از اقدامات نامتناسب و غیرمؤثر والدین هستیم. آن ها در یک موقعیت با وجود عدم توانایی، انرژی زیادی برای آن صرف می کنند ولی بعد ناامید، دلسرد و خسته می شوند. برعکس برای مشکلی که بر آن کنترل دارند، زیاد انرژِی صرف نمی کنند و در یک بی خیالی و آرامش موقتی و کاذب به سر می برند. محدوده ی مناسب عملکرد، همان محدوده ای است که ما بر آن کنترل داریم و با اقدامات خود می توانیم مؤثر واقع شویم.
مثلاً فرزند ما به علت مشکل در فراگیری درس یا مشکل ارتباطی با هم کلاسی ها یا مبتلا شدن به یک اختلال اضطرابی، علامت اضطراب دارد. او را به رستوران می بریم، برایش لباس نو و هدیه هایی که دوست دارد می خریم، در حالی که او نیاز به دریافت کمک های دیگری دارد. مثلاً ممکن است نیاز به آموزش خاصی توسط یک معلم داشته باشد یا لازم باشد در مشکل ارتباطی، تحت نظر یک مشاور یا روان شناس، مهارت های ارتباطی را بیاموزد و در صورت ابتلا به اختلال اضطرابی، به روان پزشک مراجعه کند و درمان شود. شاید هم لازم باشد دارو دریافت کند. در این جا نقش حمایت و محبت مثل نقش آن ها برای حل هر مشکل دیگر است. همان طور که وقتی فرزندمان دچار آنژین چرکی گلو می شود ما برایش درمان فراهم می کنیم و یا وقتی دستش می شکند به پزشک مراجعه می کنیم و گچ می گیریم، حمایت و محبت را جایگزین درمان نمی کنیم بلکه در کنار اقدامات درمانی مناسب، توجه و مراقبت بیشتری نسبت به فرزندمان داریم.
از سویی دیگر، روال زندگی ما، روابط ما با همسرمان، انتظاراتی که از فرزندمان داریم و از همه مهم تر برخوردی که با او در زمینه ی درس می کنیم ممکن است به شدت در او اضطراب ایجاد کند. ممکن است روال زندگی ما آشفته و بی نظم باشد و در خانه بین ما و همسرمان جروبحث های تمام نشدنی وجود داشته باشد، یا این که انتظار ما از فرزندمان و توانایی های او غیرواقع بینانه و بدتر آن که محبت ما مشروط به موفقیت های او باشد. در این شرایط ما نقش بارزی در شروع یا تشدید اضطراب فرزندان مان و عملکرد ضعیف آن ها داریم و لازم است در روال زندگی مان، روابط با همسر و فرزندمان، و نگرش به عملکرد او تغییرات جدی ایجاد کنیم، و نگوییم اضطراب او چه ربطی به این موضوعات دارد؟
ناگفته نماند که بسیاری از افرادی که اضطراب دارند، ممکن است یک یا هر دو والدشان مبتلا به علائم اضطرابی باشند. در این صورت حتماً باید اضطراب والدین درمان شود، چون فرزندان، هم رفتار اضطرابی والدین را یاد می گیرند و هم با این رفتار والدین فشار بیشتری به آن ها وارد می شود که همین باعث تشدید اضطراب در فرزندان می شود.
منبع مقاله :
موسوی، شکوفه؛ (1386) موفقیت تحصیلی: نقش والدین در تحصیل فرزندان، تهران: نشر قطره، چاپ پنجم