تألیف و ترجمه: حمید وثیق زاده انصاری
منبع :راسخون
منبع :راسخون
بعضی از افراد مبتلا به نوع خفیف این بیماری می باشند، سایرین مبتلا به نوع دیگری هستند که صحبت یا تعامل با دیگران را سخت می کند.
هر 68 بچه‌ی به دنیا آمده در ایالات متحده مبتلا به شکلی از اوتیسم هستند. این اختلال می تواند، در بعضی نمونه ها منجر به ا نزوای مفرط اجتماعی یا واکنش افراطی شدیدی نسبت به صداها یا سایر محرک های حسی شود.
اوتیسم به گروهی از اختلال های دقیقاً مرتبط برمی گردد که روی چگونگی رشد مغز اثر گذار است. متخصصان از یک عبارت کلی – اختلال های طیف اوتیسم- استفاده می کنند تا به کل گروه اشاره نمایند.
اوتیسم نمی تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود. دانشمندان می گویند: به طور عادی هیچ یک از واکسن هایی که به کودکان تزریق می شود نمی تواند باعث این بیماری شود. این اختلال حداقل تا حدی به واسطه‌ی ژنی ظاهر می شود که ما از والدین خود به ارث می بریم. با این حال دانشمندان می گویند که ژن به تنهایی نمی تواند توضیح دهد که چرا بعضی از کودکان اوتیسم می گیرند و برخی دیگر نه. احتمالاً بسیاری از علت هایی که هنوز نا شناخته ما نده ا ند در این مسئله دخیل هستند.
اوتیسم زما نی پدیدار می شود که قسمت های معین و مشخصی از مغز بچه به طور نرمال رشد نمی کند. این اختلال اغلب سبب می شود تا افراد مبتلا با بت تعامل با دیگران دچار مشکل باشند. آنها می توا نند برای بر قراری ارتباط تقلا کنند. آنها هم چنین تمایل دارند تا برخی رفتارها یا کاری خاص را بارها و بارها تکرار کنند.
ناتوانی ناشی از این بیماری بیشتر و عمومی تر می شود، گر چه هیچ کس دقیقاً نمی دا ند چرا. برای یک بچه از هر 68 بچه در ایالات متحده تشخیص اختلالی از طیف اوتیسم داده شده است. به نظر می رسد پسرها بیشتر در معرض خطر باشند. در حقیقت پزشکان برای یک نوزاد پسر از هر 42 نوزاد پسر تشخیص اوتیسم دادند، اما برای دخترها تنها یک نوزاد دختر از هر 189 دختر این مشکل را دارد.
تغییرهای مضر به وجود آمده در ژن های معین و خاص به اوتیسم ارتباط داده شده اند. و به نظر می رسد پسرها برای گسترش اختلال به تعداد به مراتب کمتری از این تغییرها نیاز دارند (پسرها با کمترین تعداد تغییر در ژن ها دچار اوتیسم می شوند). این، دستاوردِ مطالعه‌ی منتشر شده در 6 مارچ 2014 در ژورنال ژنتیک ا نسانی آمریکا بود.
محققان کلمه "طیف" را به کار می برند چون علایم اوتیسم می تواند از یک شخص به شخص دیگر خیلی متفاوت باشد. بعضی از بچه ها ممکن است نوع خفیفی از آن را نشان دهند که به سختی قابل توجه است. آن را سندرم Asperger یا بعضی وقتها اوتیسم با فعالیت شدید می‌نامند. افراد دارای این گرفتاری ممکن است هیچ مشکلی در صحبت کردن، فکر کردن یا به خاطر آوردن مسائل نداشته باشند. در حقیقت، آنها اغلب مهارت زبانی فوق العاده ای دارند. با این حال، آنها می توانند درک کنند که تعامل با دیگران سخت و دشوار است. بعضی ها به خاطر این مشکل ژنتیکی بد ترکیب و بد شکل می باشند، حرکت های یک سانی را تکرار می کنند یا کلمه های عجیب و غریبی را در زمان صحبت کردن، استفاده می کنند.
سایر نمونه ها می توانند اوتیسم شدیدتری داشته باشند. در برخی موارد، آنها قادر به صحبت کردن یا مراقبت از خودشان نخواهند بود.
برخی از دانشمندان دوست دارند بگویند که مغز افراد اوتیسمی "به گونه‌ی متفاوتی ساخته" می شود. این به این معنی است که آنها اغلب جهان را به روش هایی می بینند، می شنوند و احساس می کنند که دیگران درک نمی کنند.
اختلال های طیف اوتیسم: مجموعه ای از اختلال های رشدی که مزاحم چگونه رشد کردن قسمت های معین و خاص می شوند. نواحی در گیر مغز در ارتباط با این که افراد چگونه با دیگران و جهان پیرامون شان رفتار می کنند، تعامل دارند و ارتباط برقرار می کنند. اختلال های اوتیسم می توانند در محدوده ی خیلی خفیف بودن تا خیلی شدید بودن قرار بگیرند. و حتی شکل کاملاً خفیف می تواند توانایی فرد را برای تعامل اجتماعی یا برقراری ارتباطی مؤثر محدود سازد.
تشخیص: حهت تحلیل سر نخ ها و علائم ناشی از علت آنها در تحقیق، معمولاً نتیجه منتهی به تشخیص- شناسایی مشکل علّی یا بیماری - می شود.
ژن: بخشی از DNA ای که شامل دستور العمل هایی برای ساختن پروتئین می باشد. آن پروتئین ها حاکم بر رفتار سلول - یا گروه بزرگی از سلول ها می باشند. اولاد، ژن ها را از والدین شان به ارث می برند. ژن ها بر این که چگونه یک موجود زنده می-بیند و رفتار می کند، اثر گذار هستند.
واکسن: ترکیب بیو لوژیکی که ژن عامل بیماری را شبیه سازی می نماید، با توجه به این که کمکی برای ایجاد ایمنی نسبت به یک بیماری خاص می باشد.
اوتیسم به گروهی از اختلال های دقیقاً مرتبط برمی گردد که روی چگونگی رشد مغز اثر گذار است. متخصصان از یک عبارت کلی – اختلال های طیف اوتیسم- استفاده می کنند تا به کل گروه اشاره نمایند.
اوتیسم نمی تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود. دانشمندان می گویند: به طور عادی هیچ یک از واکسن هایی که به کودکان تزریق می شود نمی تواند باعث این بیماری شود. این اختلال حداقل تا حدی به واسطه‌ی ژنی ظاهر می شود که ما از والدین خود به ارث می بریم. با این حال دانشمندان می گویند که ژن به تنهایی نمی تواند توضیح دهد که چرا بعضی از کودکان اوتیسم می گیرند و برخی دیگر نه. احتمالاً بسیاری از علت هایی که هنوز نا شناخته ما نده ا ند در این مسئله دخیل هستند.
اوتیسم زما نی پدیدار می شود که قسمت های معین و مشخصی از مغز بچه به طور نرمال رشد نمی کند. این اختلال اغلب سبب می شود تا افراد مبتلا با بت تعامل با دیگران دچار مشکل باشند. آنها می توا نند برای بر قراری ارتباط تقلا کنند. آنها هم چنین تمایل دارند تا برخی رفتارها یا کاری خاص را بارها و بارها تکرار کنند.
ناتوانی ناشی از این بیماری بیشتر و عمومی تر می شود، گر چه هیچ کس دقیقاً نمی دا ند چرا. برای یک بچه از هر 68 بچه در ایالات متحده تشخیص اختلالی از طیف اوتیسم داده شده است. به نظر می رسد پسرها بیشتر در معرض خطر باشند. در حقیقت پزشکان برای یک نوزاد پسر از هر 42 نوزاد پسر تشخیص اوتیسم دادند، اما برای دخترها تنها یک نوزاد دختر از هر 189 دختر این مشکل را دارد.
تغییرهای مضر به وجود آمده در ژن های معین و خاص به اوتیسم ارتباط داده شده اند. و به نظر می رسد پسرها برای گسترش اختلال به تعداد به مراتب کمتری از این تغییرها نیاز دارند (پسرها با کمترین تعداد تغییر در ژن ها دچار اوتیسم می شوند). این، دستاوردِ مطالعه‌ی منتشر شده در 6 مارچ 2014 در ژورنال ژنتیک ا نسانی آمریکا بود.
محققان کلمه "طیف" را به کار می برند چون علایم اوتیسم می تواند از یک شخص به شخص دیگر خیلی متفاوت باشد. بعضی از بچه ها ممکن است نوع خفیفی از آن را نشان دهند که به سختی قابل توجه است. آن را سندرم Asperger یا بعضی وقتها اوتیسم با فعالیت شدید می‌نامند. افراد دارای این گرفتاری ممکن است هیچ مشکلی در صحبت کردن، فکر کردن یا به خاطر آوردن مسائل نداشته باشند. در حقیقت، آنها اغلب مهارت زبانی فوق العاده ای دارند. با این حال، آنها می توانند درک کنند که تعامل با دیگران سخت و دشوار است. بعضی ها به خاطر این مشکل ژنتیکی بد ترکیب و بد شکل می باشند، حرکت های یک سانی را تکرار می کنند یا کلمه های عجیب و غریبی را در زمان صحبت کردن، استفاده می کنند.
سایر نمونه ها می توانند اوتیسم شدیدتری داشته باشند. در برخی موارد، آنها قادر به صحبت کردن یا مراقبت از خودشان نخواهند بود.
برخی از دانشمندان دوست دارند بگویند که مغز افراد اوتیسمی "به گونه‌ی متفاوتی ساخته" می شود. این به این معنی است که آنها اغلب جهان را به روش هایی می بینند، می شنوند و احساس می کنند که دیگران درک نمی کنند.
کلمه های کلیدی
سندرم Asperger: یک نوع خاص از اختلال طیف اوتیسم است که اغلب اوتیسم با فعالیت شدید نامیده می شود. اگر چه این شکل از اوتیسم روی هوش یا گفتار فرد تأثیر نمی گذارد، هنوز ممکن است فرد برای تعامل و برقراری ارتباط با دیگر مردم تقلا کند.اختلال های طیف اوتیسم: مجموعه ای از اختلال های رشدی که مزاحم چگونه رشد کردن قسمت های معین و خاص می شوند. نواحی در گیر مغز در ارتباط با این که افراد چگونه با دیگران و جهان پیرامون شان رفتار می کنند، تعامل دارند و ارتباط برقرار می کنند. اختلال های اوتیسم می توانند در محدوده ی خیلی خفیف بودن تا خیلی شدید بودن قرار بگیرند. و حتی شکل کاملاً خفیف می تواند توانایی فرد را برای تعامل اجتماعی یا برقراری ارتباطی مؤثر محدود سازد.
تشخیص: حهت تحلیل سر نخ ها و علائم ناشی از علت آنها در تحقیق، معمولاً نتیجه منتهی به تشخیص- شناسایی مشکل علّی یا بیماری - می شود.
ژن: بخشی از DNA ای که شامل دستور العمل هایی برای ساختن پروتئین می باشد. آن پروتئین ها حاکم بر رفتار سلول - یا گروه بزرگی از سلول ها می باشند. اولاد، ژن ها را از والدین شان به ارث می برند. ژن ها بر این که چگونه یک موجود زنده می-بیند و رفتار می کند، اثر گذار هستند.
واکسن: ترکیب بیو لوژیکی که ژن عامل بیماری را شبیه سازی می نماید، با توجه به این که کمکی برای ایجاد ایمنی نسبت به یک بیماری خاص می باشد.
