ترجمه و تألیف: حمید وثیق زاده انصاری
منبع :راسخون
منبع :راسخون
اعتیاد به گوشیهای هوشمند در میان نو جوانان و بزرگ سالان شایع است. نیاز به استفاده از تلفن به طور مداوم برای چک کردن ایمیلها و به روز رسانیهای جدید شبکههای اجتماعی، بیش از آن چه که تصورش را کنید میتواند استرس زا باشد. این مقاله نگاهی به چگونگی اعتیاد به گوشیهای هوشمند و تأثیری که بر قوانین زندگی ما میگذارد و هم چنین استرسهایی که در زندگی ایجاد میکند، دارد.
تحقیقات انجام شده توسط مرکز تحقیقات پیو (Pew) نشان داده است که، در سال 2012، در حدود 46 در صد از تمام بزرگ سالان آمریکا، در مقایسه با 25در صد بزرگ سالان در سال 2011، دارای تلفن هوشمند بودند. بسیاری از این کار بران به گوشیهای هوشمند معتادند و به طور مداوم، این طعمهی جذاب از قلاب فن آوری را در دست دارند.
داشتن یک گوشی هوشمند، به شما کمک میکند، تا همیشه در ارتباط با شبکههای اجتماعی باشید و کار شما را آسان میکند. اما، زمانی که این فن آوری حاکم بر زندگی شما میشود، مشکلات، خودشان را نشان میدهند. برای بسیاری از معتادان، گوشیهای هوشمند، به منزلهی بخشی از وجودشان است. آنها تلفنهای خود را بعد از بیدار شدن از خواب و قبل از خوابیدن و زمانی که در تعطیلات آخر هفته هستند، چک میکنند. نیاز به بررسی به روز رسانیهای اخبار، ارتباطات رسانههای اجتماعی و چک کردن ایمیلها، میتواند برای یک فرد فلج کننده باشد، به خصوص اگر آن فرد را از جمع دوستان و خانوادهاش جدا کند. زمانی که توانایی انجام کارهای ذکر شده را ندارند، استرس و نگرانی تمام وجودشان را میگیرد. در این جا برخی از نشانههای اعتیاد به گوشیهای هوشمند، برای آگاهی بیشتر شما ذکر شده است. نشانههای نگرانیها و استرسهای ناشی از اعتیاد به گوشیهای هوشمند احساس نیاز به این که آن را همه جا با خودتان حمل کنید.
وقتی که عرق سردی تمام وجودتان را میگیرد و ناراحت میشوید زمانی که متوجه میشوید گوشی موبایلتان را فراموش کردهاید و آن را در دستهایتان نمییابید، باید به صراحت عرض کنیم که شما معتاد به گوشی هوشمند شدهاید. مطالعات انجام شده توسط شرکت نرم افزاری Apigee نشان داده که تعداد کثیری از معتادان به گوشیهای هوشمند، بدون استفاده از گوشی هوشمند قادر به انجام کارهای اساسی مانند سر موقع بیدار شدن از خواب، حفظ روابط با دیگران، پیدا کردن مسیر کارشان، دانستن تاریخ و یا حتی احساس شادی در زندگیشان نیستند.
اگر شما یک معتاد به گوشیهای هوشمند هستید، پس احتمالاً باید بگوییم که شما ممکن است از عوارض لرزش فانتوم نیز بی بهره نمانده باشید و از آن رنج میبرید. زنگ فانتوم اصطلاحی است که برای توصیف احساسات زنگ گوشی به کار میرود که در واقع آن چیزی نیست که ما میشنویم. محققانی که پدیدهی توهمهای صوتی را مورد مطالعه قرار دادند آن را به عنوان "ringxiety" نامیدهاند. شرکت کنندگان در این تحقیق افرادی بودند که از تلفنهای خود به کثرت استفاده میکردند و پیامهای متنی زیادی میفرستاند. قرار گرفتن در معرض گسترهی زیادی از گوشیهای هوشمند در زندگی، منجر به پدیدهی روان شناسی صدا میشود. این مربوط به روشهای تفسیر صدا توسط مغز انسان میباشد. از آن جا که گوش ما فقط فرکانسهای ویژه، به خصوص محدودهی 1000 تا 6000 هرتز، را متوجه میشود، ما فقط آن صداها را میشنویم. (ringxiety: سندروم توهم لرزش و زنگ تلفن همراه، سندرومی است که به توهم و احساس غلطی گفته میشود که در آن، فرد مبتلا، صدای زنگ تلفن همراه خود یا شخص دیگری را میشنود و یا ویبرهی آن را احساس میکند، بدون آنکه تلفن همراه وی زنگ خورده باشد.)
این موضوع شاید به عنوان یک اختلال روانی در مجلات پزشکی طبقه بندی نشده باشد، اما از هر پدر و مادر و همسر یک فرد معتاد که بپرسید، معنی آن را کاملاً به شما توضیح میدهد. به روز رسانی و مرور سایتهای رسانههای اجتماعی نظیر Facebook و Twitter و Tumblr، وقت قابل توجهی را از فرد معتاد میگیرد و استرسهای وی را زیاد میکند. وقتی که به روز رسانیها در شبکههای اجتماعی را انجام نمیدهید، ترس از این را دارید که چیز مهمی را از دست میدهید. هنگامی که مشغول استفاده از شبکههای اجتماعی هستید، مشغول مقایسهی زندگی خود با دیگران، تخلیهی احساسات خود و یا به اشتراک گذاری همه چیز برای گرفتن چند لایک (Like) هستید. استفاده از این گونه رسانههای اجتماعی، هیچ چیزی جز بالا بردن سطح استرس شما ندارد. غافل از زندگی واقعی هستید.
وقتی سر یک جلسهی واقعاً خسته کننده مینشینید، گوشی خود را در دست میگیرید و شروع به بررسی چند به روز رسانی در شبکههای اجتماعی، دانلود یک برنامهی جدید و یا شروع به یک بازی بسیار اعتیاد آور در گوشیتان میکنید با اینکه میدانید که همهی اطلاعات مهمی که در آن جلسه ارائه میشود را از دست میدهید. معتادان گوشی، در تمرکز بر حوادثی که در زندگی روز مره اتفاق میافتد، مشکل دارند، در نتیجه در مدرسه و محل کار عمل کرد ضعیفی از خود نشان میدهند.
• هر روز تلفن خود را به مدت نیم ساعت خاموش کنید.
• اگر نمیتوانید خاموشش کنید، حداقل به مدت یک یا دو ساعت آن را در خانه بگذارید.
• بیشتر صحبت کنید و کمتر پیام کوتاه بفرستید.
• با خودتان کلنجار بروید که حداقل تا یک ساعت گوشی خود را چک نکنید.
• قرار دادن تلفن بیرون از اتاق خواب یا اتاق خانواده
• قبل از به اشتراک گذاری عکسها و وارد کردن اطلاعات خصوصی در رسانههای اجتماعی، کمی در موردشان فکر کنید.
• در طول شب و یا در طول زمانی که کنار خانوادهتان هستید گوشی خود را خاموش کنید و یا حد اقل آن را در حالت سکوت قرار دهید.
• اگر در نزدیکی فردی نشستهاید، به جای ارسال پیام کوتاه به وی، جلو بروید و رو در رو با او صحبت کنید. از اعتیاد به گوشی هوشمند دوری کنید و استرسهایتان را کاهش دهید و از این به بعد به آن فقط به چشم یک تلفن همراه بنگرید. صفحهی نمایش درخشان، صدها برنامه و جریان بی پایان اطلاعات در شبکههای اجتماعی، بسیار اعتیاد آورتر از چیزی است که حتی فکرش را هم نمیتوانید بکنید. درک این موضوع که این پدیدهی نا مطلوب میتواند زندگی اجتماعی و خانوادگی ما را تحت تأثیر قرار دهد و اقدامات لازم جهت نظم و انضباط بخشیدن به زندگی در مهار این اعتیاد بسیار یاری دهنده میباشد.
آیا میدانستید . . .
. . . که اصطلاح ترک کردن تلفن همراه به صورت Nomophobia بیان میشود که مختصر شدهی جملهی "No mobile phone phobia" به معنی "بدون ترس از تلفن همراه" میباشد. چه مدت از آخرین باری که تلفن همراه خود را لمس کرده اید میگذرد؟ آیا احساس بی قراری و یا یک احساس سوزش و خارش در کف دست خود، هنگامی که تلفن همراهتان در دستتان نیست، نمیکنید؟ آیا تلفن همراهتان را همه جا با خودتان میبرید؟ حتی حمام؟ آیا روشن بودن صفحهی نمایش موبایلتان را هر پنج ثانیه یک بار چک میکنید؟ صرف نظر از اینکه با خانوادهتان در حال صحبت کردن هستید؟ حتی در یک سوپر مارکت؟ و یا حتی در بستر خواب؟ آیا مجبور به پاسخ گویی به هر اخطاری، یا هر تماس نا موفقی از گوشیتان هستید؟ آیا در طول روز از خاموش کردن موبایلتان ممانعت میکنید و چندین بار در طول روز گوشی موبایلتان را شارژ میکنید؟ اگر پاسخ به اکثر این سؤالات مثبت است، پس احتمالاً شما از اعتیاد به موبایل رنج میبرید. تلفنهای هوشمند مانند آیفون(iPhone)، بلک بری (Black berry) و گوشیهای آندرویدی جدید (Android phone) در دست اکثر جوانان و بزرگ سالان وجود دارد.آیا اعتیاد به گوشیهای هوشمند روی زندگی شما تأثیر گذاشته است.
محتاج پاسخ گویی به تلفن همراهتان هستید.
آیا تماسهای از دست رفته و پیامهای خوانده نشده، باعث بی قراری شما میشود؟ زمانی که در حمام هستید و یا کنار فرد مهمی نشستهاید، به طور مداوم به فکر پاسخ گویی به تماسهای از دست رفته و پیامهای متنی خوانده نشده هستید. این ممکن است دلیلی برای نگرانی باشد. مجبور بودن به بررسی به روز رسانیهای شبکههای اجتماعی و چک کردن ایمیلها، نه تنها باعث استرس، بلکه باعث از بین رفتن روابط با دوستان و خانواده خواهد شد.وقتی تماس تلفنی برقرار نمیکنید، احساس افسردگی دارید.
شما روی صفحه نمایش گوشیتان خیره هستید، تا اینکه کسی به شما زنگ بزند، یا ایمیلی دریافت کنید و یا تعداد لایکهای عکسهایتان در فیس بوک را نظاره گر باشید. هنگامی که صفحهی نمایش گوشیتان خاموش میشود، افسرده میشوید و سطح استرستان بالا میرود و شروع به پرخاشگری با مردم اطرافتان میکنید. این طور نیست؟ خوب این چیزی است که اعتیاد به گوشیهای هوشمند میتواند با شما بکند.آیا تلفن فقط برای زنگ زدن است؟
خانواده و دوستان در اولویت دوم قرار میگیرند.
چند بار شده که در روزهای عادی یا گشت و گذارهای آخر هفته، افرادی را دیدهاید که گوشیهای خود را نسبت به صحبت کردن با افراد دیگر در اولویت قرار دادهاند؟ با اینکه جواب دادن به یک تماس یا پاسخ دادن به پیامهای متنی، ذاتاً کار اشتباهی نیست، ولی اگر جای روابط انسانی را بگیرد، خطرناک میشود. تحقیقات Ofcom که یک مؤسسهی تنظیم کنندهی ارتباطات از راه دور در بریتانیا ( UK (United Kingdom)) است، نشان داده که حدود 51 در صد از بزرگ سالان و 65 در صد از نو جوانان از گوشیهای هوشمند برای معاشرت با دیگران استفاده میکنند. حفظ روابط در شبکههای اجتماعی و دوستیها فقط به استرسها و نگرانیها میافزاید و علاوه بر این، هنگامی که فقط با توییت کردن و یک سری پیامهای کوتاه با هم دیگر ارتباط برقرار میکنید، توانایی ایجاد ارتباط رو در رو با مردم را از دست میدهید و عباراتی مثل WTF و OMG (اصطلاحات مربوط به چت) جای مکالمات روزمرهمان را میگیرند. البته کلمهی LOL را فراموش نکنید(Laughing Out Load)!اختلالات و استرسهای مربوط به شبکههای اجتماعی
مبارزه با استرسهای ناشی از اعتیاد به گوشیهای هوشمند
خوب، چه کار کنیم تا از این استرسها دور باشیم؟ البته، معلوم است، گوشی خود را در ظرف زباله بیاندازید. (به خاطر سکته قلبی ناقصی که زدید متأسفیم!) ممکن است با توجه به قیمتی که برای آن پرداخت کردهاید، ایدهی خوبی نباشد، در عوض سعی کنید این نکات ساده را به کار بگیرید تا هم استراحتی به گوشیتان داده باشید و هم به خودتان! • تشخیص میزان اعتیاد (سختترین قسمت کار، که هر معتاد چقدر در طول روز صرف گوشی هوشمند خود میکند.)• هر روز تلفن خود را به مدت نیم ساعت خاموش کنید.
• اگر نمیتوانید خاموشش کنید، حداقل به مدت یک یا دو ساعت آن را در خانه بگذارید.
• بیشتر صحبت کنید و کمتر پیام کوتاه بفرستید.
• با خودتان کلنجار بروید که حداقل تا یک ساعت گوشی خود را چک نکنید.
• قرار دادن تلفن بیرون از اتاق خواب یا اتاق خانواده
• قبل از به اشتراک گذاری عکسها و وارد کردن اطلاعات خصوصی در رسانههای اجتماعی، کمی در موردشان فکر کنید.
• در طول شب و یا در طول زمانی که کنار خانوادهتان هستید گوشی خود را خاموش کنید و یا حد اقل آن را در حالت سکوت قرار دهید.
• اگر در نزدیکی فردی نشستهاید، به جای ارسال پیام کوتاه به وی، جلو بروید و رو در رو با او صحبت کنید. از اعتیاد به گوشی هوشمند دوری کنید و استرسهایتان را کاهش دهید و از این به بعد به آن فقط به چشم یک تلفن همراه بنگرید. صفحهی نمایش درخشان، صدها برنامه و جریان بی پایان اطلاعات در شبکههای اجتماعی، بسیار اعتیاد آورتر از چیزی است که حتی فکرش را هم نمیتوانید بکنید. درک این موضوع که این پدیدهی نا مطلوب میتواند زندگی اجتماعی و خانوادگی ما را تحت تأثیر قرار دهد و اقدامات لازم جهت نظم و انضباط بخشیدن به زندگی در مهار این اعتیاد بسیار یاری دهنده میباشد.