با سلام خدمت برادر عزیزم این رفتار فقط یک نشانه ظاهری هست مثل تب که در پزشکی فقط یه علامته و باید بررسی بشه که این تب نشونه چیه.. اجبار به نوشتن هم در شما باید بررسی بشه شاید فقط یه عادت ساده باشه یا یه یادگیری که از بقیه اعضاء خانواده به طور ناخوآگاه الگو گرفتین. شاید هم یک علامت وسواس فکری یا راهی برای رهایی از اضطراب درونی باشه. اطلاعات زیادی به من ندادین تا بتونم پاسخ قطعی بهتون بدم. مراجعه حضوری به یه روانشناس می تونه خیلی بهتون کمک کنه. تو صحبت هاتون گفتین که وقتی بیکار میشم... پس کلید رو خودتون دادین.. نذارین بیکار بشین، خودتون و دستهاتون رو مشغول نگه دارین و یا حتی می تونین از این عادت نوشتن به طور مثبت و هدفمند استفاده کنین. مثلا خاطرات روزانه اتون رو بنویسین... شروع کنین یه داستان دنباله دار یا داستان کوتاه بنویسین (شاید یه روز با همین عادت یه نویسنده بشین)... اصلا می تونین مشکلات و دغدغه ها و دلخوری های که از بقیه دارین رو بنویسین و بعد کاغذ رو پاره یا مچاله کنین تا آرامش پیدا کنین. اگر یادداشت هاتون رو دارین (اگه ندارین سری بعد که اینکار رو کردین دقت کنین) نگاه کنین، ببینین محتواشون چیه؟ چه چیزهایی نوشتین، احتمالا مسائلی که نگرانتون می کنه ناخودآگاه می نویسین. خود نوشته ها سر نخ خوبی بهتون میده. اگه نوشته ها باری نداره و فقط یه عادته... سعی کنین تکرارش رو کم کنین. یه کش دور دستتون ببندین و هر وقت دیدین ناخودآگاه شروع به نوشتن کردین کش رو محکم بکشین تا به مچ دستتون بخوره و احساس درد کنین یا بلند بگین ایست. اینطوری ذهنتون رو شرطی می کنین تا کمتر این کار رو انجام بده. توقع نداشته باشین یکدفعه ترکش کنین بذارین به مرور اتفاق بیفته، مثلا اگر هفته ای 3 بار فیلم می بینی، هفته ای دوبارش کن. بعد هفته ای یکبار.. بعد دو هفته یکبار. ماهی یکبار.. سه ماه یکبار. وقتی آروم آروم باشه، فشار کمتری بهت وارد میشه و ماندگاری اش هم بیشتره و نگران نباشین خودت نگرانی می تونه باعث تشدید این رفتار بشه. شاد و سربلند باشین