باسلام. به نظر می رسد مسئله ی شما در درجه ی اول، بیشتر عزت نفس باشد تا اعتماد به نفس. عزت نفس به احساس ارزشمندی شخصی و درونی که هریک از ما برای خودمان قائل هستیم، اشاره دارد. اعتماد به نفس، مفهومی جزئی تر و اختصاصی تر را شامل می شود و اشاره دارد به اعتقاد ما نسبت به توانمندیهای رفتاریمان در زمینه های مختلف. مثلاً اگر می گوییم یک ورزشکار، دارای اعتماد به نفس است، به این معنی است که او به توانایی خود برای عملکرد مطلوب در حیطه ی ورزشی خاص خود، اطمینان بالایی دارد. اگرچه مفاهیم عزت نفس و اعتماد به نفس، دقیقاً معادل یکدیگر نیستند ولی ارتباط نزدیکی بین آن ها وجود دارد؛ به طوریکه معمولاً عزت نفس بالا اعتماد به نفس بالا را هم به همراه دارد، اما کمتر می توان انتظار داشت که کسی اعتماد به نفس بالا داشته باشد اما سطح عزت نفسش پایین باشد. در واقع می توان به نوعی گفت نسبت عزت نفس، به اعتماد به نفس، مانند نسبت پی ساختمان است به بدنه ی آن. به عبارت دیگر، یک اعتماد به نفس سالم و پایدار و معقول، بر مبنای یک عزت نفس درونی و سالم بنا خواهد شد. فردی دارای عزت نفسی سالم و پایدار است که از درون، خود را می پذیرد و برای خود ارزش قائل است، و این ارزشمندی را به امور بیرونی همچون مدرک، عضویت در کلاسی خاص و ... نسبت نمی دهد. در واقع برای چنین فردی، ملاک ارزشمندی شخصی، ملاکی درونی است. یعنی معیار ارزش گذاری او برای شخصیت خود، معیارهای بیرونی محدودی همچون رشته ی تحصیلی، مدرک و ... نیست. این نکته کاملاً مبتنی بر مبانی علمی روانشناسی است که اگر عزت نفس، به جای معیارهای درونی، بر معیارهای بیرونی استوار باشد، بسیار شکننده و ناپایدار خواهد بود. بنابراین پیشنهاد می کنم برای ارتقاء عزت نفس خودتان روی توانمندی های شخصیتی و معنای درونیتان برای خود و زندگیتان کار کنید. پیشنهاد می کنم برای فهم بهتر این توصیه و عملی ساختن آن کتاب «روانشناسی کمال» تألیف دکتر دوآن شولتس را مطالعه فرمایید.