باسلام. پاسخ به این سوال به یک کودک، با پاسخی که باید به یک نوجوان، ارائه شود، بسیار تفاوت دارد. به یک نوجوان می توان مستقیماً‌ مبانی اعتقادی و فلسفی در مورد خداوند را به زبانی ساده توضیح داد. چون ذهن یک نوجوان، آمادگی هضم این مطالب را دارد. حتی اگر یک کارشناس مذهبی یا فردی آشنا به مباحث اعتقادی و مذهبی این کار را انجام دهد، بهتر است. اما ذهنیت یک کودک، بسیار محدود و عینی است و قدرت هضم مسائل بسیار انتزاعی و فلسفی را ندارد. اما این دلیل نمی شود که به کودک، دروغ بگویید یا ذهن او را با تصور و عقیده ای اشتباه در مورد خداوند، شکل دهید. زیرا این قبیل کارها باعث خواهد شد که در سال های آتی، تصحیح این باورهای غلط،‌ دشوار باشد. در واقع به یک کودک نیز باید مسئله را همانطور که هست گفت، منتها به صورت خیلی کلی و ساده. اجازه بدهید تخیل کودک، خودش متناسب با توانایی های ذهنی حال حاضرش، مطالب شما را هضم نماید. مثلاً ‌اگر کودک می پرسد «خدا چه شکلی است؟» می توانید بگویید که «خیلی زیبا است»؛ اگر گفت «نقاشی خدا را بکش»، می توانید بگویید که «اینقدر زیبا است که هیچ کس نمی تواند نقاشیش را بکشد». اگر پرسید که «چه طوری می توانیم خدا را ببینیم؟»، می توانید بگویید که «ما نمی توانیم ببینیمش ولی می توانیم آفریده هایش را ببینیم». البته اینها فقط مثال بود، ولی نکته ی اصلی، این است که شما عقیده ی درست را به کودک می گویید، منتها به زبانی کودکانه. مطمئناً کودک با این گفته های کلی شما به یک درک دقیق و کاملاً درست از خداوند، دست نمی یابد، اما از یکسو تخیل او به او کمک خواهد کرد تا متناسب با سنش حس کنجکاویش را ارضا نماید و از سوی دیگر، تصورات شکل گرفته در ذهن او با عقاید مذهبی صحیح، خیلی زاویه پیدا نمی کند.