پرسش :
مشرکین، قبل از ولادت حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ، پیامبر(صلی الله علیه وآله) را ابترخواندند؛ لکن تاریخ و شواهد نشان می دهد که وی فرزندانی به نام های ابراهیم، زینب و رقیّه داشتند، حال، آیا پیامبر اسلام، قبل از ولادت یگانه دخترش فرزندی داشته یا خیر؟
پاسخ :
پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ، در سن 25 سالگی با حضرت خدیجه که بیوه ای 40 ساله بود، ازدواج کرد.[1] فرزندان آن حضرت از خدیجه ـ سلام الله علیها ـ به این ترتیب بودند: 1ـ قاسم. 2ـ عبد الله، این دو قبل از هجرت از دنیا رفتند. اوّلی قبل از بعثت و دوّمی بعد از بعثت. 3ـ رقیّه 4ـ امّ کلثوم، این دو به ترتیب همسر عثمان شدند. اوّلی در اوائل ازدواج فوت کرد و دوّمی در سال نهم هجرت از دنیا رفت. 5 زینب که همسر ابی العاص شد و در سال 8 هجرت از دنیا رفت. 6ـ زینب که همسر ابی العاص شد و در سال 8 هجرت از دنیا رفت. 6ـ فاطمه الزهرا ـ علیها السلام ـ در سال پنجم بعثت متولد شد.
ابراهیم که مادرش ماریه قبطیه بود، در سال هشتم هجرت متولد شد و در سال دهم هجرت در حالی که یک سال و ده ماه و چند روز از عمرش گذشته بود، در گذشت.[2]
بنابر این، هنگام تولّد حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ دو تا از فرزندان پیامبر در قید حیات بودند: 1ـ زینب که همسر ابی العاص شد و در سال هشتم هجرت از دنیا رفت. 2ـ امّ کلثوم که همسر عثمان شد و در سال نهم هجرت وفات نمود.
امّا این که چرا به پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ ابتر گفتند؟
مفسّران می نویسند: قاسم و بعد از او عبد الله از دنیا رفت، عاص بن وائل سهمی گفت: نسل او قطع شد، پس او ابتر و بی عقب است.
در پاسخ او، خدای تعالی این آیه را فرستاد که خود عاص بن وائل ابتر و بدون عقب است. (إِنَّ شَانِئَک هُوَ الْأَبْتَرُ). [3]
قریش را رسم چنین بود که وقتی فرزند ذکور کسی می مرد، می گفتند: بتّر فلانٌ، یعنی فلانی اجاق کور شد و دنباله اش قطع گردید. عاص بن وائل می خواست با این سخن به پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ، زخم زبان بزند.[4]
لذا با وجود این که پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ دارای دختر (حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ ) بود، دشمن پیامبر او را ابتر نامید. بر اساس فرهنگ جاهلی، اولاد دختر، به حساب نمی آمد. خداوند بر اساس آیات مکرر این فرهنگ را نادرست و فرهنگ اسلام را جایگزین این فرهنگ کرد، و ارزش دختر را با عطای دختر (حضرت زهرا-سلام الله علیها) به خاتم پیامبران و قرار دادن نسل امامت از میان فرزندان و برخاستن دانشمندان بزرگ و برجسته از میان فرزندان و نسل او، نام او را تا قیامت جاویدان قرار داد و حفظ دینش را بوسیله آنان ممکن نمود.
از این روی افرادی که به پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ ،این زخم زبان ها را زدند، خودشان در تاریخ نه تنها ابتر بلکه نفرین شده هستند.[5]
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1ـ تفسیر راهنما، تالیف اکبر هاشمی رفسنجانی.
2ـ زندگانی حضرت فاطمه زهرا و زینب و امّ کلثوم ـ علیهم السلام ـ تألیف سید هاشم رسولی محلاتی.
3ـ نگرش کوتاه بر زندگی فاطمه زهرا ـ سلام الله علیها ـ تالیف علی محمد علی دخیّل، ترجمه محمد علی امینی.
4ـ الکلمه الغرّاء فی تفضیل الزهراء ـ سلام الله علیها ـ تألیف علاّمه شرف الدین عاملی، ترجمه بیدار فر.
پاورقي ها:
[1] . خلیلی، محمد علی، زندگانی محمد ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ پیامبر اسلام، تهران، انتشارات اقبال، چاپ اول، 1378 هـ.ش، ص 79 و 81.
[2] . محمدی اشتهاردی، محمد، نگاهی بر زندگی پیامبر اسلام ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ، تهران، نشر مطهّر، چاپ دوم، 1376 هـ.ش، ص 51 به نقل از بحار الانوار، ج 22، ص 151 ـ 152.
[3] . جلال الدین، عبد الرحمان، سیوطی، الدر المنثور، قم، مکتبه آیه الله مرعشی نجفی، چاپ اول، 1404 هـ.ق، ج 6، ص 404.
[4] . طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ترجمه موسوی همدانی، سید محمد باقر، تهران، نشر بنیاد علمی و فکری علامه طباطبایی، چاپ اول، 1363 هـ.ش، ج 20، ص 854.
[5] . ر.ک: شهید مطهری، و حمید کریمی، حقوق زن در اسلام.
منبع: اندیشه قم
پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ، در سن 25 سالگی با حضرت خدیجه که بیوه ای 40 ساله بود، ازدواج کرد.[1] فرزندان آن حضرت از خدیجه ـ سلام الله علیها ـ به این ترتیب بودند: 1ـ قاسم. 2ـ عبد الله، این دو قبل از هجرت از دنیا رفتند. اوّلی قبل از بعثت و دوّمی بعد از بعثت. 3ـ رقیّه 4ـ امّ کلثوم، این دو به ترتیب همسر عثمان شدند. اوّلی در اوائل ازدواج فوت کرد و دوّمی در سال نهم هجرت از دنیا رفت. 5 زینب که همسر ابی العاص شد و در سال 8 هجرت از دنیا رفت. 6ـ زینب که همسر ابی العاص شد و در سال 8 هجرت از دنیا رفت. 6ـ فاطمه الزهرا ـ علیها السلام ـ در سال پنجم بعثت متولد شد.
ابراهیم که مادرش ماریه قبطیه بود، در سال هشتم هجرت متولد شد و در سال دهم هجرت در حالی که یک سال و ده ماه و چند روز از عمرش گذشته بود، در گذشت.[2]
بنابر این، هنگام تولّد حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ دو تا از فرزندان پیامبر در قید حیات بودند: 1ـ زینب که همسر ابی العاص شد و در سال هشتم هجرت از دنیا رفت. 2ـ امّ کلثوم که همسر عثمان شد و در سال نهم هجرت وفات نمود.
امّا این که چرا به پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ ابتر گفتند؟
مفسّران می نویسند: قاسم و بعد از او عبد الله از دنیا رفت، عاص بن وائل سهمی گفت: نسل او قطع شد، پس او ابتر و بی عقب است.
در پاسخ او، خدای تعالی این آیه را فرستاد که خود عاص بن وائل ابتر و بدون عقب است. (إِنَّ شَانِئَک هُوَ الْأَبْتَرُ). [3]
قریش را رسم چنین بود که وقتی فرزند ذکور کسی می مرد، می گفتند: بتّر فلانٌ، یعنی فلانی اجاق کور شد و دنباله اش قطع گردید. عاص بن وائل می خواست با این سخن به پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ، زخم زبان بزند.[4]
لذا با وجود این که پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ دارای دختر (حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ ) بود، دشمن پیامبر او را ابتر نامید. بر اساس فرهنگ جاهلی، اولاد دختر، به حساب نمی آمد. خداوند بر اساس آیات مکرر این فرهنگ را نادرست و فرهنگ اسلام را جایگزین این فرهنگ کرد، و ارزش دختر را با عطای دختر (حضرت زهرا-سلام الله علیها) به خاتم پیامبران و قرار دادن نسل امامت از میان فرزندان و برخاستن دانشمندان بزرگ و برجسته از میان فرزندان و نسل او، نام او را تا قیامت جاویدان قرار داد و حفظ دینش را بوسیله آنان ممکن نمود.
از این روی افرادی که به پیامبر ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ ،این زخم زبان ها را زدند، خودشان در تاریخ نه تنها ابتر بلکه نفرین شده هستند.[5]
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1ـ تفسیر راهنما، تالیف اکبر هاشمی رفسنجانی.
2ـ زندگانی حضرت فاطمه زهرا و زینب و امّ کلثوم ـ علیهم السلام ـ تألیف سید هاشم رسولی محلاتی.
3ـ نگرش کوتاه بر زندگی فاطمه زهرا ـ سلام الله علیها ـ تالیف علی محمد علی دخیّل، ترجمه محمد علی امینی.
4ـ الکلمه الغرّاء فی تفضیل الزهراء ـ سلام الله علیها ـ تألیف علاّمه شرف الدین عاملی، ترجمه بیدار فر.
پاورقي ها:
[1] . خلیلی، محمد علی، زندگانی محمد ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ پیامبر اسلام، تهران، انتشارات اقبال، چاپ اول، 1378 هـ.ش، ص 79 و 81.
[2] . محمدی اشتهاردی، محمد، نگاهی بر زندگی پیامبر اسلام ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ، تهران، نشر مطهّر، چاپ دوم، 1376 هـ.ش، ص 51 به نقل از بحار الانوار، ج 22، ص 151 ـ 152.
[3] . جلال الدین، عبد الرحمان، سیوطی، الدر المنثور، قم، مکتبه آیه الله مرعشی نجفی، چاپ اول، 1404 هـ.ق، ج 6، ص 404.
[4] . طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ترجمه موسوی همدانی، سید محمد باقر، تهران، نشر بنیاد علمی و فکری علامه طباطبایی، چاپ اول، 1363 هـ.ش، ج 20، ص 854.
[5] . ر.ک: شهید مطهری، و حمید کریمی، حقوق زن در اسلام.
منبع: اندیشه قم
