پرسش :
پوشش طبيعي کربلا در نقشه عراق سرسبز و خرم است چون آب دارد، صحراي بي آب و علف خواندن آن درست است؟
پاسخ :
کربلا بخاطر ايثار و از خود گذشتگي که ابا عبدالله الحسين ـ عليه السلام ـ در دفاع از دين الهي نشان داد، بر همه شهرها فضيلت پيدا کرد، محل نزول فرشتگان شد و پناهگاه بي پناهان، بارگاهي شد براي دلدادگان و مأمني براي مغفرت الهي و ماوائي براي درماندگان، تا با آمدن به اين شهر خود را از گناه شسته و به سوي کمال و سعادت حرکت نموده و به برکت امام حسين ـ عليه السلام ـ در مسير مستقيم خداوند قرار گيرند.
کربلا سرزميني مقدس و با برکت است که امام صادق ـ عليه السلام ـ فرمود: کربلا و آب فرات اولين زمين و آبي است که خداوند متعال آن را مقدس و مبارک گردانيد و خداوند به آن فرمود: به آنچه که خداوند تو را فضيلت داده سخن گوي ، زمين کربلا گفت: من زمين مقدس و مبارک خداوند هستم، شفا در خاک و آب من است و در مقابل خداوند که اين چنين افتخاري را به من داده خاضع و ذليلم و مغرور نيستم... .[1]
اين شهر در 105 کيلومتري جنوب غرب بغداد قرار گرفته و مرکز استان کربلا مي باشد که از ويژگي هاي طبيعي آن، وجود باغ هاي فراوان و هزاران درخت ميوه و نخلستان هاي پربار و گندم زار هاي سرسبز و رونق دامداري مي باشد.[2]
اما نبايد تصور شود که اين سرسبزي از اول بود و اين سرزمين مقدس همواره پر از باغ و درخت بود، بلکه اين سرزمين به برکت وجود سالار شهيدان ابا عبدالله الحسين ـ عليه السلام ـ است که علاوه بر برکت معنوي از برکت مادي نيز برخوردار گرديد مگر نه اين سرزمين روزي سرزميني خشک بود . کسي در آن کشاورزي نمي کرد و محل سکونت نبود تا اين که خداوند متعال در اثر فداکاري امام حسين ـ عليه السلام ـ آن را محل سکونت ملائک و مومنان قرار داد و دلايلي را مي توان بر اين ادعا آورد:
1. فتح کربلا به دست مسلمين: در سال 14ق سرزمين هاي کربلا و روستاهاي اطراف آن به فرماندهي خالد بن عرفطه از دست ايرانيان گرفته شد و فتح گرديد. خالد سرزمين کربلا را قرارگاه لشکر نمود اما سپاهيان بر نامطلوب بودن آب و هواي آنجا اعتراض کردند و خالد مجبور گرديد لشکر را به حيره ببرد و اين سرزمين خالي از سکنه بود و باير مانده بود.[3]
اين شاهد تاريخي مي رساند که کربلا در صدر اسلام سرزميني بود که نه ساکني داشت و نه محل کشاورزي بود و البته بايد گفت در اطراف اين سرزمين دهکده هاي آبادي وجود داشت.[4]
2. گذر اميرمؤمنان علي ـ عليه السلام ـ بر کربلا: در روايات آمده است که امير المومنين علي ـ عليه السلام ـ وقتي به صفين مي رفتند ، از سرزمين کربلا گذشتند و در آنجا وضو گرفتند و نماز خواندند و بر اصحابش خبر دادند که اينجا قربانگاه فرزندش امام حسين ـ عليه السلام ـ مي باشد.[5]
در اين روايت نيز اشاره به سرزميني خشک و بدون سکونت شده است.
3. دستور ابن زياد به حر: در تاريخ آمده است که حر بن يزيد رياحي به دستور ابن زياد اصرار داشت که امام حسين ـ عليه السلام ـ را به سرزميني ببرد که دور از آبادي و آب باشد.[6]
البته آن قسمتي که آب بود در دست لشکريان ابن زياد قرار گرفته بود و بر همين اساس آنها آب را بر خاندان رسول الله ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ بستند.
4. خريداري سرزمین کربلا به وسیله امام حسين ـ عليه السلام ـ : در برخی روايات آمده است که امام حسين ـ عليه السلام ـ سرزمين کربلا را از مردم نينوا خريد تا مدفن او و يارانش باشد . اين مطلب مي رساند که در آن زمان اين سرزمين محل سکونت نبوده وگرنه ممکن نيست محل سکونت را ميدان گاه قرار داد. از امام صادق ـ عليه السلام ـ نقل شده است که فرمود: حرم امام حسين ـ عليه السلام ـ از هر طرف چهار ميل است که امام ـ عليه السلام ـ آن را خريداري کرده بود.[7]
باز روايت شده که امام حسين ـ عليه السلام ـ اطراف قبرش را به 6 هزار درهم از اهل نينوا و غاضريه خريداري نمود و سپس به خود آنها بخشيد به شرطي که آنها زائران را به قبر راهنمايي کرده و سه روز از زائران پذيرائي کنند.[8]
خلاصه سخن اينکه ؛ هر چند امروزه شهر کربلا به برکت مرقد پاک سالار شهيدان ابا عبدالله الحسين ـ عليه السلام ـ علاوه بر رونق معنوي و فضيلت هاي بي کران ، از رونق اقتصادي و سرسبزي بر خوردار مي باشد ، ولي در زماني که امام حسين ـ عليه السلام ـ با ياران با وفايش در آنجا به ايثار گري پرداخته و بر دنيا درس آزادگي و شهادت دادند، در آن سرزمين نه باغي بود و نه آبادي و اين را تاريخ و روايات به اثبات مي رسانند. لذا هيچ منافاتي ندارد که گفته شود ، صحراي کربلا براي اهل بيت عصمت و طهارت صحرايي بدون آب بود و سالار شهيدان با لب تشنه به شهادت رسيد و مظلوميتش تا ابد ماندگار شد و اوج طغيان و گمراهي دشمنان دين را بر بشريت رساند در حالي که راه رسيدن به آب را بسته و با اين طغيان بر گمراهي خود افزوده بودند.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1ـ الارشاد، شيخ مفيد، ترجمه، رسولي محلاتي، ج2.
2ـ تاريخ کربلا، و حائر الحسين، عبدالجواد کليددار.
3ـ تاريخ جغرافيايي کربلاي معلي، حسين عماد زاده اصفهاني.
پی نوشتها:
[1]. حر عاملي، وسائل الشيعه، قم، موسسه آل البيت، 1409ق، ج14، باب 68، ص515، ح19721.
[2]. حسن الامين، دائره المعارف الاسلاميه الشيعه، بيروت، دارالتعارف للمطبوعات، چاپ ششم، 1422ق، ج18، ص420.
[3]. آل کليددار، محمد حسن مصطفي، مدينه الحسين، بي جا، شرکت سپهر ايران، چاپ اول، 1368ق، ص11.
[4]. دائره المعارف الاسلاميه الشيعه، ص428 و 441.
[5]. آل کليددار، همان، ص11.
[6]. اعلام الهدايه الامام الحسين ـ عليه السلام ـ سيد الشهدا، گردآوري مجمع عالمي اهل البيت، قم، مرکز الطباعه و النشر للمجمع العالمي لاهل البيت، چاپ اول، 1422ق، ج5، ص184.
[7]. نوري، حسين، مستدرک الوسائل، قم، موسسه آل البيت، 1408ق، ج1، ص321، باب 5، ح6.
[8]. همان، ح7.
منبع: اندیشه قم
کربلا بخاطر ايثار و از خود گذشتگي که ابا عبدالله الحسين ـ عليه السلام ـ در دفاع از دين الهي نشان داد، بر همه شهرها فضيلت پيدا کرد، محل نزول فرشتگان شد و پناهگاه بي پناهان، بارگاهي شد براي دلدادگان و مأمني براي مغفرت الهي و ماوائي براي درماندگان، تا با آمدن به اين شهر خود را از گناه شسته و به سوي کمال و سعادت حرکت نموده و به برکت امام حسين ـ عليه السلام ـ در مسير مستقيم خداوند قرار گيرند.
کربلا سرزميني مقدس و با برکت است که امام صادق ـ عليه السلام ـ فرمود: کربلا و آب فرات اولين زمين و آبي است که خداوند متعال آن را مقدس و مبارک گردانيد و خداوند به آن فرمود: به آنچه که خداوند تو را فضيلت داده سخن گوي ، زمين کربلا گفت: من زمين مقدس و مبارک خداوند هستم، شفا در خاک و آب من است و در مقابل خداوند که اين چنين افتخاري را به من داده خاضع و ذليلم و مغرور نيستم... .[1]
اين شهر در 105 کيلومتري جنوب غرب بغداد قرار گرفته و مرکز استان کربلا مي باشد که از ويژگي هاي طبيعي آن، وجود باغ هاي فراوان و هزاران درخت ميوه و نخلستان هاي پربار و گندم زار هاي سرسبز و رونق دامداري مي باشد.[2]
اما نبايد تصور شود که اين سرسبزي از اول بود و اين سرزمين مقدس همواره پر از باغ و درخت بود، بلکه اين سرزمين به برکت وجود سالار شهيدان ابا عبدالله الحسين ـ عليه السلام ـ است که علاوه بر برکت معنوي از برکت مادي نيز برخوردار گرديد مگر نه اين سرزمين روزي سرزميني خشک بود . کسي در آن کشاورزي نمي کرد و محل سکونت نبود تا اين که خداوند متعال در اثر فداکاري امام حسين ـ عليه السلام ـ آن را محل سکونت ملائک و مومنان قرار داد و دلايلي را مي توان بر اين ادعا آورد:
1. فتح کربلا به دست مسلمين: در سال 14ق سرزمين هاي کربلا و روستاهاي اطراف آن به فرماندهي خالد بن عرفطه از دست ايرانيان گرفته شد و فتح گرديد. خالد سرزمين کربلا را قرارگاه لشکر نمود اما سپاهيان بر نامطلوب بودن آب و هواي آنجا اعتراض کردند و خالد مجبور گرديد لشکر را به حيره ببرد و اين سرزمين خالي از سکنه بود و باير مانده بود.[3]
اين شاهد تاريخي مي رساند که کربلا در صدر اسلام سرزميني بود که نه ساکني داشت و نه محل کشاورزي بود و البته بايد گفت در اطراف اين سرزمين دهکده هاي آبادي وجود داشت.[4]
2. گذر اميرمؤمنان علي ـ عليه السلام ـ بر کربلا: در روايات آمده است که امير المومنين علي ـ عليه السلام ـ وقتي به صفين مي رفتند ، از سرزمين کربلا گذشتند و در آنجا وضو گرفتند و نماز خواندند و بر اصحابش خبر دادند که اينجا قربانگاه فرزندش امام حسين ـ عليه السلام ـ مي باشد.[5]
در اين روايت نيز اشاره به سرزميني خشک و بدون سکونت شده است.
3. دستور ابن زياد به حر: در تاريخ آمده است که حر بن يزيد رياحي به دستور ابن زياد اصرار داشت که امام حسين ـ عليه السلام ـ را به سرزميني ببرد که دور از آبادي و آب باشد.[6]
البته آن قسمتي که آب بود در دست لشکريان ابن زياد قرار گرفته بود و بر همين اساس آنها آب را بر خاندان رسول الله ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ بستند.
4. خريداري سرزمین کربلا به وسیله امام حسين ـ عليه السلام ـ : در برخی روايات آمده است که امام حسين ـ عليه السلام ـ سرزمين کربلا را از مردم نينوا خريد تا مدفن او و يارانش باشد . اين مطلب مي رساند که در آن زمان اين سرزمين محل سکونت نبوده وگرنه ممکن نيست محل سکونت را ميدان گاه قرار داد. از امام صادق ـ عليه السلام ـ نقل شده است که فرمود: حرم امام حسين ـ عليه السلام ـ از هر طرف چهار ميل است که امام ـ عليه السلام ـ آن را خريداري کرده بود.[7]
باز روايت شده که امام حسين ـ عليه السلام ـ اطراف قبرش را به 6 هزار درهم از اهل نينوا و غاضريه خريداري نمود و سپس به خود آنها بخشيد به شرطي که آنها زائران را به قبر راهنمايي کرده و سه روز از زائران پذيرائي کنند.[8]
خلاصه سخن اينکه ؛ هر چند امروزه شهر کربلا به برکت مرقد پاک سالار شهيدان ابا عبدالله الحسين ـ عليه السلام ـ علاوه بر رونق معنوي و فضيلت هاي بي کران ، از رونق اقتصادي و سرسبزي بر خوردار مي باشد ، ولي در زماني که امام حسين ـ عليه السلام ـ با ياران با وفايش در آنجا به ايثار گري پرداخته و بر دنيا درس آزادگي و شهادت دادند، در آن سرزمين نه باغي بود و نه آبادي و اين را تاريخ و روايات به اثبات مي رسانند. لذا هيچ منافاتي ندارد که گفته شود ، صحراي کربلا براي اهل بيت عصمت و طهارت صحرايي بدون آب بود و سالار شهيدان با لب تشنه به شهادت رسيد و مظلوميتش تا ابد ماندگار شد و اوج طغيان و گمراهي دشمنان دين را بر بشريت رساند در حالي که راه رسيدن به آب را بسته و با اين طغيان بر گمراهي خود افزوده بودند.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1ـ الارشاد، شيخ مفيد، ترجمه، رسولي محلاتي، ج2.
2ـ تاريخ کربلا، و حائر الحسين، عبدالجواد کليددار.
3ـ تاريخ جغرافيايي کربلاي معلي، حسين عماد زاده اصفهاني.
پی نوشتها:
[1]. حر عاملي، وسائل الشيعه، قم، موسسه آل البيت، 1409ق، ج14، باب 68، ص515، ح19721.
[2]. حسن الامين، دائره المعارف الاسلاميه الشيعه، بيروت، دارالتعارف للمطبوعات، چاپ ششم، 1422ق، ج18، ص420.
[3]. آل کليددار، محمد حسن مصطفي، مدينه الحسين، بي جا، شرکت سپهر ايران، چاپ اول، 1368ق، ص11.
[4]. دائره المعارف الاسلاميه الشيعه، ص428 و 441.
[5]. آل کليددار، همان، ص11.
[6]. اعلام الهدايه الامام الحسين ـ عليه السلام ـ سيد الشهدا، گردآوري مجمع عالمي اهل البيت، قم، مرکز الطباعه و النشر للمجمع العالمي لاهل البيت، چاپ اول، 1422ق، ج5، ص184.
[7]. نوري، حسين، مستدرک الوسائل، قم، موسسه آل البيت، 1408ق، ج1، ص321، باب 5، ح6.
[8]. همان، ح7.
منبع: اندیشه قم
