پرسش :
دعاهایى از ائمّه (علیهم السلام)، به خصوص حضرت على (علیه السلام)، و امام سجّاد (علیه السلام)، نقل شده که مضمون آن چنین است: «خداوندا! گناهانى که باعث قطع باران، یا تغییر نعمت ها، و نزول بلاها مى شود، ببخش و بیامرز.» یا دعاهایى که از ترس قبر و حساب و صراط سخن مى گوید، و شبیه این مضامین. در حالى که ما عقیده داریم آنان مصون از هر گناهى هستند. این دو مطلب را چگونه مى‌توان توجیه کرد؟
پاسخ :
این سوال دو پاسخ دارد;
اوّل این که منظور، تشویق مردم، و بعد تعلیم آنان است; یعنى هنگامى که مردم مرتکب معاصى مى شوند، و رحمت الهى قطع مى شود، راه چاره چیست؟
دیگر این که منظور، اشاره به ترک اولى هاست. البتّه ترک اولى به این معنى نیست که کار حرام یا مکروهى انجام شده، بلکه ترک اولى ممکن است مستحبّ باشد، که نسبت به مستحبّ بالاتر، عنوان ترک اولى به خود مى گیرد. شرح این مساله را در جلد 7 «پیام قرآن» صفحه 103 به بعد آوردهایم.
منبع:makarem.ir
این سوال دو پاسخ دارد;
اوّل این که منظور، تشویق مردم، و بعد تعلیم آنان است; یعنى هنگامى که مردم مرتکب معاصى مى شوند، و رحمت الهى قطع مى شود، راه چاره چیست؟
دیگر این که منظور، اشاره به ترک اولى هاست. البتّه ترک اولى به این معنى نیست که کار حرام یا مکروهى انجام شده، بلکه ترک اولى ممکن است مستحبّ باشد، که نسبت به مستحبّ بالاتر، عنوان ترک اولى به خود مى گیرد. شرح این مساله را در جلد 7 «پیام قرآن» صفحه 103 به بعد آوردهایم.
منبع:makarem.ir
