پرسش :

اگر نطفه زن و شوهری را در خارج از رحم با هم ترکیب کنند و در رحم شخص ثالثی قرار دهند، با وجود اينكه اين كودك در رحم مادر جانشين بزرگ شده، امّا داراى صفات ارثى زن اوّل مى‏‎باشد. با توجّه به آيه دوم سوره مباركه مجادله، به كدام يك از اين دو زن تعلّق دارد، و وارث كدام يك از آنهاست؟ (الَّذِينَ يُظَاهِرُونَ مِنكُم مِّن نِّسَائهِم مَّا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلَّا الِّائى وَلَدْنَهُمْ وَ إِنهُّمْ لَيَقُولُونَ مُنكَرًا مِّنَ الْقَوْلِ وَ زُورًا وَ إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُور) كسانى كه از شما نسبت به همسرانشان «ظهار» مى‌‏كنند (و مى‎‏گويند: «أَنتِ عَلىَّ كَظهَرِ أُمّى تو نسبت به من به منزله مادرم هستى»)، آنان هرگز مادرانشان نيستند مادرانشان تنها كسانى‏‌اند كه آنها را به دنيا آورده‏‌اند! آنها سخنى زشت و باطل مى‌‏گويند و خداوند بخشنده و آمرزنده است!

پاسخ :
این فرزند متعلّق به صاحبان نطفه، و با آنها محرم است، و از آنها ارث‏ مى‏‌برد. و مورد مادر جانشین به منزله فرزند رضاعى او است، بلکه در بعضى جهات نسبت به آن اولویت دارد؛ چرا که تمام گوشت و استخوان او از وى روییده است. بنابراین حرام است که بعداً با آن زن و فرزندان او ازدواج کند، امّا ارث‏ نمى‌‏برد.

منبع: makarem.ir