پرسش :
یکى از مسائل مورد ابتلا در محاکم دادگسترى خسارات ناشى از صدمات بدنى وارد شده به افراد است. آیا صدمات بدنى، فقط شامل صدمات فیزیکى است، یا شامل صدمات روحى و روانى نیز مى شود؟ با توجّه به این که صدمات روحى و روانى به مراتب اثراتى بدتر از صدمات فیزیکى به دنبال دارد، و چه بسا ممکن است فردى به خاطر چنین اثرات روحى و روانى، تا آخر عمر رنج بکشد، و همچنین ممکن است فرد در مدّتى که صدمه وارد شده، از کار و فعالیّت (خصوصاً کارهاى علمى) باز ایستد، و به هدفى که مدّ نظر داشته نائل نشود، و مسیر دیگرى را اجباراً در پیش گیرد. آیا چنین خساراتى شرعاً قابل جبران هست؟
پاسخ :
با توجّه به این که صدمات روانى قابل اندازه گیرى نیست، و نمى توان حدّ و حدود آن را معیّن کرد، بنابراین تعیین خسارت براى آن مشکل است، و غالباً سبب دعوى مى شود. همان چیزى که اسلام از آن به شدّت پرهیز دارد، البتّه در بعضى از موارد، مانند از دست دادن هوشیارى کامل (جنون)، یا به مقدار کمتر که قابل اندازه گیرى باشد، جبران خسارت آن در فقه اسلامى پیش بینى شده است.
منبع: makarem.ir
با توجّه به این که صدمات روانى قابل اندازه گیرى نیست، و نمى توان حدّ و حدود آن را معیّن کرد، بنابراین تعیین خسارت براى آن مشکل است، و غالباً سبب دعوى مى شود. همان چیزى که اسلام از آن به شدّت پرهیز دارد، البتّه در بعضى از موارد، مانند از دست دادن هوشیارى کامل (جنون)، یا به مقدار کمتر که قابل اندازه گیرى باشد، جبران خسارت آن در فقه اسلامى پیش بینى شده است.
منبع: makarem.ir
