پرسش :
زوجه طی سند عادی مهریه، نفقه و کلیه حقوق خود را به همسرش حلال نموده است. زوجه مدّعی است این سند و نوشته با تهدید و اجبار از سوی همسر از وی اخذ گردیده و این در حالی است که هیچ شاهدی بر این مدّعا وجود ندارد. اولاً حلال نمودن، ناظر به ابراء است یا هبه؟ ثانیاً با وجود اجبار و عدم حضور شاهد، چه وضعیتی بر سند مذکور حاکم است؟ ثالثاً آیا نفقه آینده و حقوق محقق نشده را میتوان ابراء یا هبه نمود یا خیر؟
پاسخ :
1. حلال کردن چیزی که در ذمّه شوهر است ابراء است و برگرداندن عینی که از شوهر گرفته است، هبه میباشد.
2. اگر بینه یا قرائن اطمینانآور دیگری بر اجبار باشد، سند مزبور بیاعتبار بوده و مدّعای زن ثابت میشود، وگرنه شوهر در محکمه سوگند یاد میکند و مدّعای زن بیاثر خواهد بود.
3. حقوق آینده را به لحاظ فرض ثبوت میتوان ابراء کرد، هر چند نمیتوان مانع تحقق آنها با حفظ مقتضیشان شد.
1/9/86
منبع: esra.ir
1. حلال کردن چیزی که در ذمّه شوهر است ابراء است و برگرداندن عینی که از شوهر گرفته است، هبه میباشد.
2. اگر بینه یا قرائن اطمینانآور دیگری بر اجبار باشد، سند مزبور بیاعتبار بوده و مدّعای زن ثابت میشود، وگرنه شوهر در محکمه سوگند یاد میکند و مدّعای زن بیاثر خواهد بود.
3. حقوق آینده را به لحاظ فرض ثبوت میتوان ابراء کرد، هر چند نمیتوان مانع تحقق آنها با حفظ مقتضیشان شد.
1/9/86
منبع: esra.ir