پرسش :

کارگری که دارای زن و چهار فرزند صغیر و مادری پیر می‌باشد در تصادفی، فوت شده است. با توجه به اینکه اتوبانی که تصادف در آن رخ داده، پانزده متر عرض داشته، خشک و مسطح بوده، هیچ نرده‌ای برای جلوگیری از ورود عابر پیاده به اتوبان نصب نشده بوده و هیچ گونه مانعی برای دید راننده وجود نداشته و راه مستقیم بوده، تصادف در روز روشن و هوای صاف اتّفاق افتاده و لباس متوفّی نمایان و حرکتش عادی بوده است و کارشناس راهنمایی و رانندگی به استناد ماده 4 «1» قانون ایمنی راه‌ها مصوّب سال 1349 عابر را مقصّر دانسته است؛ آیا راننده اتومبیل نسبت به متوفّی ضامن می‌باشد؟

پاسخ :
استناد به عابر و راننده است و نصف دیه را بدهد.

پی‌نوشت:
(1). ماده 4 قانون ایمنی راه‌ها مصوب 1349: «ورود و عبور عابرین پیاده و انواع وسایط نقلیه غیر مجاز و عبور دادن دام در شاهراه‌ها و همچنین توقّف وسایط نقلیه در خطوط عبور ممنوع است.
هرگاه به جهات مذکور حادثه‌ای واقع شود که منجر به ضرب یا جرح یا قتل یا خسارت مالی شود، راننده‌ای که وسیله‌ی نقلیه‌ی او مجاز به حرکت در شاهراه باشد نسبت به موارد فوق مسؤولیتی نخواهد داشت ولی در هر حال مکلّف است در صورت بروز حادثه‌ی وسیله‌ی نقلیه را در شانه‌ی سمت راست متوقف نموده و مصدوم را با وسیله‌ی نقلیه‌ی خود و یا وسیله‌ی دیگر بلافاصله به اوّلین درمانگاه یا بیمارستان برساند و مراتب را به مأمورین انتظامی اطلاع دهد. عدم مسؤولیت راننده مذکور مانع استفاده شخص ثالث از مقرّرات بیمه نخواهد بود.

منبع: استفتائات از محضر حضرت آیت‌الله العظمی بهجت (دوره 4 جلدی)، ناشر: دفتر حضرت آیت‌الله العظمی محمدتقی بهجت، قم، 1386.