پرسش :

در مادّه‌ی 1128 قانون مدنی آمده: «هرگاه صفت خاصّی در یکی از زوجین شرط شود و بعد از عقد معلوم گردد که طرف، فاقد صفت مقصوده بوده، برای طرف مقابل حق فسخ ایجاد می‌شود. حال اگر صفت ایمان و تقوی شرط گردد [ انجام فرایض دینی از قبیل به جا آوردن نماز و … ] و بعد از عقد معلوم گردد که زوجه نه تنها نسبت به واجبات دینی بی‌توجّه است؛ بلکه حتّی نسبت به انجام محرّمات نیز ابایی ندارد، در اینجا آیا حق فسخ برای طرف دیگر ایجاد می‌شود یا خیر؟

پاسخ :
هرگاه صفتی در ضمن عقد شرط شود و یا عقد مبنی بر آن منعقد شود، در صورت تخلّف، حق فسخ ثابت است و چون این امر قضیه‌ی شخصیه است که اموری نظیر سبق و لحوق بر عقد نیاز به بررسی دارد، باید حاکم شرع طبق موازین شرع حکم نماید.

منبع: استفتائات از محضر حضرت آیت‌الله العظمی بهجت (دوره 4 جلدی)، ناشر: دفتر حضرت آیت‌الله العظمی محمدتقی بهجت، قم، 1386.