پدری مادر پسرش را با ظلم و ستم مطلّقه و با زنی دیگر ازدواج می‌کند و پسر زن مطلّقه را تا سن چهارده سالگی نگه می‌دارد و پس از آن برای کارگری در مغازه‌ها می‌گذارد. اما خدای متعال به فرزند مذکور علم و تقوی عطا نمود، علاوه بر آبرو و وجهه اجتماعی، مایحتاج زندگی هم مرحمت فرمود. پدر مذکور ثروتش را به پسر زن دوّمی می‌بخشد. اکنون که درمانده و پیر شده و آنها پس از قبضه کردن ثروتش به او اعتنایی نمی‌کنند، می‌خواهد به پسر زن مطلّقه‌اش تحمیل شود و مخارجش را از او بگیرد. آیا چنین شخصی درباره‌ی چنین پدر ستمکاری بازهم مسؤولیتی دارد؟